4| เจ้าสัวคนจริง

“คุณ ช่วยฉันด้วย” เขาใส่ชุดมอปลายสวมแว่นดำ นอกเรื่องหน่อย หล่อฉิบหายเลย

“วิ่งตัดหน้ารถแล้วยังมาขอให้ช่วยอีกเนี่ยนะ”

“ฉันหนีพวกนั้นมา” ชี้นิ้วไปที่กลุ่มผู้ชายห้าหกคนที่ยืนอยู่ฝั่งตรงข้าม “มันจะข่มขืนฉัน” คราวนี้ฉันไม่อาจกลั้นน้ำตาถ้าเกิดฉันหนีออกมาไม่ได้ แทบไม่อยากคิดเลยว่าจะเกิดอะไรขึ้น

“ให้ตายสิ ระยำ” เขารีบเปิดประตูออกมาก้าวลงจากรถโดยไม่สนใจเลยว่าฉันกำลังเซพร้อมจะล้มเพราะโดนแรงกระแทกจากประตู ไอ้ห่าเอ๊ย หล่อแต่ช่วยระวังหน่อยเถอะ

โอเค ไม่เป็นไรเพราะเขายอมลงมาช่วยฉัน 

"ขอบคุณนะ ที่ช่วย”

“เธอทำรถฉันเปื้อน” ฉันก้มมองตัวเองที่ตัวมีรอยน้ำซุปข้าวมันไก่ มันคงหกเลอะตอนชุลมุนวิ่งหนีพวกนั้น

“เดี๋ยวฉันล้างให้” เขาถอดแว่นกันแดดออกแล้วหันไปมองกลุ่มคนเลวที่วิ่งตามฉันมาด้วยสายตาเอาเรื่อง

“เธอบอกว่าหนีไอ้พวกนั้นมาอยู่ใช่มั้ย”

“ชะ ใช่”

“ขึ้นรถ”

“ฮะ แต่ว่า” แก เมื่อกี้เขายังมองแรงเรื่องที่ฉันทำรถเปื้อนอยู่เลย อยู่ๆ มาชวนขึ้นรถ

“ก็บอกให้ขึ้นรถไง”

“โอเค โอเค”

พอขึ้นรถได้เขาก็รีบรถออกจากตรงนั้นทันที นายคนนี้ต้องบ้านรวยมากขั้นสุด อยู่แค่มอปลายแต่มีรถหลักสิบล้านขับนี่ไม่ธรรมดา

“จะให้ไปส่งไหน บ้านหรือว่าสถานีตำรวจ”

“ฉันควรทำไงดี กลัวไปหมดคิดไม่ออก” รถมอเตอร์ไซต์ยังล้มกองอยู่ในบ่อน ออเดอร์ที่ลูกค้าสั่งก็เละอยู่กองนั้นถ้าป๊ารู้ ป๊าไม่ยอมแน่ แต่เราจะเอาอะไรไปสู้กับพวกมีอิทธิพล

“คิดออกบอกแล้วกัน” ฉันหันไปมองเขาที่ตอบได้หน้านิ่งมาก

ปัจจุบัน

พอเรียนเสร็จฉันก็รีบเดินลงจากตึกคณะเพื่อไปรอรถหน้ามหา’ลัย

วันนี้ต้องซื้อของสดเข้าตู้เย็นเพราะคุณชายทั้งหลายโอนเงินมาให้แล้วเรียบร้อย แต่ละคนอวดรวยมาก

“แก เปลี่ยนรถมาอีกแล้ว รวยเว่อวังอลังการบ้านบึ้มไม่ไหว”

“ก็อยากจะมีวาสนาได้นั่งสักครั้ง”

“เบ้าหน้าไม่ผ่านจ้า”

พอได้ยินเสียงซุบซิบก็รู้ทันทีว่าหมายถึงใคร

“มารอทำไม” เพื่อนสุดหล่อยืนพิงรถคันหรูอยู่นี่เอง

“ไปสนามแข่งรถกัน วันนี้กูลงด้วย”

“ไม่ว่าง” ฉันปฏิเสธทันทีเพราะกลัว ถึงจะแข่งในสนามก็ยังกลัวอยู่ดี

“ทำอะไร อย่าบอกนะเปิดร้านกับข้าวตามสั่งจริงๆ” ถ้าเปิดขึ้นมาจริงๆก็คงรวยเละนั่นแหละ ดูลูกค้าแต่ละคนสิ

“ทำไม”

“ไปขึ้นรถ”

“ไม่”

“มึงจะขึ้นดีๆ หรือให้กูอุ้ม รู้ใช่ปะว่ากูกล้า” อยากลงไปนอนดิ้นแต่คนที่อายไม่ใช่เจ้าสัวเป็นฉันต่างหาก มันไม่เคยอายอะไรเลย หน้าทำด้วยอะไรบอกที

“แล้วทำไมต้องเอากูไปด้วยอะสัว”

“อย่างอแง วันนี้กูเลี้ยงข้าวเอง” ฉันยอมขึ้นรถไปกับเจ้าสัวไม่ใช่เพราะมันจะเลี้ยงข้าวแต่กลัวโดนมันอุ้มขึ้นรถ ได้เป็นเรื่องฮือฮาอีก

_____________