3 ความจริงที่ไม่เคยรู้

ตอนที่ 3

ความจริงที่ไม่เคยรู้

พิมประภาทรุดนั่งลงกับพื้นเมื่อได้ยินเรื่องราวทุกอย่างที่ดังมาจากด้านนอก เธอรู้มาโดยตลอดว่าธีรเดชเป็นลูกหลานคนมีเงินแต่ไม่คิดว่าย่าของเขาจะเป็นนักธุรกิจใหญ่ มีชื่อเสียงในวงการอสังหาริมทรัพย์

พิมประภารู้สึกปวดใจเมื่อรู้ว่าอีกไม่นานธีรเดชก็ต้องไปจากตรงนี้ เธอพยายามกลั้นน้ำตาไม่อยากให้เขาเห็นว่าเธอกำลังร้องไห้

หญิงสาวแกล้งทำตัวปกติเมื่อหญิงสูงวัยจากไปแล้ว แต่ชายหนุ่มก็สังเกตเห็นว่าสีหน้าของเธอไม่ค่อยดีนัก ธีรเดชกังวลกลัวว่าพิมประภาจะได้ยินทุกอย่างที่ย่าของเขาพูด แต่เมื่อคิดไปคิดมา ก็คิดว่าพิมประภาไม่น่าจะแอบฟัง

“ตอนเย็นไปหาอะไรกินที่ตลาดดีไหม”ชายหนุ่มเอ่ยชวนเมื่อเห็นคนรักดูแปลกไป

พิมประภาฝืนยิ้มก่อนส่ายหน้า เธอบอกว่าไม่ไปโดยให้เหตุผลว่ารู้สึกปวดหัวอยากนอนพักผ่อนมากกว่า

ธีรเดชเตรียมอาหารและยาให้หญิงสาว หลังจากที่เธอกินอาหารได้ไม่กี่คำก็รีบกินยาก่อนเดินหายเข้าไปในห้อง ทิ้งให้ชายหนุ่มมองตามด้วยความรู้สึกไม่สบายใจ

ธีรเดชไม่รู้จะทำยังไงกับปัญหาตรงหน้า เขากำลังถูกย่ากดดันอย่างหนัก หากไม่กลับไปก็ไม่รู้ว่า อีกฝ่ายจะใช้วิธีอะไรเพื่อบีบคั้น

เขาไม่กลัวเลยหากเกิดอะไรขึ้นกับตัวเอง เขาเป็นห่วงความปลอดภัยของหญิงสาวมากกว่า

พิมประภานอนไม่หลับพลิกไปพลิกมาเพราะไม่ได้ปวดหัวจริงๆ เธอนอนมองออกไปด้านนอกระเบียง ถอนหายใจครั้งแล้วครั้งเล่า เพราะได้ยินทุกอย่างจึงคิดมาก เธอโทษตัวเองว่าเป็นตัวปัญหา ทำให้ย่าหลานต้องทะเลาะกัน

พิมประภารู้สึกว่าเธอกำลังฉุดรั้งชายหนุ่มให้ตกต่ำ แม้เขาจะยืนยันว่ามีความสุขที่ได้อยู่กับเธอ แต่ถึงอย่างนั้นเธอก็ตระหนักคิดถึงสถานะของธีรเดช เขาเป็นลูกหลานคนมีเงิน แต่และไม่ใช่คนมีเงินธรรมดา ในวงการอสังหาริมทรัพย์ใครๆก็รู้จัก คุณหญิงปัทมวรรณเป็นอย่างดี เธอเป็นนักธุรกิจหญิงที่มีชื่อเสียงในประเทศ น้อยคนที่จะไม่รู้จัก

พิมประภารู้สึกไม่สบายใจ ช่องว่างของฐานะทำให้เธอรู้สึกว่าตัวเองไม่คู่ควร ธีรเดชเป็นหลานชายเพียงคนเดียวที่ได้รับความไว้วางใจจากผู้เป็นย่า เป็นผู้ที่ถูกวางตัวให้สืบทอดมรดกหมื่นล้าน ในขณะที่เธอเป็นเด็กกำพร้าฐานะทางบ้านก็ไม่ได้ดี เกิดในครอบครัวที่ค่อนไปทางจนด้วยซ้ำ หากเธอไม่ใฝ่ดีป่านนี้คงจะมีชีวิตไม่ต่างจากเด็กผู้หญิงหลายคนแถวบ้าน

