บทที่ 5

“ฮะแฮ่ม

!

จะยืนทำความรู้จักกันอีกนานมั้ย” นิโคลัสยืนมองสองสาวที่ยืนทำความรู้จักกันอย่างหมั่นไส้

“พี่ไปก่อนนะ”

“ค่ะ พี่พิมพ์รีบไปเถอะค่ะก่อนที่ตาแก่จะอาละวาด” ของขวัญพูดกระซิบกับพิมพ์ประกาย ทำให้พิมพ์ประกายหัวเราะออกมากับคำพูดของเด็กสาวที่กล้าว่าบอสของเธอก่อนที่เดินไปออกห้อง

“เอานี่ไปอ่านพลางๆ” นิโคลัสยืนแฟ้มเอกสารมาให้ของขวัญ

ของขวัญรับแฟ้มจากนิโคลัส ก่อนที่จะเดินไปนั่งอ่านที่โซฟารับแขก นิโคลัสตั้งหน้าตั้งตาอ่านเอกสารการรายงานผลประจำปี สายตาของเขาหันเห็นเรียวขาขาวๆของยัยก้นครัว

“ข๋าว ขาว เฮ้ย

!!

” นิโคลัสรีบสะบัดทันทีเมื่อสมองของเขากำลังเลยเถิดไปคิด

เรื่องอื่น

ของขวัญนั่งหัวเราะเงียบๆกับท่าทางของนิโคลัส เธอเห็นเขาแอบจ้องมองเรียวขาของเะอที่เธอพยายามจะแกล้งยั่วให้เขาตบะเเตก ยิ่งเห็นท่าทางของเขาเเล้ว ทำเอาเธออดหัวเราะออกมาไม่ได้

"คุณนิโคลัสค่ะ อันนี้คืออะไรคะ ขวัญไม่เข้าใจเลยค่ะ"

ของขวัญเดินเข้ามาหานิโคลัสที่กำลังนั่งอ่านรายงานอยู่ที่โต๊ะงาน เธอนั่งลงเก้าอี้ตรงหน้าเขาเเล้ววางแฟ้มเอกสารให้เขาดู

"ตรงไหนที่เธอไม่เข้าใจ"นิโคลัสเงยหน้าขึ้นเเล้วถามหญิงสาวตรงหน้า

"ตรงนี้ค่ะ" ของขวัญเลื่อนแฟ้มเข้าไปใกล้ๆนิโคลัส เธอยืดตัวขึ้นโน้มเข้าไปหานิโคลัสใกล้ๆเเล้วชี้ตรงจุดที่เธอไม่เข้าใจให้นิโคลัส

นิโคลัสถึงกับกลืนน้ำลายดังกลึบเมื่อของขวัญโน้มตัวเข้ามาใกล้ๆเขา ทำให้หน้าอกอันอวบอิ่มที่

กำลังโผล่วับๆเเวมๆล่อตาล่อใจเขาอยู่

"ตรงนี้คือยอดการส่งออกอาหารจำพวกสัตว์ปีกครึ่งไตรมาสเเรกปีนี้ ส่วนตรงนี้คือยอดการนำเข้าอาหารแปรรูปจากต่างประเทศ ส่วนใหญ่เป็นอาหารจำพวกแปรรูปที่สามารถเเช่เเข็งได้"นิโคลัสอธิบายในสิ่งที่ของขวัญไม่เข้าใจให้เธอฟัง เขาพยายามที่จะไม่มีหน้าอกอันอวบอิ่ม

"งั้นก็แปลว่าอาหารแปรรูปบ้างชนิดไม่สามารถเเช่เเข็งได้ใช่มั้ยคะ"ของขวัญถามขึ้นด้วยความสงสัย

"ใช้ เช่นอาหารจำพวกหมัก ดอง ถ้าเเช่เเข็งจะทำให้รสชาติเปลี่ยนไป"

"อ่อ เเล้วสินค้าของบริษัทเรามีกี่ชนิดค่ะที่ทั้งนำเข้าเเละส่งออก"

