เหมือนผัวเมียเลยครับพี่

หลังจากนั้นฉันกับเขาก็มาถึงมหาลัยอีกรอบเป็นที่เรียบร้อย ก่อนจะหันหน้าไปถามคนตัวสูงที่นั่งอยู่ใกล้

“เออ อาจารย์เขาดุไหม”

“หึ เธอเตรียมหูเอาไว้เถอะ ไปลง ตอนทำไม่กลัวตอนนี้จะมากลัว”

“ไม่ได้กลัว แค่เตรียมพร้อม”

“ไปลง หัวจะระเบิดอยู่ละฉันเนี่ย กี่ร้อยพันเรื่องก็ไม่รู้ นี่แค่วันเดียวนะ”

ผมบอกยัยคนตัวแสบข้างก่อนจะพากันเดินลงมาจากรถและตรงขึ้นมาที่หน้าห้องของคณบดี

ฉันเดินขึ้นมาถึงหน้าห้องของคณบดีสักพักอาจารย์เขาก็เดินออกมาหาพร้อมกับส่งเอกสารอะไรไม่รู้ให้คนตัวสูงที่ยืนอยู่ข้างๆ ฉัน

“อะ นี่ใบสมัคร เอาไปดูรายละเอียด ส่วนเนื้องานเสนอมาละกัน”

“ครับ แล้วน้องผมนี่อาจารย์ว่าไง”

“ก็เอาจริงๆ เราทำผิดถึงแม้ว่าเขาจะมาหาเรื่องเราก่อน วิ่งมาตบเราก่อน มันก็นะคนมันวิ่งมาตบจะให้มายืนรอคอยมือคนอื่นมันก็ไม่ใช่ ครั้งนี้ก็จำไว้เป็นบทเรียน ส่วนไอ้ที่จะลงโทษนี่คือให้ไปช่วยพี่เขาทำโครงงานแข่งเราเรียนเอกอะไร”

ฉันที่กำลังเกร็งในตอนแรกตอนนี้ค่อยหายใจได้หน่อยอย่างน้อยๆ อาจารย์เขาก็รู้ว่าฝั่งนั้นเริ่มก่อน แค่นี้ก็ดีใจแล้ว เพราะถ้าเป็นโรงเรียนมัธยมอาจารย์ก็ว่าฉันผิดอยู่แล้วเพราะกลุ่มฉันมีเรื่องบ่อย ฉันยิ้มเบาๆ ก่อนจะตอบอาจารย์ไป

“หนูเรียนวิศวกรรมโลจิสติกส์ค่ะ”

“อ๋อ งั้นไปช่วยพี่รหัสเราทำโมเดลแล้วกันเพราะอาจารย์จะส่งไปที่กองการแข่งขันก่อนเพื่อยืนยันผลงานแล้วเราค่อยทำของจริงเอาไปโชว์วันประกวด แบ่งงานให้น้องเอาน้องเข้าร่วมไปด้วยจะได้เครดิตไว้ใช้ อีกอย่างจะได้มีผู้หญิงร่วมทีมด้วย เครนะ”

“ครับจารย์ มีแค่นี้เหรอ”

“อืม เด็กอยู่ให้อภัย ส่วนเรื่องทำโทษอื่นๆ ก็แล้วแต่พี่รหัสจะลงโทษน้อง”

พอผมได้ยินเท่านั้นแหละ หึ ได้เวลาเอาคืนเรื่องที่ทำให้ผมปวดหัวละ

“ครับจารย์”

“อืม งั้นวันนี้ก็ไปพักผ่อนกัน แล้วเจอกันวันเปิดเรียนอีกไม่กี่วัน โมเดล 3D ส่งภายในสิ้นเดือนนี้นะไอ้ลูกชายทั้งหลาย แต่ชิ้นงานมีเวลาสองเดือน กรอกข้อมูลให้เรียบร้อยด้วย เพราะถ้ากองประกวดสนใจโมเดล 3D ก็ได้ไปต่อในรอบโชว์ผลงาน”

