บทที่ 4

หลังจากจัดการไล่พิมพลอยออกจากบ้านเรียบร้อย มาดามเอรินาก็ต้องจำเป็นต้องกลับอิตาลีทันทีเพราะงานที่นั่นยุ่งมาก ถึงเธอจะมีสามีและลูกชายคนเล็กอีกคนที่ค่อยดูแลแต่ก็ยังมีงานอีกหลายอย่างที่ต้องช่วยกันจัดการ ถึงแม้ว่าในใจเธอนั้นอยากจะอยู่ดูลูกสะใภ้อีกสักวัน 2 วันก็ตาม

"มัมต้องกลับแล้วนะ จำไว้นะตาริคมัมรู้และเห็นทุกอย่างเกี่ยวกับลูกและหนูอัญ ถ้าลูกยังทำมันอีกทุกอย่างที่เป็นของลูก มัมจะยกให้หนูอัญทั้งหมดทันที"

"ครับมัม" ริชาร์ดได้แต่ก้มหน้าตอบรับถึงแม้ว่าจะไม่ค่อยเต็มใจก็ตาม

"มัมไปแล้วนะดูแลน้องดีๆด้วยล่ะ มัมไปแล้วนะหนูอัญ" บอกลูกชายแล้วก็หันมาบอกกับลูกสะใภ้

"ค่ะมัม เดินทางปลอดภัยนะคะ"

"เดินทางปลอดภัยครับมัม"

"จ๊ะ บายๆนะ" มาดามเอรินาเดินไปขึ้นรถแล้วโบกมือลาก่อนที่รถจะค่อยๆเคลื่อนตัวออกไป

"ส่วนเธอมานี่" ริชาร์ดลากร่างเล็กของอัญริสาขึ้นมาบนห้องนอนเขา ในเมื่อเธออยากได้เขาจนตัวสั่นจนหาวิธีไล่พิมพลอยออกจากที่นี่ เขาก็จะสนองให้ตามที่เธอต้องการอย่างสาสมใจ

พลั่ก!!

"โอ๊ยยย!" อัญริสาถูกผลักให้ล้มลงไปนอนราบอยู่บนเตียงกว้างของคนใจร้าย

"เธอเลือกมันเองนะอัญริสา" น้ำเสียงดุดันของริชาร์ดพูดออกมาทำให้คนฟังรู้สึกร้อนๆหนาวๆด้วยความกลัวที่มันกำลังเริ่มเกาะกินหัวใจ

"อย่าทำอะไรบ้าๆนะ" ถึงแม้จะกลัวแค่ไหน อัญริสาก็จะไม่แสดงความกลัวและความอ่อนแอให้กับคนตรงหน้าได้เห็นเด็ดขาด

"หึ" ริชาร์ดคานเข่าเข้าไปหาอัญริสาช้าๆ อัญริสาเห็นท่าไม่ดีจึงรีบถอยหลังจนไปชิดกับหัวเตียง ริชาร์ดมองหญิงสาวแล้วมุมปากของเขาก็ยกยิ้มร้ายออกมา ท่าทางตื่นกลัวเขาเหมือนเด็กน้อยไร้เดียงสาของอัญริสาที่แสดงให้เขาเห็นนั้น ริชาร์ดกลับมองว่ามันคือการเล่นละคร ผู้หญิงแบบอัญริสาเท่าที่ดูคงผ่านมาหลายสนามรบแล้วมั้ง

"ยะ อย่าเข้ามานะ กริ๊ดดดดดดด"

แคว่กกก!!

ริชาร์ดดึงร่างเล็กเข้ามาหาตัวเองแล้วจัดการฉีกกระชากเสื้อผ้าออกจากร่างบอบบางของเธอ การกระทำอันแสนป่าเถื่อนที่เขานั้นไม่เคยทำมันกับใครถูกยัดเยียดให้กับอัญริสาและมันคือสิ่งที่ลูกผู้หญิงไม่อยากเจอเหตุการณ์แบบนี้การที่ถูกคนที่เรารักขืนใจและทำการรุนแรง

ริชาร์ดจัดการเสื้อผ้าของอัญริสาเสร็จแล้วก็รีบจัดการของตัวเองอย่างรวดเร็ว

"อึก หยุดนะ ยะ อย่า" ริชาร์ดไม่สนใจคำขอร้องหรืออ้อนวอนใดๆ ของคนตรงหน้า เขาจับขาเรียวให้อ้าออกกว้างจนเผยให้เห็นดอกไม้ช่องามสีชมพูที่มันดูอวบอิ่มจนเขาอดใจไม่ไหวยอมรับว่าทุกอย่างบนตัวของอัญริสาสวยงามจนน่าหลงใหลและน่าสัมผัส

