บทที่2.จบตอน

“แล้วมาบอกฉันทำไมไม่ทราบ...”

“อ้าวววว... เผื่อในอนาคตคุณได้ซื้อให้เมียใช้ไง จะได้เลือกถูก และรู้ว่ายี่ห้อไหนใช้ดีและอ่อนโยนต่อผิวบอบบางของผู้หญิงไง”

“เธอนี่หน้าหนาจริงๆ พูดอะไรแบบนี้ไม่อายบ้างรึไงฮึ”

ชายหนุ่มเอานิ้วชี้จิ้มที่หน้าผากมนของคนที่โน้มใบหน้ามาใกล้ๆ อย่างหมั่นไส้

“ก็พูดความจริง จะอายทำไมคะ” นอกจากไม่อายแล้วเธอยังยิ้มให้เสียอีกแน่ะ

“อย่างน้อยก็น่าจะอายบ้างล่ะน่า”

“โอ๊ย นี่คุณ.. เรื่องแบบนี้ผู้ชายอย่างคุณก็ต้องรู้ไว้เผื่อในอนาคตมีเมียเป็นมนุษย์เมนส์”

“ถ้าอย่างนั้นฉันคงไม่อยากมีเมียหรอก ถ้าเมียจะผีบ้าขนาดนั้น” ธีรดลมองค้อนผู้หญิงหน้าหนาตรงหน้าที่ยิ้มพรายให้เขาอย่างยียวน

“เอาน่า รู้ไว้ใช่ว่าใส่บ่าแบกหาม ผู้ชายบางคนไม่ค่อยเข้าใจว่าทำไมผู้หญิงถึงอารมณ์แปรปรวนเวลาเมนส์มา หรือไม่เข้าใจว่าทำไมเราต้องเลือกใช้ผ้าอนามัย และทำไมผ้าอนามัยมีหลายยี่ห้อ มีหลายขนาดหลายแบบ แถมยังมีหลายกลิ่นหลายเวอร์ชั่น บางยี่ห้อถูก บางยี่ห้อแพง จะบอกอะไรให้นะ เวลาที่เมนส์มานี่เป็นเวลาแห่งมรสุมของผู้หญิงเลยนะ มันจะรู้สึกหงุดหงิด ปวดท้อง ปวดหัวตัวร้อนไม่สบายตัว อารมณ์ขึ้นง่ายใครพูดอะไรก็ขัดหู มองอะไรก็ขวางตา มันเป็นช่วงเวลาที่ฮอร์โมนมันว้าวุ่นไง ดังนั้นเมื่อผู้หญิงหงุดหงิดเหวี่ยงวีนใส่คุณเวลาเป็นเมนส์คุณก็ต้องอดทน และโปรดเข้าใจว่า เดือนหนึ่งๆ ผู้หญิงเราต้องผ่านช่วงเวลามรสุมกันมากแค่ไหน มันทรมานและต้องอดทนมากนะคุณ”

“แล้วทำไมฉันจะต้องอดทนด้วยล่ะ เป็นเมนส์ก็ไปเข้าป่าทำสมาธิสิ”

“วุ้ย คุณนี่พูดจาไม่เข้าหูเอาซะเลย ขี้เกียจพูดด้วยแล้ว นี่ฉันชอบใช้นี่ห้อนี้ ใช้แล้วไม่แพ้ไม่เป็นผื่น ไม่คัน และกาวติดทนมาก เวลาใส่ไม่เลื่อนหลุดง่ายแล้วก็รู้สึกสบายเนื้อสบายตัว จะบอกให้รู้ไว้ด้วยว่า ผู้หญิงบางคนแพ้ผ้าอนามัยถึงขนาดเป็นผื่นคัน บางคนใช้ยี่ห้อที่แพงหน่อยเพราะใช้แล้วดีไม่แพ้ บางคนอาจจะใช้แค่แบบธรรมดาก็ได้ ซึ่งทั้งนี้ทั้งนั้น ผู้หญิงเราจะต้องเปลี่ยนผ้าอนามัยอย่างน้อย 4-5 แผ่นต่อวันเพื่อสุขภาพอนามัยและเพื่อความสะอาดสดชื่นของน้องสาว แต่สถิตนี้ก็แล้วแต่นะ แต่สำหรับวาเปลี่ยนวันละ 4 แผ่น ดังนั้นค่าใช้จ่ายของผู้หญิงนี่มันจะมากกว่าของผู้ชายก็ตรงนี้ล่ะที่เห็นได้ชัดผู้หญิงบางคนก็มามาก มาหลายวันใช้ผ้าอนามัยเปลือง เห็นไหมว่าการเป็นผู้หญิงนี่ไม่ง่ายเล้ย แถมยังเลือดออกทุกเดือนด้วย ทีนี้รู้สึกสงสารวาบ้างรึยัง”

วาสิฏฐีบ่นคนที่บอกให้มนุษย์เมนส์เข้าป่าไปทำสมาธิ คนบ้าอะไรคิดแบบนี้ช่างไม่เข้าใจผู้หญิงเอาเสียเล้ยยย..

