รักข้างเดียว

ฉันเคยคิดว่าถ้าได้แต่งงานกับคนที่ฉันรักฉันคงจะมีความสุขมาก ถึงฉันจะรู้ดีว่าการแต่งงานของฉันจะไม่ได้เกิดจากความรักของคนที่จะมาเป็นคู่ชีวิตของฉันก็ตาม ก็ฉันรักเขานี่ รักมาตลอด รักมาตั้งแต่เด็ก แค่ฉันรักเขาและฉันก็เชื่อว่าความรักของฉันอาจจะทำให้เขารักฉันขึ้นมาบ้างก็ได้

“จี...ฉันได้ยินคนที่ตลาดเขาลือกันว่า พี่แอมกลับมาที่บ้านแล้วนะ...”

ฟ้าวิ่งถือถุงกับข้าวเต็มมือที่ไปจ่ายมาจากตลาด วิ่งเข้ามาในบ้านฉันอย่างตื่นเต้น พอฉันได้ยินเรื่องที่ฟ้าบอกให้ฟังฉันก็ตกใจขึ้นมาทันที

“พี่แอมกลับมาแล้ว...?”

“ใช่...กลับมาคนเดียวด้วยนะ หายไปตั้งสิบปีอยู่ดีๆ ก็โผล่มา...”

ฉันเริ่มคิดมากถึงเรื่องนี้แล้วพอนึกขึ้นได้ก็รีบหันไปบอกฟ้า

“ฟ้า...แกช่วยปิดเรื่องที่พี่แอมกลับมาอยู่ที่บ้านแล้วให้พี่คิมรู้ได้ไหม ฉันไม่อยากให้เขารู้”

“ทำไมละ...? นี่มันก็ผ่านมาเป็นสิบปีแล้วนะ แล้วแกกับพี่คิมก็แต่งงานกันแล้วด้วย พี่คิมเขาคงลืมพี่แอมไปแล้วแหละ..”

“เออน่ะ...ฉันแค่ไม่อยากให้เขาไปเจอหน้ากันอีกก็เท่านั้น ฉันสงสารพี่คิมกลัวเขาจะนึกถึงเรื่องอดีตแล้วจะเสียใจขึ้นมาอีก ยังไงพวกเขาก็เคยรักกันมาก่อน...”

“เออๆ ...ฉันจะช่วยเก็บไว้ให้ แล้วจะช่วยกำชับทุกคนในโรงงานให้ด้วย...”

“ขอบใจนะ...”

ฉันคิดถึงเรื่องนี้แล้วก็อดคิดมากไม่ได้ ถึงฉันจะแต่งงานกับพี่คิมมาสองปีแล้ว แต่ฉันยังไม่เคยทำหน้าที่ของภรรยาให้ครบถ้วนสมบูรณ์เลย ไม่ใช่ว่าฉันไม่เต็มใจนะ แต่เพราะเขาไม่ยอมแตะเนื้อต้องตัวฉันเลยต่างหาก

ฟ๊อด>>>

“อุ๊ย...!”

พี่คิมเดินมาหอมแก้มฉันจากทางด้านหลังจนฉันสะดุ้งตกใจ

“พี่คิม...”

“คุยอะไรกันอยู่จ๊ะ...?”

ฉันหันไปมองหน้าพี่คิมอย่างรู้สึกอายๆ ที่โดนเขาหอมแก้มต่อหน้าของฟ้าเพื่อนของฉัน

“พี่คิม...นี่พี่จะมาหอมแก้มเมียพี่ต่อหน้าฟ้าไม่ได้นะ รู้ไหมว่าฟ้าอิจฉานะ...”

ฉันหันไปมองหน้าฟ้าอย่างนึกขำ

“อิจฉา...? งั้นก็หาแฟนสักทีสิจ๊ะได้เลิกอิจฉาจีได้แล้ว...”

“ถ้าแฟนมันหาง่ายเหมือนหุงข้าวอะนะ ฟ้าก็มีไปแล้วสิ...แต่มันหาไม่ได้สักที”

“พูดเหมือนตัวเองหุงข้าวเป็น...?”

“ไม่เป็นอะ...”

“5555....”

ฉันกับพี่คิมหัวเราะฟ้าออกมาพร้อมกัน

“ก่อนจะหาแฟนหัดไปเรียนหุงข้าวให้ได้ก่อนนะ ดูอย่างเมียพี่สิทำเป็นทุกอย่างเลย ทั้งงานบ้านงานเรือน ทั้งเก่งแล้วยังน่ารักอีกด้วย...”

พี่คิมหันต์,คิมหานะหน้ามามองฉันจนฉันรู้สึกอายจนหน้าแดงต้องรีบหันหน้าหนี

“โอ๊ย...จะหวานกันไปถึงไหนคะ นี่แต่งงานกันมาตั้งสองปีแล้วนะ เห็นทุกวันเลี่ยนจริงๆ ...”