หญิงสาวคิดไม่ตกว่าควรจะทำยังไง เธอรัก ชายหนุ่มมากแต่ก็ไม่อาจเห็นแก่ตัว…

เช้าวันต่อมาพิมประภาและธีรเดชเดินทางไปทำงานที่บริษัท หญิงสาวนั่งเหม่อลอยตลอดทาง แม้ว่าชายหนุ่มจะพยายามถามอะไร บางทีเธอก็ไม่ได้ยิน มัวแต่จมอยู่กับความคิดของตัวเอง คิดไปคิดมาถึงสิ่งที่ได้ยิน

“เป็นอะไรหรือเปล่าพิมพ์ ดูซึมๆตั้งแต่เมื่อวานแล้วนะ”

ชายหนุ่มเป็นห่วง เอื้อมมือแตะหน้าผาก หญิงสาวเบาๆอย่างอ่อนโยน พิมประภาเบี่ยงตัวหลบเล็กน้อยก่อนส่ายหน้า ท่าทางแปลกๆของเธอทำให้ธีรเดชนั้นอดไม่ได้ที่จะเอ่ยถาม

“ตั้งแต่เมื่อวานคุณแทบไม่คุยกับผมเลย คุณโกรธอะไรผมหรือเปล่า”

หญิงสาวส่ายหน้าอีกครั้ง เธอไม่ได้รู้สึกโกรธอะไรชายหนุ่มเลย แม้ว่าเขาจะไม่ได้เปิดเผยว่าตัวเองเป็นหลานของคุณหญิงปัทมวรรณก็ตามแต่เธอก็ไม่ได้โกรธเคือง เพราะคิดว่าเขาคงมีเหตุผล คงไม่อยากให้เธออึดอัด ไม่อยากให้เธอคิดมาก

“ไม่ได้เป็นอะไรหรอกค่ะ พอหยุดงานติดกันหลายวันแล้วมันก็รู้สึกเอื่อยๆไม่ค่อยอยากไปบริษัทสักเท่าไหร่”

หญิงสาวอ้าง เธอกังวลว่าวันนี้ตัวเองจะไม่มีสมาธิทำงาน เพราะในหัวมีแต่เรื่องธีรเดชกับย่าของเขา

“ผมจะตั้งใจทำงานเก็บเงินไว้เยอะๆ คุณจะได้เลี้ยงลูกอยู่บ้านอย่างเดียว ดีไหม”

หญิงสาวยิ้มเศร้า เธออยากสร้างครอบครัวกับธีรเดชแต่คิดว่าคงไม่มีวันนั้นอีกแล้ว ต่อให้เขารักเธอมากแค่ไหนแต่หากย่าของเขาไม่ยอมรับ อย่างไรก็ต้องหาทางทำลายความสัมพันธ์ของเธอกับเขาให้จบลง

พิมประภารักธีรเดชมาก มากกว่าชีวิตของเธอด้วยซ้ำ เธอไม่เคยเตรียมใจว่าจะมีเหตุการณ์นี้แบบเกิดขึ้น เธอวิ่งเล่นอยู่ในทุ่งหญ้าแห่งความฝันมานาน คงถึงเวลาที่ต้องตื่นจากฝันเสียที

ความรักของเธอกับธีรเดชคงต้องจบลง เพราะเธอไม่อยากเห็นแก่ตัวฉุดรั้งชายหนุ่มให้ตกต่ำ

เขาเป็นทายาทหมื่นล้านส่วนเธอเป็นแค่พนักงานธรรมดา ดูอย่างไรก็ไม่เหมาะสมกัน เธอไม่ควรดันทุรัง ควรปล่อยเขาให้ไปเจอคนที่ดีกว่านี้ บางทีเมื่อเขาได้กลับไปอยู่ในที่ของเขา อาจจะทำให้ธีรเดชมีความสุขมากขึ้น

