ตอนที่ 4

ตอนที่ 4

เมลดาดูนาฬิกาบนข้อมือเป็นรอบที่เท่าไหร่แล้วก็เบื่อจะนับ เพราะตอนนี้เธอนั่งรอก็แล้ว นอนรอก็แล้ว เจ้าของห้องพักสุดหรูแห่งนี้ก็ยังไม่มา

‘ผู้ชายบ้า จะให้รอไปถึงเมื่อไหร่’ เมลดาบ่นด้วยความหงุดหงิดใจ เพราะเหนื่อยก็เหนื่อย ง่วงก็ง่วง แต่ก็ข่มตาหลับไม่ได้ เดี๋ยวเขามาแล้วเห็นเธอหลับเธอคงจะโดนดุ แต่ในที่สุดเธอก็ไม่อาจฝืนอาการง่วงได้เลยล้มตัวลงนอนบนโซฟา แต่ต้องมาสะดุ้งตกใจเมื่อได้ยินเสียงคนพูดคุยกัน เธอขยี้ตาเบาๆ แล้วเพ่งมองไปยังภาพตรงหน้า

“อย่านะ!” เมลดาร้องห้ามเมื่อภาพที่เห็นคือสองหนุ่มสาวกำลังจูบแลกลิ้น และตอนนี้เสื้อผ้าของฝ่ายหญิงก็เริ่มหลุด มือของเทวัตเริ่มมาจับที่ก้มงามๆ ของนางแบบสาว แล้วขยำแรงๆ ก่อนจะสอดมือหายเข้าไปใต้ชุดเดรสของนางแบบสาว ทำเอาบุคคลที่สามที่กำลังตกใจระคนกลัวกับภาพตรงหน้าอ้าปากค้าง

“มิกขา อย่าซนสิค่ะ”

“ผมต้องการคุณ”

เสียงของคนทั้งสองปลุกสติของเมลดาให้กลับมา จากนั้นเธอก็พยายามคิดว่าจะทำอย่างไรกับเหตุการณ์ตรงหน้า ตอนนี้ทั้งสองคนนัวเนียกันจนจะหลอมเป็นหนึ่งเดียวกันอยู่แล้ว

“หยุดนะ!!” เมลดาตะโกนลั่น ก่อนที่สองหนุ่มสาวจะเล่นหนังสดให้เธอดู แล้วก็ได้ผลเมื่อสองหนุ่มสาวหยุดทุกอย่าง

เทวัตมองหญิงสาวที่ส่งเสียงขัดจังหวะนิ่งๆ ก่อนจะนึกขึ้นได้ว่าเฉินหมิงแจ้งเขาไว้แล้วว่ามีผู้หญิงรออยู่ที่ห้อง แต่เขาดันลืม แล้วยังพาคาเรนมาถึงห้องพัก ทั้งที่เขาไม่เคยให้หญิงสาวเข้ามา!

ด้านคาเรนก็มองหญิงสาวที่มาขัดจังหวะด้วยสายตาไม่พอใจ ก่อนจะไล่มองอีกฝ่ายตั้งแต่จรดเท้า แล้วเบ้ปากออกเล็กน้อย

“มิก เราไปต่อกันในห้องนะคะ ส่วนผู้หญิงคนนี้ ก็ให้นั่งรออยู่ข้างนอกนี่แหละ”

“คาเรน ผมว่าคุณ...”

“คาเรนต้องการคุณนะคะ” นางแบบสาวพูดแทรกขึ้นด้วยเสียงออดอ้อน แล้วแนบปากจูบแก้มสาก แล้วขยับมาที่ ริมฝีปากหยัก

“คุณจะเอาสามีฉันไปนอนด้วยไม่ได้!”

ไม่ได้มีแค่นางแบบสาวเท่านั้นที่ตกใจ แต่เทวัตก็ตกใจเช่นกัน และตอนนี้เขาก็จ้องหน้าหญิงสาวที่มาอ้างตัวเป็นเมียเขา

“คุณมิกยังไม่มีภรรยา หล่อนอย่ามากล่าวอ้าง นังเด็กไร้ยางอาย”

“ไร้ยางอาย?” เมลดาทวนคำนั่นอย่างงงๆ เพราะคำนี้ควรเป็นนางแบบสาวใช้มากกว่า ทีกล้ามาจูบแลกลิ้นต่อหน้าเธอ

“หล่อนมองฉันทำไม”

“มองเพราะคำนี้ควรใช้กับคุณมากกว่าไงค่ะ” เมลดาโต้กลับทันควัน เธอต่อปากต่อคำไปด้วยความรู้สึกเสียวสันหลัง เพราะสายตาของคนบางคนที่จ้องมองอยู่ แต่ก็นะ เธอเดินหน้ามาขนาดกล้าประกาศเป็นเมียเขาแล้ว ก็ต้องเดินต่อให้สุด ส่วนจุดจบของเรื่อง เธอไม่อยากนึกถึง

