จุดเริ่มต้น ... จบตอน

“ไอ้ดินมันรู้หรือเปล่าว่าว่าที่คู่หมั้นมันไม่ธรรมดาน่ะ”

“ใช่ ฉันไม่ธรรมดา แล้วก็รู้สึกว่าที่คุณกำลังพูดอยู่เนี่ย เหมือนกับอิจฉาพี่ดินนะ”

จุติยกมือเท้าเอว ร้องเฮอะก่อนจะทวนคำพูดเมื่อครู่

“อิจฉาไอ้ดินเนี่ยนะ จะบอกอะไรให้รู้ไว้เถอะหนู อย่างหนูเนี่ย” พูดค้าง พร้อมกวาดสายตามองเรือนร่างของเธอขึ้น ๆ ลง ๆ อย่างดูถูก “ไม่ได้ครึ่งของผู้หญิงของผมหรอกครับ”

“ใครหนู”

ชายหนุ่มแกล้งกวาดสายตามองเสื้อที่ขาดจนแทบปิดทรวงงามไม่มิด “อือ ไม่หนูจริง ๆ ด้วย”

“โรคจิต!”

จุติเลยแกล้งเดินเข้ามาพร้อมหน้าตาหื่นใส่ ให้สมกับคำบริภาษ “เพิ่งรู้หรือจ๊ะว่าโรคจิต” แล้วยื่นใบหน้าหล่อคมเข้ามาใกล้อย่างต้องการยั่วยุ

“อย่านะ ไอ้บ้า วิตถาร”

อรนลินร้องห้ามด้วยความกลัว แล้วฟาดมือใส่ใบหน้าคมคาย ทั้ง ๆ ที่จุติยังไม่ได้แตะต้องเธอแม้เพียงปลายขน

เมื่อสิ้นเสียงฝ่ามือกระทบเนื้ออย่างจัง ก็พบว่ามีคนโดนตบหน้าหันหนึ่งอัตรา

อรนลินค้างมือไว้กลางอากาศ ตกใจยิ่งขึ้นเมื่อเห็นรอยริ้วแดงเป็นปื้นห้ารอยบนใบหน้าเจ้าของผับ

“ขะ...ขอโทษ”

หญิงสาวหัวไวรีบออกปาก แต่จุติเหมือนขาดการควบคุมตัวเอง นึกอยากสั่งสอนเด็กไม่รู้จักโตให้รู้จักกลัว

จึงตรงเข้าไปคว้าร่างนุ่มเข้ามาตวัดกอด พร้อมกับแกล้งซุกใบหน้าลงหา ขบเม้มที่ปากสีชมพูอ่อนอย่างต้องการทำโทษ

คนถูกกระทำไม่อยู่นิ่ง ดิ้นรนทุบข่วน แต่จุติก็ยังสามารถดักเธอได้ทุกทาง ตวัดมือไพล่หลังด้วยมือข้างเดียวของเขา อีกมือแกล้งลงน้ำหนักที่สะโพกกลมใต้เนื้อผ้านุ่มลื่น จนร่างเล็กร้องห้ามเสียงสั่นด้วยความกลัว “อย่านะ”

“คุณได้หย่าแน่ ถ้าเปลี่ยนจากไอ้ดินมาเป็นผม”

เสียงหวานร้องห้ามอีกครั้ง “หยุด”

แต่จุติปิดปากทับทันที แล้วดูดดึงลิ้นร้อนที่หวานจนปลุกความต้องการที่ซ่อนลึก จนร่ำร่ำจะควบคุมตัวเองไม่อยู่ เลยตัดใจลงน้ำหนักอีกครั้ง แล้วออกแรงดันหญิงสาวให้ออกห่างจากตนไปเสีย ไม่อย่างนั้น เขาได้เป็นคนเลว เอาว่าที่เมียของเพื่อนแน่ ๆ คืนนี้

“แต่งตัวให้เรียบร้อย จะไปส่ง”

พูดจบจุติหันหลัง เพื่อออกไปสงบสติอารมณ์ข้างนอก แต่ออกเดินเพียงแค่สองก้าว ก็รู้สึกปวดตึงที่หัวแปลบขึ้นทันที

พอหันกลับไปมอง ก็เห็นคนฤทธิ์มากส่งสายตาอาฆาตมาดร้ายมาให้เขา

จุติก้มมองวัตถุที่อีกฝ่ายใช้ขว้างจนโดนหัวเขาอย่างจัง ยกมือคลำตรงตำแหน่งที่โดน มีเลือดซึมติดมือออกมาเล็กน้อย แต่เลือดบนใบหน้าและในกายกลับพุ่งระดับจนระงับไม่อยู่แล้วในวินาทีนี้

“ไม่ยอมเลิกใช่ไหม”

จุติพุ่งเข้าหาคนที่ยืนหอบหายใจด้วยแรงโทสะ ปล้ำถอดชุดออกจนหมดในนาทีถัดมา แล้วสายตาก็พร่าด้วยความต้องการทางเพศปนโทสะ

อรนลินหน้าซีดเมื่อเห็นแววตาของเขา ได้แต่ร้องว่า “ไม่นะ”

“สายไปแล้วน้องหนู”

สายไปแล้วจริง ๆ เพราะจุติสติขาด เมื่อถูกหญิงสาวทำร้ายร่างกายเขาราวกับไม่ยอมเลิกรา

ใบหน้าหล่อคมก้มลงหาคนก่อเรื่อง มือไม้ดึงรั้งปลุกเร้าจนความต้องการลุกแล่นพล่านไม่สามารถต้านทานได้อีกต่อไป

