จุดเริ่มต้น

อรนลินก้มมองมือตัวเองขณะฟังมารดาคุยกับคุณสารินี เรื่องที่จะให้เธอหมั้นหมายกับบุตรชายของท่าน ที่ชื่อ ณัฏฐ์

ทั้ง ๆ ที่เธอยังเรียนไม่จบ แม้ผู้ใหญ่จะตกลงกันไว้ว่าจะรอก็ตามทีเถอะ แต่หากถึงวันนั้นแล้ว เธอก็ยังมีความคิดต่อต้าน ว่าอยากออกหางานทำแบบเพื่อนคนอื่น มากกว่าจะต้องไปแต่งงาน เพื่อไปเป็นภรรยาของใคร

เพราะเธอยังไม่พร้อม

เธอไม่พร้อมที่จะมีครอบครัว ไม่พร้อมสำหรับชีวิตคู่

แต่มารดาคงไม่ยอม เพราะท่านขีดชีวิตทุกอย่างของเธอเอาไว้แล้ว ไม่ว่าจะเป็นเรื่องเรียน เรื่องเพื่อน แม้กระทั่งเรื่องส่วนตัว

คู่หมายของเธอเป็นบุตรชายคนเดียวของคุณสารินีและกำหนดงานหมั้นของเธอจะมีขึ้นในปลายปีนี้

หลังจากที่ผู้ใหญ่ได้ตกลงกันแล้ว เธอจึงต้องมีกิจวัตรเพิ่มขึ้นในตารางชีวิตที่แสนจะน่าเบื่อก็คือ เธอต้องไปหาว่าที่คู่หมั้นทุกวันตามคำสั่งของมารดา หากรู้ว่าณัฏฐ์กลับมาที่บ้านริมชายหาด แม่บ้านของที่นั่นจะโทรมารายงานเสมอ และเธอต้องถ่อสังขารไปหาเขา

ณัฏฐ์เองก็ดูมีท่าทีไม่ต่างจากเธอนัก เธอเดาเอาว่าเขาคงไม่ได้อยากหมั้นเหมือนกับเธอ

ทุกคราวที่ไปหา ณัฏฐ์จะต้อนรับแบบแกน ๆ คล้ายทำไปตามมารยาทเพียงเท่านั้น แต่คราวนี้ดูแปลกกว่าที่เคย เพราะพอลงจากรถได้ไม่ถึงอึดใจ เธอก็เห็นว่าที่คู่หมั้นของเธอ ยืนรอ เขาดูยิ้มแย้ม กระตือรือร้นจนไม่เหมือนคนเดิมเลยสักนิด

ณัฏฐ์พาเธอเดินไป หยอกล้อ คุยเล่นกันไป จนถึงสระว่ายน้ำที่หันหน้าออกสู่ทะเลภายในรั้วบ้านของเขา

เขาดูแปลกไปจริง ๆ นะ

อรนลินรู้สึกเช่นนั้น เพราะทุกทีที่มา ก็จะเห็นเขาทำงานอยู่แต่ในห้องเสมอและมีท่าทีเฉยชากว่านี้

แต่นี่อะไร ว่าที่คู่หมั้นของเธอกำลังแสดงละครฉากใหญ่ตบตาใครบางคนอยู่

อรนลินนั่งคุยกับว่าที่คู่หมั้นเพียงครู่เดียว หญิงสาวหน้าตาดีมากคนหนึ่งที่อยู่ในชุดรัดรูป เสื้อสายเดี่ยวและกางเกงขาสั้นมาก ๆ จนเกือบปิดอะไรไม่มิด เดินเลยไปมองทะเลตรงหาดเบื้องหน้า

“ปานทิพย์”

เสียงณัฏฐ์ร้องเรียกดังจนเธอเองยังตกใจ

“มานี่” เขาเรียกพร้อมกวาดสายตามองชุดบนตัวเธอด้วยแววตาเหยียดหยัน “นี่หนูดีว่าที่คู่หมั้นของฉัน”

อรนลินยิ้มทักทายให้อย่างสุภาพ รู้สึกถึงพลังงานบางอย่างจากทั้งคู่ คิดอย่างซุกซนว่าทั้งสองคนตรงหน้าต้องมีอะไรแน่นอน แอบลุ้นอยู่ในใจไม่ได้ว่าขอให้มีทีเถอะ เธอจะได้ไม่ต้องแต่งงานกับคนที่เธอ...ไม่ได้รัก

ณัฏฐ์ถามอย่างวางตัว “มื้อเย็นตั้งโต๊ะแล้วหรือยัง”

หญิงสาวคนนั้นพยักหน้าพร้อมรับคำเบา ๆ ณัฏฐ์จึงหันมาพูดจาอ่อนหวานกับเธอต่อ

“ไปครับหนูดี วันนี้ป้าเนียนทำอาหารเอาใจหนูดีน่าดูเลย พี่ชักอิจฉาแล้วสิ แกชอบบ่นบ่อย ๆ ด้วยนะ ว่าอยากให้พี่พาหนูดีมากินข้าวที่นี่ทุกมื้อเลย”