“หล่อนนั่นแหละไร้ยางอาย นังบ้า!” คาเรนตวาดกลับอย่างไม่พอใจ

“คุณต่างหากที่ไร้ยางอาย”

“นังบ้า! แกด่าฉันเหรอ”

“แล้วคุณคิดว่าฉันชมคุณอยู่หรือไง ที่จู่ๆ คุณก็จะมาเอาสามีคนอื่นไปนอนด้วย ช่างหน้าด้านซะจริงๆ”

“นังบ้า! หุบปากเน่าๆ ของหล่อน แล้วก็ออกไปจากห้องคุณมิกซะ ไม่งั้นฉันจะโทรเรียกให้คนมาโยนหล่อนออกไป” คาเรนที่ไม่เคยเจอผู้หญิงคนไหนของเทวัตด่ากลับแบบนี้ถึงกับเต้นเป็นเจ้าเข้า

“คุณต่างหากที่ควรออกไปจากห้องพักของสามีฉัน” เมลดาชี้ไปที่ประตู ด้วยสีหน้าเรียบเฉย ส่วนคนที่ถูกอ้างเป็นสามีก็ยังยืนนิ่ง บอกตรงๆ ว่าเขาไม่คิดว่าหญิงสาวที่มารดาส่งมาจะเล่นไม้นี้

“นังบ้า! หล่อนอย่ามาอ้าง คุณมิกยังไม่มีเมีย”

“คนนั่นแหละบ้า เมียเขายืนหัวโด่อยู่ตรงนี้ ยังจะหน้าด้านลากสามีชาวบ้านไปนอนด้วยอีก นี่ฉันไม่รู้จะด่าคุณยังไงแล้วนะ หรือชอบแย่งสามีชาวบ้านจนความด้านในตัวไม่หลงเหลือ”

“กรี๊ด!! นังเด็กบ้า ฉันจะให้คุณมิกจัดการแก มิก! คุณไล่นังคนนี้ออกไปซะทีสิ เราสองคนจะได้มีความสุขกัน” คาเรนหันไปขอร้องชายหนุ่มเพียงหนึ่งเดียว ที่ยังไม่เลิกจ้อง เมลดา ที่ตอนนี้เมลดาก็กลัวเขามากๆ แต่จะทำอย่างไรได้ ในเมื่อเธอตกปากรับคำกับมาดามลาวัลย์แล้วว่าจะเขี่ยนางแบบสาวออกไปให้ได้ เพราะงั้นเธอก็ต้องทำทุกทาง เพื่อให้นางแบบสาวกับลูกชายของมาดาลาวัลย์เลิกกัน ส่วนเรื่องที่ท่านจะให้เธอทำให้ลูกชายของท่านหันมารักเธอ เธอคงทำไม่ได้

“คืนนี้คุณกลับไปก่อนนะคาเรน ผมมีเรื่องต้องจัดการ” ทุกคำที่ออกมาจากปากของเทวัต ทำเอาเมลดารู้สึกร้อนๆ หนาวๆ

“คาเรนไม่กลับ” เพราะเธออุตสาห์มาถึงห้องพักของเขาแล้ว อย่างไรก็ต้องอยู่ค้างให้ได้ ส่วนนังเด็กบ้าบอคอแตกต้องกระเด็นออกไปจากห้องนี้

“คาเรน” เทวัตเอ่ยเรียกด้วยเสียงที่ทำให้คาเรนรู้ตัวดีว่าอย่าคิดขัดคำสั่ง แต่เวลานี้นางแบบสาวกำลังจะขัดคำสั่ง

“แล้วตกลงที่นังเด็กคนนั้นพูด จริงเหรอ”

“กลับไปก่อนคาเรน” เสียงทุ้มห้าวย้ำช้าๆ และ ชัดๆ ก่อนจะละสายตาที่มองไปที่เมลดามามองนางแบบสาว

“แต่ว่า...”

“ผมบอกให้กลับไป”

“มิกขา คุณอย่าโกรธคาเรนเลยนะคะ ที่คาเรนถามเพราะคาเรนอยากรู้”

“คาเรน กลับไปได้แล้ว”

“กลับก็ได้ค่ะ” เพราะกลัวจะโดนเขี่ยทิ้งคาเรนจำใจกลับไป ทั้งที่อยากจะอยู่ต่อแทบขาดใจ และทันทีนางแบบสาวออกไปจากห้อง สายตาคู่คมก็หันไปจับจ้องที่เมลดาอีกครั้ง