บทที่ 6

"จะไปหรือยัง"

"ก็ไปสิ"

หญิงสาวตอบรับเสียงห้วนไม่ต่างกัน แล้วเดินนำออกไปจากห้องด้วยท่าทีปั้นปึ่งไม่เป็นมิตร จนคนเดินตามมาติดๆ อดถามถึงเรื่องในอดีตไม่ได้

"เรื่องนั้นมันทำให้คุณผูกใจเจ็บกับผมมากขนาดนั้นเลยหรอ"

"เรื่องไหน" เธอหันมาถามหน้าซื่อ

"ก็เรื่องที่ผมขับรถเฉี่ยวคุณน่ะสิ"

"อ้ออ...อ" ศรุตาแสร้งลากเรียกยาวประชดประชัน แล้วพูดต่อ "ก็ยังดีนะที่จำได้ว่าตัวเองเคยทำอะไรไว้"

คนตัวโตถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ เมื่อทำอย่างไรเธอก็ไม่มีทีท่าว่าจะหายโกรธเคืองเรื่องในอดีตง่ายๆ เขาจึงได้แต่สงบปากสงบคำ แล้วเดินตามสาวเจ้าเข้าไปในงานด้วยสีหน้าเคร่งขรึมเสียนี่

"ทำหน้าให้มันดีๆ หน่อยได้ไหมคะคุณไฟ"

ศรุตากระซิบบอกเสียงแข็ง เนื่องจากสีหน้าของเขาในตอนนี้เหมือนจะไปท้าต่อยท้าตีกับคนในงานมากกว่าจะมาผูกมิตรเสียอีก

"แล้วผมต้องทำหน้าแบบไหน"

เจ้าของร่างแบบบางหันไปเหลือบมองเขาด้วยหางตา ก่อนจะส่งเสียงจิ๊ออกมาให้ได้ยินอย่างไม่เกรงใจ

"ก็ทำหน้าให้มันดีๆ ให้สมกับที่เป็นลูกชายของผู้บริหารหน่อยได้ไหมล่ะ โตแล้วก็น่าจะคิดเองได้นะคะ ว่าควรจะวางตัวแบบไหนในสังคม"

คำพูดเหน็บแหนมจิกกัดแบบไม่ออมมือของคู่สนทนาทำเอาอนลถึงกับกัดฟันกรอด แต่สุดท้ายก็ทำไลด้เพียงแค่ยิ้มแยกเขี้ยวประชดใส่เธอเท่านั้น

"พอใจยัง ?" เขาถาม

"อยากจะยิ้มอย่างนั้นก็แล้วแต่คุณเถอะ ไม่ใช่ธุระกงการอะไรที่ฉันจะต้องมาช่วยรักษาหน้าตาของคุณนี่"

และเมื่อได้ยินคำตอบตัดรอนกลับมาอีกครั้ง คนที่อย่างกวนประสาทเธอคืนไปบ้างก็ขยับตัวเข้าไปโอบไหล่มนของคู่สนทนาทันควัน

"เฮ้ย! ทำบ้าอะไรของคุณเนี่ย"

"พาผมไปแนะนำให้คุณทีมเรารู้จักหน่อยสิ" เขาบอก

"ปล่อยมือออกจากไหล่ฉันเดี๋ยวนี้" ศรุตาบอกเสียงแข็งและทำท่าจะสะบัดตัวออก แต่เขาก็ตามมากุมไหล่มนเอาไว้อีกจนได้

"ทีมเรามีใครบ้างหรอ"

"คุณไฟ" หญิงสาวเรียกชื่อเขาลอดไรฟัน

"หืม ?"

"ปล่อย"

อนลกระชับมือของตัวเองเพื่อจงใจกวนประสาทเธอ แล้วยักคิ้วลิ่วตาใส่คนในวงแขนด้วยท่าทางยียวน ตามมาด้วยการหันไปส่งยิ้มให้คนที่กำลังจะเข้ามาทักทายสาวเจ้าอย่างเป็นมิตร

"นี่พี่ตาต้าพาแฟนมางานด้วยหรอครับ โหยย รู้สึกเหมือนอกหักเลยนะเนี่ย" ตากล้องประจำกองละครเรื่องล่าสุดที่ได้ร่วมงานกันเดินเข้ามาโอดครวญใส่หญิงสาว แล้วหันไปยกแก้วทักทายคนข้างกายเธอด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม "ดูแลนางฟ้าของผมให้ดีๆ นะครับ"

"แกจะบ้าหรอต้น ฉันกับเขาไม่ได้เป็นอะไรกัน"

"อ้าว แล้ว..."

"นี่คุณไฟ น้องชายพี่ฟ้า"

ศรุตารีบแนะนำเขาให้คนอื่นรู้จัก ก่อนที่จะมีใครเข้าใจผิดไปมากกว่านี้ ซึ่งเธอยอมไม่ได้ ยอมไม่ได้เด็ดขาด!