ตอนที่ 3 ยัดเยียดความเจ็บปวด

“ดี! ไม่หย่าใช่ไหม ได้ งั้นเธอก็ทำหน้าที่เมียซะ ทนให้ไหวล่ะ เพราะฉันเป็นประเภทรุนแรงซะด้วย” พูดจบใบหน้าดุดันของวชิรวิทย์ก็โน้มลงไปซุกไซ้ซอกคอระหงของหญิงสาวด้วยความเอาแต่ใจ เขาไม่สนคำร้องห้ามหรือการขัดขืนของแพรไหมเลยสักนิด เพราะต้องการทำให้เธอเจ็บปวดกับการที่เข้ามาทำลายชีวิตของเขา แค่นี้ยังน้อยไปสำหรับคนอย่างเธอเลยด้วยซ้ำ ในเมื่ออยากเป็นเมียเขานัก เขาก็จะจัดให้

แพรไหมน้ำตาเอ่อล้นออกมา เธอไม่คิดว่าชายหนุ่มที่เธอแอบหลงรักจะไม่คิดฟังและไม่อ่อนโยนกับเธอขนาดนี้ แม้เรื่องเซ็กซ์จะเป็นเรื่องปกติของสามีภรรยา แต่ไม่ใช่แบบนี้ ตอนนี้เขากำลังจะขืนใจเธออยู่

“หยุดนะคะ ฮึก อย่านะ” แพรไหมร้องห้ามด้วยน้ำเสียงสะอื้นไห้ แต่ดูเหมือนว่าคำพูดของเธอจะไม่ได้ทำให้ชายหนุ่มสนใจเลยแม้แต่น้อย

ไม่นานร่างบางก็ถูกจับตรึงไว้กับเตียงจนขยับไม่ได้ เธอรู้สึกอับอายอย่างบอกไม่ถูกที่ถูกแก้ผ้าออกจนหมดและไม่สามารถใช้มือปกปิดส่วนใดได้เลย

สายตาคมกริบของวชิรวิทย์จับจ้องความสวยงามด้วยแววตาพอใจ เขายอมรับว่าเธอสวยไปทุกส่วนจริง ๆ มองเท่าไหร่เขาก็อดชื่นชมเธอขึ้นมาในใจไม่ได้ ร่างกายของผู้หญิงคนนี้ทำให้เขามีความปรารถนาบางอย่างขึ้นมามากกว่าเดิม ชายหนุ่มไม่รอช้า เขาถอดชุดตัวเองออกอย่างรวดเร็ว

ในขณะที่วชิรวิทย์กำลังถอดเสื้อผ้าอยู่นั้นแพรไหมก็ได้โอกาส เธอรีบขยับตัวจะลุกหนีแต่ดูเหมือนจะกระทำของเธอจะเป็นสิ่งที่โง่เง่าพอสมควร เพราะนอกจากจะหนีมือของชายหนุ่มไม่ทันแล้วยังทำให้เขาอารมณ์เสียมากขึ้นอีกด้วย

“จะหนีไปไหน อย่ามาทำตัวเป็นสาวน้อยใสซื่อเถอะขอร้อง ไม่เนียนว่ะ” เอาตัวเองมาถวายให้เขาขนาดนี้ คิดว่าเขาจะเชื่อเหรอว่าเธอเป็นผู้หญิงที่รักนวลสงวนตัว จากที่ดูคงไม่ใช่อย่างนั้น การที่ผู้หญิงคนหนึ่งจะแต่งงานกับผู้ชายที่ไม่เคยเจอจะให้เขาคิดเป็นอย่างอื่นได้ยังไง นอกจากเธอเน่าเฟะจนไม่มีใครเอา แต่ไหน ๆ ก็ประเคนให้เขาถึงที่ขนาดนี้แล้ว เขาก็จะจำใจฝืนทนกระเดือกเธอลงไปในฐานะสามี

“ปล่อยนะ อย่ามาทำแบบนี้กับฉันนะคุณวัฒน์!” คำพูดคำจาที่ดูถูกดูแคลนทำให้แพรไหมเผยความไม่พอใจออกมาทันที

ในเมื่อในสายตาของเขาเธอดูแย่มากขนาดนั้นเขาก็ไม่ควรมายุ่งกับเธอ แต่การกระทำของเขาในตอนนี้คือเขากำลังจะข่มขืนเธอด้วยซ้ำ ซึ่งเธอจะไม่ยอมให้มันเกิดขึ้นอย่างแน่นอน