อรนลินพลิกตัวออกจากอ้อมแขนอบอุ่นอย่างที่ผิดหวังในตัวเองถึงที่สุด มันไม่ใช่การข่มขืนเสียทีเดียว สิ่งที่เกิดขึ้นนั่นแทบจะเรียกว่าสมยอมก็ยังได้ แล้วรีบแต่งตัวออกจากห้องนั้นไปเสีย ก่อนที่เขาจะตื่นขึ้นมาเสียก่อน หลังจากผละออกจากเธอไปได้ไม่นานนี่เอง

พนักงานรักษาความปลอดภัยที่ด้านหน้าก้มศีรษะให้เธออย่างนอบน้อม อรนลินหลบตาอีกฝ่าย เอ่ยขอด้วยเสียงที่พยายามไม่ให้สั่น “ช่วยเรียกแท็กซี่ให้หน่อยค่ะ”

ไม่นานเธอก็ได้รถตามที่ต้องการ บอกคนขับให้พาตรงกลับที่พัก เพื่อเก็บเสื้อผ้าข้าวของ จนเรียบร้อยเตรียมจะลงไปเช็กเอาต์ ลากกระเป๋ามากดลิฟต์ เพื่อลงไปที่ด้านล่าง ก็เจอเข้ากับคนที่ทำให้เธอรู้สึกอัปยศอดสูที่สุดในชีวิต

เขาพูดขึ้นก่อนที่ประตูลิฟต์จะเปิดออกจนสุด “เราต้องคุยกัน”

อรนลินเชิดหน้าขึ้นเล็กน้อย แล้วบอก “ฉันไม่คุย”

คนอยากคุย อยากต่อรอง ได้ฟังคำตอบก็ตาวาวด้วยความไม่พอใจ “จะคุยกันก่อนดี ๆ หรือจะให้ผมไปบอกไอ้ดินเรื่องเมื่อคืนนี้”

อรนลินตวัดตามามองที่เขา แล้วถามกลับว่า “มายุ่งอะไรด้วยกับเรื่องของฉันกับพี่ดิน”

จุติเดินหน้าเข้าหาพร้อมกับพูดใส่หน้ามาว่า “มันไม่มีเรื่องของฉันอีกแล้วอรนลิน ตอนนี้มันมีแต่เรื่องของ ‘เรา’ ”

“ไม่มีคำว่า ‘เรา’ ฉันจะถือว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นทั้งสิ้น”

“ระยำเถอะ!” จุติสบถอย่างหยาบคาย จนคนฟังสะดุ้งตกใจตามไปด้วย “อย่าคิดว่าผมชอบคุณมากจนต้องมาตามง้อนะ แต่ที่มาคุยเพราะไม่อยากสวมเขาให้เพื่อนของผมต่างหาก”

อรนลินได้ฟังคำพูดของเขาแล้วก็กัดปากด้วยความเจ็บใจ เขาพูดเหมือนเธอเป็นตัวไร้ค่า

“เรื่องระหว่าง ‘เรา’ มันจะไม่เคยเกิดขึ้นไม่ได้ เพราะว่ามันเกิดขึ้นไปแล้ว มันสำเร็จแล้วแม่คุณ”

หญิงสาวหยิบสายกระเป๋าที่คล้องกับไหล่ออก แล้วเดินตรงไปหาเขา ตวัดมันใส่ใบหน้ากวนประสาทนั่นทั้งใบ พร้อมด่าทออย่างดุเดือด “แล้วทำกับฉันแบบนั้นได้ยังไง ถ้าไม่เพราะคุณ ฉันก็จะได้หมั้นกับพี่ดิน แต่งงานกับเขาไปแล้ว คุณมันสารเลว ข่มขืนผู้หญิง รังแกคนไม่มีทางสู้”

จุติยืนนิ่งให้อีกฝ่ายกระหน่ำใส่ได้ตามแรงอารมณ์ ถามคำถาม ที่ถ้าเทียบกับมวยก็เป็นหมัดอย่างดีที่ทำเอาคนฟังทั้งเจ็บและจุกทันทีที่ได้ยิน

“แล้วคุณกับแม่ภูมิใจนักหรือที่ได้แต่งงานกับคนที่ไม่ได้รักน่ะ”

“หมายความว่ายังไง”

“ไอ้ดินมันมีคนที่รักอยู่ในใจ อย่าบอกนะว่าคุณไม่รู้”

“คุณถึงได้มาพรากฉันออกมาจากพี่ดินอย่างนั้นหรือ”

“อย่าผูกกัน มันคนละเรื่อง มาคุยเรื่องของ ‘เรา’ ให้เคลียร์ก่อน” จุติหน้าตาเคร่งเครียดเล็กน้อย “คุณไปบอกยกเลิกงานหมั้นไอ้ดินซะ แล้วอีกสักพัก ผมจะให้ผู้ใหญ่ไปคุยเรื่องของ ‘เรา’ ”

อรนลินตวัดเสียงใส่ทันที “ไม่มีทาง”

“หรือจะให้ผมไปคุยกับไอ้คุณดินเอง คุณเลือกเอานะ”

มองอีกฝ่ายด้วยสายตาโกรธและเกลียดอย่างที่สุด “ฉันจะไม่ยกเลิกงานหมั้นกับพี่ดิน”

“อยากลองดีกับผมก็เอาสิ”

สายตาสองคู่มองตอบกัน ห้ำหั่นใส่กัน อย่างชนิดที่ว่าไม่มีใครยอมใคร หากแต่ภายในกลับเริ่มรับรู้ได้ถึงแรงดึงดูดระหว่างกันขึ้นมาบ้างแล้ว