บทที่ 11/4

>น้ำหวานรู้สึกยังไงบ้างคะที่ได้รับเลือกให้เป็นพรีเซนเตอร์สยามพาณิชย์

>จริงไหมคะที่ว่าทางสยามพาณิชย์ทุ่มค่าตัวเกือบแปดหลัก

>ท่านรัฐมนตรีช่วยรู้สึกยังไงกับการที่น้ำหวานเป็นนางเอกดาวรุ่งที่แฟนๆ รักคะ

หลากหลายคำถามที่นักข่าวถามล้วนผ่านหูเขาไป แต่ไม่เข้าไปอยู่ในสมองเขาสักนิด เขาเพียงแต่ยิ้ม ยิ้มและยิ้ม มีตอบคำถามบ้างเมื่อนักข่าวถามในส่วนของเขา ศศินาช่วยเสริมบ้างในส่วนที่ต้องการเน้นในแง่การตลาด ให้สัมภาษณ์ในส่วนของงานบริษัทนานประมาณสิบห้านาที นักข่าวบันเทิงก็เริ่มทำหน้าที่ ของตนเอง

>มีคนเห็นว่าน้ำหวานไปทานข้าวกับคุณภัทรพลสองต่อสอง ไม่ทราบสถานะมีอะไรพิเศษไหมคะ

ทันทีที่ได้ยินคำถามเขาก็หันไปมองศศินาทันที เธอทำหน้านิ่ง อ่านความรู้สึกไม่ได้

“วันไหนคะ”

น้ำหวานเอ่ยถามนักข่าว

“ถ้าเป็นที่ภูเก็ตคุณพีทเป็นคนไปคุมกองก็เลี้ยงข้าวทีมงานทุกคนค่ะ”

เธอพยามเลี่ยงการบอกความสัมพันธ์ตามที่ตกลงกับเขาไว้

“ไม่ใช่ภูเก็ตค่ะ เป็นร้านอาหารเลียบทางด่วน แหล่งข่าวบอกว่าหลังจากทานอาหารเสร็จคุณพีทขับรถไปส่งคุณน้ำหวานที่คอนโดแถวเจริญกรุง แล้วเดินขึ้นห้องไปด้วยกัน ไม่ทราบว่ามีความสัมพันธ์อะไรพิเศษไหมคะ”

นลินีหันมามองหน้าเขาอย่างต้องการความช่วยเหลือแต่ภัทรพลอึ้งจนไม่รู้จะตอบว่ายังไง เลยได้แต่อ้าปากค้างไว้ไม่ได้พูดอะไรออกมา

“อ้อ วันนั้นน้ำหวานไปถ่ายงานที่สตูดิโอแถวลาดพร้าวค่ะ พอดีพี่บีติดธุระเลยรบกวนคุณพีทให้ไปส่งค่ะ มันเย็นแล้วเลยแวะทานอาหารกัน แล้วคุณพีทก็แค่ไปส่งค่ะ”

นลินีตอบนิ่งๆ ยิ้มน้อยๆ ภัทรพลเหลือบไปมองศศินาเห็นเธอยังยืนนิ่ง แบบที่เขาเดาอารมณ์ไม่ออก เหงื่อเขาเริ่มตกมือชื้นไปด้วยเหงื่อ อยากจะหายตัวได้แล้วโผล่ไปในวันพรุ่งนี้เพื่อหลีกเลี่ยงสถานการณ์ที่น่าอึดอัดในตอนนี้ เหลือบมองท่านรัฐมนตรีช่วยที่ทำหน้าเหวอไปเหมือนกัน เพราะไม่รู้จะตอบอะไร

“แต่แหล่งข่าวคนเดิมบอกว่า คุณภัทรพลออกมาจากคอนโดที่คุณน้ำหวานอยู่ในเวลาตีสามนิดๆ นะคะ มีรูปยืนยันด้วยค่ะ”

นักข่าวสำนักเดิม ยื่นรูปจากโทรศัพท์มือถือให้ เป็นรูปของภัทรพลในชุดเสื้อเชิ้ตกางเกงสแลคผมไม่ได้จัดทรงเหมือนคนเพิ่งตื่น เดินหอบเสื้อสูทกับเนคไทไว้ในมือ และที่เขาเกลียดความบังเอิญมากคือ มันดันถ่ายติดนาฬิกาที่แขวนบอกเวลาบนผนัง เข็มสั้นชี้ที่เลขสามและเข็มยาวชี้ที่เลขสิบห้า จะมีใครซวยไปกว่าเขาไหม ขณะที่กำลังอ้ำอึ้งไม่รู้จะตอบอะไรนั้น นักข่าวก็ถามขยี้ไปอีกว่า

“น้ำหวานคบหากับคุณพีทอยู่ใช่ไหมคะ เพราะมีคนบอกว่าเห็นคุณพีทแวะไปที่คอนโดแห่งนั้นอีกหลายครั้ง”

เขาเหลือบตาไปมองศศินา เห็นเธอกัดริมฝีปากแน่น ใบหน้าซีดเซียวแววตาสั่นระริก นลินีเหลือบมามองสบตาเขาส่งสัญญาณว่าให้เขาพูดอะไรสักอย่าง แต่เขาก็ไม่สามารถพูดอะไรออกไปได้ เพราะสมองหยุดการทำงานไปแล้ว นักข่าวทุกสำนักต่างส่งเสียงถามดังระงม จ่อไมค์เข้ามาใกล้ เสียงกดชัดเตอร์ระรัว

“ใช่ค่ะ น้ำหวานกับพี่พีทกำลังคบกันอยู่ เราเพิ่งเริ่มศึกษากัน น้ำหวานเลยอยากให้ค่อยเป็นค่อยไป เพราะเพิ่งรู้จักกับพี่พีทไม่นาน ต้องขอโทษคุณลุงด้วยนะคะที่ก่อนหน้านี้ไม่ได้เรียนเรื่องนี้ให้ทราบ พอดีพี่พีทเขานัดไปกราบคุณพ่อคุณแม่วันอาทิตย์ที่จะถึง น้ำหวานเลยว่าจะเรียนคุณลุงหลังจากนั้น”

นลินียกมือขึ้นกราบแทบอกรัฐมนตรีช่วยผู้มีศักดิ์เป็นลุงที่ต้องมายืนอยู่ในดงนักข่าวโดยที่ไม่รู้เรื่องอะไรเลย ในใจก็นึกขัดเคืองแฟนหนุ่มที่เอาแต่อ้ำอึ้งให้เธอเป็นคนออกตัวอยู่คนเดียว

“ไม่เป็นไร ไม่เป็นไร เด็กๆ คบหากันนะ เขาอยากค่อยเป็นค่อยไป วันอาทิตย์ก็พากันไปหาพ่อกับแม่แล้วนี่ เข้าตามตรอกออกตามประตูดีแล้วๆ”

ท่านสุรวิทย์พยามจะจบการสัมภาษณ์ลง โดยการส่งสัญญานให้คนติดตามมากันนักข่าวออก

“เดี๋ยวค่ะจริงไหมคะ ที่มีข่าววงในบอกว่าคุณภัทรพลคบหากับคุณศศินาแบบลับๆ มาเป็นสิบปีแล้ว และอาศัยอยู่ด้วยกัน”