Hinovel
App Store
Google Play
คลังหนังสือ
บท
ตั้งค่า
ตอนที่ 5 ความรู้สึกในความมืดสลัวของเขาและเธอ
หญิงสาวทำธุระส่วนตัวเสร็จพอดี ก็เดินมาเปิดประตูให้ธันวาเข้ามา
“นี่ค่ะกล่องของฝาก”
“ครับ แต่ผมขอเข้าห้องน้ำหน่อยนะ พอดีปวดท้องน่ะ”
“อ้อ ได้ค่ะ”
แล้วไม่ถึงสองนาที จู่ๆไฟก็ดับพึ่บ
“อ้าวคุณ ปิดไฟห้องน้ำทำไมครับ”
“เพลินเปล่าปิดไฟนะคะ ไฟมันดับค่ะ” หญิงสาวตะโกนบอก พลางเดินหาเทียนไปด้วย
แล้วเวลาผ่านไป ธันวาก็ทำอะไรทุกอย่างเสร็จในความมืด เขาเดินออกมาจากห้องน้ำแบบเหงื่อท่วมกายเลย ไม่แน่ใจด้วยว่าที่ราดลงไปน่ะ สะอาดไหม แต่ก็ราดน้ำลงไปสามสี่ขันแล้ว ก็คงจะสะอาดอยู่หรอก
“เอ้า หายไปไหนแล้วเนี่ย”
จะออกไปเลยดีไหมเนี่ย แล้วจะล็อกห้องให้หล่อนเลยไหม แล้วถ้าเกิดล็อกแล้วเจ้าหล่อนไม่ได้เอากุญแจห้องออกไปด้วยล่ะ หล่อนจะเข้ามานอนได้ยังไง
“อะไรวะ ไฟก็ดับยังมาหายตัวไปอีก”
ธันวาใช้ไฟมือถือส่องดูก็ไม่เห็นเจ้าของห้อง ก็เลยต้องนั่งแกร่วรอหญิงสาว โดยก็ไม่รู้ว่าเพลินทิวากำลังเดินไปหาเทียนที่ห้องของน้องสาวตนเอง แต่ว่าไปเคาะเรียกเท่าไหร่ เรวดีก็ไม่ยอมเปิดประตูออกมา แถมยังตะโกนตอบไปอีกว่า
“มันดึกแล้ว นอนมันมืดๆนั่นแหละ จะใช้เทียนไปทำไม”
‘โธ่ ก็เธอยังไม่อยากนอนตอนนี้นี่นา’
เพลินทิวาหน้าหงอยกลับไป จนไปถึงห้องของตนเอง ที่พบว่าพี่ชายของเพื่อนนั่งรออยู่
“ไปไหนมาครับ”
“คือเพลินไปหาเทียนที่ห้องน้องสาวค่ะ แต่ว่าไม่มี”
“อ้อ จริงๆผมจะกลับแล้วล่ะ แต่คิดว่ารอคุณกลับมาก่อนดีกว่า”
“ค่ะ ขอโทษด้วยนะคะที่ไม่ได้บอกว่าไปไหน”
ชายหนุ่มเดินไปเอากล่องของฝาก แล้วหันมามองหน้าเพื่อนร่วมห้องน้องสาว ก็เพิ่งสังเกตว่าเธอก็หน้าตาน่ารักดี รูปร่างก็ใช้ได้ เขากำลังจะก้าวออกไปแล้ว แต่เขาก็ยังติดใจบางสิ่ง
‘รูปวาดหน้าจอคอมฯ’
มันคือรูปวาดผู้ชายที่เพลินทิวา วาดส่งให้กับนักเขียน ที่มาปรีฟงานให้เธอวาดปกนิยายให้นั่นเอง
เธอรับงานวาดรูปปกนิยายไม่กี่เดือนมานี้เอง โดยที่ไม่มีใครรู้ว่า เธอสามารถวาดรูปสวยขนาดจะขึ้นปกนิยายขายได้ เธอพยายามฝึกฝนจากครูกูเกิ้ลบ้าง ครูยูทูปบ้าง จนวาดเป็น และมันคือรายได้อีกทาง ที่เธออยากจะทำมันเป็นอาชีพหลัก
“รูปวาดนี้คุณวาดเองเลยเหรอ”
“ใช่ค่ะ”
“ผมรู้สึกว่า มันคุ้นๆนะ”
แล้วเพลินทิวาก็เพิ่งสังเกตว่ามันคุ้นๆเหมือนกัน
“จริงด้วยค่ะ คล้ายมาก”
“คุณเอาภาพนายแบบคนไหนมาเป็นแบบให้เหรอครับ”
“เพลินเอามาจาก...ภาพในฝันค่ะ และเพลินก็ไม่คิดเลยว่า ใบหน้าของภาพผู้ชายจะเหมือนกับ...”