หญิงสาวสาธยายเรื่องมนุษย์เมนส์ให้เขาฟังต่อโดยไม่สนใจว่าเขาจะฟังหรือไม่ แฮรี่ที่เดินตามาอดหัวเราะไม่ได้แต่ก็ต้องหุบปากฉับเมื่อเจอแววตาดุๆ ของธีรดลที่มองมาขุ่นขวาง

“แล้วทำไมฉันจะต้องสงสารเธอด้วย”

“ที่บอกนี่ก็เพื่อให้คุณธีมใจดีกับวาบ้างไงคะ อย่าเอาแต่ใจ อย่ากวนประสาท วาก็เหนื่อยเป็นน้าาา อีกอย่างวันมามากของวามาสามถึงสี่วัน เวลาที่วาหายหน้าไปนั่นคือวาปวดท้องเมนส์ บางเดือนก็มีไข้นิดหน่อยไม่ถึงกับเป็นไข้ทับระดู วาก็เลยให้องุ่นกับคนอื่นๆ มาดูแลคุณธีมแทนวา คุณธีมก็ทำดีกับพวกเขาหน่อย ได้ไหมคะ”

“ที่พูดมายืดยาวขนาดนี้ก็เพื่อจะบอกฉันแค่นี้เหรอ”

“ค่ะ” หญิงสาวพยักหน้ารับยิ้มหน้าบาน

“ยายบ๊อง” ธีรดลส่ายหน้าแล้วซ่อนยิ้มในหน้ากับความพูดมากช่างเจรจาของเธอ

ตอนแรกเขาคิดว่าวาสิฏฐีจะเป็นผู้หญิงเรียบร้อย พูดน้อย อ่อนหวานอ่อนโยน ละมุนละไมเสียอีก ที่ไหนได้ เจ้าหล่อนเป็นจอมแสบคนหนึ่งเลยทีเดียว

“รับปากวาสิคะ วาจะได้อุ่นใจแทนพวกสาวๆ ว่าคุณธีมจะไม่วีนเวลาวาไม่ได้ไปดูแล”

“ก็ได้..”

“เย่.. ขอบคุณค่ะ เราไปดูของตรงนู้นกันต่อเถอะ”

หญิงสาวยิ้มกว้างตาเป็นประกายแล้วพาเขาไปดูของที่ล็อกอื่น ท่าทางร่าเริงสดใสเป็นธรรมชาติของเธอทำให้หัวใจของเขาพลอยผ่อนครายไปด้วยโดยปริยาย ซึ่งธีรดลเองก็ไม่เคยมาเดือนเลือกซื้อของกับหญิงสาวคนไหนแบบนี้มาก่อนเช่นกัน และโดยเฉพาะการมาเลือกซื้อผ้าอนามัยก็ยิ่งไม่เคย ซึ่งการได้มาเลือกซื้อผ้าอนามัยนี่ก็เปิดโลกเขาเหมือนกัน ผู้ชายอย่างเขาเองก็ไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่า การที่ผู้หญิงมีประจำเดือนหรือเป็นเมนส์มันจะเป็นวาระแห่งชาติแบบนี้...

“พี่หมอก้อง...” แล้ววาสิฏฐีก็ร้องอย่างดีใจเมื่อเจอหมอก้องกำลังเลือกซื้อของอยู่พอดี หญิงสาวยิ้มกว้าง แต่ธีรดลหน้าตึงขึ้นมาทันที อารมณ์ที่ดีๆ เมื่อครู่ก็เริ่มเสียเริ่มขุ่น

“อ้าววา.. บังเอิญจัง มาซื้อของเหรอ”

“มาออกกำลังกายมั้ง”

เป็นธีรดลที่ตอบขึ้นด้วยน้ำเสียงพาลๆ วาสิฏฐีหันไปมองคนที่นั่งหน้าตึงเปรี๊ยะอยู่บนวีลแชร์อย่างไม่เข้าใจ ในขณะที่หมอก้องแอบซ่อนยิ้มขบขันไว้เกือบจะไม่มิด แฮรี่ที่เดินตามมาห่างๆ แอบไปหลังชั้นวางของอีกล็อกสินค้าหนึ่งแล้วหัวเราะออกมาอย่างไม่ต้องกลัวเจ้านายจะเห็น

“เป็นอะไรของคุณเนี่ย วัยทองรึไง ว่าแต่พี่หมอก้องมากับใครคะนั่น...”

วาสิฏฐีมองไปด้านหลังของชายหนุ่มก็พบว่ามีสาวน้อยหน้าตาสดใสในชุดนักศึกษายืนทำท่าลับๆ ล่อๆ เอียงอายอยู่ไม่ห่าง ดูก็รู้ว่ามากับหมอก้องแน่นอน

“อ๋อ เอ่อ… เด็กที่บ้านน่ะ อุ้ม มานี่..”

หมอก้องเรียกสาวน้อยหน้าใสที่ยืนทำท่าเหนียมอายอยู่ด้านหลังมาข้างๆ แล้วเอ่ยแนะนำ

“นี่น้องวาเพื่อนรุ่นน้องของฉัน น้องวา นี่อุ้ม เด็กที่บ้านน่ะ คุณแม่พี่รับอุปการะไว้”

“สวัสดีค่ะพี่วา”

“หวัดดีจ้ะน้องอุ้ม หน้าตาน่ารักจริงๆ เลย”

วาสิฏฐีิยิ้มกว้างยินดีรับไมตรีจากสาวน้อยตรงหน้าที่ก็ยิ้มหวานให้เธอเช่นกัน

“ก็หน้าตางั้นๆ ล่ะ น่ารักตรงไหนกััน”

หมอก้องพูดอุบอิบไม่เต็มเสียงนักแต่ใบหูของชายหนุ่มก็แดงเถือกจนวาสิฏฐีต้องทำเป็นไม่เห็น

“แล้วนั่นคุณธีม เจ้านายของน้องวา” หมอก้องไม่ลืมที่จะแนะนำธีรดลด้วย

“สวัสดีค่ะคุณธีม” สาวน้อยไหว้ชายหนุ่มที่อาวุโสกว่าอย่างนอบน้อม ธีรดลก็พยักหน้ารับ