บทที่ 1 50%

บทที่ 1

12 ปีต่อมา...

ภายในคฤหาสน์พรภักดี คฤหาสน์หลังงามสีขาวแสนสวยที่ดูเหมือนว่าเสียงเอะอะด่าทอน้องสาวของพิมพ์พิไล สิงค์หนาถจะกลายเป็นเรื่องปกติสำหรับทุกๆ คนไปเสียแล้ว เหล่าบรรดาสาวใช้ต่างพากันส่ายหน้าไปมาให้กับนิสัยเจ้าอารมณ์ของคุณหนูคนกลางของบ้านแต่ก็ไม่มีใครกล้าที่จะขัดใจเธอเลยแม้แต่คนเดียวเพราะทุกๆ คนต่างก็รู้กันดีอยู่แล้วว่าอีกฝ่ายนั้นมีดีกรีเป็นถึงลูกสาวคนโปรดของประมุขของบ้านอย่างโชคชัย

และไม่ว่าเธอจะทำตัวร้ายกาจกับทุกๆ คนในบ้านสักแค่ไหนเขาก็ยินดีที่จะเข้าข้างมาโดยตลอดไม่เคยเปลี่ยนแปลง จึงไม่แปลกที่พิมพ์พิไลจะเคยตัว จนติดเป็นนิสัยเอาแต่ใจตัวเองมาจนถึงทุกวันนี้..

“แกรู้ไหมว่าเสื้อตัวนี้มันเท่าไหร่นังน้องโง่!! นี่แกจงใจแกล้งฉันใช่ไหม! แกอิจฉาที่คุณพ่อรักฉันมากกว่าแกใช่ไหมนังฟ้า!” พิมพ์พิไลตวาดลั่นก่อนจะปาเสื้อแบรนส์เนมตัวโปรดที่เกิดรอยยับเพียงนิดเดียวจากการซักรีด

แต่ถึงกระนั่นมันก็ยังทำให้เธอโกรธมากจนอดใจใม่ไหวตรงหน้าไปกระชากต้นแขนของน้องสาวต่างแม่เข้าหาตัวอย่างแรงจนอีกฝ่ายต้องส่งเสียงร้องออกมาอย่างห้ามไม่อยู่

“โอ้ย! ฟ้าเจ็บค่ะพี่พิมพ์ ฟ้าขอโทษ...”

ฟ้าลดาเอ่ยบอกพี่สาวทั้งน้ำตา แม้ว่านี่จะไม่ใช่ครั้งแรกทื่ถูกอีกฝ่ายกระทำราวกับว่าเธอไม่ใช่น้องสาวแต่ถึงอย่างไรมันก็อดน้อยใจไม่ได้เสียทุกทีที่ต้องกลายมาเป็นที่ระบายอารมณ์ให้พี่สาวต่างแม่คอยกลั่นแกล้งไม่เว้นแต่ละวัน

“ขอโทษเหรอ! ขอโทษแล้วเสื้อฉันมันจะกลับมาเหมือนเดิมไหม! แกมีหัวเอาไว้แค่กั้นสมองรึไงนังโง่!” ยิ่งอีกฝ่ายไม่สู้พิมพ์พิไลยิ่งได้ใจหนักขึ้นทำท่าจะง้างมือฟาดใบหน้าสวยๆ ที่ไม่ว่าใครได้เห็นก็ต้องหลงรักไปเสียทุกรายของน้องสาวเป็นการสั่งสอน และเธอคงได้ทำแบบนั้นไปแล้วห่างประตูห้องนอนไม่ถูกเปิดออกไปเสียก่อน...

