บทที่ 2. One - night stand.

“หวาน คุณหวานมาก..” วิกานดาหายใจสะท้านสบตาคมในความสลัวลาง ดวงตากลมโตไหวระริกด้วยความวาบหวามและหวั่นไหว ความร้อนผ่าววิ่งพล่านไปทั้งร่างกาย หัวใจหวิวไหวราวจะหลุดลอย... กลิ่นบุรุษเพศคละคลุ้งอยู่ในจมูกชวนให้มึนเมายิ่งกว่าเหล้าที่เธอดื่มเข้าไปเสียอีก หญิงสาวกลืนน้ำลายลงคอพลางหลับตาลงช้าๆ เมื่อริมฝีปากหยักประทับลงมาบนแอ่งชีพจรที่เต้นระริกของตน ชุดสวยหลุดร่วงจากร่างไปตอนไหนเธอไม่อาจจะรู้ได้ ตอนนี้วิกานรับรู้เพียงสัมผัสจากมือและปากร้อนผ่าวของเขาเท่านั้น

ธีร์เคล้าคลึงกลีบปากล่างของเธอช้าๆ อย่างหยอกเย้าหญิงสาวเผยอปากน้อยๆ รับเรียวลิ้นร้อนผ่าวที่สอดไล้เข้าใสในโพรงปากสาว วิกานดาตอบสนองจุมพิตของเขาอย่างเงอะงะแต่ทำให้ชายหนุ่มครางอย่างพอใจกับความไร้เดียงสาของเธอ ธีร์คิดว่าเธอแสดงบทสาวอ่อนประสบการณ์ได้มืออาชีพมากๆ และมันก็กระตุ้นเร้าให้เขาตื่นเพริดได้อย่างรุนแรง วิกานดายกโอบรอบลำคอแกร่งนิ้วเรียวสอดเสยเรือนผมที่ยาวประบ่าของเขาอย่างรัญจวนใจ ธีร์ไว้ผมยาวประบ่าผมตรงสลวยของเขาสีน้ำตาลอ่อนๆ เวลาต้องแสงแดดจะเปล่งประกายสีทองนิดๆ ทำให้เรือนร่างสูงใหญ่ของเขาน่ามองงามสง่า และทำให้เขาดูเหมือนเพลย์บอยผู้ทรงเสน่ห์จนยากจะละสายตาได้ วิกานดาสอดเสยเรือนผมนุ่มสลวยไม่แพ้สตรีของธีร์อย่างหลงใหลและชื่นชม ผมของเขานุ่มมืออย่างที่เธอจินตนาการไว้ไม่มีผิดผิวกายของเขาตึงแน่นร้อนผ่าวจนเธอรู้สึกเหมือนร่างจะไหม้เกรียมเมื่อร่างกายเปลือยเปล่าเสียดสีกัน.. ธีร์ถอดเสื้อผ้าได้เร็วมาก.. นั่นเป็นอีกสิ่งหนึ่งที่วิกานดาทึ่ง

“อา คุณธีร์ขา..” วิกานดาครางแผ่วพร่าสมองเริ่มเลือนๆ เบลอๆ เมื่อลิ้นร้ายกาจนั้นกำลังแตะแต้มลงบนยอดอกของตน หญิงสาวสะดุ้งน้อยๆ เมื่อเขาครอบครองดูดกลืนยอดทรวงสีหวานของตน วิกานดาครางกระเส่าแอ่นกายเหนือที่นอนนุ่มอย่างซ่านกระสันที่ไม่อาจหักห้ามได้

