2

“ขยันหาเงินจังเลยนะครับน้องคะขา ไปทำความสะอาดห้องให้พี่กรณ์บ้างไหมครับ เดี๋ยวพี่ให้ตังค์กินหนม” ปกรณ์เอ่ยถามด้วยสายตาเจ้าชู้

“จะกลับแล้วไม่ใช่เหรอ” ฉัฐดนัยเอ่ยกับหญิงสาว ทำเอาเธอต้องรีบเอ่ยขอตัวและคว้ากระเป๋าใบเล็กเดินออกไปในทันที

คะนึงนิจเดินออกมาด้วยความรู้สึกโหวง ๆ ในอก ประตูงับปิดพร้อมกับหัวใจของเธอที่สั่นสะท้านอย่างรุนแรง เธออยากให้ฉัฐดนัยหวงเธอบ้าง ไม่ใช่พออยู่ต่อหน้าคนอื่น แล้วทำท่าทีเย็นชา ไม่ได้สนิทสนมเหมือนตอนที่อยู่ด้วยกัน

อยู่ด้วยกันเขาน่ารัก พูดจาอ่อนโยน แต่พออยู่กับคนอื่นเขาเย็นชา บางครั้งก็ทำเป็นไม่เห็นเธอ ทำเหมือนคนไม่รู้จัก

“หวงเหรอวะไอ้ฉัฐ” ปกรณ์เอ่ยถาม

“แกคบกับคะขาจริงๆ เหรอวะ” ชินวุฒิเปิดประเด็น คะนึงนิจเป็นเพื่อนของน้องสาวเขา เขาเองก็เอ็นดูเธอค่อนข้างมาก บ้านของเธอค่อนข้างยากจน จึงต้องทำงานส่งเสียตัวเอง เขาเองก็ชอบจ้างให้เธอทำโน่นทำนี่ เพื่อให้เธอมีรายได้ระหว่างเรียนเหมือนกัน

ยิ่งน้องสาวของเขายิ่งสนิทกับคะนึงนิจมาก เพราะบอกว่าคะนึงนิจเป็นคนดี และมีน้ำใจ แถมยังจริงใจอีกด้วย คบแล้วสบายใจ

2

“คบอะไรกันวะ ไอ้ฉัฐมันเดิมพันกับกูเอง” ปกรณ์เปิดฉากขึ้นมา ก่อนจะรินเหล้าให้เพื่อน หลังจากจัดกับแกล้มเรียบร้อยแล้ว

“เดิมพันอะไรกัน” ชินวุฒิเอ่ยถามสีหน้าไม่ค่อยสู้ดีนัก

“ก็น้องคะขาจอมเชยน่ะมีผู้ชายมาจีบเต็มไปหมด ไม่ใช่เพราะสวยอะไรหรอกนะ แต่เพราะเรียนเก่ง ผู้ชายเลยอยากจีบให้ช่วยทำรายงานส่งอาจารย์ แต่ไม่มีใครจีบติดสักคน กูก็เลยเดิมพันกับไอ้ฉัฐว่าถ้าจีบติดกูจะเลี้ยงเหล้ามันไม่อั้นเลยว่ะ” ปกรณ์เอ่ยแล้วหัวเราะ

“จริงเหรอว่าฉัฐ” ชินวุฒิเอ่ยถาม ถ้าน้องสาวของเขารู้ สองหนุ่มคงโดนแหกอก เพราะชรัณพรรักเพื่อนมาก

“จริง” ฉัฐดนัยตอบรับตามตรง

“ทำไมแกสองคนถึงได้เลวแบบนี้วะ ไม่รักไม่ชอบเขาจริงไปหลอกเขาทำไมวะ” ชินวุฒิรู้สึกไม่โอเคกับการกระทำแบบนี้เลยสักนิด

ฉัฐดนัยไม่ตอบอะไร เขาเป็นคนชอบความท้าทาย การจีบคะนึงนิจทำให้เขารู้สึกตื่นเต้นพอสมควร แต่พอได้แล้วเขาก็ยอมรับว่าดูแลเธอดีในฐานะคนรัก แค่ไม่ได้เปิดเผยให้ใครรู้เท่านั้น และเธอก็ยอมรับสถานะนั้นด้วย

“คบเธอแล้วสบายใจดีไม่เรื่องเยอะ” ฉัฐดนัยบอกเพื่อน

“แล้วแกจริงจังกับคะขาแค่ไหน” ชินวุฒิคาดคั้น

“แกจะอยากรู้ไปทำไม”

