บทนำ

หญิงสาวร่างเล็กวิ่งกระหืดกระหอบหน้าตื่นไปยังโรงพยาบาลเอกชนแห่งหนึ่งด้วยความวิตกกังวล เมื่อทางโรงพยาบาลแจ้งว่าบิดาของเธอถูกนำตัวส่งโรงพยาบาลเร่งด่วนซึ่ง เหมือนฝัน ยังไม่รู้สาเหตุที่แน่ชัดว่าพ่อของเธอเป็นอะไรกันแน่ได้แต่ภาวนาว่าขออย่าให้ท่านเป็นอะไรมากเลย

“พ่อเป็นไงบ้างคะพี่โช” หญิงสาวถาม เดโช ชายหนุ่มหน้าคมเข้มร่างสูงโปร่งที่ยืนอยู่หน้าห้องไอซียูหน้าตาตื่น

“ก็ยังไม่รู้เหมือนกัน ท่าทางอาการสาหัสเอาการอยู่” เดโชตบบ่าเล็กเบาๆ มองใบหน้าที่เปื้อนด้วยน้ำตาของหญิงสาวข้างบ้านที่ตนแอบมีใจให้อย่างเห็นใจ

“พ่อเป็นอะไรคะ ประสบอุบัติเหตุหรืออะไรเมื่อเช้าพ่อยังไปทำงานปกติอยู่เลย”

“โดนทำร้ายร่างกาย”

“อะไรนะคะ..” หญิงสาวตาโตอย่างไม่อยากเชื่อ ร้อนวันพันปีพ่อไม่เคยมีเรื่องกับใครและแม้ช่วงหลังๆ พ่อของเธอจะตำตัวสำมะเลเทเมาแต่ไม่เคยเที่ยวหาเรื่องใคร

“คุณลุง เมืองพล โดนทำร้ายร่างกาย บาดเจ็บสาหัส พี่ได้ข้อมูลมาแค่นั้น”

“แล้วจับคนร้ายได้ไหมคะ”

“เอ่อ พี่ก็ไม่รู้..” ท่าทางเดโชอึดอัดมีพิรุธ

“พี่โชรู้อะไรมากกว่านี้ใช่ไหมคะ”

“คือ พี่ก็ไม่รู้อะไรมากหรอกนะฝัน เราต้องรอให้พ่อของฝันฟื้นขึ้นมาบอกความจริงดีกว่า บางทีคนอื่นพูดก็อาจจะเชื่อไม่ได้”

“แล้วคนอื่นเขาพูดว่าไงล่ะคะ”

“เขาบอกว่าพ่อของฝันถูกพวกของ ราม คาเมรอน ซ้อมอาการปางตาย แต่พี่ไม่รู้ว่าสาเหตุมันมาจากอะไร..”

“ราม คาเมรอน..” เหมือนฝันทวนชื่อนั้นช้าๆ เหมือนจะฝังแน่นในความทรงจำ เธอจำได้ว่าชื่อนี้เป็นชื่อของเจ้านายคนใหม่ของพ่อที่เพิ่งเข้ามารับตำแหน่งประธานใหญ่ของคาเมรอนกรุ๊ป

“และนั่นก็เท่ากับว่าเราไม่อาจจะเอาผิดเขาได้ง่ายๆ ซึ่งฝันก็น่าจะรู้ว่าเพราะอะไร” เดโชพูดเบาๆ เหมือนฝันพยักหน้าช้าๆ อย่างเข้าใจมองไปที่ประตูห้องไอซียูอย่างรอคอยแต่จิตใจของเธอเลื่อนลอยไปถึงสาเหตุการบาดเจ็บของบิดา

“แต่ฝันเชื่อว่า คนชั่วยังไงก็ต้องได้รับผลการทำชั่วค่ะ..”

“แต่ถ้าคนชั่วมีเงิน มีอำนาจมันก็ช่วยให้ผลของการทำชั่วได้ผลช้านะฝัน.. พี่ว่าฝันทำใจดีๆ ก่อน พี่ว่ามันก็อาจจะมีอะไรมากกว่านั้นก็ได้ เพราะพ่อของฝันก็ทำงานกับบริษัทของเขามานานและเป็นพนักงานเก่าแก่ตั้งแต่เริ่มก่อตั้งบริษัทที่เมืองไทย เขาคงไม่ทำร้ายพนักงานบริษัทของตัวเองหรอกจริงไหม” เดโชพยายามพูดให้เหมือนฝันคลายความกังวล

“ก็ไม่แน่หรอกค่ะ พี่โชก็รู้ว่า ราม คาเมรอน เขามีชื่อเสียๆ เรื่องอะไรบ้าง ฝันเคยได้ยินคนพูดถึงเขาว่าป่าเถื่อนไร้เมตตาเป็นพ่อค้าหน้าเลือด นิสัยไม่ดี เจ้าชู้เสเพล ไม่เหมือนคนรุ่นพ่อรุ่นแม่ของเขานะคะ” เหมือนฝันแย้งอย่างมีอคติ

“เอาเถอะ รอคุณลุงฟื้นขึ้นมาเล่าความจริงดีกว่านะ” เดโชตัดบทเพราะไม่อยากให้เธอเครียดมากเกินไป แล้วทั้งสองก็นั่งรอหมออยู่หน้าห้องไอซียูอย่างกระวนกระวายใจ...