วันนี้ทั้งวันพิมประภาหลีกเลี่ยงไม่ยอมพบ ชายหนุ่ม ปกติเธอและเขาจะต้องไปกินอาหารกลางวันด้วยกัน แต่วันนี้พิมประภากลับอ้างว่างานยุ่งและซื้อแซนวิชไปนั่งกินบนดาดฟ้าเพียงลำพัง โดยที่ไม่รู้เลยว่าชายคนรักกำลังแอบมองเธออยู่

ธีรเดชไม่รู้ว่าเขาทำอะไรผิด พิมประภาถึงได้ดูห่างเหิน ไม่อยากเจอหน้าขนาดนี้ ชายหนุ่มได้แต่ครุ่นคิด เมื่อวานเธอก็ยังดูปกติดี จนกระทั่งเมื่อย่ากลับพิมประภาก็เปลี่ยนไป

ช่วงเย็นหลังเลิกงานหญิงสาวขอให้ชายหนุ่มกลับคอนโดไปก่อน โดยอ้างว่าเธอจะไปเดินซื้อของที่ห้างสรรพสินค้ากับรุ่นน้องในแผนก

แต่ความจริงแล้วพิมประภาแค่ต้องการใช้เวลาอยู่กับตัวเอง เธอไปนั่งอยู่ริมแม่น้ำมองดูพระอาทิตย์ที่กำลังจะลาลับ โดยมีสายตาของธีรเดชจับจ้องอยู่ตลอดเวลา

ชายหนุ่มตามหญิงสาวมาจากบริษัทเพราะ ไม่เชื่อที่เธออ้าง พิมประภานั่งแท็กซี่มาลงที่ท่าเรือ ปลีกตัวจากผู้คนไปนั่งเงียบๆอยู่เพียงลำพัง

หญิงสาวมองอะไรไปเรื่อยเปื่อย ครั้งหนึ่งเธอกับธีรเดชเคยมานั่งด้วยกันที่นี่ แต่ความรู้สึกช่างแตกต่างกันเหลือเกิน ในวันนั้นเธอมีความสุขมาก แต่ในวันนี้เธอกลับรู้สึกหม่นหมอง

มองดูนาฬิกาเวลาล่วงเลยมาสองทุ่ม พิมประภาจึงได้เดินทางกลับคอนโดโดยมีธีรเดชขับรถตามแท็กซี่ที่เธอนั่งด้วยความเป็นห่วง

หญิงสาวกลับมาถึงห้องแต่ไม่เจอชายหนุ่มก็นึกสงสัยว่าเขาหายไปไหน เธอหยิบโทรศัพท์ออกมาตั้งใจว่าจะโทรหาเหมือนทุกๆครั้ง แต่แล้วก็เปลี่ยนใจไม่ติดต่อเขา พิมประภาเก็บโทรศัพท์ใส่กระเป๋าเดินเข้าห้อง ก่อนที่ธีรเดชจะขยับออกมาจากมุมมืด เขารู้สึกผิดหวังเล็กน้อยที่หญิงสาวไม่โทรหา และเริ่มมั่นใจว่าพิมประภาต้องมีอะไรบางอย่างปิดบัง ถึงได้ดูเปลี่ยนไปมากมายขนาดนี้

เธอจงใจตีตัวออกห่างเขาอย่างเห็นได้ชัด ธีรเดชจึงตั้งใจว่าจะจับเข่าคุยกับหญิงสาวให้รู้เรื่อง แต่เมื่อเขาเข้ามาในห้องก็พบว่าพิมประภานอนหลับสนิทอยู่ที่โซฟา

ชายหนุ่มยืนมองคนรักอยู่พักใหญ่ ค่อยๆ ช้อนร่างบางตรงไปที่ห้องนอนวางเธอลงบนเตียงอย่างเชื่องช้า ก่อนกดริมฝีปากลงบนหน้าผากมนอย่าง รักใคร่