-1- บ้านใหม่

"ยะ..อย่าทำอะไรชิโนเลยนะคะ" ฉันยกมือที่แนบปิดบังหน้าอกของตัวเองเอาไว้ขอร้องเขาอยู่ เพราะตอนนี้คนตรงหน้าฉันเขากำลังถอดเสื้อผ้าของตัวเองออก

"มึงไม่ปากดีแบบเมื่อกี้นี้แล้วเหรอห๊ะ!!" เขาตวาดเสียงดังใส่หน้าฉัน จนฉันสัมผัสได้ถึงฝอยน้ำลายที่มันกระเซ็นออกมา

"กะ..ก็พี่มาว่าแม่หนูก่อนนิ" ฉันตอบเขาเสียงตะกุกตะกักด้วยความหวาดกลัว ฉันก้มหน้ามองต่ำไม่กล้าสบตาเขาเลยตอนนี้

"ก็แม่มึงมันระยำ มึงเองก็คงระยำไม่ต่างจากแม่มึงหรอก ไม่งั้นจะยอมมากับกูง่ายๆเหรอ" เอาอีกแล้ว คนๆนี้ด่าทอแม่ฉันอีกแล้ว ไม่รู้ว่าแม่ฉันไปทำอะไรให้เขานักหนานะ

ถึงตอนนี้ฉันจะโกรธเขามากแต่ฉันก็ไม่กล้าด่าหรือโวยวายอะไรหรอก บอกตรงๆว่าฉันกลัวมาก กลัวว่าเขาจะข่มขืนฉันบนรถจริงๆ เป็นแบบนั้นมันน่าอายมากนะ

"ก็พี่ขู่จะฆ่าพ่อแม่หนูไม่ใช่เหรอคะ ถ้าหนูไม่มากับพี่พ่อกับแม่หนูก็ต้องตาย" ฉันเอ่ยพูดเสียงแผ่วอย่างกล้าๆกลัวๆแก้มลทินให้ตัวเอง แต่ฉันก็ยังสงสัยไม่หายนะว่าแม่ฉันไปทำอะไรให้เขา เขาถึงโกรธแม่ฉันมากขนาดนี้...แต่ฉันก็ได้แค่สงสัยนั่นแหละ ฉันไม่กล้าถามเขาหรอก

"หึ โง่จริงๆเลยนะมึงเนี่ย" อยู่ๆเขาก็แค่นเสียงหัวเราะออกมาเยาะเย้ยฉัน แถมยังด่าฉันว่าโง่อีก ฉันยอมมากับเขามันก็เป็นสิ่งที่เขาต้องการไม่ใช่รึไง ทำไมยังต้องมาด่ากันอีก

"ค่ะหนูคงโง่จริงๆ" ฉันน้อยเนื้อต่ำใจมากตอนนี้ อยู่ที่ไหนอยู่กับใครฉันก็ไม่เคยมีค่า ทุกคนจ้องแต่จะด่าจะว่าฉันกันทั้งนั้น..

"มึงจะร้องไห้หาพระแสงอะไร เงียบเลยนะกูไม่ชอบเห็นผู้หญิงร้องไห้ โดยเฉพาะลูกกะหรี่อย่างมึง" แม้เขาจะไม่ได้เสียงดัง แต่น้ำเสียงฟังดูก็รู้ว่าเขาหงุดหงิดฉันอยู่ไม่น้อยเลย

"ค่ะๆ" ฉันรีบปาดน้ำตาที่ไม่รู้ว่ามันไหลออกมาตอนไหน เฮ้อ... ทำไมฉันมันไร้ค่าขนาดนี้ แค่อยากจะร้องไห้ยังร้องไม่ได้เลย..

