EP.8 คิดไม่ตก2

“โอ๊ย!!...คุณทำบ้าอะไรของคุณเนี่ย”

นิวรินเลือดขึ้นหน้า เมื่อเจอผู้ชายปากหมาแบบอิงทัชพูดสวนขึ้นมาแบบนี้ เธอรีบผละตัวเองออกจากแผงอกแกร่งที่เธอเคยกกกอดอย่างไว

“เอาน่ะเอาได้ แต่ให้แต่งแบบอยู่เป็นผัวเป็นเมียน่ะไม่เอา เราเคยคุยกันแล้วนี่”

“คิดว่าผมอยากแต่งกับคุณมากงั้นเหรอ แต่มาคิดดูดีๆ แล้วแกล้งคนมันสนุกดีนะ หึๆ”

สายตาเจ้าเล่ห์จ้องมองนิวริน จนเธอรู้สึกหวั่นใจไม่น้อย ราวกับว่าเขากำลังจะมีแผนการอะไรบางอย่าง ซึ่งเธอเดาได้ไม่ยากเลย

“คุณจะทำบ้าอะไรของคุณ อย่าคิดทำเรื่องบ้าๆ แบบนั้นนะ”

อิงทัชกระตุกยิ้มมุมปากเบาๆ เมื่อเห็นสีหน้าแววตาของนิวรินที่ทำหน้าซีดขาวราวกับผี ตอนนี้ใจเธออยู่ไม่เป็นสุข ถ้าอิงทัชตัดสินใจทำเรื่องบ้าๆ นั่นคงจบเห่กันแน่

“คุณรู้เหรอว่าผมจะทำอะไร?”

อิงทัชชำเลืองตามองนิวรินพลางส่งสายตาเจ้าเล่ห์แล้วยกยิ้มมุมปากให้เธอเบาๆ แขนแกร่งของอิงทัชท้าวไปที่รถหรูของเธอ ใบหน้าหล่อเหลาค่อยๆ เลื่อนลงไปใกล้ๆ กกหูจนขนอ่อนของนิวรินลุกตั้ง

“ถ้าผมบอกเรื่องเราสองคนกับพวกผู้ใหญ่ล่ะ”

“คิดโง่ๆ เขาก็จะยิ่งจับเราแต่งงานไวขึ้นน่ะสิ”

“เออจริง”

คนตัวเล็กกอดอกตัวเองแผ่นหลังบางพิงอยู่ที่ตัวรถ ยืนหน้ามุ่ยบอกบุญไม่รับเซ็งกับเรื่องบ้าๆ ที่อิงทัชคิด

“พ่อแม่คุณก็ออกจะฉลาด ทำไมมีลูกโง่แบบนี้ ให้ตายสิ”

เสียงลมหายใจพ่นออกจากปากของนิวรินเธอคิดไม่ตกจริงๆ กับเรื่องนี้ว่าจะต้องทำอย่างไรต่อ แต่คำพูดของนิวรินกลับทำอิงทัชหน้ายู่คิ้วขมวดเข้าหากันทันที สิ่งที่นิวรินพูดก็ไม่ผิดแม้แต่นิดเดียว ความคิดแต่ละอย่างของเขามันไม่ได้เรื่องเอาเสียเลย

“……….”

“หึๆ ไม่ต้องมาทำหน้าแบบนั้นเลย ไปขับรถเล่นกันดีกว่า คุณเป็นคนขับนะอิงทัช”

คนตัวเล็กดันแผงอกแกร่งออกให้หลีกเธอ ก่อนที่จะใช้มือข้างขวาเปิดประตูรถแล้วหย่อนก้นลงไปนั่งที่เบาะนุ่ม สายตาคู่สวยตวัดมองพลางทำท่าทางให้อิงทัชเดินไปที่นั่งฝั่งคนขับ

“คุณนี้มันจริงๆ”

เขาก้าวขายาวๆ เดินไปประตูฝั่งคนขับอย่างงงๆ แต่ก็ทำตามอย่างว่าง่าย มือหนาเปิดประตูแล้วหย่อนก้นลงนั่งพลางดึงประตูปิดมันลงเบาๆ

“ความจริงเราเป็นแบบนี้น่ะดีแล้วว่าไหมอิงทัช ถ้าเราแต่งงานกันคงกัดกันทั้งวันทั้งคืนแน่ ฉันคงปวดหัวกับเหล่าบรรดาผู้หญิงของคุณ ต้องคอยตามเช็ดตามล้างอีกจริงไหม”

มือเรียวยกขึ้นแล้วมาหยิกแก้มของอิงทัชราวกับคู่รัก จนเขาอดอมยิ้มไม่ได้กับทีท่าน่ารักของเธอ

“ทุกวันนี้ไม่ได้แต่งงานกัน คุณก็ทำแบบนั้นอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ หึๆ”

“คุณนี่!!”

“หรือที่ผมพูดไม่จริง คุณมันขี้.....”

ยังไม่ทันพูดจบริมฝีปากบางก็ทาบประกบทับริมฝีปากหยัก สอดแทรกปลายลิ้นเรียวเกรียวกร่ายเข้าไปในช่องปาก จนอิงทัชเคลิบเคลิ้มไปกับรสจูบที่แสนหวาน

“ขี้เอาต่างหากล่ะ ถ้าคุณเอาไม่ดีอย่าหวังนิวรินจะเอาเลย หึๆ”

“ผมก็เหมือนกัน หึ เป็นแบบนี้ก็ดีเหมือนกัน ว่าแต่จะทำยังไงต่อผมมืดแปดด้านจริงๆ นะตอนนี้”

ทั้งสองทำท่าทางครุ่นคิดแต่คิดเท่าไรก็คิดไม่ออก นิวรินถอนหายใจเฮือกใหญ่อีกครั้งกับเรื่องบ้าๆ ที่จะเกิดขึ้น ถึงแม้ว่าจะรู้สึกวาบหวามกับรสรักของเขาจนอยากครอบครองไว้คนเดียว แต่ก็ไม่อยากให้ตัวเองต้องมาน้ำตาตกเพราะผู้ชายที่นิสัยแบบอิงทัชไปตลอดชีวิต ถ้าวันข้างหน้าเธอเจอคนที่ดี คนที่เธอรักเต็มหัวใจ เธอก็พร้อมจะไปจากเขาได้ทุกเมื่อ

“ถ้าถึงเวลาฉันไปจากคุณจริงๆ อยากมาเกาะแขนเกาะขานะ”

“คำนั้นควรจะเป็นคำพูดของผมมากกว่า หึ”

อิงทัชเอ่ยขึ้นพลางหัวเราะที่ลำคอเบาๆ ก่อนที่จะยื่นใบหน้าอันหล่อเหล่าเอาฝีปากมาประกบจูบนิวรินเบาๆ

“แล้วแต่ จะไปได้รึยัง มัวแต่มาต่อปากต่อคำอยู่นั่นแหละ”

“แล้วจะให้ผมไปไหนล่ะ ผมยังไม่รู้ว่าคุณจะไปไหน อยู่ๆ ก็ให้ผมมาขับรถให้เนี่ย”

เขาเอียงคอมองพลางไปจูบปากนิวรินเบาๆ อีกครั้งราวกับคู่รักข้าวใหม่ปลามันที่ขาดกันและกันไม่ได้

“ไปคอนโดนิวริน อยากผ่อนคลายจัง”

คำพูดลอยๆ แต่ทำเอาหัวใจอิงทัชพองโต เขายิ้มร่าทันทีก่อนที่จะรีบสตาร์ทรถขับพุ่งทะยานออกไปจากตรงนั้นอย่างเร็ว