นอกกาย นอกใจ

“เบาๆ สิคะคิม...อื้มมม”

“ตัวแอมหอมไปทั้งตัวแบบนี้จะให้คิมอดใจไหวได้ยังไงละ...”

บนเตียงนอนที่มีคู่หนุ่มสาวนอนเปลือยกายอยู่ด้วยกันภายใต้ผ้าห่มอุ่น ในโรงแรมที่ห่างไกลจากคนที่พวกเขารู้จัก

“นี่คิมเล่นจัดหนักแอมทั้งคืนแบบนี้ จะไม่ให้แอมได้นอนเลยใช่ไหมเนี้ย...?”

“คิมคิดถึงแอมนะ คิดถึงมาตลอดและไม่เคยลืมแอมได้เลย...”

เขาพูดไปด้วยพร้อมกับซุกใบหน้าไปตามซอกคอขาวของเธอด้วย บวกกับแท่งลำที่ยังฝังอยู่ในตัวเธอที่เพิ่งผ่านศึกรักมาตั้งแต่ช่วงหัวค่ำไปไม่รู้กี่รอบต่อกี่รอบ เขาก็เริ่มขยับมันอีกครั้งช้าๆ

“อื้มมมม...คิม แอมก็คิดถึงคิมนะ ยังคิดถึงยังไม่เคยลืมคิมได้เลย...”

“อื้มมม...คิมดีใจนะที่แอมกลับมา...”

เขาชันตัวขึ้นโดยให้แขนยันอยู่ที่เตียงเพื่อมองใบหน้าเธอได้ชัดๆ

“แอมไม่คิดเลยว่าคิมยังรักแอมอยู่ทั้งที่คิมแต่งงานแล้ว...”

“อย่าพูดถึงคนอื่นสิ...ตอนนี้ตรงนี้จะมีแค่เราสองคนเท่านั้น...”

เขาขยับสะโพกเข้าออกในช่องทางรักของเธออย่างเนิ่บๆ ช้าๆ แบบเน้นๆ พร้อมทั้งจ้องมองใบหน้าของเธอไปด้วยในจังหวะที่อัดกระแทกเข้าใส่ เขาก้มลงไปกดจูบที่ริมฝีปากเธออย่างดูดดื่ม ใช้ลิ้นเกี่ยวรัดล้อมลิ้นร้อนของเธอไว้ พันกันไปมาด้วยความพิศวาทและคำนึงหา ตลอดสิบปีที่ผ่านมาเขาไม่เคยมีอะไรกับใครอีกเลยนอกจากเธอคนเดียว ผู้หญิงที่เป็นรักแรกและรักเดียวของเขา แค่เขาได้เห็นหน้าเธออีกครั้งเขาก็ลืมไปจนหมดสิ้นว่าเธอเคยทำให้เขาเจ็บปวดมากแค่ไหน

“อื้มมม...คิม”

เขาละจากริมฝีปากเธอได้ก็เลื่อนใบหน้าไถลลงมาที่เนินอกของสองเต้างาม ใช้ปลายลิ้นลากวนเวียนอยู่บนปทุมถันสีชมพูเข้มของเธอ เขาทั้งดูดทั้งดึงมันอย่างเร่าร้อนรุนแรง ด้วยอารมณ์รุนแรงที่ขาดการมีเพศสัมพันธ์กับผู้หญิงมานาน และเธอคือผู้หญิงที่เขาพร้อมจะอัดกระแทก จ้วงแทงด้วยอารมณ์รักถวิลหาตลอดทั้งคืน

“อ๊ะ...อ่าส์...”

“อื้มมม...ไม่ไหวแล้วคิม...”

เขาชันตัวเองขึ้นนั่งจับปลายเท้าเธอแยกออกจากกัน แล้วก้มมองดูจุดเชื่อมประสานตรงกลางกายเธอ เขาอัดกระแทกสะโพกเข้าใส่ไม่ยั้งถึงเธอจะบิดเร้าส่ายไปมาด้วยความเสียวทรมาน เขาก็ไม่ชะลอสะโพกตัวเองลงแต่กลับรัวเข้าใส่ไม่ยั้ง เขาเพิ่มจังหวัเร็วขึ้นเรื่อยๆ

“คิม...ไม่ไหวแล้ว อื้มมม”

“อื้มมม...”

“คิม. ช้าหน่อย แอมเหมือนจะตาย...อื้มมมม”

“คิมจะเสร็จแล้ว...”

“อื้มมม...คิม”

“อ๊ะ...อ่าส์....”