ผมกับพวกไอ้พาสที่ตอนแรกว่าจะกลับไปนอนกันแล้วพอได้ยินอาจารย์พูดเท่านั้นแหละสรุปแม่งไม่ได้พักหรอกเพราะเปิดเรียนแม่งก็วันที่ 31 ละ คือต้องส่งวันจันทร์นั่นแหละว่าแล้วทำไมอาจารย์บอกให้เบียร์ลังหนึ่ง

“จารย์”

“เอาน่าๆ อัดฉีดเต็มที่ มีน้องช่วยด้วยนี่ไง ถ้าจะให้ดีขอเป็นดูโมเดล 3D ในสองวันนี้นะครับลูกชาย”

“จารย์”

“ไปละๆ กลับไปพักๆ”

พออาจารย์เขาเดินเข้าห้องคนตัวสูงก็เท้าเอวก่อนจะหันมามองเพื่อนเขาที่ตอนนี้หัวเราะแห้งๆ

“หึหึ พ่อมึง เล่นพวกกูแล้ว”

“ไม่ใช่แค่พวกมึงกูด้วย แล้วไอ้เธียเค้าก็ง้อเมียอยู่ ไอ้พาสมึงทำโมเดลในคอม ส่วนกู ไอ้กลัฟ แล้วก็ยัยนี่จะลองทำตัวผลงานจะได้มีเวลาทดลองแล้วก็ปรับแก้งาน”

“ความสุขในวันหยุดของกู”

ผมหันมามองยัยตัวแสบที่ยืนมองพวกผมอยู่ก่อนแล้ว เลยพูดด้วยน้ำเสียงปกติ

“เธอไปเก็บเสื้อผ้าแล้วเอารถไปจอดไว้บ้านแล้วไปอยู่บ้านฉันก่อน เพราะมันทำงานไม่เป็นเวลางานมันเร่ง ไอ้พวกนี้ก็ไปเหมือนกัน แล้วไม่ต้องกลัวที่บ้านฉันมีแม่บ้านที่เป็นผู้หญิง”

ฉันมองหน้าเขาก่อนจะพยายามคิดตาม ไม่อยากจะไปแต่ก็นะงานมันเร่งเหลือเวลาแค่ 4 วันเอง ไหนจะรายละเอียดอื่นๆ อีก ก็พอเข้าใจได้ ฉันเลยพยักหน้าพร้อมกับบอกคนตัวสูงตรงหน้า

“งั้นนายก็ส่งโลเคชั่นมาให้ฉันแล้วกันเดี๋ยวขับรถตามไป”

“เดี๋ยวก่อน ก่อนหน้านี้ฉันบอกเธอว่าไง เอารถไปจอดที่บ้านแล้วเก็บของแล้วไปพร้อมกัน เอ๋อไปแล้วหรือไง”

ฉันเม้มปากก่อนจะยกนิ้วชี้ไปที่คนตัวสูงพร้อมกับใช้มือมาดึงแขนให้เดินตามเขาลงมา พอเดินมาถึงชั้นล่างคนตัวสูงก็เลยหันมาบอกเพื่อนเขาที่อยู่ด้านหลังฉัน

“เดี๋ยวพวกมึงไปรอกูที่บ้าน เดี๋ยวกูตามไป”

“เออได้”

“ส่วนเธอก็ขับนำไปบ้านเธอแล้วก็เก็บของมา”

ฉันพยักหน้าก่อนจะเดินถือกระเป๋ามาที่รถตัวเองจากนั้นก็ขับออกมาจากมหาลัยเพื่อตรงไปบ้าน

ผมขับรถตามยัยตัวแสบมาแล้วยัยนี่ก็ขับรถเร็วเหมือนกันแป๊บเดียวก็เลี้ยวเข้าซอยของหมู่บ้านยัยตัวแสบคงจะบอก รปภ. นั่นแหละเขาเลยเปิดให้ผมเข้าไปโดยไม่ได้ถาม ก่อนจะมาจอดอยู่บ้านท้ายซอยซึ่งตัวบ้านและพื้นที่ค่อนข้างกว้างมากพอสมควร สักพักประตูก็เปิดผมเลยขับรถเข้าไปจอดตรงที่จอดรถหน้าบ้าน

