๑ ไม่รู้จักเธอแต่รู้จักฉัน (๓)

ไฟเปิดสว่างทั่วห้องทำให้ต่างมองเห็นกันชัดเจน เขาต้องยอมรับว่าเธอเป็นคนสวย ผิวพรรณขาวผ่องใบหน้าก็จิ้มลิ้มพริ้มเพรา ไม่แปลกใจที่โดนคนกลุ่มนั้นลากไปทำมิดีมิร้าย คิดแล้วก็ถอนหายใจเสียงหนักด้วยความสงสาร ถ้าเขาช่วยไม่ทันจะเกิดอะไรขึ้นแทบไม่อยากคิด

คงเป็นตราบาปของหญิงสาวไปตลอดชีวิต...

“คุณ...จะจ้างหนูได้ไหมคะ” เขาเอาแต่มองจนแก้มนวลเริ่มร้อนผ่าว จึงถามเพื่อกลบเกลื่อนความเขินอายของตัวเอง อาจดูใจง่ายไปสักหน่อยที่เดินตามเขามาทั้งที่เพิ่งเจอกัน แต่แค่เห็นหน้าก็รู้ในทันทีว่าผู้ชายคนนี้ไว้ใจได้

“เธอไม่มีเอกสารอะไรสักอย่าง แล้วฉันจะเชื่อได้ยังไงว่ามาแบบถูกกฎหมาย” เอนกายพิงพนักโซฟาแล้วบอกในข้อกังขา หล่อนได้ยินอย่างนั้นก็รีบแนะนำตัวเองแล้วโน้มน้าวเพื่อให้เขารับเข้าทำงาน อย่างน้อยอยู่ที่นี่ก็ปลอดภัยกว่าไปเผชิญชะตากรรมข้างนอก

“หนูชื่อ...ชื่อ เอ่อ เมษา ใสสะอาดค่ะ” เริ่มติดอ่างเหมือนไม่อยากบอกชื่อของตัวเอง สายตากวาดมองไปทั่วห้องแล้วหยุดลงเมื่อพบปฏิทิน ค่อยบอกชื่อพร้อมนามสกุลทำให้เขาขมวดคิ้ว

“มีชื่อไทยเหรอ” ไหนตอนแรกหล่อนบอกว่ามาจากต่างประเทศ

“ค่ะ พ่อเป็นคนไทยแต่ไปทำงานที่ลาว” พยักหน้าขึ้นลงแล้วเล่าเรื่องของตัวเองในทันที เขาจ้องหน้าเธอนิ่งเหมือนต้องการมองให้แน่ใจว่าหญิงสาวไม่ได้โกหก ก่อนพบเพียงดวงตาใสซื่อเกินกว่าจะเอ่ยคำปด เขาจึงเชื่อว่าเป็นเรื่องจริง

เมษา ใสสะอาด...ชื่อแปลกดีเหมือนกัน

“เธอเป็นคนไทยที่พ่อไปทำงานอยู่ลาว เคยทำงานที่บ้านของฝรั่งอยู่ลาว แล้วทำเรื่องข้ามมาไทยเพื่อมาทำงานแต่โดนหลอกใช่ไหม” ประมวลผลทุกอย่างที่ทราบจากเธอ แล้วถามหญิงสาวเพื่อสรุปเรื่องให้เข้าใจตรงกัน ซึ่งหล่อนก็พยักหน้าเล็กน้อยพร้อมกับยิ้มเหมือนชื่นชมในความเก่งของฝ่ายชาย

“ค่ะ”

เจ้าของห้องนิ่งไปสักพัก หยิบหมอนมากอดเอาไว้เหมือนจมกับความคิดของตัวเอง เขาแยกออกมาอยู่คนเดียวเพื่อความสะดวกในการใช้ชีวิต ไม่ต้องมีคนมาวุ่นวายด้วย จ้างแม่บ้านรายสัปดาห์มาทำความสะอาดห้องเพื่อคงไว้ซึ่งความเป็นส่วนตัว

แต่ตอนนี้...เหมือนจะถูกผู้หญิงตรงหน้ารบกวนเข้าแล้ว

ถ้ารับเธอเข้ามาทำงานก็ต้องแบ่งห้องนอนให้อีกฝ่าย เพราะหล่อนไม่มีที่ไปแล้วก็ไม่มีเงินอีกต่างหาก

“หนูนอนห้องน้ำได้นะคะ ห้องน้ำบ้านคุณใหญ่ดี” เห็นคิ้วหนาที่ขมวดเข้าหากันแทบเป็นปมก็รีบเอ่ย กลัวว่าเขาจะไม่ยอมรับตัวเองให้อยู่ด้วย แต่กลับสร้างความไม่ชอบใจให้คนฟังเป็นอย่างมาก