“อา วิกกี้... คุณหวานเหลือเกินที่รัก ใหญ่เต็มไม้เต็มมือดีจริงๆ แม่คุณ..” ธีร์ครางกระเส่าด้วยความพอใจกับความอวบใหญ่นุ่มหยุ่นของทรวงสาวในอุ้งมือใหญ่ของตนรสชาติผิวเนื้อเนียนนุ่มมือ และกลิ่นกายสาวหอมประหลาดที่เขาไม่เคยได้กลิ่นเช่นนี้จากหญิงสาวคนไหนมาก่อนทำให้เขายิ่งมึนเมา กลิ่นสาบสาวที่มาจากผิวเนื้อละมุนผสานกับกลิ่นหอมอ่อนๆ เหมือกลิ่นเด็กๆ แต่ไม่ใช่เพราะเธอไม่ใช่เด็ก แต่เป็นสาวทั้งทั้งเนื้อทั้งตัวแถมยังใหญ่ล้นมือ มันช่างเป็นกลิ่นที่หอมประหลาดเหลือเกินและมันก็ทำให้เขาร้อนระอุจนปวดร้าวไปทั้งแก่นกายรุมร้อน เขาจะต้องรู้ให้ได้ว่าเธอใช้น้ำหอมยี่ห้ออะไรกลิ่นอะไร...

“ที่รักคุณหมอจัง ใช้น้ำหอมของอะไรครับ หอมจนผมแข็งชันไปหมดแล้ว..” คำพูดห่ามๆ โจ่งแจ้งของเขาทำให้เนื้อตัวสั่นระริกด้วยความรัญจวนใจ

“วิ วิกกี้ มะ ไม่ใช้น้ำหอมค่ะ อื้มมม.. คุณธีร์ขา อย่าแตะตรงนั้น โอ้ว ไม่..” หญิงสาวครางกระเส่าตอบเขาเบาๆ เสียงสั่นพร่าห้ามเขาเมื่อมือร้ายเลื่อนต่ำลงไปยังกึ่งกายสาว...

“จริงเหรอ แล้วทำไมหอมเหลือเกิน หอมจนผมอยากจะดื่มกินคุณทั้งตัว...” เขาเสียงแหบพร่าจ้องใบหน้างามในความมืดสลัวแต่มือร้ายยังคงไม่หยดหยอกเย้าที่กึ่งกลางกายสาว..

“คะ คุณธีร์ อ๊ะ... อย่าค่ะ อื้ม...”

“อย่าอะไรครับคนสวย..” เสียงแหบพร่ากับลมหายใจอุ่นร้อนรินรดผิวเนื้อสาวจากแก้มแดงก่ำเรื่อยไปยังลำคอระหงเนินอกอวบใหญ่ ก่อนที่เรียวปากร้อนผ่าวจะครอบครองยอดอกสีหวานอย่างหิวกระหายอีกครั้ง ทรวงสาวอวบใหญ่ล้นมือนุ่มหยุ่นในอุ้งมือทำให้ชายหนุ่มหลงใหลทั้งรสชาติหวานล้ำซึ่งไม่เคยได้สัมผัสจากหญิงสาวคนใดยิ่งทำให้ธีร์ร้อนไปด้วยความปรารถนา

วิกานดาห่อไหล่อย่างซ่านสยิวมือบางบีบกำผ้าปูที่นอนแน่นจนมันแทบขาดติดมือ ทั้งยังจิกลงบนบ่ากว้างราวกับว่ามันจะช่วยระบายความร้อนที่อัดแน่นอยู่ในกายสาวให้หายไปได้ ร่างบางแอ่นหยัดเสียดสีร่างเปลือยเปล่ากับเขาอย่างลืมตัว

“คุ คุณธีร์ อา..”

เสียงหวานครางแผ่วพลิ้วไพเราะนักในความคิดของธีร์ยิ่งกระตุ้นให้ไฟปรารถนาลุกฮือร้อนแรงขึ้นจนเกินจะเก็บกักความต้องการไว้ได้อีกต่อไป...