“เดี๋ยวไปนั่งรอในบ้านก็ได้ เก็บของไม่นานหรืออาจจะนานไม่แน่ใจ”

ฉันหันมาบอกคนตัวสูงก่อนจะเดินนำเขาเข้าไปในบ้านแล้วไม่รู้เพื่อนฉันตื่นกันหรือยัง เฮ้ย! ลืมเก็บแก้วเหล้าที่โซนห้องรับแขกนี่หว่า พอนึกขึ้นได้เลยรีบวิ่งเข้าบ้าน

“เดี๋ยวก็ลื่นล้มหัวแตก”

ผมส่ายหัวเบาๆ ก่อนจะเดินตามเข้ามาในบ้านก่อนจะเห็นเหมือนมองอะไรอยู่บนโต๊ะที่ห้องร้บแขก

“หาอะไรของเธอ”

“เปล่า”

ฉันบอกเขาเพราะดีหน่อยแสดงว่าไอ้พวกนั้นตื่นแล้วก็กลับไปกันแล้วแหละไม่งั้นพวกมันจะต้องมาดูข้างล่างกัน เออ แต่รถมันก็ไม่อยู่แล้วนี่หว่า ฉันหันมามองคนตัวสูงที่ยืนถัดจากฉันไปนิดหน่อย

“นายนั่งรอแป๊บหนึ่งละกัน”

“พี่!”

ฉันถอนหายใจก่อนจะเรียกเขาอีกรอบตามที่เขาบอก

“พี่ นั่งรอตรงนี้ก่อนละกัน ส่วนน้ำกับขนมอยู่ในตู้เย็นเปิดกินได้เลย”

ฉันบอกเขาเสร็จก็เดินขึ้นมาที่ชั้นบนและตรงมาที่ห้องนอนและเริ่มเก็บเสื้อผ้าข้าวของเครื่องใช้ต่างๆ ลงกระเป๋า

“ชุดนอน 8 ชุด ชุดธรรมดา เอาไปสัก 10 เครื่องสำอาง ของอาบน้ำ แบตสำรอง ผ้าอนามัยเอาติดไป”

ฉันทวนกับตัวเองพร้อมเอาของลงใส่ในกระเป๋าใบใหญ่ เพราะจะได้เอาไปแค่ใบเดี๋ยวแล้วก็กระเป๋าที่ใช้ประจำ ผ่านไปได้สักพักก็ตรวจดูของอีกรอบ พอเห็นว่าเรียบร้อยแล้วก็ลากกระเป๋าออกมาจากห้องนอนพร้อมกับปิดประตู

“จะไม่ตกใช่ปะวะ”

ฉันพูดกับตัวเองเพราะตั้งแต่ซื้อมายังไม่ได้ใช้ใบนี้สักที เพราะมันใหญ่มากไป แต่ครั้งนี้ก็ถือว่าใบเดียวใส่ของได้ครบ

“คือเธอจะย้ายบ้านไปอยู่บ้านฉันถาวรเลยเหรอ”

ผมเดินกอดอกขึ้นมาด้านบนเพราะเห็นยัยตัวแสบเหมือนจะคุยอะไรอยู่คนเดียว จะว่าไปทำไมเหมือนไม่มีใครอยู่กับยัยนี่เลยภายในบ้าน

“ก็เอาที่คิดว่าจำเป็นไป จะให้อยู่ชุดเดียวสี่วันหรือไง ช่วยยกลงไปหน่อยมันหนัก”

“ก็เท่ากับตัวเธอแหละ”

“นี่”

“มาถอย แล้วทำไมบ้านเธอเงียบจัง”

ฉันเดินตามคนตัวสูงลงมาจากชั้นบนของบ้านก่อนจะตอบคำถามเขาออกไป

“ก็ฉันอยู่คนเดียว ถ้านายเห็นใครหรือได้ยินเสียงใคร ฉันคงต้องหาบ้านใหม่มั้ง”

“หึ ผีมันไม่กล้ามาหาเธอหรอก มันกลัวเธอตบมันดั้งหัก”

“ก็ดีแล้วแหละที่รู้ จะได้ไม่ต้องพูดเยอะ”

“ไปขึ้นรถ ประตูบ้านต้องล็อกไหม”

