ตอนที่ ๗

ตอนที่ ๗

หน้าบ้านพักในเวลาเกือบสามทุ่ม

“โซ่! คุณเป็นอะไรไป โซ่!” เสียงเรียกนั่นไม่ได้ทำให้เจ้าของชื่อหันไปมองแม้แต่นิดเดียว เธอเอาแต่นั่งเหม่ออยู่โต๊ะหินอ่อนหน้าบ้าน

“โซ่! คุณเป็นอะไร” เสียงขานเรียกของนิคเตอร์ที่ดังพอให้สองพี่น้องที่นั่งรอสองป้าหลานกลับบ้านรีบพากันมาดู ทั้งสองพี่น้องมองหน้ากันและกันอย่างสงสัยว่าฝรั่งหล่อๆ คนนี้เป็นใคร

“ผมนิค เป็นคนเช่าบ้านของโซ่” นิคเตอร์แนะนำตัว “ว่าแต่เราสองคนรู้ไหมว่าโซ่เป็นอะไร ผมเรียกตั้งนานแล้วก็ไม่ขานตอบอะไรเลย”

“เดี๋ยวเกรซลองเรียกเอง”

“พี่โซ่ ได้ยินเกรซไหมพี่” เกรซทั้งเรียกทั้งเขย่าอยู่หลายครั้ง ก่อนที่ชลินทราจะรู้ตัว และพอเห็นหน้าหลานสาวป้าแช่ม เธอก็โผเข้ากอดแล้วก็ร้องห่มร้องไห้จนพลอยทำให้คนอื่นตกอกตกใจ พอๆ กับป้าแช่มที่เดินมาดู เห็นหลานสาวของเพื่อนบ้านร้องไห้เป็นวรรคเป็นเวรก็หันมาทางหนุ่มฝรั่ง

“ไอ้ฝรั่ง! นี่แกขืนใจนังโซ่มันใช่ไหม”

“ป้า!!” แก๊ปและเกรซพากันร้องลั่น ก่อนที่แก๊ปจะเข้าห้ามผู้เป็นป้าที่เดินไปคว้าไม้กวาดด้ามยาวมาเตรียมประทุษร้ายคนถูกกล่าวหา

“ผมไม่ได้ทำอะไรโซ่นะครับ”

“แล้วเอ็งมาทำไมที่บ้านนังโซ่ค่ำๆ มืดๆ”

“ผมเห็นโซ่ไม่ไปเก็บจานชามที่บ้านครับ ผมก็เลยมาตามเธอที่นี่ แต่เรียกเท่าไหร่ เธอก็ไม่ตอบผม แต่พอเด็กสาวคนนี้มาเรียก โซ่ก็โผเข้ากอดแล้วก็ร้องไห้อย่างที่ป้าเห็นนี่แหละครับ ผมสาบานได้เลยว่าไม่ได้ล่วงเกินโซ่”

“เอ็งแน่ใจนะไอ้ฝรั่ง ถ้าหลอกกัน เดี๋ยวอีแช่มจะเผ่นกะบาลให้”

“ป้าแช่ม คุณนิคไม่ได้ทำอะไรโซ่หรอกจ๊ะ” หลังจากร้องไห้จนน้ำตาไม่มีให้ไหลแล้วชลินทราก็ผละออกจากอ้อมกอดของเกรซมาบอกป้าแช่ม เพราะดูท่าป้าแกจะไม่เชื่อคุณนิคเลย

“แล้วเอ็งเป็นอะไรไปล่ะนังโซ่ ร้องไห้เสียงดังไปถึงบ้านข้าเลยนะ”

“ป้าจุรี...ป้าจุรีเสียแล้ว”

“นังจุรีเนี่ยนะ!!” ป้าแช่มร้องถามอย่างตกใจ ไม่ต่างจากคนอื่นๆ

“จ้ะป้าแช่ม ป้าถูกรถชนที่ตลาด แล้วก็เสียเมื่อตอนเย็น”

“โธ่เอ๊ย เพิ่งจะคุยกันเมื่อเช้านี้เอง ทำไมนังจุรีมันอายุสั้นนักว่ะ! ตายๆ แล้วทีนี่ข้าจะทะเลาะกับใครล่ะ แต่เอ็งไม่ต้องห่วงไปหรอกนังโซ่ เดี๋ยวข้าจะช่วยจัดการเรื่องงานศพให้ แต่ตอนนี้เอ็งไปอาบน้ำอาบท่าพักผ่อนก่อนเถอะ”

ชลินทรายกมือไหว้ขอบคุณแล้วเดินเข้าบ้าน แต่นิคเตอร์ก็ถามว่าอยู่ได้หรือเปล่า เธอก็ตอบว่าอยู่ได้ ก่อนที่ป้าแช่มจะบอกให้หลานสาวมาอยู่เป็นเพื่อน นิคเตอร์จึงวางใจแล้วกลับไปที่บ้านเช่า แต่ก่อนกลับก็บอกว่าจะมาช่วยงาน

