บทนำ

เสียงเครื่องช่วยหายใจดังเป็นจังหวะเชื่องช้าแข่งกับเสียงฝนที่ตกกระหน่ำด้านนอกหน้าต่างห้องผู้ป่วยวีไอพี บรรยากาศภายในห้องเย็นยะเยือก แต่มันเทียบไม่ได้เลยกับความหนาวเหน็บในใจของ ‘รินลดา’

ร่างผอมแห้งจนเหลือแต่หนังหุ้มกระดูกนอนหายใจรวยรินอยู่บนเตียง สายตาที่เคยสดใสบัดนี้พร่ามัวเต็มที เธอกำลังจะตาย... ด้วยโรคมะเร็งกระเพาะอาหารระยะสุดท้ายในวัยเพียงยี่สิบเก้าปี

“เมื่อไหร่จะตายๆ ไปสักที”

เสียงหวานที่คุ้นเคยดังขึ้นที่ข้างเตียง ไม่ใช่เสียงแห่งความห่วงใย แต่เป็นเสียงของความรำคาญ ‘แพรวา’ น้องสาวต่างแม่ยืนกอดอกมองเธอด้วยสายตาขยะแขยง

“แพร... พี่เจ็บ...” รินลดาพยายามขยับปากแห้งผากเอ่ยบอก

“เจ็บก็รีบตายสิคะพี่ริน จะได้ไปสบาย” แพรวาแสยะยิ้ม ก่อนจะหันไปเกาะแขนผู้ชายที่ยืนอยู่ข้างๆ “พี่วินคะ รีบให้พี่รินเซ็นเอกสารเถอะค่ะ แพรเบื่อกลิ่นโรงพยาบาลจะแย่แล้ว”

‘กวิน’ สามีที่รินลดารักสุดหัวใจและยอมทุ่มเททุกอย่างให้ ขยับเข้ามาใกล้ เขาไม่ได้มองหน้าเธอด้วยซ้ำ แต่สายตาจับจ้องไปที่เอกสารในมือ

“ริน เซ็นโอนหุ้นทั้งหมดให้ผมเดี๋ยวนี้” เสียงทุ้มที่เคยบอกรัก บัดนี้แข็งกระด้างราวกับสั่งคนรับใช้ “คุณกำลังจะตาย เก็บสมบัติไว้ก็ไม่ได้ใช้ ยกให้ผมกับแพรดูแลต่อดีกว่า”

“โอนหุ้น...?” รินลดาเบิกตากว้าง “แต่บริษัท... เป็นของคุณพ่อ...”

“พ่อคุณมันโง่เองที่ไว้ใจผม” กวินหัวเราะในลำคอ “เลิกดราม่าได้แล้วริน เซ็นซะ! หรือต้องให้ผมจับมือคุณปั๊มลายนิ้วมือ?”

ความจริงที่โหดร้ายถาโถมเข้าใส่ราวกับพายุ รินลดามองดูชายหญิงตรงหน้าด้วยความไม่อยากเชื่อ หญิงสาวที่เธอรักเหมือนน้องแท้ๆ กับสามีที่เธอยกย่องดั่งเจ้าชาย ที่แท้พวกเขาก็คืออสรพิษที่แว้งกัดเธอมาตลอด

“พวกแก... หักหลังฉัน...”

“โอ๊ย! พี่รินเลิกโง่สักทีเถอะ” แพรวาจิกหัวเราะ “พี่คิดว่าเป็นมะเร็งจริงๆ เหรอ? นมอุ่นๆ ที่แพรชงให้พี่กินก่อนนอนทุกคืนตลอดสามปี... รสชาติมันดีไหมล่ะ?”

“ยาพิษ...” น้ำตาแห่งความแค้นไหลพรากอาบแก้มตอบ รินลดาเจ็บปวดจนแทบกระอักเลือด ไม่ใช่เพราะโรคภัย แต่เพราะความไว้ใจที่ถูกเหยียบย่ำ

กวินหมดความอดทน เขากระชากมือนางเอกที่สั่นเทา กดนิ้วโป้งลงบนตลับหมึกแล้วประทับลงบนเอกสารโอนหุ้นอย่างรวดเร็ว โดยที่เธอไม่มีแรงขัดขืน

“เรียบร้อย” กวินยิ้มร่า มองเอกสารในมืออย่างพอใจ “ไปกันเถอะแพร ปล่อยให้มันนอนตายอยู่นี่แหละ”

“ลาก่อนนะคะพี่ริน ขอให้ไปนรกให้สนุกนะ” แพรวายื่นหน้ามากระซิบ ก่อนจะเดินควงแขนกวินออกไป ทิ้งให้รินลดานอนจมกองเลือดที่ทะลักออกมาจากปาก

ความแค้นสุมแน่นอยู่ในอกจนแทบระเบิด รินลดาจิกผ้าปูที่นอนจนเล็บฉีก

ทำไม... ทำไมคนชั่วถึงได้ดี?

