บทที่ 4

หลังจากที่นิโคลัสได้แอบถ้ำมองของขวัญอาบน้ำตั้งแต่วันนั้นมาเขาแทบไม่มีกะจิตกะใจไปมีอารมณ์กับคู่ขาคนไหนทำเอาลูกน้องหลายคนต่างมองเจ้านายของตนเองด้วยความสงสัย

ทางด้านของขวัญเองเธอได้ไปถามมาดามอลิสเซียแล้วว่าใครเป็นคนเอาของมาให้เธอที่เรือนหลังเล็กพอได้รู้คำตอบทำเอาเธอแทบปรี้ด แปลว่าตอนนั้นที่เธอได้ยินเสียงเหมือนมีใครอยู่ในห้องนอนของเธอก็เป็นจริง เธอแทบจะจัดการกับตาเฒ่านิโคลัสโรคจิตที่มาแอบดูเธออาบน้ำและยังมาเห็นเธอกำลังปรนเปรอรสสวาทให้กับตนเองอีก ถามว่าเธออายมั้ย ตอบได้เลยว่าหนูของขวัญคนนี้ไม่อายค่ะ เป็นเรื่องปกติที่คนเราต้องมีความต้องการบ้าง เธอเลยไม่แคร์ถึงแม้ตาเฒ่านิโคลัสจะเห็นก็เถอะ แต่ถึงยังไงก็ทำอะไรเธอไม่ได้ จะพูดก็ทำให้ตัวเองเสียหายเปล่าๆ

“ยัยก้นครัว!!”ไม่ต้องบอกหรอกนะว่าเสียงใครทั้งบ้านก็มีอยู่คนเดียวนี้แหละที่กล้าเรียกเธอแบบนี้ บอกไปหลายครั้งก็ไม่รู้จักจำ พูดหูซ้ายทะลุหูขวา

“มีอะไรหรือคะตาเฒ่านิโคลัส”

“กรอดดด”

นิโคลัสได้แต่ยืนกัดฟันข่มอารมณ์ไว้ เพราะว่าวันนี้แด๊ดของเขาอยู่บ้านทำให้เขาไม่อยากที่จะมีเรื่องกับยัยก้นครัวนี้ซะเท่าไร ง่ายๆ เดียวโดนแด๊ดด่ายังไงล่ะ ข้อหารังแกเด็กในปกครองซึ่งเขาโดนเป็นประจำเวลาแกล้งยัยก้นครัว

“นับจากพรุ่งนี้ไปเธอต้องไปฝึกงานที่บริษัทกับฉันเข้าใจมั้ย” นิโคลัสตะคอกใส่ของขวัญอย่างเสียงดัง

“เข้าใจค่ะ บอกดีๆก็ได้ไม่เห็นต้องมาตะคอกใส่กันเลย ฮึก!!!

” ของขวัญพูดขึ้น ปากจิ้มลิ้มเม้นตรงทำท่าจะโฮร้องออกมาดวงตากลมโตแดงก่ำน้ำตาคลอ

“อย่ามาทำเป็นสำออยได้มั้ยห่ะ!!ยัยก้นครัว” นิโคลัสพูดขึ้นอย่างหัวเสียที่เห็นคนตัวเล็กทำท่าจะร้องออกมา

“ฮึก!! ทำมั้ยต้องเรียกยัยก้นครัว เค้ามีชื่อเหมือนกันนะตาแก่นิสัยไม่ดี ฮืออ” ของขวัญหันไปมองยังหน้าประตูเมื่อเป้าหมายเดินมาเธอก็แบะปากโฮร้องทันที

“ฮึกก ฮืออออ”

“นิโคลัส!!! แกล้งอะไรน้องอีกแล้ว” เสียงเรียกทุ้มๆดังขึ้น ทำนิโคลัสที่ยืนจ้องมองของขวัญถึงกับสะดุ้งเชียวสันหลังขึ้นมาทันที

“แด๊ด !!!”