“ไม่ไหวแล้ว คุณร้อนแรงมากวิกกี้ อา..” ธีร์มองร่างที่เปลือยเปล่าขาวผ่องเด่นกระจ่างท่ามกลางความมืดสลัวอย่างหลงใหล ใบหน้าหล่อเหลาเกลือกกลิ้งไล้เลียต่ำลงไปยังจุดที่มือเขาป้วนเปี้ยนอยู่ ลิ้นร้อนผ่าวไล้เลียมายังสะดือบุ๋มน่ารัก นิ้วแกร่งไล้กลีบกายสาวที่ฉ่ำเยิ้มด้วยหยาดน้ำหวานชายหนุ่มหยอกล้อสะกิดติ่งไตเกสรสาวอย่างร้อนแรง ยิ่งทำให้วิกานดาแทบขาดใจกับความเสียวกระสันที่พบเจอ ร่างงามส่ายพลิ้วสะโพกมนส่ายร่อนเข้าหามือแกร่งและเรียวปากร้อนผ่าวของเขาอย่างลืมตัว

เรียวลิ้นร้อนไล้เลียกลีบกายงามอย่างหิวโหยเสียงดูดกลืนน้ำหวานฉ่ำเยิ้มผสานกับเสียงครางกระเส่าของเธอราวเสียงดนตรีอันไพเราะ ธีร์มึนเมาไปกับกลิ่นสาบสาว ความหวานล้ำที่กำลังดื่มกินนั้นก็ชวนให้มัวเมาลุ่มหลงจนไม่อยากผละจากกายงามไปไหนแต่ร่างแกร่งที่ร้อนผ่าวความทรมานที่อัดแน่นที่แก่นกายแข็งขึงก็ทำให้ธีร์จำใจผละจากกายงามเมื่อร่างบางเกร็งสะท้านด้วยความสุขสมจากการปรนเปรอของเขา...

ธีร์เลื่อนกายขึ้นทาบทับร่างงามช้าๆ ร่างแกร่งเปล่าเปลือยเสียดสีกับกายสาวอย่างยั่วเย้าให้เธอพลุ่งพล่านแต่กลายเป็นว่าเขาเสียเองที่แทบควบคุมตัวเองไม่อยู่เมื่อหญิงสาวแอ่นกายขึ้นเสียดสีตอบสนองอย่างเร่าร้อน วิกานดาลูบไล้กายแกร่งในความสลัวซึมซับความงดงามของกล้ามเนื้อแห่งบุรุษเพศที่ตึงแน่นไปด้วยกล้ามเนื้อที่เธอรู้ดีว่ามันจะต้องงดงามอย่างที่สุด สมบูรณ์แบบที่สุด...

“คุณธีร์...” วิกานดาครางเสียงสั่นเมื่อความแข็งขึงร้อนผ่าวบดเบียดอยู่กับหน้าท้องเนียน ริมฝีปากหยักสวยของเขาคลอเคลียดูดดื่มยอดอกสีหวานทั้งมือใหญ่ก็ฟอนเฟ้นทรวงสาวอวบใหญ่ล้นมืออย่างเมามันอีกครั้ง วิกานดาครางกระเส่าดังดำดิ่งลงไปในห้วงเสน่หาอันร้อนแรงอย่างไม่อาจจะต้านทานหรือหวาดหวั่นกับสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้นแม้ว่ามันจะเป็นครั้งแรกของเธอก็ตาม...

“วิกกี้ ที่รัก คุณพร้อมมาก” ธีร์เอ่ยเสียงแหบพร่าเมื่อนิ้วแกร่งรับรู้ถึงความฉ่ำชื้นจากซอกสาวอ่อนหวานที่เขาได้ดื่มกินเชยชิม ธีร์ฉีกซองเครื่องป้องกันอย่างเร่งรีบก่อนจะสวมมันลงบนแก่นกายแข็งขึงของตนแล้วพุ่งทะยานเข้าสู่กายสาวที่พรั่งพร้อมทันทีด้วยความต้องการอันเดือดพล่าน

“กรี๊ดดด... อุ๊บ...” เสียงหวีดร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดดังผ่านลำคอระหงก่อนที่วิกานดาจะยกมือขึ้นปิดปากของตนไว้.. ทั้งกลัวว่าเขาจะรังเกียจและความเจ็บปวดทำให้เธอร้องไห้ออกมาอย่างหวาดหวั่นความใหญ่โตที่แทรกผ่านเข้ามาในกายบอบบางก็ทำให้รู้สึกอึดอัดจนหญิงสาวสับสนกับสิ่งที่เกิดขึ้น แต่ที่แน่ๆ เธออยากให้เกมนี้มันจบลงโดยเร็ว เพราะเธอหวาดหวั่นเกินกว่าจะไปต่อ เธอจะต้องออกไปจากที่นี่.. วิกานดาบอกตัวเองอย่างหวาดหวั่น...