ผ่านไปเกือบสามสัปดาห์แล้ว หลังจากจัดการเรื่องานศพของผู้เป็นป้าเรียบร้อย ทว่าแม้จะงานศพจะผ่านพ้นไปแล้ว ทว่าชลินทราก็ยังไม่กระจิตกระใจจะทำอะไร แม้ในวันงานเสี่ยทรงพลจะส่งคนมาทวงเงินก็เถอะ แต่เธอก็บอกว่าไม่เงินให้ก่อนจะโดนชาวบ้านไล่ให้กลับไปก่อน แต่เธอก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจะไปหาเงินมาจากที่ไหน

‘เสียงเอะอะอะไรแต่เช้า’ ชลินทราพึมพำก่อนจะเร่งจัดการทำธุระส่วนตัวแล้วจะได้รีบออกไปดูที่มาของเสียง ที่ตอนนี้ได้มีคนลงจากรถกระบะหลายคนแล้วก็ถีบประตูพังเข้ามา โดยมีสองพี่น้องร้องโวยวายเมื่อมีคนเข้ามายกโต๊ะเก้าอี้ เครื่องมือทำมาหากินขึ้นรถ

ปัง!

ประตูบ้านถูกถีบเข้ามาอย่างแรง จากนั้นพวกมันก็เข้าไปยกทีวีตู้เย็น ชลินทราที่เพื่อแต่งตัวเรียบร้อยก็เปิดประตูออกมาเห็นก็ตกตกใจยกใหญ่

“นี่! จะเอาของของฉันไปไหน ไอ้พวกบ้า วางลงเดี๋ยวนี้นะ”

“อยากได้คืนก็หาเงินมาคืนเสี่ยสิว่ะ จะบอกให้ว่ายิ่งช้าดอกยิ่งขึ้นนะโว้ย แล้วของพวกนี้ก็ใช้ได้แค่ดอกเบี้ยเท่านั้น” มันตอบด้วยท่าทียียวน

“วางของฉันลงนะ!” ชลินทราที่ถูกผลักกระเด็นพอลุกขึ้นมาได้ก็เข้ามาขวางไม่ให้พวกมันขนของออกไป

“ขอบแส่หาเรื่องเหลือเกินนะคนสวย ได้! เดี๋ยวพี่จะจัดให้” ขาดคำหน้าของชลินทราก็หันไปตามแรงตบ แก๊ปและเกรซพุ่งเข้ามาแล้วห้ามว่าอย่าไปยุ่ง

“แต่ของนั่นเป็นของป้าพี่นะ พี่ไม่อยากให้พวกมันเอาของของป้าพี่ไป” ชลินทราร่ำไห้เสียดายของ เพราะอย่างน้อยเมื่อป้าไม่อยู่แล้วเธอก็อยากจะเห็นข้าวของของป้าอยู่เป็นกำลังใจต่อไปบ้าง

“แต่มันจะทำร้ายเรานะพี่ ปล่อยๆ ไปเถอะ” แก๊ปและ เกรซพากันพยุงชลินทราออกห่างจากประตู แล้วก็มองพวกมันขนของออกไปจนแทบหมดบ้าน พร้อมกับเสี่ยทรงพลที่เร่งให้พวกมันขน ก่อนที่พวกมันจะหยุดขนข้าวของกัน จนทั้งสามสงสัยจึงหันไปมองก็เห็นเสี่ยทรงพลกำลังตาวาวกับอะไรสักอย่างในมือ แต่แล้วก็ถูกฉกไปต่อหน้าดื้อๆ

“อ้าวเฮ้ย! แกเอาคืนทำไม”

“สั่งลูกน้องของเสี่ยขนของเข้าไปไว้ที่เดิมซะ แล้วเสี่ยก็มาเอาเช็คไปได้เลย”

“อย่าลูกเล่นนะโว้ย บอกไว้ก่อนว่าฉันรู้จักคนใหญ่คนโตจังหวัดนี้เป็นอย่างดี แล้วก็เอาแกเข้าคุกได้ ถ้าแกตุกติก” เสี่ยทรงพลขู่

นิคเตอร์บิดปากยิ้มยันๆ “เอาของไปเก็บ”

“เฮ้ย! เอาของไปไว้ที่เดิม” จบคำนั่นบรรดาลูกน้องหน้าตาราวกับขี้ยาก็ช่วยกันขนของไปเก็บอย่างไม่ค่อยเต็มใจนัก

“ถ้าของพัง เสี่ยจะไม่ได้เงิน” นิคเตอร์บอกเสียงกร้าว

“พวกมึงขนกันดีๆ อย่าให้เสียหาย” ไม่ว่าจะสั่งอะไรมาเสี่ยทรงพลยอมทำตามหมด เพราะหนุ่มฝรั่งยินดีใช้หนี้แทนสองป้าหลานมากกว่าหนี้ที่มีอยู่ถึงสามเท่าแถมดอกเบี้ยอีกอย่างงาม ใครมันไม่เอาก็โง่แล้ว!

“เสร็จแล้วครับเสี่ย” บรรดาลูกน้องบอกจบก็พากันโดดขึ้นรถ พลางมองหนุ่มฝรั่งสงสัยว่าเป็นใครมาจากไหนถึงใจดีจ่ายหนี้ให้สองป้าหลาน ที่หากไม่มีเงินจ่ายพวกตนก็ได้แม่หลานสาวเป็นเมีย แต่ต้องรอเสี่ยเบื่อเสียก่อน ถึงจะตกถึงพวกตนทีละคน...ทีละคน