เธอสังเกตมองใบหน้าของธันวาในความมืดสลัว ที่มีแสงไฟจากหน้าจอคอมฯ และแสงไฟจากมือถือของทั้งคู่ ที่ส่องให้ความสว่างๆ แต่ก็ยังเห็นถึงความเหมือน...โดยบังเอิญ แต่มันก็เหมือนจนน่าขนลุก
“ในฝันงั้นเหรอ...” ธันวาเดินเข้าไปใกล้ ซูมสายตาเข้าไปใกล้ภาพนั้นมากยิ่งขึ้น แล้วก็หันมามองหน้าเธออย่างเคลือบแคลงสงสัย แน่นอนว่าเขาไม่เชื่อว่าเธอพูดความจริง
หล่อนจะต้องเอารูปของเขามาเป็นแบบอย่างแน่นอน หล่อนอาจจะขอดูรูปเขาจากน้องสาวของเขาก็ได้ และถึงขนาดวาดออกมาได้เหมือนขนาดนี้ หล่อนคิดอะไรหรือเปล่า
“วาดได้เหมือนมากนะ”
“ค่ะ บังเอิญมาก”
“คุณบอกว่าบังเอิญ เพราะคุณไม่เคยเห็นผมอย่างนั้นเหรอ”
“ใช่ค่ะ เพลินก็เพิ่งรู้ว่านาเขามีพี่ชาย ก็ตอนที่คุณยายของมีนาส่งของมาให้จากทางบ้าน แล้วก็ฝากเพลินเอาให้คุณ ถ้าหากว่าคุณมาหาที่ห้องแล้วไม่เจอนาเขาค่ะ”
“แปลกมาก จนผมไม่อยากจะเชื่อ ว่าแต่น้องสาวของผมหายไปไหนเหรอ ทำไมคืนนี้ถึงไม่อยู่ห้อง” ชายหนุ่มเดินเข้ามาใกล้หญิงสาวอีก จนเธอเริ่มมองเขาอย่างไม่ไว้ใจ
“คือนาเขาเข้ากะแทนเพื่อนค่ะ”
“อ้อ”
และเมื่อทั้งสองมายืนอยู่ใกล้กัน ความเตี้ยของเพลินทิวา ก็ทำให้หญิงสาวแหงนมองหน้าชายหนุ่มจนคอตั้ง เพราะเขาสูงมากนั่นเอง
แววตาคู่สวยที่ไหวระริกในความมืดสลัว ที่ชายหนุ่มมองเห็นอย่างชัดเจน ในระยะใกล้แค่คืบ มันทำให้เขาละสายตาไปจากดวงตาคู่สวยของเธอไม่ได้เลย แล้วก็จ้องตากันแบบนั้นนิ่งนาน โดยไม่พูดอะไรออกมาสักคำ
“ผมขอซื้อได้ไหม ภาพวาดนั้น”
“ไม่ได้หรอกค่ะ เพลินวาดให้ลูกค้า”
“ใคร ลูกค้า”
“นักขียนนิยายค่ะ”
“อ้อ วาดปกนิยายนี่เอง แล้วเขาจ้างวาดเท่าไหร่เหรอ”
“ก็ไม่แพงมากค่ะ ไม่กี่พัน”
“หลักพัน ผมว่าราคาดีทีเดียวนะ ใช้เวลาวาดนานไหม”
“คือเพลินใช้เวลาหลังเลิกงานมาวาด ก็นานอยู่ค่ะ ประมาณอาทิตย์หนึ่ง”
“งั้น ถ้าผมจ้างให้คุณวาดรูปเหมือนให้ แต่วาดใส่แผ่นกระดาษนะ จะได้ไหม”
“คือ ถ้าไม่รีบก็ได้อยู่ค่ะ”
“แล้วมีคิวว่างตอนไหนล่ะ”
“อีกสองเดือนค่ะ”
“คิวยาวมากนะ ตั้งสองเดือน โอเค ผมรอได้”
เธอยิ้มให้เขา
เขาก็หันมายิ้มให้เธอนิดหนึ่ง ก่อนจะเดินไปหยิบกล่องของฝาก แล้วเดินออกจากห้องไป
ดาวน์โหลดแอปทันทีเพื่อรับรางวัล