นิโคลัสหันไปเรียกชื่อหนุ่มใหญ่ที่กำลังเดินเข้ามาหาเขาด้วยท่าทางน่าเกรงขาม

“เอ่อ!! ก็แด็ดสิ แกนึกว่าเป็นใครห๊ะ!แล้วนี่แกล้งหนูขวัญอีกแล้วใช้มั้ยห๊ะ!” นิคาไลน์เอ็ดลูกชายตัวดีของเขาที่ชอบแกล้งหญิงสาวตรงเป็นประจำ

“โป้ก!!!”คุณนิคาไลน์ผู้เป็นบิดาเขกหัวนิโคลัสทันทีเมื่อเห็นหญิงสาวตรงหน้าที่เขานั้นเอ็นดูเหมือนลูกสาวร้องไห้ออกมา

“โอ๊ย!แด๊ดมาเขกหัวผมทำมั้ยเนี้ย” นิโคลัสร้องงขึ้นเมื่อโดนบิดาเขกหัว“แด๊ดไม่แตะแกก็บุญขนานไหนแล้ว อยู่ดีๆไม่ว่าดีชอบไปแกล้งหนูขวัญ เดี๋ยวแด๊ดจะเรียกมี้แกมาจัดการ”

“โถ่!แด๊ดผมแกล้งยัยนี้ตรงไหน ผมยังไม่ได้ทำอะไรเลย อยู่ดีๆก็ร้องออกมา”

“เหรอ เมื่อกี้แด๊ดได้ยินเสียงแกตะคอกใส่หนูขวัญอยู่นะ บอกแล้วใช่มั้ยว่าให้พูดกับน้องดีๆอย่าไปขึ้นเสียงกับน้อง หนูขวัญออกจะบอบบางใสซื่อจิตใจอ่อนไหว แกไปตะคอกใส่น้องทำมั้ย”

“บอบบางใสซื่อมากกกกเลยครับแด๊ด” นิโคลัสย้ำคำว่าบอบบางใสซื่อแบบเน้นๆ

“โอ่ๆ หนูขวัญไม่ร้องนะเดี๋ยวฉันจัดการเจ้านิโคลัสให้เอง” นิคาไลน์เดินเข้าไปลูบหัวปลอบใจคนตัวเล็กที่ยืนร้องไห้อยู่

“ฮึก! ค่ะ นายใหญ่” ของขวัญพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงอู้อี้ ก่อนที่จะเงยหน้ายักคิ้วใส่นิโคลัสที่ยืนโมโหอยู่

“มานี้เลย ไอ้ตัวแสบ” นิคาไลน์ดึงหูนิโคลัสให้ตามมา

ของขวัญปาดน้ำตาของตนเองแล้วหันไปแลบลิ้นปริ้นตาใส่นิโคลัสที่โดนนายใหญ่ทำโทษอยู่ ทำเอานิโคลัสชี้หน้าเป็นการหมายหัวเอาไว้

และก็มาถึงวันที่ของขวัญต้องเข้าไปฝึกงานที่บริษัทกับนิโคลัสตามคำสั่งของมาดามอลิสเซียเนื่องจากเธอเรียนบริหารทำให้มาดามอลิสเซียยืนเรื่องไปยังมหาวิทยาลัยให้ของขวัญไปฝึกงานที่บริษัทของตนโดยให้นิโคลัสเป็นผู้สอนงาน

“ตั้งใจฝึกงานนะจ๊ะหนูขวัญ ถ้าเจ้านิโคลัสมันแกล้งอะไรหนูบอกฉันมาเลยนะเดี่ยวฉันจะจัดการให้” มาดามอลิสเซียพูดขึ้น

“ค่ะมาดาม หนูจะตั้งใจฝึกงานไม่ให้มาดามผิดหวังแน่นอนค่ะ” ของขวัญพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงหนักแน่น เธอไม่วันทำให้ผู้มีพระคุณของเธอต้องผิดหวังแน่นอน