"อย่ามาทำเหมือนไม่เคยอัญริสาเลิกแสดงละครแล้วเผยความร่านของเธอออกมาดีกว่า เผื่อฉันจะติดใจ" วาจาแสนดูถูกของริชาร์ดพ่นออกมากระทบใจของคนฟังอย่างแสนสาหัส เขาคงมองเธอแบบนี้มาตลอดเลยนิสิเธอไม่เคยมีอะไรดีในสายตาของเขาเลยใช่ไหม พอคิดได้ดังนั้นนํ้าตาที่เธอเก็บกั้นมานานค่อยๆไหลออกมาจากหางตา เธอไม่อยากแสดงความอ่อนแอในเขาเห็นเพื่อให้เขาสมเพชแต่ตอนนี้ใจเธอมันกลับไม่เข้มแข็งเอาซะเลย

"นางเอกจริงๆ แม่คุณ" เมื่อเห็นหญิงสาวร้องไห้ออกมาแต่มันไม่ได้สร้างความสงสารและเห็นใจให้ริชาร์ดแม้แต่น้อย

"อึก ฮือๆ"

"ผู้หญิงแบบเธอไม่เหมาะสมกับที่สูงๆแบบนี้หรอกนะ" ว่าจบริชาร์ดก็ดึงร่างเปลือยเปล่าของอัญริสาลงมานอนราบอยู่ที่พื้นห้องเย็นๆ

"โอ้ย ฮือๆ อย่าทำแบบนี้ ฉันขอร้อง" มือเรียวยกขึ้นไหว้ขอร้องอ้อนวอนให้ซาตานร้ายเห็นใจ

"เลิกแสร้งได้แล้ว" ริชาร์ดตะคอกใส่เพราะเขานั้นยังคงคิดว่าเธอนั้นแสดง ริชาร์ดจับท่อนเอ็นใหญ่ของตัวเองขึ้นมารูดขึ้นรูดลง 2-3 ครั้งแล้วจับมันกระแทกใส่มาในตัวอัญริสาเมื่อเธอนั้นไม่ทันได้ตั้งตัว

ปั่ก!!

"กริ๊ดดดดดดดดดดดดด" อัญริสากรีดร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดเมื่อริชาร์ดอัดกระแทกตัวตนของเขาเข้ามา เธอรับรู้ได้ถึงการฉีกขาดของอวัยวะด้านล่างประกอบกับกลิ่นคาวเลือดที่เป็นเลือดของสาวบริสุทธิ์ของเธอนั้นมันกำลังไหลย้อนออกมา ริชาร์ดชะงักไปครู่หนึ่งอย่างไม่อยากเชื่อสายตาเขาก้มมองที่จุดเชื่อมระหว่างเขาและเธอมันมีเลือดสีแดงเข้มค่อยๆไหลย้อนออกมาแปะเปื้อนหน้าขา แต่นั้นมันก็ไม่ได้ทำให้เขาสงสารและยอมอ่อนให้กับเธอหรอกนะ

"มันมีแค่ความเจ็บปวดเท่านั้นอัญริสาที่ฉันจะมอบให้เธอ" เขากดเสียงต่ำบอกกับเธอจากนั้นริชาร์ดก็กระหนํ่าขยับสะโพกใส่หญิงสาวไม่ยั้ง ถึงแม้ว่ามันจะเป็นครั้งแรกของเธอเขาก็ไม่สนใจ

ปึก!! ปึก!! ปึก!!

"อึก จะ เจ็บ"

"อ่าส์ ซี้ดดดดดด แน่นดีจริง" บทรักที่ไร้ซึ่งการเล้าโลมไม่มีการปลอบประโลมใดๆมันสร้างบาดแผลความเจ็บให้อัญริสาอย่างแสนสาหัส ความป่าเถื่อนกำลังถมเข้าใส่เธอนั้นมันเริ่มทำให้สติที่มีอันน้อยนิดของอัญริสาเริ่มดับวูบไปเพราะทนความรุนแรงของริชาร์ดที่กระทำต่อไม่ไหว

"พะ พอที ฉันไม่ไหวแล้ว ฮือๆ"

ปึก!! ปึก!! ปึก!!

"อย่าพึ่งรีบตายล่ะเพราะฉันยังไม่เสร็จ" ซาตานร้ายอย่างริชาร์ดหาได้สนใจท่าทางไม่ไหวของเธอ เขายังกระหนํ่ากระแทกความเจ็บปวดใส่เธอถึงแม้เธอจะหมดสติไปแล้วเขาก็ไม่ได้คิดจะหยุด คำพูดแสนร้ายกาจถูกพ่นออกมาจากปากหนาเป็นระยะขณะที่เขาร่วมรักกับเธอ แม้ว่าอัญริสาจะไม่ได้ยินก็ตาม

ปึก!! ปึก!! ปึก!!

"อ่า อ้าสสสสสสสสสสส" ร่างหนากระตุกเกรงพร้อมกับปลดปล่อยออกมาเขาปล่อยน้ำเชื้อของความเจ็บปวดในครั้งนี้เข้าไปในตัวอัญริสาจนหมดทุกหยด ก่อนที่จะขยับตัวแล้วถอดแก่นกายออกจากนั้นก็ลุกขึ้นเดินหายเข้าไปเข้าห้องนํ้า โดยที่เขานั้นไม่สนใจคนที่นอนหมดสติอยู่ที่พื้นห้องแม้แต่น้อย