“คุณพระ.. วิกกี้ โอ ไม่น่าเชื่อ..” ธีร์อุทานออกมาพยายามจดจ้องใบหน้างามผ่านความมืด

“คุ คุณธีร์ ออกไปได้ไหมคะ วิกกี้เจ็บ..” ในที่สุดวิกานดาก็เอ่ยออกไป เธอเจ็บแปลบและหวาดกลัวเหลือเกินในตอนนี้..

“ไม่ได้แล้วทูนหัว คุณ ทำไม ทำไมไม่บอกผมว่าไม่เคย..”

น้ำเสียงนั้นแฝงไว้ด้วยความอ่อนโยนทำให้วิกานดาพอผ่อนคลายได้บ้างแต่เธอยังขลาดเกินไปจะเดินหน้าในเกมนี้ต่อ

“วิ วิกกี้กลัวคุณรังเกียจ.. คุ คุณธีร์ขา พอได้ไหมคะ วิกกี้เจ็บ..” วิกานดาพยายามขยับกายออกห่าง ยิ่งเธอขยับความแปลบปลาบที่ไม่ใช่ความเจ็บปวดก็แล่นพล่านไปทั้งกายสาว ในขณะที่ธีร์พยายามระงับความต้องการอยากจะโจนจ้วงเข้าไปในกายสาวแล้วบรรเลงเพลงรักให้ร้อนแรงตามที่ตนปรารถนา แต่เมื่อวิกานดาขยับเขาก็ยิ่งระงับความต้องการของตัวเองไม่ได้...

“คนสวย ผมคงหยุดไม่ได้เราต้องไปต่อ ผมสัญญาว่ามันจะดีขึ้น ไว้ใจผมนะ..” เขาปลอบโยนพลางก้มลงบดเคล้าเรียวปากระเรื่ออีกครั้งก่อนจะค่อยๆ ขยับสะโพกแกร่งช้าๆ

วิกานดาครางเบาๆ ในลำคอเมื่อความเจ็บปวดในคราแรกผ่อนคลายลงและความเสียวซ่านแปลกๆ ก็เข้ามาแทนที่ยิ่งเขาขยับเธอก็ยิ่งรู้สึกเสียวซ่าน ความร้อนที่อัดแน่นในกายสาวดูเหมือนจะทวีความเดือดพล่านขึ้น ใจสาวเต้นระรัวเมื่อสะโพกแกร่งหมุนวนช้าๆ กายสาวอ่อนนุ่มเสียดสีกับความแกร่งกระด้างที่ทำให้เธอต้องหลบตาลงอย่างพ่ายแพ้กับอารมณ์ที่เดือดพล่านของตนและจากการขยับกายอย่างเร่าร้อนของเขา

วิกานดาไม่รู้ว่าตนเองได้ขยับสะโพกติดตามเขาไปอย่างร้อนแรงเพียงไหนเพราะเธอรู้แต่เพียงว่าความเสียวเสียดมากมายหมุนวนอยู่ในช่องท้อง นิ้วแกร่งที่ตะโบมลูบไล้เคล้นคลึงทรวงสาวของตนนั้นก็สร้างความปั่นป่วนเสียวกระสันให้เธอมากขึ้นๆ เหมือนว่าเธอล่องลอยไปในท้องฟ้ากว้างอีกครั้งแต่ครั้งนี้มันต่างจากครั้งแรกที่เธอล่องลอยไปเพราะปากและลิ้นของเขา ครั้งนี้มันล้ำลึกเร่าร้อนเติมเต็มด้วยความแข็งแกร่งและแรงอัดที่ถี่กระชั้นขึ้น

ร่างสาวสั่นสะท้านไหววสะเทือนตามแรงกระแทกร้อนแรงจากร่างใหญ่ของเขา เสียงกายหนุ่มสาวกระทบกันผสานกับเสียงครางแห่งความสุขสมดังกึกก้องไปทั้งห้องนอนกว้างขวาง...