เขาเร่งสะโพกสอบเข้าใส่อีกครั้งอย่างรัวเร็วจนพาเธอไปถึงสวรรค์ เขาเสร็จแล้วก็กดแช่แท่งลำไว้แบบนั้นปล่อยให้น้ำรักไหลออกมาจนหมดตัวเขา แล้วเขาจึงดึงมันออกพร้อมถุงยางที่มีน้ำรักของเขาอัดอยู่แน่นจนมันย้อยออกมา

“น้ำของคิมเยอะเกินไปจนถุงยางจะระเบิดแล้วนะ...ดูสิ”

แอมชันตัวเองขึ้นนั่งแล้วดึงถุงยางออกจากท่อนเอ็นอุ่นๆ ของเขา เขาที่นอนหงายแผ่อยู่บนเตียงก็ก้มมองการกระทำของเธอที่ช่วยปลดถุงยางเขาออก

“ไปอัดอั้นมาจากไหนเนี้ย...ทำเหมือนกับไม่เคยมีอะไรกับผู้หญิงมานานแล้วยังงั้นแหละ...นี่เมียของคิมไม่ค่อยให้ทำการบ้านใช่ไหม...?”

คิมหันต์มองหน้าของเอมอรนิ่งๆ แล้วก็ลุกขึ้นนั่งดึงตัวเธอให้หันมาหาเขา

“อย่าพูดถึงคนอื่นได้ไหม เวลาเราอยู่ด้วยกัน...?”

“นั่นเมียคิมนะ เธอใช่คนอื่นที่ไหน...”

“นั่นแหละ...คิมเพิ่งมีอะไรกับแอมจะพูดถึงคนอื่นทำไม...”

คิมหันต์ดึงตัวของเอมอรเข้ามานอนกอด เธอยิ้มมีความสุขที่ได้ยินเขาพูดแบบนี้

“คิมทำแบบนี้ไม่กลัวเมียคิมจับได้หรอ...?”

“จีไม่อยู่บ้าน เขาไปเฝ้าพ่อที่ป่วยเป็นอาทิตย์แล้วนะ...”

“อ่อ...คิมก็เลยมานอนกับแอมได้...นี่ถ้าเมียคิมกลับมานอนบ้านคิมก็คงจะไม่มาหาแอมใช่ไหม...?”

คิมหันต์เงียบไปเริ่มคิดหนัก

“เราจะแอบเจอกันแบบนี้ต่อไปเรื่อยๆ อีกนานแค่ไหน...?”

“....” คิมหันต์ไม่ได้ตอบอะไรแต่กระชับอ้อมกอดเธอไว้แน่น

“แอมผิดเองที่ทิ้งคิมไปตั้งแต่แรก ถ้าตอนนั้นแอมไม่มีปัญหาที่บ้านจนต้องถูกแม่บังคับให้ไปคบกับผู้ชายที่แม่หาให้ ป่านนี้เราก็คงได้แต่งงานมีลูกกันไปแล้ว...”

เอมอรร้องไห้ออกมาจนดูน่าสงสาร คิมหันต์กอดปลอบเธอด้วยความรัก

“คิมไม่เคยโกรธแอมเลยนะ คิมเข้าใจทุกอย่างและคิมก็ยังรักแอมเสมอ...อย่าร้องเลยนะ”

“แอมยังรักคิมอยู่จริงๆ คิมเชื่อแอมใช่ไหม...?”

“เชื่อสิ...คิมเชื่อแอมนะ”

เขาทั้งสองคนนอนกอดกันอยู่บนเตียงนุ่มอย่างดูมีความสุข โดยอีกฝั่งของบ้านจีรวรรณเมียแต่งอีกคนของเขากำลังนอนไม่หลับเพราะกำลังคิดถึงเขาอยู่ เธอมานอนบ้านพ่อได้เป็นอาทิตย์แล้วและรู้สึกเป็นห่วงคิมหันต์มากกลัวเขาจะลำบากที่ไม่มีเธออยู่ด้วย

Line ฟ้าใส

จีรวรวรรณก้มดูไลน์ที่ฟ้าใสเพื่อนของเธอส่งมา

ฟ้าใส : จี...แกจะกลับมาบ้านเมื่อไหร่?

จีรวรรณ : ยังไม่รู้เลยพ่อฉันยังไม่ดีขึ้นเลยอะแก

ฟ้าใส : ตั้งแต่แกไม่อยู่บ้านนะพี่คิมมาทำงานสายทุกวันเลยอะ สงสัยจะไม่มีคนคอยปลุก

จีรวรรณ : พี่คิมเนี้ยนะตื่นสาย...?

เธอทำหน้าสงสัยเพราะปกติคิมหันต์เป็นคนไม่เคยนอนตื่นสายเลย

ฟ้าใส : ใช่...มาทำงานสายทุกวัน ก็งี้อะพอเมียรักไม่อยู่ก็ไม่มีคนคอยปลุก แต่ฉันเห็นนะเขาโทรคุยกับแกเช้า กลางวัน เย็นเลยนะ จะหวานกันไปถึงไหนย่ะ รู้ไหมว่าอิจฉา

จีรวรรณแปลกใจกับคำพูดของฟ้าใสเพื่อนสนิทเธอ เธอออกจากไลน์ที่คุยกับฟ้าใสแล้วกดโทรออกไปหาคิมหันต์หลายสายก็ไม่มีคนรับ จนเธอเริ่มแปลกใจและความกังวลก็เข้ามาอทนที่ในสิ่งที่เธอคิด

“หวังว่ามันจะไม่เป็นอย่างที่จีคิดนะคะ...”