อรนลินตีเพียะที่ต้นแขนณัฏฐ์ทันที เธออยากร่วมแสดงละครฉากนี้กับเขาด้วย ณัฏฐ์เองจึงคว้าหมับที่มือของเธอขึ้นไปจูบ อรนลินไม่ได้อายเท่าไรหรอก แต่ก็ทำท่าเอียงอายไปแบบนั้นเอง อดหน้าแดงไม่ได้ เพราะไม่เคยทำตัวแก่นเช่นนี้มาก่อน

พอเห็นปฏิกิริยาดังนั้นแล้วก็ยิ่งมั่นใจ

เป็นอย่างที่คิดไม่ผิดแน่

“ไปครับ”

ณัฏฐ์บอก แล้วฉุดแขนของเธอให้ลุกขึ้น ตามเขาเข้าบ้าน โดยมีหญิงสาวสวยจัดคนนั้นตามมาห่าง ๆ

อรนลินคิดอยู่ในใจว่าหากณัฏฐ์ลงเอยกับสาวสวยที่ชื่อ ‘ปานทิพย์’ เธอก็จะรอด หลุดพ้นจากการคลุมถุงชนครั้งนี้อย่างแน่นอน

กลับถึงบ้าน อรนลินล้มตัวลงนอน พยายามจะให้หลับเพื่อให้ผ่านไปอีกวันอย่างไร้ความหมาย ช่วงบ่ายว่าที่คู่หมั้นของเธอมาปรากฏตัวปุบปับ

ทำเอาแม่ของเธอยิ้มแฉ่ง หุบไม่ลงไปหลายนาที

ณัฏฐ์ออกปากชวนเธอให้ไปกินมื้อค่ำด้วยกันที่บ้านของเขา แล้วเดี๋ยวจะพามาส่งหลังจากนั้น แม่แทบจะอุ้มเธอให้ขึ้นรถมากับเขาตอนนั้นเลยก็ว่าได้

ณัฏฐ์ขับรถเข้ามาจอด แล้วเดินลิ่ว ๆ ตรงไปที่สระ เหมือนร้อนใจอะไรสักอย่าง แต่ด้วยมารยาท เขาหันกลับมายืนรอเธอเหมือนเพิ่งนึกได้ว่าพาเธอมาด้วย แล้วถึงเดินเข้าไปพร้อมกัน

เสียงตะโกนดังขึ้นมาจากสระทันทีที่เธอและณัฏฐ์มาถึง

“กว่าจะกลับได้นะครับคุณณัฏฐ์ หายไปไหนมาทั้งวัน ปล่อยให้เพื่อนรออยู่บ้านจนเซ็ง”

“ดูจากสีหน้านายแล้วไม่น่าเซ็งนะ” ณัฏฐ์ย้อนแล้วแนะนำทางนั้นให้รู้จักกันกับเธอ “หนูดีครับ นี่เพื่อนพี่ชื่อจุติ”

อรนลินยกมือไหว้อย่างรู้มารยาททางสังคมดี ชายคนนั้นพาตัวเองขึ้นมาจากสระ เขารับไหว้เธอแล้วจึงหันไปช่วยดึงหญิงสาวสวยจัดคนในสระขึ้นมาบ้าง ส่งผ้าเช็ดตัวให้กันแล้วค่อยหันมาคุยกับเธอ

“ขออนุญาตให้คุณณัฏฐ์ดื่มกับพี่หน่อยนะครับหนูดี”

อรนลินรู้สึกตงิดใจกับวาจาของชายตรงหน้า แม้เธอจะอายุน้อยสุดในนี้ แต่เธอก็รู้พื้นฐานของอารมณ์มนุษย์ดีไม่แพ้พวกที่อายุมากกว่า

ชายคนตรงหน้าที่เป็นเพื่อนของณัฏฐ์กำลังแขวะเธอ

จึงหันไปมองทางว่าที่คู่หมั้นแล้วพูดด้วยใบหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้ม “หนูดีเป็นแค่ว่าที่คู่หมั้นนะคะไม่ใช่เจ้าชีวิต อยากเที่ยว อยากดื่มก็ได้ทั้งนั้นค่ะ หนูดีแฟร์ ๆ อยู่แล้ว”

เพื่อนของณัฏฐ์นิ่งไป ท่าทางคล้ายไม่พอใจเธออย่างไรอย่างนั้น เธอพูดอะไรผิดไปอย่างนั้นหรือ

ณัฏฐ์ทำลายบรรยากาศที่เริ่มอึมครึมลงด้วยการถามขึ้นว่า

“ป้าเนียนยังอยู่ไหม”