“เงินเดือนหมื่นห้าทำทุกอย่างตามที่ฉันสั่ง ส่วนห้องนอนก็อยู่ห้องเล็กไป ถ้าฉันอยู่ห้องเธอห้ามออกมาให้ฉันเห็น จะออกมาได้ก็ต่อเมื่อฉันฉันสั่ง” ดวงตากลมจ้องเขาตั้งใจฟังเต็มที่ พออีกฝ่ายพูดจบก็ยิ้มกว้างผงกศีรษะขึ้นลงเป็นตุ๊กตาสปริง รับคำรวดเร็วจนเขาเองยังตกใจ

“ตกลงค่ะ! หนูจะทำทุกอย่างตามที่คุณสั่ง” คำตอบของหญิงสาวทำเอาร่างหนาเพิ่งรู้สึกตัวว่าทำอะไรลงไป จะคืนคำก็ไม่ใช่นิสัยของตัวเอง จำต้องให้เป็นไปตามนั้นก่อนถอนหายใจเสียงดังด้วยความหนักอกปนเหนื่อยหน่าย

กำลังหาห่วงมาผูกคอหรือเปล่าวะ...

เธอจะยอมไปโดยดีถ้าเขาไล่ใช่ไหม คิดแล้วก็นึกกังวลว่าหญิงสาวจะอยู่ติดหนึบ ยอมรับว่าถูกใจในหน้าตาแต่ให้เป็นมากกว่านั้นก็คงไม่ไหว

เขามีคนในใจแล้ว...

คงต้องวางสถานะแม่บ้านให้ชัดเจน หากหล่อนคิดจะขยับสถานะอาจต้องไล่ออกจากที่นี่ บางทีเขาต้องทำสัญญาขึ้นมาเพื่อขีดเส้นความสัมพันธ์ของเราเอาไว้ จะไม่เกินกว่านายจ้างและลูกจ้าง

“แล้ว แล้วคุณชื่ออะไรคะ” หญิงสาวพูดไทยได้ชัดเจน นึกแปลกใจเหมือนกันแต่พอลองคิดทบทวนก็เห็นว่าไม่ใช่เรื่องแปลก คงใช้ภาษาไทยคุยกับครอบครัวจนชิน อีกทั้งไทยลาวก็มีภาษาที่ใกล้เคียงกัน ต่างแค่สำเนียงเท่านั้น

พินิจหญิงสาวอย่างถี่ถ้วนแล้วก็ต้องชะงักเมื่อตนเป็นฝ่ายถูกถามชื่อ ลืมแนะนำตัวไปเสียสนิทเพราะมัวแต่ซักไซ้เรื่องของเธอ

“ฉันชื่อคีน” บอกชื่อเล่นของตน คนฟังก็พยักหน้าแล้วค่อยแต้มยิ้มที่มุมปาก แววตาเป็นประกายขณะที่สบตากัน

“ค่ะ คุณคีน” นึกจักจี้หัวใจยามได้ยินชื่อของตัวเองมาจากคนตรงหน้า รีบปัดความรู้สึกนั้นออกไปอย่างรวดเร็ว ก่อนลุกยืนเต็มความสูงแล้วเดินเข้าไปในห้องนอนของตัวเอง หยิบของบางอย่างแล้วยื่นให้แม่บ้านคนใหม่ คิดจะช่วยเธอแค่ชั่วคราวเท่านั้นไม่ได้ให้อยู่ตลอดไป

บอกแล้วว่าเขาชอบความเป็นส่วนตัว ถ้าเธอล้ำเส้นเมื่อไหร่ก็คงต้องโบกมือลา

“เอาอันนี้ไปใช้ เวลาฉันต้องการอะไรจะได้ติดต่อสะดวก” ดวงตาเบิกกว้างขึ้นเมื่อเห็นว่าสิ่งที่อยู่ตรงหน้าคือโทรศัพท์ราคาแพง ไม่คิดว่าเขาจะเอาให้ตนด้วยซ้ำ รีบส่ายหน้าพลางโบกมือไปมาไม่กล้ารับของจากอีกฝ่าย

“มันแพงนะคะ” เธอค้านไม่ยอมโอนอ่อนตาม

“แพงแล้วยังไงในเมื่อฉันไม่ได้ใช้ เอาไว้ก็นอนเฉยๆ ไม่มีประโยชน์ เธอเอาไปใช้แล้วก็ซื้อซิมใส่ด้วย...เดี๋ยวฉันจัดการเรื่องซิมให้เอง” เธอเป็นต่างชาติไม่น่าจะสันทัดเรื่องพวกนี้เท่าไหร่ จึงคิดจะจัดการให้เองทั้งหมดแล้วหญิงสาวก็พยักหน้าอย่างว่าง่าย

มองดวงหน้าหล่อแววตาเป็นประกาย ทั้งที่เพิ่งเจอกันครั้งแรกและเขาก็ค่อนข้างดุแต่การกระทำกลับตรงกันข้ามอย่างเห็นได้ชัด ทำให้เรื่องเลวร้ายในวันนี้หายไปในทันที รู้สึกอบอุ่นและปลอดภัยเพียงแค่เห็นอีกฝ่ายอยู่ตรงหน้า