ฉันส่ายหน้าก่อนจะเปิดประตูรถหน้าบ้านออกพร้อมกับบอกคนตัวสูงที่เอากระเป๋าใส่ของใส่ไปในรถแล้วเรียบร้อย

“ไม่ต้อง ล็อกอัตโนมัติอยู่แล้ว รีโมทเปิดประตูเอามาแล้ว”

“อืม”

ผมพยักหน้าก่อนจะขับตรงมาที่บ้านของตัวเองที่ตอนนี้เห็นรถไอ้พาสกับไอ้กลัฟอยู่ตรงที่จอดรถ เลยหันมาบอกกับคนที่นั่งข้างๆ

“เดี๋ยวลงแล้วจะเอากระเป๋าขึ้นไปไว้ให้ที่ห้อง เธอก็จัดของก่อนละกัน ถ้าเสร็จแล้วก็ลงมาหาที่ห้องรับแขก ฉันจะคุยกับพวกไอ้พาสเรื่องหัวข้องาน บ้านนี้ฉันอยู่คนเดียวเพราะงั้นไม่ต้องเกร็งว่าจะเจอพ่อแม่ฉัน”

ฉันพยักหน้าก่อนจะเดินลงรถตามคนตัวสูงเข้าบ้าน บ้านฉันว่าใหญ่แล้วนะบ้านนายนี่ใหญ่มาก เหมือนจะมีที่ดินข้างหลังบ้านอีกแต่ก็อย่างว่ามันไม่ใช่โครงการบ้านอะเหมือนเป็นที่ของเขามากกว่า มีที่เยอะก็ไม่น่าแปลก แต่นายนี่ก็คงจะไม่ทำธรรมดาเหมือนกันเพราะที่แถวนี้ค่อนข้างจะแพงมาก แล้วไหนจะรถที่จอดอยู่หน้าบ้านอีกหลายคันมากๆ แล้วเป็นรถสปอร์ตนำเข้าทั้งนั้น ส่วนของฉันก็มีอยู่คันหนึ่งที่เพิ่งซื้อ แล้วก็มีรถมินิอีกสองคันที่ซื้อเอง

“พวกมึงนี่นะ ขวดละ 80 วางเงินให้กูด้วย”

ผมเดินเข้ามาในบ้านพร้อมกับเห็นไอ้พาสและไอ้กลัฟนั่งกินเบียร์กันอยู่อย่างสบายใจอีกหน่อยผมก็คนอาศัยละมั้ง

“แพงสัส”

“หึ ราคาเท่ากับผับมึงแหละ เดี๋ยวกูลงมาคุยหัวข้อ เอาของขึ้นไปให้ยัยนี่ก่อน นี่แม่งแค่อาทิตย์เดียว เดี๋ยวต้องทำตัวโชว์อีกสองเดือนคงยึดบ้านกูเลยมั้ง”

“นี่”

ฉันกอดอกพร้อมกับมองคนตัวสูงข้างๆ ที่คุยกับเพื่อนเขาอยู่ มันเวอร์ปะล่ะ เยอะตรงไหนนี่เอามาแค่ที่จำเป็นเองนะ ถ้าจัดเต็มอีกสี่ห้าใบนั่นแหละ

“หึหึ เออๆ เดี๋ยวกูรอ”

“สัสธีร์นี่แม่งสุดยอดจริงๆ”

“หึ ไอ้สัส เต็มใจเขายึดเถอะอาการนี้”

ผมบอกพวกมันก่อนจะเดินมาเปิดประตูห้องรับแขกที่มันอยู่ใกล้ๆ ห้องผม เพราะห้องที่เหลือก็เป็นห้องนอนประจำของไอ้พวกนั้น เสื้อผ้าพวกมันอยู่นี่ก็มี เหมือนบ้านพวกมันแหละเพราะเวลางานกลุ่มอะไรพวกนี้ก็รวมตัวกันที่บ้านผม

“เธออยู่ห้องนี้ จัดของอะไรให้เรียบร้อยแล้วค่อยตามลงไป”

“อืม”