“ปล่อยงั้นเหรอ เหอะ อยากให้ปล่อยลงตรงไหนล่ะ ตรงนี้...” เขาพูดพร้อมจับจ้องไปที่หน้าอกที่โชว์หราให้เขามองอย่างลามกอยู่ ถึงแพรไหมจะพยายามยกมือขึ้นมาปกปิดแต่ก็ไม่อาจปิดหมดทุกอย่างอยู่ดี

“หรือว่าปล่อยใส่หน้าเธอดี”

“คนลามก ฉันไม่คิดเลยนะคะว่าคุณจะเป็นคนแบบนี้”

“อะไรกัน เรื่องธรรมชาตินะ อย่ามาทำเป็นกระแดะหน่อยเลย บอกแล้วไงว่าไม่เนียน” ชายหนุ่มพูดจบก็จับขาเรียวทั้งสองข้างแล้วกระชากให้อ้ากว้าง

“ว้าย!” แพรไหมร้องออกมาด้วยความตกใจกับการกระทำที่ไม่ให้เธอตั้งตัวของอีกฝ่าย รู้ตัวอีกทีเขาก็เอาตัวเข้ามาแทรกกลางระหว่างขาของเธอแล้ว

เมื่อเห็นบางสิ่งบางอย่างที่กำลังแตะโดนต้นขาอ่อนของเธออยู่ ใบหน้าแดงก่ำของหญิงสาวก็เผยออกมาให้เห็น ความใหญ่โตตรงส่วนนั้นของเขาทำให้เธอถึงกับตาโต ดูเหมือนว่าอีกฝ่ายจะรับรู้ถึงสายตาที่มองมาวชิรวิทย์จึงยกยิ้มที่มุมปากขึ้นเล็กน้อย

“หึ” เขาส่งเสียงหัวเราะในลำคอก่อนจะมองไปยังเธออย่างดูถูก ปากปฏิเสธแต่สายตาแสดงความต้องการอย่างชัดเจน เขาคิดไม่ผิดว่าผู้หญิงอย่างแพรไหมเป็นประเภทที่เขาเกลียดมากที่สุด

ท่าทางของชายหนุ่มทำให้แพรไหมรับรู้ความคิดของเขาได้เหมือนกัน ภายในใจของเธอก็อดรู้สึกน้อยใจไม่ได้ หญิงสาวจึงพยายามดิ้นหนีอีกครั้ง

วชิรวิทย์ที่เห็นท่าทางของเธอก็ใช้มือกดเอวเล็กเอาไว้แน่นเพื่อไม่ให้เธอดีดดิ้นได้อีก

“กรี๊ด!” เสียงหวานกรีดร้องออกมาทันทีที่อีกฝ่ายสอดใส่ความแข็งแรงเข้ามาจนสุดลำ

พอเห็นอย่างนั้นวชิรวิทย์ก็ชะงักไปในทันที เขาไม่คิดว่าผู้หญิงคนนี้จะสดใหม่อยู่ แต่ในเมื่อเป็นแบบนี้เขาก็จะลงโทษที่เธอกล้ามาทำลายชีวิตของเขา

“เจ็บ พะ พอก่อน เอาออกไปนะ”

ร่างหนาขยับเขยื้อนต่อโดยไม่สนใจว่าหญิงสาวจะเจ็บปวดแค่ไหน ทั้ง ๆ ที่รู้ว่านี่คือครั้งแรกของเธอแต่ชายหนุ่มก็ไม่คิดจะอ่อนโยนเลยสักนิด

“ทน มีหน้าที่ทนก็ทนไป อยากเป็นเมียฉันนักไม่ใช่หรือไง จะมาบ่นทำไม!” วชิรวิทย์ตะคอกใส่หน้าคนใต้ร่างอย่างดุดัน ก่อนจะกระแทกกระทั้นตอกอัดความเป็นชายเข้าออกอย่างหนักหน่วง แม้ช่องทางรักคับแคบจะฝืดเคืองแค่ไหนก็ตาม