วิกานดากลับมาถึงบ้านก็เกือบรุ่งสางหญิงสาวรีบขึ้นห้องก่อนที่ ป้าสมร จะตื่น เพราะป้าของเธอเป็นแม่ค้าขายอาหารตามสั่งซึ่งเปิดอยู่หน้าบ้านนี่เอง ป้าสมรเป็นแม่บุญธรรมของเดโชและเป็นลูกผู้พี่ของแม่เธอซึ่งเป็นญาติเพียงคนเดียวที่เธอมีอยู่ในกรุงเทพฯ ป้าสมรใจดีและรักเธอเหมือนลูกพอเดโชไม่อยู่ท่านจึงรักและเอ็นดูเธอมากขึ้น

“ยายวิว นี่เราทำอะไรลงไป..” วิกานเข้าห้องน้ำรีบอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าแต่ในขณะที่อาบน้ำร่องรอยที่ปรากฏบนร่างกายเธอนั้นตอกย้ำชัดเจนว่าสิ่งที่เกิดขึ้นนั้นมันคือความจริง เธอไม่ใช่วิกานดาหญิงสาวผู้บริสุทธิ์อีกต่อไป แต่เธอมีราคีที่เธอเต็มใจป้ายมันลงบนร่างกายของตน..

หญิงสาวล้มตัวลงนอนบนเตียงเล็กของตนในหัวครุ่นคิดถึงแต่ความสัมพันธ์อันเร่าร้อนที่เกิดขึ้นเมื่อไม่กี่ชั่วโมงก่อนหน้านี้ หลังจากที่ธีร์ปลดปล่อยความต้องการของเขาสู่ร่างกายเธอเป็นครั้งสุดท้ายเธอก็แทบจะหลับคาอกแกร่งของเขา แต่เพราะด้วยความหวาดระแวงทำให้เธอต้องฝืนร่างกายที่อ่อนเปลี้ยของตนลงจากเตียงกว้างของเขาพยายามลุกออกมาให้เบาที่สุดเพราะธีร์กอดเธอไว้แน่นหลังจากบทรักอันเร่าร้อนจบลงเขาก็ไม่ปล่อยเธอห่างเลยสักนิด มันคงดีหากว่าเธอกับเขานอนกอดกันด้วยความรักในฐานะสามีภรรยา แต่สิ่งนั้นมันเป็นไปไม่ได้และไม่มีทางเกิดขึ้นได้ เธอมองร่างแกร่งที่นอนหลับสนิทอย่างตัดใจหยิบเสื้อผ้าขึ้นมาสวมและเสียมารยาทหยิบเสื้อสูทเนื้อดีของเขาสวมปกปิดร่างกายไว้เพราะกลัวว่าหากกลับบ้านในสภาพนี้คงจะไม่ปลอดภัย แต่สุดท้ายเธอก็กลับมาถึงบ้านอย่างปลอดภัย...

“เอาละวิว นอนได้แล้ว พรุ่งนี้ก็ไปลาออก..” หญิงสาวบอกตัวเองแล้วหลับไปอย่างอ่อนเพลีย...

