ตอนที่ 2

ส่วนมุกดาก็เช่นกัน แม้ไม่กล้าสบตาเขาตรง ๆ แต่เธอก็เห็นว่า หัสดินทร์ เทพพิริยะ เป็นชายหนุ่มอายุน่าจะประมาณสามสิบต้นๆ และผิดไปจากที่เธอเคยจินตนาการไว้ว่าเขาเป็นชายวัยกลางคน รูปร่างคงอวบท้วม ซึ่งที่เห็นตรงหน้าในตอนนี้คือบุรุษรูปร่างทั้งสูงใหญ่ ล่ำสันแถมใบหน้าคมคายหล่อเหลาสะกดสายตา ขนาดเธอไม่เคยสนใจใครก็ยังรู้สึกไหวหวั่น ถ้าไม่ติดว่าเขาทำหน้าดุดันเธอคงรู้สึกดีกว่านี้ แต่แล้วมุกดาก็นึกขึ้นได้ว่าเธอต้องรีบจัดการเป็นธุระให้พี่ชาย เมื่อเสร็จเรียบร้อยแล้วจะได้กลับไปทำงานเพราะเธอลามาที่นี่เพียงแค่วันเดียวเท่านั้น หญิงสาวรีบเอ่ยออกมาว่า

“คุณหัสดินทร์คะ ดิฉันมาที่นี่ก็เพื่อจะทำธุระให้พี่นที พี่ชายของดิฉันค่ะ พี่นทีฝากของสิ่งนี้มาให้คุณ”

มุกดาไม่รอช้า เธอล้วงหยิบของบางอย่างในกระเป๋าสะพายออกมาแล้วยื่นให้ชายหนุ่มที่รับไป หัสดินทร์จ้องมองแผ่นกระดาษในมือนิ่ง ขณะนั้นหญิงสาวจึงเอ่ยว่า

“พี่นทีฝากเช็คเงินสดให้ดิฉันนำมาให้และบอกคุณหัสดินทร์ค่ะว่า นี่เป็นเงินที่พี่นทีติดหนี้คุณหนึ่งล้านบาท”

“ที่มานี่ก็ด้วยเหตุผลแค่นี้หรือ แล้วทำไมนทีไม่มาด้วยตัวเอง”

“พี่นทีติดธุระด่วนค่ะ ก็เลยฝากให้ดิฉัน...ว๊าย! นั่นคุณทำอะไรคะ”

หญิงสาวพูดไม่ทันจบและร้องออกมาเมื่อร่างสูงฉีกกระดาษในมือแล้วเขวี้ยงมันใส่หน้าเธอ ใบหน้าคมคร้ามเปลี่ยนเป็นเคียดขึ้งก่อนเขาก้าวพรวดเข้ามาแล้วกระชากไหล่บางจนเธอเซเข้าไปขนกับอกกว้าง

“คุณหัสดินทร์ นี่มันเรื่องอะไรกันคะ.ทำไมทำแบบนี้...ปล่อยฉันนะ!”

“เข้าถ้ำเสือมันก็ต้องเจอเสือ คุณก็ใจกล้าดีนี่มุกดา ขนาดรู้อยู่กับอกว่าไอ้พี่ชายสารเลวมันทำอะไรไว้บ้างก็ยังกล้ามาเหยียบหน้าผมถึงที่นี่!”

“เรื่องอะไรกันคะ...ฉันไม่รู้เรื่องที่คุณพูดมาเลยแม้แต่อย่างเดียว ปล่อยนะ!...ก็พี่นทีเป็นหนี้คุณ เขาแค่ให้ฉันเอาเงินมาคืนคุณแล้วยังไม่พอใจอีกอย่างนั้นหรือคะ”

“นี่ไม่รู้จริง ๆ หรือแกล้งไม่รู้กันแน่ว่าไอ้พี่ชายระยำของคุณมันทำเรื่องเลวทรามอะไรเอาไว้บ้าง มันทำเลวเอาไว้แล้วคิดว่าเศษเงินแค่นี้จะจบปัญหาทุกอย่างมันกำลังคิดผิด ชีวิตมันต้องชดใช้ด้วยชีวิตถึงจะสาสม!”

“คุณพูดเรื่องอะไร...ฉันงงไปหมดแล้ว พี่นทีทำอะไรกับคุณไว้อย่างนั้นหรือคะ”

“มันไม่บอกน้องสาวหรือว่ามันทำอะไรไว้บ้าง ไอ้ระยำนั่นมันทำภาวิณีน้องสาวของผมท้องแล้วไม่รับผิดชอบ เธอไม่กล้าบอกผมแล้วแอบไปทำแท้งจนช็อคเสียชีวิตในคลินิค ใช่...งานศพของภาวิณีเพิ่งผ่านไป มันเป็นเรื่องเลวทรามที่ไอ้นทีทำไว้แล้วหายหัวไปก่อนที่จะให้คุณเอาเงินมาให้ผมนี่ไงรู้ไว้ด้วยว่าผมกำลังจะให้มือปืนไปตามเก็บมัน!”

เสียงคำรามลั่นของหัสดินทร์นั้นทำเอามุกดาถึงกับนิ่งอึ้ง มือเท้าของเธอเย็นเยียบยิ่งกว่าถูกฝังในหุบน้ำแข็ง ใบหน้าสวยหวานชาไปหมดถึงปลายคาง นึกไม่ถึงว่านทีจะก่อเรื่องใหญ่โตขนาดนี้ไว้ แม้รู้ว่าพี่ชายเป็นเพลย์บอยตัวพ่อแต่ไม่คาดคิดเลยว่านทีจะก่อเรื่องที่น่าเสียใจและไม่น่าอภัยอย่างร้ายกาจ หากแต่คำพูดที่ทำให้เธอหวั่นกลัวยิ่งกว่าคือหัสดินทร์กำลังจะตามเอาชีวิตพี่ชายของเธอ ร่างนั้นอ่อนยวบลงและยกมือไหว้ทั้งน้ำตา

“คุณหัสดินทร์...ขอร้องเถอะนะคะ อย่าทำอะไรพี่ชายของฉัน ได้โปรดไว้ชีวิตพี่นทีด้วย”

“ให้มันมาตายต่อหน้าตอนนี้ก็ยังน้อยไปกับที่มันทำกับภาวิณี น้องสาวของผมทั้งคนต้องตายเพราะผู้ชายชั่ว ๆ อย่างมัน กลับไปซะ! แล้วเตรียมจัดงานศพให้ไอ้พี่ชายสารเลวได้เลย!”

“คุณหัสดินทร์ ได้โปรด!”

มุกดารีบคลานไปนั่งยกมือไหว้ตรงหน้าร่างสูงหลังเขาสะบัดร่างนั้นจนล้มลงกับพื้น พ่อเลี้ยงเองก็ต้องชะงักนิ่งและก้มมองหญิงสาวร่างเล็กที่นั่งคุกเข่ายกมือไหว้วอนขอทั้งน้ำตา

“ได้โปรดเถอะค่ะ...อย่าเอาชีวิตพี่นทีเลยนะคะ ฉันขอร้อง หรือถ้าหากคุณไม่สามารถอภัยให้พี่ชายของฉันได้แล้วจริง ๆ ก็เอาชีวิตฉันไป หรือให้ฉันทำอะไรก็ได้ ฉันขอแลกทุกอย่างกับชีวิตของพี่นที”

“จริงเหรอมุกดา...ที่พูดว่าจะยอมแลกทุกอย่างกับชีวิตของไอ้พี่ชายเลวระยำของคุณ”