ความรู้สึกผิด

ตอนที่ 6

ความรู้สึกผิด

“ลูกแน่ใจใช่ไหมว่าการที่เลิกกับคุณวายุในครั้งนี้เป็นความต้องการของลูกเอง”

วีระตัดสินใจถามลูกสาวหลังจากที่เกวลินกลับมาอยู่บ้านได้ครบสัปดาห์เพราะจากแววตาที่เศร้าและท่าทางของเธอที่เหม่อลอยทำให้คนเป็นพ่อเริ่มไม่แน่ใจ ว่าสิ่งที่ลูกสาวบอกกับเขาจะเป็นความจริง

“แน่ใจสิคะเราสองคนไม่ได้รักกัน ตอนนี้คุณพ่อก็ได้เงินจากเขาจนครบแล้วไม่มีประโยชน์ที่เราจะต้องอยู่ด้วยกันต่อ แต่ยังมีอีกเรื่องนะคะที่ลูกยังไม่ได้บอก”

เกวลินตัดสินใจที่จะบอกความลับของเธอให้บิดาได้รู้เพราะบางทีอาจจะทำให้คนเป็นพ่อเชื่อในสิ่งที่เธอพูดถึงเหตุผลที่ทำให้เธอกับเขาต้องเลิกกัน

“สาเหตุสำคัญที่ทำให้ลูกเลิกกับคุณวายุก็คือตอนนี้ลูกกำลังท้อง ถ้าเขารู้ความลับเรื่องนี้ไม่มีทางที่เขาจะยอมหย่าคุณพ่ออาจจะไม่เข้าใจว่าลูกท้องแล้วทำไมต้องเลิกกับพ่อของลูกก็เพราะว่าเราไม่ได้รักกัน สักวันเราก็ต้องหย่า ถ้าเผื่อเกิดขึ้นตอนที่ลูกคลอดออกมาแล้วกลัวว่าจะมีแต่ปัญหาเขาอาจจะไม่ยอมให้เราพรากลูกของเขามาก็ได้”

เกวลินพยายามทำเหมือนว่าเธอไม่ได้รู้สึกอะไรกับสิ่งที่กำลังพูด เธอต้องการให้คนเป็นพ่อสบายใจว่าสำหรับเธอแล้วไม่ได้มีความรักอะไรให้ในตัววายุเลยที่เธอทำทุกอย่างก็เพราะต้องการแย่งชิงลูกมาเป็นของเธอคนเดียวเท่านั้น

“บางครั้งพ่อก็คิดว่าที่เรื่องราวมันเป็นแบบนี้ก็เพราะพ่อเองแต่ลูกรู้ไหมว่าทำไมพ่อถึงให้ลูกแต่งงานกับคุณวายุ”

วีระมือกอดอกยืดหลังพิงกับโซฟาทำหน้าจริงจัง ดวงตามองไปยังนอกหน้าต่างที่ด้านนอกเป็นสวนหย่อมที่ดอกกุหลาบกำลังเบ่งบาน ดอกไม้ทุกดอกเป็นตัวแทนของภรรยาที่เขารักที่สุดไม่ว่าเธอจะจากไปกี่ปีเขาก็ไม่เคยลืมสัญญาที่ให้ไว้และนั่นก็คือสาเหตุที่ทำให้เขาบังคับให้ลูกสาวแต่งงานกับวายุ

“ก่อนที่พ่อกับแม่ของลูกจะแต่งงานกัน แม่เคยแต่งงานมาแล้วครั้งหนึ่งกับผู้ชายที่แม่คิดว่าดีที่สุดแต่ผู้ชายคนนั้นกลับทำให้ชีวิตของแม่เจอแต่ความทุกข์ เจ็บทั้งกายเจ็บทั้งใจ จนในที่สุดแม่ก็กลับมาแต่งงานกับพ่อซึ่งตอนนั้นตากับยายของลูกก็ได้ตั้งใจไว้แต่แรกแล้วว่าจะให้เราสองคนแต่งงานกันแต่แม่กลับเลือกที่จะหนีไปแต่งงานกับผู้ชายที่ตัวเองเลือกเองแล้วความเจ็บช้ำในครั้งนั้นทำให้แม่ขอให้พ่อสัญญาว่าจะเป็นคนเลือกผู้ชายที่ดีที่สุดให้มาแต่งงานกับลูกสาวคนเดียวของเรา”

วีระอธิบายให้ลูกสาวเข้าใจว่าสำหรับเขาแล้ววายุเป็นผู้ชายที่ดีที่สุด เขารู้จักผู้ชายคนนี้มาตั้งแต่เด็ก ความพยายามของเขาที่ก่อร่างสร้างตัว ความมีสัจจะและซื่อสัตย์ทำให้วีระมั่นใจว่าวายุจะเป็นผู้ชายที่ดีที่สุดสำหรับลูกสาวแต่เขาไม่คิดว่าการที่ทั้งคู่แต่งงานกันสุดท้ายจะไม่เกิดความรักและจบลงด้วยการหย่าถึงแม้เขาจะรู้สึกเสียใจแต่ก็เคารพการตัดสินใจของลูกสาว