ฉันพยักหน้าก่อนจะปิดประตูจากนั้นก็จัดของเอาพวกครีมอะไรพวกนี้วางไว้ที่โต๊ะห้องแต่งตัว ส่วนเสื้อผ้าที่ยังไม่ได้ใส่ก็ไม่ต้องเอาออกมาจากกระเป๋า ชุดไหนใส่แล้วค่อยเอาใส่ตะกร้าไว้ หลังจากจัดของเสร็จเรียบร้อยฉันก็หยิบเสื้อผ้าและผ้าขนหนูเข้าไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า

“ถ้ากูไม่รู้มาก่อน ภาพเมื่อกี้เหมือนผัวเมียเลยครับพี่ธีร์”

ผมใส่แว่นกรองแสงขอบทองก่อนจะเปิดไอแพดแล้วก็หยิบกระดาษขึ้นมาเพื่อทำงานพอได้ยินไอ้กลัฟพูดเท่านั้นแหละผมหัวเราะในลำคอและตอบมันกลับไป

“เหรอ เหมือนเลยเนาะ เหมือนคุณวิโรจน์กับคุณสุณิสาตอนหนุ่มๆ สาวๆ อะเนาะ”

“สัสธีร์ เดี๋ยวพ่อแม่กูก็สะดุ้ง”

“หึ รีบเลยไอ้เพื่อนเลว ยิ่งเหลือกันแค่นี้อยู่ ไอ้เธียก็ง้อเมียมางอลกันได้จังหวะเหลือเกิน”

“หึหึ เออวะ กูหาเมียแล้วงอลกันมั่งดีกว่ามั้ง”

“ตีนกูนะครับสัสพาส แค่ไอ้เธียคนเดียวก็พอเถอะ”

“หึหึ กูไปยกคอมมึงมาดีกว่า แม่งทำในนี้มันกดแรงไม่ได้ไม่ได้ยินเสียงสเปซบาร์แล้วไม่ค่อยมีแรง”

“อืม ไปยกลงมา”

ผมพยักหน้าก่อนจะบอกให้ไอ้พาสไปยกลงมาเองส่วนผมกับไอ้กลัฟก็ปรึกษากันเรื่องหัวข้อ

“จะทำเชี้ยไรดีวะ อันนั้นอันนี้แม่งก็มีคนทำละ ไอ้ที่คิดมันก็ดูไม่ดึงดูดวะ”

ฉันอาบน้ำแต่งตัว แล้วก็เดินมาหยิบแว่นใส่แว่นสายตาใส่พร้อมกับหยิบมือถือสมุดโน้ตกระเป๋าปากกาแล้วก็ไอแพดก่อนจะเดินลงมาด้านล่าง ก็ได้ยินเขาคุยกันพอดี

“คือแม่งแข่งรอบเดียวแต่มันปลีกย่อยขนาดนี้เลยเหรอวะ ทั้งโมเดล 3D ทั้งตัวโชว์ที่ใช้งานได้จริง แล้วต้องมาเขียนโปรแกรมลงไปอีกเพื่อเป็นคำสั่ง”

“อืม ยังไม่หมดนะครับชิ้นงานต้องควบคุมอัตโนมัติได้และสามารถทำงานแบบกึ่งอัตโนมัติได้”

“ตายห่า กูว่าทำหุ่นยนต์รีฟิวเบียร์สดแม่งเลย”

“สัส ถ้ามันน่าดึงดูดก็ดีสิ”

ผมยกแก้วเบียร์ขึ้นมาก่อนจะกลืนลงคอไป ก่อนจะเห็นยัยตัวแสบใส่ชุดนอนเดินลงมามันเป็นชุดนอนแบบเสื้อกางเกงอะแหละ สีชมพูผ้านุ่มๆ แต่คือจะพร้อมนอนขนาดนี้เลยเหรอวะ ผมเลยเลิกคิ้วและถามยัยนี่กลับไป

“คือ เธอจะมาทำงานหรือเตรียมนอน”

“ถ้าไม่เกรงใจก็จะตอบว่าเตรียมมานอนนั่นแหละ แต่อันนี้เกรงใจอยู่”

“พูดขนาดนี้ก็ไม่ต้องแล้วแหละ”