“แล้วมายืนบ่นอะไรตรงนี้ คนเขาจะสวีทกันแล้วนี่มาทำอะไรที่บ้านพี่แต่เช้า...?”

ฉันรีบหันไปมองฟ้าทันที เพราะกลัวฟ้าหลุดปากบอกพี่คิมเรื่องของพี่แอม

“อ่อ...พอดีฟ้าจะมาบอกจีเรื่องงานเลี้ยงรุ่นที่มหาลัยนะ จะมาถามว่าจีจะไปไหม...?”

“ใช่ๆ ...ฟ้ามาชวนจีไปงานเลี้ยงรุ่นค่ะ...”

ฉันรีบเดินเข้าไปหาจีแล้วรีบชิงตอบเพื่อไม่ให้พี่คิมสงสัย

“แต่งานมันอีกตั้งเดือนหน้า ฟ้าแค่มาบอกจีไว้ให้รู้ก่อนนะคะเดี๋ยวค่อยนัดกันอีกทีก็ได้นะจี...”

“แล้วรีบมาบอกแต่เช้าเนี้ยนะ จริงๆ โทรคุยกันน่าจะง่ายกว่านะ...”

“ก็ฟ้าผ่านมาพอดีก็เลยแวะมาหานะคะ...เอ่อ...ฟ้าไปก่อนดีกว่าพอดีจะรีบเอาของที่ไปจ่ายตลาดมาไปให้แม่ด้วย...ขอตัวนะคะ”

ฟ้าพูดจบก็รีบเดินออกจากบ้านไปทันที พี่คิมหันมามองฉัน

“เมื่อกี้พี่ขอโทษที่หอมแก้มจีต่อหน้าฟ้านะ.”

พี่คิมหันมาขอโทษฉัน เขาชอบแสดงออกว่ารักฉันมากต่อหน้าทุกคน จนใครๆ ต่างก็คิดว่าเขารักฉันแต่จริงๆ เลยมันไม่ใช่เลย

“ไม่เป็นไรค่ะ จีเข้าใจว่าพี่ทำไปเพราะอะไร...”

เขายิ้มให้ฉันนิดหน่อยแล้วก็เดินไปนั่งรอทานข้าวที่โต๊ะ ฉันทำอาหารเสร็จก็ยกไปให้พี่คิม

“จีทำอาหารเก่งนะอร่อยทุกอย่างเลย...”

“ขอบคุณค่ะ...”

“พี่ทานอาการฝีมือจีมาสองปีแล้วตั้งแต่ที่เราแต่งงานกัน...ก็เร็วเหมือนกันนะ...”

“ค่ะ...”

“แล้วพ่อจีเป็นยังไงบ้างดีขึ้นไหม...?”

“ไม่ค่อยดีค่ะ จีต้องคอยให้พยาบาลดูแลตลอดเพราะตั้งแต่ออกมาจากโรงพยาบาลคราวที่แล้วพ่อก็ไม่ค่อยทานข้าวเลยนะคะ...”

“ช่วงนี้ถ้าจีจะไปนอนเฝ้าพ่อเองที่บ้านพี่ไม่ว่านะ จีจะได้ไม่ต้องกังวล...”

“ได้หรอคะ...จีแค่กลัวว่าตอนเช้าจะไม่มีใครทำอาหารให้พี่ทาน ตอนเลิกงานจะไม่มีใครอยู่รอรับพี่แล้วก็เตรียมน้ำมะตูม กับคอยเปิดน้ำอุ่นๆ ในอ่างไว้ให้พี่แช่เหมือนทุกวัน...”

“ไม่เป็นไรหรอกพี่อยู่ได้จีไปเถอะ...”

ฉันมองหน้าพี่คิมอย่างรู้สึกขอบคุณเขา สองปีที่ผ่านมานี่ฉันไม่เคยห่างจากพี่คิมเลย ฉันทำทุกอย่างให้เขาแบบที่พูดทุกวัน แต่ช่วงนี้พ่อฉันโรคหัวใจกำเริบฉันเป็นห่วงพ่อมากแต่ก็เกรงใจพี่คิม จึงได้แค่แวะไปเฝ้าช่วงกลางวันแล้วก็รีบกลับมาบ้านเพื่อรอเขา แต่ฉันคงวางใจได้ที่เขายอมให้ฉันได้ไปดูแลพ่ออย่างเต็มที่

“พี่ไปทำงานก่อนนะ...”

“ค่ะ...”

พี่คิมลุกจากโต๊ะทานข้าวแล้วก็เดินมาหาฉันพร้อมกับยื่นมือมายีหัวฉันเล่นเบาๆ ก่อนเขาเดินออกไป ฉันหันไปมองเขาที่เดินออกจากบ้านไปอย่างรู้สึกมีความสุข ฉันรักพี่คิมมาก รักมากที่สุดต่อให้เขาไม่ได้รักฉันเลยฉันก็จะรักเขาอยู่ดี

....