“คะขาเป็นเพื่อนของน้องสาวฉัน ฉันก็เอ็นดูเขาในฐานะพี่ชายคนหนึ่ง” เพราะคะนึงนิจมีชีวิตที่น่าสงสาร บิดามารดาแยกทางกัน พ่อไปทางแม่ไปทาง พ่อก็มีแม่เลี้ยงที่ไม่ค่อยจะใส่ใจลูกเลี้ยงนัก นางก็รักแต่ลูกของนาง และเมื่อหลายปีก่อนมารดาของคะนึงนิจก็เสียชีวิตไปแล้ว เธอจึงมีแต่บิดา แต่อีกฝ่ายก็เอาแต่ทำงานไม่ใคร่จะมีเวลาดูแลหรือใส่ใจลูกสาวที่เกิดจากเมียเก่ามากนัก

เขารู้ประวัติของคะนึงนิจอย่างละเอียดเพราะครอบครัวของอีกฝ่ายเช่าบ้านไม่ไกลจากบ้านของเขามากนัก

ฉัฐดนัยเองก็ได้รู้จักกับคะนึงนิจเพราะเธอมาที่บ้านของเขานั่นแหละ และเธอก็เรียนอยู่มหาวิทยาลัยเดียวกับเขาและฉัฐดนัยด้วย

คะนึงนิจเป็นเด็กดี ขยัน รับจ๊อบทำงานไปทั่ว ทั้งรับจ้างพิมพ์งาน ทำรายงานหรือติวหนังสือให้รุ่นน้องเพราะเธอเป็นคนหัวดี เขาก็อยากให้เธอเจอคนดี ๆ

“ฉันยังไม่ได้คิดไปไกล ก็ยังเรียนกันอยู่ทั้งคู่” ฉัฐดนัยตอบตามจริง

“ถ้าแกไม่รักไม่ชอบเขาจริง ๆ ก็ไม่ควรทำแบบนี้ พ่อแม่แกก็หมั้นแกกับจริยาเอาไว้แล้วไม่ใช่เหรอ” จริยาคือเพื่อนอีกคนของชรัณพร เรียนอยู่ปีสามด้วยกัน และห้องเดียวกันกับคะนึงนิจด้วย

“จริยาไม่ได้ว่าอะไร เขาก็รู้ว่าฉันคบกับคะขา”

“รู้อย่างนั้นเหรอวะ” ชินวุฒิได้แต่กะพริบตาปริบๆ

“เขาก็สนับสนุนให้คบนะ ไม่ติดอะไร”

“จริยาไม่ชอบคะนึงนิจ ทำไมสนับสนุนให้คบหากับคะขา ฉันไม่เข้าใจ” ชินวุฒิเอ่ยถามอย่างงุนงงหนักขึ้นไปอีก

“ผู้หญิงบางคนเขาไม่ชอบบังคับผู้ชายไง เพราะรู้ว่ายังไงเขาก็เป็นตัวจริง ยังไงจริยาก็ต้องแต่งงานกับไอ้ฉัฐอยู่แล้ว” ปกรณ์เป็นคนเอ่ยตอบ

“พวกแกสองคนนี่มันเกินคำบรรยายจริง ๆ” ชินวุฒิพูดแล้วอ้าปากค้างเมื่อเห็นคะนึงนิจยืนกำ

กระเป๋าแน่นอยู่อีกด้าน น้ำตาของเธอไหลรินอาบแก้มนวล สองหนุ่มจึงหันไปมองด้วยเช่นกัน

ฉัฐดนัยเองก็ไม่คิดว่าอีกฝ่ายจะหวนกลับมาอีก

“เรื่องจริงเหรอคะพี่ฉัฐ” คะนึงนิจปาดน้ำตาทิ้ง พลางเอ่ยถามเสียงสั่น

ที่เขาทำดีด้วย พูดจาหวานหูเพียงแค่อยากหลอกฟันเธอแล้วทิ้งแค่นั้นเองใช่ไหม เป็นเธอเองที่หลงโง่งมคิดว่าเขารักจริง แค่รอเวลาเท่านั้น แล้วเขาจะเปิดตัวว่าเธอเป็นแฟน

จริง ๆ ฐานะของเธอกับเขาต่างกันลิบลับ เธอไม่ควรฝันหวานว่าผู้ชายมีฐานะแบบเขาจะมาเอา

ผู้หญิงจน ๆ แบบเธอ ยิ่งเป็นนักเรียนทุนที่ไม่ได้โดดเด่นอะไรเลย มีแค่การเรียนเท่านั้น ซึ่งมันไม่พอกับหน้าตาฐานะของเขา ทุกคนเข้าหาเพื่อหวัง

ผลประโยชน์ อยากจ้างงาน ลอกการบ้าน จ้างทำรายงาน ถ้าไม่มีการจ้างงานก็ไม่มีใครอยากคบกับเธอจริง ๆ