“ดีมากเลยจ้ะ โชคดีนะจ๊ะ” มาดามอลิสเซียลูบหัวของขวัญอย่างเอ็นดู

“ขอบคุณค่ะมาดาม หนูไปก่อนนะคะ สวัสดีค่ะ” ของขวัญยกมือไหว้สวัสดีผู้มีพระคุณของเธอ จากนั้นก็เดินไปขึ้นรถที่จอดรออยู่โดยมีนิโคลัสนั่งรอด้านในตัวรถ

“กว่าจะเสด็จมากนะยัยก้นครัว” นิโคลัสพูดขึ้นเมื่อของขวัญเข้ามานั่งภายในรถ

“ชิ!! น่าเบื่อบ่นได้ทุกวันตาเฒ่า” ของขวัญพูดขึ้นแล้วปรายตามองคนตัวใหญ่ข้างๆเธอ

ภายในเวลาเพียงแค่ไม่กี่นาทีทั้งสองก็เดินทางถึงบริษัท ทำเอาเอลิกแทบจะขาดอากาศ

หายใจที่ต้องมานั่งดูเจ้านายของเขากับคนตัวเล็กที่เขาเอ็นดูเหมือนน้องสาวส่งรังสีอาฆาตใส่กันตลอดทาง ถึงแม้จะได้เถียงกันแต่ก็ยังไม่วายส่งสายตาจิกกัดหากันอีก

“อย่าทำให้ฉันขายหน้าลูกน้องละยัยก้นครัว” นิโคลัสพูดขึ้นเมื่อรถจอดลงที่หน้าบริษัท

“ชิ!! ก่อนที่จะว่าคนอื่น บอกตัวเองก่อนเถอะตาเฒ่า เป็นถึงเจ้านายแต่ดูมาเรียกเด็กในปกครองสิ แบบนี้นะใครจะไปนับถือกัน”

“ยัยก้นครัว!!” นิโคลัสพูดอย่างข่มอารมณ์เอาไว้

“จุ๊ๆ ต้องเรียกว่าขวัญต่างหากค่ะ ขวัญค่ะไม่ใช้ยัยก้นครัว โอเค เข้าใจนะคะตามนี้นะคะบอสสุดหล่อ” พูดเสร็จคนตัวเล็กก็เปิดประตูรถออกไปทันทีปล่อยให้นิโคลัสนั่งหัวฟัดหัวเหวี่ยงอยู่ภายในรถ

ทั้งสองเดินเข้ามาภายในบริษัท พนักงานหลายคนต่างให้ความสนใจกับเด็กสาวที่เดินมาเคียงข้างบอสของพวกเขา เพราะปกติแล้วบอสของพวกเขานั้นไม่เคยพาผู้หญิงคนไหนมาที่บริษัทเลยสักครั้งนอกจากมาดามอลิสเซียแล้วก็ไม่มีผู้หญิงคนไหนอีกเลย ส่วนใหญ่แล้วจะเป็นผู้หญิงมากกว่าที่มาหาบอสของพวกเขาและส่วนใหญ่ก็จะถูกจับโยนออกไปทั้งนั้น ทำให้พนักงานหลายคนต่างมองด้วยความสงสัย

นิโคลัสพาของขวัญเข้ามาภายในห้องทำงานของเขา ก่อนที่จะกดเรียกเลขาให้เข้ามาหา

“สวัสดีค่ะบอส” พิมพ์ประกายเลขาสาวของนิโคลัสเดินเข้ามา

“คุณพิมพ์ นี่ของขวัญเด็กที่บ้านของผม เธอจะมาฝึกกับผม คุณพิมพ์ช่วยให้คนเอาโต๊ะมาวางที่ห้องของผมพร้อมกับเอกสารด้วยนะครับ” นิโคลัสแนะนำของขวัญให้กับเลขาสาวของเขาให้รู้จักก่อนที่สั่งงานเลขาสาวเอาไว้

“ค่ะ บอส”

“สวัสดีค่ะ คุณพิมพ์ หนูชื่อของขวัญนะคะ ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะ” ของขวัญยกมือไหว้สวัสดีหญิงสาวตรงหน้าอย่างนอบน้อม