“อะไรกันๆ เสียงเอะอะโวยวายดังไปถึงข้างล่าง นี่มันเกิดอะไรขึ้นลูกพิมพ์ ฟ้า!!” โชคชัยเอ่ยถามลูกสาวทั้งสองด้วยน้ำเสียงดุดัน แค่เพียงเรื่องธุรกิจที่กำลังขาดทุนจนเกิดหนี้สินมากมายเขาก็เครียดมากพอตัวอยู่แล้ว

จึงไม่แปลกที่เขาจะหงุดหงิดที่ต้องมานั่งฟังเสียงลูกๆ ทะเลาะเบาะแว้งกันแต่เช้าแบบนี้

“ก็ยัยฟ้าน่ะสิคะคุณพ่อ! แกล้งทำเสื้อตัวโปรดของพิมพ์เป็นรอย พิมพ์กะว่าจะใส่ไปงานเลี้ยงกับพี่ทินคืนนี้อยู่แล้วเชียว!” ทิน หรือทินกร อดีตแฟนหนุ่มของฟ้าลดาที่คบกันได้เพียงไม่กี่เดือนก็ถูกพี่สาวแย่งไปซึ่งๆ หน้า แม้ว่าอีกฝ่ายนั้นจะพยายามตามง้อขอคืนดีเธอเท่าไหร่แต่ก็ไม่สำเร็จ

และยิ่งเขาพยายามทำแบบนั้นมากเท่าไหร่ความโกรธเกลียดที่พิมพ์พิไลมีต่อน้องสาวต่างแม่คนนี้ก็ยิ่งหนักเพิ่มมากขึ้นเข้าไปทุกวันและมันคงไม่มีวันลดน้อยถดถอยลงไปได้ง่ายๆ

พิมพ์พิไลเกลียดทุกๆ สิ่งที่เกี่ยวกับฟ้าลดาเพราะว่าอีกฝ่ายมักจะได้ดีจนได้รับผลตอบแทนที่คุ้มค่าอยู่เสมอ ไหนจะเรียนจนได้รับเกียจนิยมอันกับหนึ่งแถมยังเป็นที่รักของใครต่อใครอีกตั้งมากมาย จึงไม่แปลกที่จะเป็นที่ถูกอกถูกใจของทินกร หนุ่มฮอตประจำมหาลัยที่ตามจีบฟ้าลดาจนติดแต่คบกันได้ไม่นานก็ถูกพิมพ์พิไลจัดฉากทำให้น้องสาวเข้าใจผิดจนต้องขอเลิกกับแฟนหนุ่มไป ภาพของน้องสาวที่วิ่งร้องไห้เจียนจะขาดใจคิดถึงทีไรก็ยังอดสะใจไม่ได้ทุกที

“จริงรึเปล่าฟ้า หนูไปแกล้งพี่เขาทำไมล่ะลูก!”โชคชัยหันกลับมาสอบถามลูกสาวคนเล็กด้วยน้ำเสียงดุดัน แต่แค่นั้นมันก็ทำให้ใจคนฟังสั่นไหวได้ไม่ยาก แม้ว่าลึกๆ ในใจก็อยากจะตอบปฏิเสธออกไปใจแทบขาดแค่ไหนก็ตามที แต่พอนึกได้ว่าจะต้องเจอกับอะไรก็หนักหนามากกว่านี้เธอจึงเลือกที่จะปิดปากเงียบพร้อมกับพยักหน้ากลับไปให้ผู้เป็นพ่อเบาๆ

“ฟ้าขอโทษค่ะพี่พิมพ์” ฟ้าลดาจำต้องยอมรับความผิดทั้งๆ ที่ตนเองไม่ได้เป็นคนก่อ เธอรู้ดีว่าถ้าขืนปฏิเสธไปเรื่องราวมันคงไม่มีทางจบลงง่ายๆ สู้ยอมรับและปล่อยให้เรื่องมันจบลงที่เธอเป็นคนผิดไปเสียยังดีกว่า หญิงสาวคิดกับตัวเองในใจ

สายตาจ้องมองพ่อแท้ๆ ที่นานวันก็ยิ่งห่างเหินต่อกันมากขึ้นเรื่อยๆ ด้วยความปวดร้าวในหัวใจแต่ก็ไม่กล้าพอที่จะเอ่ยบอกให้อีกฝ่ายได้รับรู้ถึงความเจ็บปวดของตัวเอง