บทที่ 1/3

“พีท พีท ...อ๊า”

จากที่ตั้งใจจะไม่พูดด้วย กลับเผลอครางชื่อเขาให้ขายหน้า

หญิงสาวรู้ตัวรีบเม้มปากแน่นแต่นิ้วเรียวที่ขยับเข้าออก ก็สร้างความเสียวเกินกว่าจะทนไหว

หญิงสาวจิกนิ้วลงบนบ่ากว้าง เพื่อระบายความเสียวที่เกิดขึ้น เธอกำลังจะพบความสุข แต่ไม่หรอกยังไม่ใช่เวลานี้

“ยกโทษให้พีทได้ไหม นา”

ชายหนุ่มหยุดนิ้วที่กำลังขยับลงกลางคัน พร้อมกับสบตาหญิงสาวนิ่ง ส่งสายตาเป็นเชิงต่อรองว่า

‘ถ้าไม่หายโกรธ ไม่ทำต่อนะ’

ศศินาเม้มปากด้วยความขัดใจใจหนึ่งอยากจะปฏิเสธแบบไม่ใยดี

แต่อีกใจมันก็ยอมยกโทษให้ตั้งแต่เห็นเขามายืนอยู่ที่หน้าประตูแล้ว

ต่อให้จะไปแรดดึกดื่นแค่ไหน ภัทรพลก็มาทำงานตามเวลาอยู่ดี

ชายหนุ่มในวัย 28 ปี มีความรับผิดชอบเป็นเลิศ สมกับตำแหน่งประธานบริษัทสยามพาณิชย์ประกันภัย

บริษัทประกันที่เก่าแก่มากที่สุดบริษัทหนึ่งในประเทศ

“เมื่อไหร่แกจะหยุดสักทีพีทไม่เบื่อบ้างเหรอ พอแล้วได้ไหม”

เธอสงสัยจริงๆ ว่า เมื่อไหร่เขาจะหยุดสันดานชอบกินของนอกบ้านสักที

เธอพยามจะเข้าใจเขา เพราะความสัมพันธ์ของเรามันเริ่มต้นไม่เหมือนคู่อื่น

“แกก็รู้ว่าคนอื่นเป็นแค่ของชั่วคราว สุดท้ายฉันก็กลับมาตายรังอยู่ดี”

ภัทรพลพูดพร้อมกับยกมือขาวขึ้นมาจุมพิต

“พีทถ้าแกทำแบบนี้อีก ฉันจะย้ายออกจากคอนโดแก”

“ไม่ใช่คอนโดฉัน คอนโดของเราต่างหาก”

ภัทรพลแก้

“ไม่มีอะไรเป็นของฉันสักอย่าง ฉันไม่อยากได้อะไรจากแกแล้ว นอกจากความซื่อสัตย์”

ใช่ในชีวิตนี้ไม่มีอะไรที่ศศินาอยากได้แล้ว นอกจากความซื่อสัตย์ ของผู้ชายคนเดียวที่เป็นเหมือนดั่งครอบครัวของเธอ