"อ้อ แล้วไม่ต้องห่วงนะที่กูยังไม่ได้เย็ดมึงเนี่ยเพราะกูรอไปเย็ดที่บ้าน อย่าเหลิงดีใจไป จำใส่หัวไว้ว่าตอนนี้ชีวิตมึงเป็นของกู กูจะทำยังไงกับมึงก็ได้!" เขาพูดเสียงแข็งก่อนจะใส่เสื้อผ้าแล้วเอนตัวลงนอนในท่าเดิม

ฉันไม่ได้ตอบอะไรกลับไปเพราะพอจะเดาออกได้อยู่แล้วว่ายังไงมันก็คงไม่พ้นเรื่องอย่างว่า

ฉันเอนตัวนอนตะแคงหันหลังให้เขาพร้อมกับเอามือกอดอกไว้แน่น เพราะตอนนี้ร่างกายท่อนบนของฉันมีเพียงแค่เสื้อในตัวเล็กเท่านั้น

@บ้านเจ้าคุณ

ใช้เวลาเกือบสองชั่วโมงรถคันนี้ก็มาจอดอยู่ที่หน้าบ้านหลังนึง คงจะเป็นบ้านของเขานั่นแหละ ที่นี่ดูสวยดูหรูหราและใหญ่โตมากเลย บ้านแบบนี้ฉันเพิ่งเห็นของจริงครั้งแรกล่ะ เพราะปกติจะเห็นแต่ในละคร

"ตามกูลงมา" คนๆนั้นออกคำสั่งกับฉันก่อนจะเปิดประตูเดินลงจากรถ

ฉันถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ก่อนจะหยิบเศษเสื้อผ้าที่มันขาดลุ่ยชิ้นที่ใหญ่ที่สุดขึ้นมาวางบังที่หน้าอก แล้วเปิดประตูลงจากรถเดินตามเขาเข้าไป

ในบ้าน...

"พี่เจ้าคุณ~" เสียงหวานๆของเขาใครบางคนดังขึ้นพร้อมกับเจ้าตัวที่วิ่งหน้าระรื่นตรงมายังผู้ชายคนนั้น ไม่สิ เมื่อกี้ผู้หญิงคนนี้เรียกเขาว่าพี่เจ้าคุณ จริงๆตอนก่อนจะออกมาฉันก็ได้ยินแม่พูดชื่อนี้อยู่นะ สงสัยพี่เขาจะชื่อเจ้าคุณจริงๆ

"หยุดอยู่ตรงนั้น" เสียงแข็งของพี่เจ้าคุณพูดปรามเธอคนนั้นที่กำลังอ้าแขนหวังจะเข้ามากอด เธอคนนั้นยืนอยู่กับที่ทำตามที่พี่เจ้าคุณบอกอย่างว่าง่าย

"คนนี้ๆลูกหนี้ใหม่เหรอคะเจ้าคุณ" ไม่นานเสียงของผู้หญิงอีกคนก็ดังขึ้น ขณะที่ร่างบางเจ้าของเสียงกำลังเดินนวยนาดลงจากบันได นี่สรุปเขามีผู้หญิงกี่คนอยู่ในบ้านกันแน่เนี่ย...

"อืม ฝากดูแลหาห้องจัดห้องให้ด้วยนะปราง เดี๋ยวคุณจะออกไปข้างนอกหน่อย" เสียงของพี่เจ้าคุณดูอ่อนโยนลงเมื่อพูดกับพี่คนนี้ที่น่าจะชื่อปราง

นี่ถ้าไม่เห็นกับตาฉันแทบไม่เชื่อเลยนะว่าพี่เจ้าคุณพูดจาดีๆกับเขาก็เป็น

"ได้ค่ะ คุณไม่ต้องห่วงนะ ปรางจะช่วยดูแลให้" พี่ปรางเดินลงมาจากบันไดแล้วตรงเข้าไปกอดพี่เจ้าคุณก่อนจะหอมแก้มเขาทีนึง โดยที่พี่เจ้าคุณไม่ได้ขัดขืนอะไร ทำเอาผู้หญิงคนแรกที่ยืนอยู่ด้านหลังหน้ามุ่ยไม่น้อยเลย