“คุณวายุเป็นผู้ชายที่ดีแบบที่คุณพ่อคิดทุกอย่างค่ะเพียงแต่เราไม่ได้รักกัน ตลอดเวลาที่ลูกกับเขาอยู่ด้วยกันที่ไร่เขาดูแลและทำให้ลูกรู้สึกเป็นผู้หญิงที่โชคดีแต่ความรักมันเป็นสิ่งที่เราไม่สามารถที่จะบังคับใจหรือฝืนให้ใครให้รักเราได้ลูกเคารพในความรู้สึกของเขาและก็ยอมรับในทุกสิ่งทุกอย่างที่เป็น ตอนนี้คุณพ่อไม่ต้องรู้สึกผิดนะคะถึงแม้ว่าเราสองคนจะไม่ได้เป็นสามีภรรยากันแล้วแต่เรามีความรู้สึกดีๆให้กันเสมอ”

เกวลินพูดความรู้สึกจริงๆแค่เพียงครึ่งเดียว วายุเป็นผู้ชายที่ดีที่สุดสำหรับเธอแต่เขากลับดูเหมือนไม่ใช่ผู้ชายที่รักเธอเลยสักนิด ความเอาใจใส่เสมอต้นเสมอปลายที่เขามีมามันถูกลบค่าไป จนไม่เหลืออะไรเมื่อเขาเป็นคนบอกเลิกขอหย่าและขับไสไล่ส่งให้เธอกลับมาอยู่กรุงเทพฯ

“แล้วลูกคิดว่าจะปิดเรื่องนี้ไปได้ตลอดหรือ สักวันท้องก็ต้องโตหลานของพ่อก็ต้องคลอดออกมา เรื่องแบบนี้เราไม่สามารถปกปิดไปได้ตลอด สิ่งที่ลูกต้องคิดคือจะทำอย่างไรถ้าวันนึงวายุเขารู้ว่าสายเลือดของเขาลืมตาดูโลกแล้ว”

วีระไม่เห็นด้วยกับสิ่งที่ลูกสาวทำเพราะถึงแม้ทั้งคู่จะเลิกไม่ได้เป็นสามีภรรยากันแล้วแต่ในฐานะของความเป็นพ่อแม่มันเป็นสิ่งที่ไม่สามารถเลิกจากกันได้

“ลูกก็ไม่ได้ตั้งใจที่จะปกปิดเขาไปตลอดแต่อย่างน้อยอยากให้เขารู้ความจริงให้ช้าที่สุด ตอนนี้เราสองคนเลิกกันแล้วถ้าวันหนึ่งเขารู้ความจริงเต็มที่เขาก็คงจะแสดง ความรับผิดชอบในฐานะพ่อไปมาหาสู่ช่วยเหลือส่งเสียในสิ่งที่สมควรจะเป็นแต่ลูกคิดว่าเขาคงไม่คิดที่จะมาฟ้องร้องหรือต่อสู้หรอกค่ะ”

เกวลินคิดว่าอีกไม่นานวายุก็คงจะมีภรรยาใหม่ ด้วยความเป็นคนดีเขาอาจจะมีความเป็นพ่อและอยากจะรับผิดชอบดูแลอีกหนึ่งชีวิตที่กำลังจะเกิดมาแต่ในเมื่อเขามีครอบครัวใหม่แล้วก็คงเป็นเพียงแค่การดูแลอยู่ห่างๆแต่ถ้าเธอยังทนอยู่กับเขาจนถึงวันที่คลอดลูกเกวลินกลัวเหลือเกิน ว่าวายุจะมาพรากลูกไปจากเธอ

“เอาเป็นว่าพ่อเคารพในการตัดสินใจของลูกเมื่อปัญหามันเกิดขึ้นแล้วก็ต้องแก้กันไปถึงจะบอกว่าพ่อไม่รู้สึกผิดแต่มันก็คงจะหลีกหนีจากความรู้สึกนี้ไม่ได้ พ่อได้ทำตามที่สัญญากับแม่ไว้แล้วคือการเลือกผู้ชายที่ดีที่สุดสำหรับพ่อแต่สุดท้ายวายุกลับไม่ใช่ผู้ชายที่ดีที่สุดสำหรับลูก พ่อจะคิดเสียว่ามันคงเป็นเวรกรรมที่พ่อคงทำไว้ตั้งแต่ชาติไหนและทำใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น ขอบคุณลูกมากนะที่ทำให้พ่อได้ทำตามสัญญาที่ให้ไว้กับแม่”

วีระลุกออกไปนั่งที่สวนหย่อมหน้าบ้านเขาหลับตาปล่อยหัวใจให้ล่องลอยเหมือนต้องการจะพูดความในใจทั้งหมดกับภรรยาให้รู้ว่าวันนี้เขาเสียใจเหลือเกินที่ชีวิตครอบครัวของลูกเป็นแบบนี้ สำหรับเขาอดโทษตัวเองไม่ได้ ว่าอาจจะมองคนผิด วายุอาจจะเป็นนักธุรกิจที่ดีเป็นคนดีแต่สุดท้ายเขาอาจจะไม่ใช่ผู้ชายที่ดีในฐานะสามีของลูกสาว และคนที่ผิดของเรื่องนี้ทั้งหมดก็คงจะเป็นเขาคนเดียว

“ผมขอโทษนะคุณที่เลือกคนผิดไป”

น้ำตาของคนแก่ไหลอาบหน้า วีระไม่เคยอ่อนแอต่อหน้าลูกสาวและสวนหย่อมนี้เป็นเพียงมุมเดียวที่เขาจะนำความอ่อนแอมาทิ้งไว้เพราะเขารู้สึกว่าเวลาที่เขาอยู่ที่นี่ มันเหมือนมีภรรยาคอยนั่งอยู่เคียงข้างและคอยปลอบโยนเขาให้เข้มแข็งขึ้นเสมอ