"ก็หลายอย่างนะ ถ้าส่งออกก็จะเป็นพวกอาหารสดจำพวกอาหารทะเล สัตว์ปีก หรืออาหารเเช่เเข็งแปรรูป ส่วนสินค้าที่นำเข้าก็เป็นอาหารทะเลซะส่วนใหญ่"นิโคลัสอธิบายให้ฟัง

ของขวัญพยักหน้าราวกับเข้าใจ สายตากลมโตจ้องมองชายหนุ่มตรงหน้าอย่างสงสัย เธอเอามือสองข้างเท้าคางเเล้วจับจ้องมองชายหนุ่มตรงหน้าที่กำลังอ่านรายงานอยู่ตั้งใจ

นิโคลัสรู้สึกเหมือนตนเองนั้นกำลังถูกจ้องมอง เขาเงยหน้าขึ้นจากเอกสาร เห็นยัยก้นครัวกำลังนั่งจ้องมองเขาตาแป๋ว คิ้วสองข้างขมวดเข้าหากัน

"หน้าฉันมีอะไร เธอถึงจะได้มอง"นิโคลัสถามขึ้น

"ขวัญสงสัยว่าทำมั้ยคุณถึงได้นิสัยไม่เหมือนคุณลุงนิคาไลน์เลย หน้าตาก็เหมือนกันเเต่..ทำมั้ยนิสัยโคตรต่างกันกับฟ้ากับเหวเลย"ของขวัญพูดขึ้นอย่างสงสัย ดวงตาใสแป๋วจ้องมองชายหนุ่มตรงหน้าที่โมโหจนแทบจะกินเลือดกินเนื้อเธอ

"ยัยก้นครัว!!"

"อีกแหละ พูดไม่เพราะเลย เป็นถึงท่านประธานพูดไม่เพราะเอาซะเลย ไม่ผ่าน ไม่ผ่าน"

"0-0" นิโคลัสถึงกับน้ำท่วมปากเลยดีเดียว ดูเเม่คุณสิ จีบปากจีบคอพูด มันน่าจับมาจูบให้หายซ่าซะจริงๆว่าไอ้ปากจิ้มลิ้มนั้นมันจะแซ่บเหมือนตัวของเจ้าตัวหรือเปล่า

"ห่าววว"ของขวัญขยี้ไปมาด้วยความง่วง เพราะเมื่อคืนกว่าเธอจะได้ก็ปาเกือบตีสองเเล้ว ทำให้เธอแทบจะหลับคาโต๊ะเลยทีเดียว

"ถ้าง่วงก็ไปนอนไป จะไปที่โซฟานั่นแหละฉันอนุญาต เดี๋ยวจะหาว่าใจร้ายอีก"นิโคลัสพูดขึ้น ก่อนที่ลุกจากเก้าอี้เเล้วอุ้มของขวัญที่นั่งจนตาจวนจะปิดอยู่เเล้ว

นิโคลัสอุ้มของขวัญขึ้นเเล้ววางลงที่โซฟา สายตาของเขาจ้องมองหญิงสาวตรงหน้าที่เป็นคู่กัดของเขามานาน ใบหน้าที่เนียนสวย ปากจิ้มลิ้มสีชมพู จมูกที่เชิดขึ้น เหมือนคนดื้อรั้น ของขวัญจัดว่าเป็นผู้หญิงที่สวยเเละน่ารักในคราวเดียวแต่ติดตรงที่ว่าปากจัดไปหน่อย เวลาเถียงกับเขาทีไร เขาต้องเเพ้เธอทุกครั้ง

"จุ๊ฟ"นิโคลัสอดใจไม่ไหวเลยก้มลงจุ๊บที่หน้าผากของขวัญอย่างแผ่วเบา ก่อนที่ลุกไปเคลียงานที่ค้างต่อให้เสร็จ

ของขวัญลืมตาขึ้นมา เธอเอามือลูบที่หน้าอย่างเเผ่วเบาตรงที่นิโคลัสจุ๊ลหน้าผากของเธอ ใบหน้าแดงก่ำไปด้วยความเขินที่อยู่ดีๆนิโคลัสก็มาแสดงมุมอ่อนโยนกับเธอ