วิกานดาพยายามทำตัวให้เป็นปกติเมื่อเดินออกมาหน้าบ้านก็พบว่าป้าสมรกำลังเตรียมของอยู่หน้าร้าน ร้านอาหารตามสั่งของป้าสมรสะอาดและร่มรื่น ลูกค้าก็มีทั้งขาประจำและขาจรแม้ช่วงนี้จะขายได้น้อยกว่าแต่ก่อนที่เศรษฐกิจดีๆ แต่รายได้ในแต่ละวันก็พออยู่ได้และมันเป็นงานที่ป้าสมรรัก เพราะหากไม่ทำงานแล้วแกกลัวจะเป็นอัลล์ไซเมอร์ วิกานดาจึงไม่อยากห้ามแม้ว่าถึงไม่ขายของชีวิตสองป้าหลานก็พออยู่ได้สบายๆ เพราะไม่มีหนี้สินอะไรเงินเดือนของเธอก็มากพอจะเลี้ยงปากเลี้ยงท้อง ที่ข้างบ้านก็พอปลูกผักทำสวนครัวเล็กๆ พออยู่พอกินได้ไม่ลำบากในเมืองหลวง...

“วันนี้ไม่ทำงานหรือลูก”

“วิวจะลาออกแล้วค่ะป้าวันนี้เลยตั้งใจเข้างานสาย”

“อ้าวทำไมล่ะ งานก็ดีไม่ใช่เหรอ วิวเพิ่งได้เลื่อนขั้นเงินเดือนเลื่อนตำแหน่งนี่” ป้าสมรหันมามองหลานสาวสุดที่รักอย่างกังขา

“คือ วิวเบื่องานบริการแล้วค่ะ อยากมาทำงานแบบอาชีพอิสระดูบ้าง เช่น ขายอาหารตามส่งหรือเป็นเด็กเสิร์ฟร้านอาหารอะไรแบบนี้” ป้าสมรยิ้มแล้วค้อนหลานสาว

“หึ จะมาเกาะป้าเหรอจ๊ะ”

“แหม.. ป้าหมอนคนสวยรู้ทันอีกแล้ว” วิกานดาเข้ามาโอบกอดร่างท้วมของนางอย่างรักใคร่ หลังจากที่พ่อแม่เธอเสียชีวิตตอนเรียนจบชั้นมัธยมปลาย ป้าสมรก็รับเธอมาดูแลส่งเสียให้เรียนในระดับมหาวิทยาลัย แต่ด้วยความที่เป็นคนขยันและไม่ชอบอยู่เฉยวิกานดาเลยขอทำงานพาร์ทไทม์ไปด้วยเรียนไปด้วย จนเธอได้ทำงานที่ภัตตาคารของธีร์และทำมาตลอดสี่ปีที่เรียน พอเรียนจบเธอก็ได้เลื่อนขั้นจากพนักงานเสิร์ฟมาเป็นเจ้าหน้าที่ฝ่ายต้อนรับแลเพิ่งจะได้รับเลื่อนขั้นเป็นหัวหน้าแผนกเมื่อไม่นานมานี้เอง

“จะออกจากงานจริงๆ หรือวิว” คราวนี้เสียงของผู้สูงวัยจริงจัง

“ค่ะ”

“ก็ดี ป้าจะได้มีลูกมือ ความจริง ป้าเองก็อยากให้วิวออกมานานแล้วล่ะ มาช่วยกันทำงานที่บ้านก็ได้ นี่ป้าว่าจะทำอาหารกล่องเพื่อสุขภาพส่งสาวๆ ในออฟฟิศ ยังหาคนส่งของไม่ได้เลย”

“งั้นวิวขอสมัครเป็นลูกจ้างป้าหมอนนะคะ ค่าจ้างขอทั้งหมดที่ขายได้ก็พอ..” หญิงสาวโอบกอดผู้เป็นป้าอย่างแสนรัก ก่อนจะขอตัวไปที่ทำงานเพราะต้องไปจัดการเรื่องลาออก...