ฉันทำดีแทบตาย สุดท้ายต้องมาตายอย่างหมาข้างถนนแบบนี้เหรอ?

ลมหายใจเฮือกสุดท้ายขาดห้วง พร้อมกับคำอธิษฐานที่เต็มไปด้วยแรงอาฆาต

ถ้าชาติหน้ามีจริง... ขอให้ฉันได้กลับมา...

ฉันจะลากพวกแกทุกคนลงนรก!

...

“อื้อ... ร้อน...”

ความรู้สึกแรกที่แทรกเข้ามาในความมืดไม่ใช่ความตาย แต่เป็นความร้อนรุ่มราวกับไฟเผาที่ลุกลามไปทั่วร่างกาย รินลดาขมวดคิ้วด้วยความทรมาน พยายามปรือตาขึ้นมอง

ภาพตรงหน้าไม่ใช่เพดานโรงพยาบาล แต่เป็นโคมไฟระย้าสวยงาม แสงไฟสลัวๆ สร้างบรรยากาศโรแมนติก กลิ่นหอมของเทียนอโรม่าลอยอบอวล

เธอเด้งตัวลุกขึ้นนั่งบนเตียงนุ่มขนาดคิงไซส์ ความวิงเวียนทำให้เธอเซเกือบล้ม รินลดารีบมองสำรวจร่างกายตัวเอง... แขนขาที่เคยลีบเล็กกลับมามีน้ำมีนวล ผิวพรรณเปล่งปลั่งในชุดราตรีสีแดงเพลิงที่เว้าลึกโชว์แผ่นหลัง

“นี่ฉัน... ยังไม่ตาย?”

มือเรียวคว้าสมาร์ทโฟนที่วางอยู่หัวเตียงขึ้นมาดู วันที่บนหน้าจอทำเอาหัวใจของเธอแทบหยุดเต้น

14 กุมภาพันธ์ 2563

5 ปีก่อน! วันวาเลนไทน์แห่งหายนะ!

ความทรงจำไหลย้อนกลับมาฉายชัด คืนนี้คืองานเลี้ยงหน้ากากที่โรงแรมหรู ในอดีต แพรวาหลอกให้เธอดื่มไวน์ผสมยาปลุกเซ็กซ์ แล้วจ้างพนักงานชายมาข่มขืนเธอเพื่อถ่ายคลิปแบล็คเมล์ เหตุการณ์นั้นทำให้ชีวิตเธอพังพินาศ จนต้องยอมแต่งงานกับกวินเพื่อกู้หน้า

“หึ... สวรรค์เมตตาฉันสินะ” รินลดาแสยะยิ้มเย็นเยียบ แววตาอ่อนแอในอดีตหายวับไป แทนที่ด้วยความแข็งกร้าว “ขอบคุณที่ส่งฉันกลับมา คราวนี้คนที่จะต้องร้องไห้คือพวกแก!”

ความร้อนวูบวาบในท้องน้อยรุนแรงขึ้นจนเธอต้องกัดปากแน่น ยาที่แพรวาใช้คงเป็นยาแรง รินลดารู้ดีว่าอีกไม่เกิน 5 นาที นักข่าวและพวกที่แพรวาเตรียมไว้จะบุกเข้ามา

ปัง! ปัง! ปัง!

“คุณรินคะ! เปิดประตูหน่อยค่ะ!” เสียงพนักงานโรงแรมที่ถูกจ้างมาตะโกนเรียกอยู่หน้าห้อง

เวลาของเธอหมดแล้ว! ถ้าขืนอยู่ต่อประวัติศาสตร์จะซ้ำรอย เธอต้องหนี!

รินลดาสลัดรองเท้าส้นสูงทิ้ง วิ่งโซเซไปที่ระเบียงห้อง ลมหนาวปะทะหน้าทำให้พอมีสติขึ้นบ้าง สายตาเหลือบไปเห็นระเบียงห้องข้างๆ ที่อยู่ห่างออกไปไม่ถึงเมตร

“เอาวะ เป็นไงเป็นกัน!”

หญิงสาวกัดฟันปีนข้ามราวกั้นระเบียง ขาสั่นเทาด้วยความกลัวผสมกับฤทธิ์ยา ข้างล่างคือความสูงกว่า 20 ชั้น ถ้าพลาดคือตาย แต่ถ้าอยู่ก็เหมือนตายทั้งเป็น

เธอรวบรวมแรงเฮือกสุดท้าย กระโดดข้ามไปยังระเบียงห้องข้างๆ

ตุ้บ!

ร่างบางล้มกลิ้งลงบนพื้นระเบียงห้องสวีทสุดหรูอีกฝั่ง เธอหอบหายใจถี่รัว เหงื่อกาฬแตกพลั่ก เสื้อผ้าหลุดลุ่ยเผยผิวขาวเนียนที่แดงซ่าน

“ใคร?”