นิโคลัสเงยหน้าขึ้นจากกองเอกสารแล้วจ้องมองคนตัวเล็กกำลังนอนหลับอย่างมีความสุข เขาหยิบชุดสูทเเล้วเดินไปห่มให้หญิงสาวก่อนที่จะกลับไปจัดการงานต่อ

"พรวดดด"

นิโคลัสสำลักกาแฟทันทีเมื่อเห็นกระโปรงของหญิงสาวที่ถกขึ้นมาเผยให้เห็นต้นขาที่ขาวเนียนๆ จนเกือบจะเห็นเเพตตี้สีแดง

"โอ้ววว ใหญ่อะไรขนานนี้ ป้าดด น่ากินจริงๆ"นิโคลัสเลียริมฝีปากด้วยความหื่นกระหายเมื่อชุดสูทที่เขาห่มให้ของขวัญตกลงบนพื้น เผยให้เห็นทรวงอกที่เต่งตึง อันใหญ่มหึมาเกินตัวที่กำลังโผล่ให้เขาเห็น

"แป๊ะๆตายๆแกตายเเน่ไอ้นิโคลัส"นิโคลัสตบหน้าของตัวเพื่อเรียกสติให้กลับคืนมา ให้ตายเถอะชีวิตเขา ต้องมาพ่ายเเพ้ให้กับยัยเด็กตัวเล็กที่ อึ๋ม ไปทุกส่วน ขนานคู่ขาเขาที่ว่าเเน่ยังไม่ปลุกอารมณ์ของเขาได้เท่ากับคนตัวเล็กเลยสักนิด

นิโคลัสปรับแอร์ในห้องให้เย็นขึ้นเพื่อดับอุณหภูมิในร่างกายของเขาที่กำลังร้อนขึ้น เพราะเครื่องร้อนเมื่อไรเป็นอันมีครางเเน่นอน

ติ๋ง ติ๋ง

หยาดเหงื่อหยดไหลลงบนรายงานของนิโคลัสเป็นหยุด คนตัวใหญ่ใช่หลังมือปาดเหงื่อที่ใบหน้าที่ผุดออกมาตามรูขุมขน ขนานห้องเย็นขนานจนเลี้ยงเพนกวิน หมีขั้วโลกได้เเล้ว ร่างกายของเขายังร้อนเหมือนเเถมยังร้อนขึ้นมากอีก พอหันไปมองตัวต้นเหตุที่นอนหลับอยู่ ยิ่งที่ให้ความร้อนในร่างกายยิ่งร้อนระอุขึ้น

ของขวัญหลับอย่างสบายใจ โดยไม่รู้เลยว่าตนเองนั้นกำลังเป็นสาเหตุให้คนตัวใหญ่กำลังจะลงแดงตายด้วยท่านอนที่ยั่วยวนของเธอแบบที่ไม่ได้ตั้งใจ

ของขวัญตื่นขึ้นตอนดึก เธอไม่แปลกหรอกว่าใครเป็นคนอุ้มเธอมา นอกจากตาเฒ่าคนเดียวนั่นแหละ นานๆครั้งจะใจดีเหมือนคนอื่นบ้างเสียดายมากเลยที่วันนี้เธอหลับเลยอดยั่วตาเฒ่าให้ลงแดง ไม่เป็นไรค่อยยั่ววันอื่นแล้วกัน ไม่ว่าจะยังไงตาเฒ่าก็ต้องเป็นของเธอคนเดียว

รุ่งเช้านิโคลัสพยายามทำตัวให้ปกติที่สุด เพื่อไม่ให้ยัยก้นครัวผิดสังเกต เขาเเทบนอนไม่หลับเลยทั้งคืน ภาพหน้าอกอวบอั๋นอวบอิ่มขาวๆ ขาขาวเรียวของยัยก้นครัวลอยผุดขึ้นมาใน สมองเขาเเทบทั้งคืน ทำให้เขาต้องพึ่งยานอนหลับ ทำให้เช้าวันนี้เขาดูโทรมไปถนัดตา