“พอแล้ว แพรเจ็บค่ะ ฮึก เบาหน่อยได้ไหม” เธอขอร้องอีกฝ่ายออกไปด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ ถึงไม่หยุดก็ควรอ่อนโยนกับเธอสักนิด แต่การกระทำของเขาช่างรุนแรงและไม่สนใจเลยว่าเธอจะเจ็บมากแค่ไหน

วชิรวิทย์ไม่ได้ตอบอะไรออกไปนอกจากจับจ้องใบหน้าสวยหวานที่มีน้ำตาไหลออกมาไม่ขาดสาย แทนที่จะเห็นใจเขากลับยิ้มเหยียดแทน เขารู้วิธีที่จะทำให้ผู้หญิงคนนี้ออกไปจากชีวิตแล้ว เพราะถ้าทนไม่ไหวเธอคงขอหย่าเอง เขาก็อยากจะรู้เหมือนกันว่าจะทนได้ขนาดไหน

“ทนไม่ได้ก็หย่าสิ ออกไปจากชีวิตฉัน”

เมื่อได้ยินแพรไหมก็กำมือของตัวเองแน่นเพื่อข่มความเจ็บปวดเอาไว้ ในเมื่อวันนี้ต้องเสียตัวให้กับเขาแล้ว เธอจะไม่ยอมแพ้และจะไม่หย่ากับเขาอย่างง่าย ๆ

“เหอะ งั้นก็ทนต่อไป นี่แค่เริ่มต้น ของจริงหลังจากนี้ต่างหาก” วชิรวิทย์พูดจบก็ขยับแก่นกายลำใหญ่ออกจนเกือบสุดแล้วกระแทกเข้าไปอีกครั้ง

“กรี๊ดดด” แพรไหมส่งเสียงกรีดร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดราวกับร่างกายจะแตกออกเป็นเสี่ยง ๆ

วชิรวิทย์ไม่รู้ว่าตัวเองเป็นพวกชอบความรุนแรงไปตั้งแต่เมื่อไหร่ แต่พอเป็นผู้หญิงที่เขาเกลียดสุดหัวใจมันทำให้เขาไม่อยากทะนุถนอมเธอ เพราะหวังจะสั่งสอนให้ผู้หญิงคนนี้ได้หลาบจำโทษฐานที่เธอทำให้เขาต้องฝืนใจแต่งงานกับเธอ แถมต้องแยกจากกับผู้หญิงที่เขารักอีก โดนแค่นี้ยังน้อยไปกับสิ่งที่เขาเจอเสียอีก

ไม่รู้ว่านานเท่าไหร่ที่เขาตักตวงความสุขแสนหวานจากร่างกายของหญิงสาว ในตอนนี้แพรไหมสลบไปแล้ว แต่เขาก็ยังคงขยับเอวสอบเข้าออกจากช่องทางรักของเธออยู่ จนกระทั่งร่างกายของชายหนุ่มกระตุกถี่ยิบ ก่อนจะปลดปล่อยน้ำสีขาวขุ่นออกมาจนหมด

นี่คงเป็นครั้งที่ห้าแล้วที่เขาได้ปลดปล่อยความปรารถนาออกมาใส่เธอ ใบหน้าคมเข้มก้มลงมองหญิงสาวที่นอนไม่ได้สติ เขาสำรวจร่างกายของเธอที่เต็มไปด้วยร่องรอยเขียวเป็นจ้ำ ๆ จากฝีมือของเขาเอง แถมบริเวณเรียวขาสวยยังมีคราบเลือดผสมน้ำสีขุ่นของเขาเปรอะเปื้อนจนทั่ว

ภาพที่เห็นทำให้เจ้าของผลงานรู้สึกพอใจไม่น้อย เขาอยากจะรู้เหมือนกันว่าหลังจากตื่นเช้ามาผู้หญิงคนนี้ยังจะหน้าด้านอยู่ที่นี่อีกไหม ถ้าหากเธอยังอยู่เขาก็จะทำให้เธอทนไม่ไหวจนต้องหนีกลับบ้านไปเอง

“เจ็บ พอแล้ว แพรเจ็บ แพรทนไม่ไหว”

เสียงละเมอที่ดังขึ้นทำให้วชิรวิทย์ที่กำลังจะก้าวขาลงจากเตียงชะงักไปเล็กน้อย แล้วหันหน้ากลับไปมองคนตัวเล็กที่ยังนอนสลบอยู่ เขาถอนลมหายใจออกมาก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำไปโดยไม่สนใจเธออีก