เสียงทุ้มต่ำและทรงพลังดังขึ้นจากมุมมืด ทำเอารินลดาชะงัก

ในความสลัว ปรากฏร่างสูงใหญ่ของชายหนุ่มนั่งไขว่ห้างอยู่บนเก้าอี้อาร์มแชร์ ในมือถือแก้ววิสกี้ นัยน์ตาคมกริบราวกับพญาอินทรีจ้องมองผู้บุกรุกด้วยความเย็นชา

‘ปราบต์ อัครเดชา’

รินลดาจำเขาได้แม่น! มหาเศรษฐีลึกลับ เจ้าพ่อวงการธุรกิจสีเทา ผู้ชายที่อันตรายที่สุดในเมืองนี้! ชาติที่แล้วเขาคือคู่แข่งตัวฉกาจที่กวินเกรงกลัวที่สุด

“ออกไป” ปราบต์เอ่ยสั้นๆ น้ำเสียงราบเรียบแต่กดดันจนน่าขนลุก

แต่รินลดาไม่มีทางถอยหลังกลับไป ประตูห้องเดิมของเธอกำลังจะพัง และไฟราคะในกายเธอกำลังจะระเบิด เธอต้องการความช่วยเหลือ และผู้ชายคนนี้คือตัวเลือกที่ดีที่สุด!

นอกจากจะช่วยเธอจากฤทธิ์ยาได้แล้ว... เขาอาจจะเป็น ‘อาวุธ’ ชั้นดีที่เธอจะใช้แก้แค้นกวิน

รินลดาตัดสินใจเดิมพันด้วยชีวิต เธอพยุงร่างที่อ่อนระทวยเดินตรงเข้าไปหาเขา

“ช่วยฉันด้วย...” เสียงหวานสั่นเครือวิงวอน

ปราบต์มองหญิงสาวในชุดแดงที่สภาพดูไม่ได้ด้วยสายตาว่างเปล่า เขาเกลียดผู้หญิงที่ชอบเสนอตัวแบบนี้ที่สุด “ฉันบอกให้ไสหัวไป”

“ฉันถูกวางยา...” รินลดาไม่ฟังคำไล่ เธอเดินมาหยุดตรงหน้าเขา แล้วทิ้งตัวนั่งลงบนตักแกร่งอย่างถือวิสาสะ แขนเรียวโอบรอบคอเขาไว้แน่น

กลิ่นกายหอมละมุนผสมกับความร้อนผ่าวจากตัวเธอ ทำให้ชายหนุ่มชะงักไป ร่างกายแกร่งเกร็งขึ้นโดยอัตโนมัติ

“คุณกล้าดียังไง...” ปราบต์กัดฟันกรอด เตรียมจะผลักแม่ตัวดีออกไป

“ฉันคือ รินลดา วรโชติ” เธอรีบพูดชื่อตัวเอง พร้อมกับเงยหน้าสบตาเขาด้วยแววตามุ่งมั่น “ถ้าคุณช่วยฉันคืนนี้ ฉันสัญญาว่าจะมอบที่ดินแปลงนั้นที่คุณอยากได้ให้คุณ”

คิ้วเข้มของปราบต์เลิกขึ้นเล็กน้อย “ข้อเสนอที่น่าสนใจ... แต่เธอรู้ไหมว่ากำลังเล่นกับไฟ?”

“ฉันยอมไหม้...” รินลดากระซิบเสียงแหบพร่าข้างหูเขา ลมหายใจร้อนรดต้นคอแกร่ง “ช่วยฉันดับไฟในตัวก่อนได้ไหมคะคุณปราบต์... ฉันไม่ไหวแล้ว”

มือซุกซนของเธอเริ่มอยู่ไม่สุข ลูบไล้ไปตามแผงอกกว้างผ่านเสื้อเชิ้ตราคาแพง ความต้องการทำให้เธอขาดสติ กล้าทำในสิ่งที่ตอนปกติไม่มีวันกล้าทำ

ปราบต์มองหญิงสาวในอ้อมแขน นัยน์ตาเข้มขึ้นด้วยแรงอารมณ์ที่ถูกปลุกปั่น ปกติเขาไม่เคยหลงกลผู้หญิงหน้าไหน แต่แม่กวางน้อยตัวนี้กลับมีแรงดึงดูดประหลาดที่ทำให้เขาปฏิเสธไม่ลง

“เธอเลือกเองนะ”

เสียงคำรามต่ำดังขึ้นในลำคอ มือหนารวบเอวคอดกิ่วไว้แน่น ก่อนจะบดขยี้ริมฝีปากลงไปอย่างดิบเถื่อน รสจูบที่เต็มไปด้วยความกระหายและเรียกร้องทำให้รินลดาตัวสั่นสะท้าน

คืนนี้... เธอจะเปลี่ยนตัวเองจากเหยื่อ ให้กลายเป็นนางพญา

และผู้ชายคนนี้ จะเป็นบันไดขั้นแรกสู่การแก้แค้นของเธอ!