ในขณะเดียวกันธีร์ซึ่งตื่นขึ้นมาก็พบว่าข้างกายของเขาว่างเปล่า.. แล้วเขาจะคาดหวังอะไรล่ะ ชายหนุ่มอดถามตัวเองไม่ได้เพราะเขาไม่เคยให้หญิงสาวคนไหนร่วมเตียงกับเขาถึงเช้าและที่นี่เขาก็ไม่เคยพาหญิงสาวคนไหนมา เพราะทุกครั้งที่ต้องการเขาจะใช้บริการโรงแรมหรือไม่ก็คอนโดอีกที่หนึ่งมากกว่า แต่ครั้งนี้เขากลับพาแม่เสือสาวด้อยเดียงสามาที่นี่

ชายหนุ่มยิ้มบางๆ อย่างไม่เข้าใจตัวเองแล้วลุกขึ้นทั้งเปล่าเปลือยเดินเข้าห้องน้ำชำระร่างกาย ความสุขสมที่ได้รับจากแม่สาวนามวิกกี้ยังคงตราตรึงอยู่ในห้วงคำนึง เรียวปากหยักคลี่ยิ้มบางๆ กับตัวเองเมื่อคิดถึงร่างกายอันแสนบริสุทธิ์ของหญิงสาว หากเธอล้างเครื่องสำอางออกหน้าตาแท้จริงของเธอจะเป็นอย่างไรนะ จะสวยเหมือนที่เขาคิดไว้หรือเปล่า แต่ธีร์เชื่อว่าเธอจะต้องสวยน่ามองไม่น้อย เพราะแม้จะแต่งหน้าจนหนาเตอะแต่กลิ่นกายของเธอนั้นมันกรุ่นกลิ่นอยู่ในจมูก เขาไม่อยากจะบอกเลยว่าเขาจำกลิ่นกายเธอได้ หากได้เจอกันอีก เขาจะต้องจดจำเธอได้แม้เธอจะไม่ได้แต่งหน้าเหมือนคืนนี้ ชายหนุ่มบอกตัวเองอย่างมั่นอกมั่นใจ

ร่างสูงเดินเช็ดผมยาวประบ่าที่เปียกหมาดๆ ของตนมาที่เตียงกว้าง ดวงตาคมสีเทาเข้มประกายเหลือบฟ้าหม่นมองไปที่เตียงยับย่นพลันความปลื้มปีติก็เอ่อท้นในใจของเขาอย่างช่วยไม่ได้และไม่เคยเป็นเช่นนี้มาก่อน... หยดเลือดเป็นวงจางๆ ปรากกฎบนผ้าปูที่นอน แน่นอนมันคือสิ่งยืนยันว่า วิกกี้ของเขาเป็นสาวพรหมจรรย์ที่แสนเร่าร้อนยั่วใจ แต่อะไรทำให้เธอมาปรากฏตัวที่ผับของคมสันแล้วยังมากับเขาง่ายๆ ไม่ใช่ว่าเขาไม่เคยนอนกับสาวเวอร์จิ้น แต่กับวิกกี้มันต่างออกไป เพราะอะไรธีร์ก็ไม่อาจจะบอกตัวเองได้...

“เชน.. ที่ฉันสั่งไว้ได้เรื่องว่าไง...” ชายหนุ่มต่อสายถึง เชน คนสนิทของตน เชนเป็นทั้งเลขาเป็นบอดีการ์ดและเป็นเพื่อนที่รู้ใจเขาที่สุด เชนจะตามเขาอยู่เงียบๆ คอยอารักขาความปลอดภัยให้เขาเสมอ

“ครับ.. เธอออกไปประมาณตีสาม.. ผมตามเธอไปเงียบๆ จนถึงบ้าน เดี๋ยวผมจะส่งพิกัดเธอไปให้..” เชนบอกมาตามสาย

“ขอบใจนายพักผ่อนเถอะแล้วส่งคนอื่นมาทำงานแทน”

“ไม่เป็นไรครับผมยังไหว งีบไปสักหน่อยแล้ว”

“ฉันไม่ใช้นายหนักขนาดนั้นหรอกเชน นายพักเถอะ อย่าขัดคำสั่ง แล้วไม่ต้องรายงานคุณนายแม่ฉันทุกเรื่องหรอก” เชนทำเสียงเหมือนหัวเราะเมื่อเขารู้ทันว่าเชนคอยรายงานความเคลื่อนไหวของเขาให้ คุณนรา ผู้เป็นแม่ของเขาเสมอๆ แต่เชนก็รู้ดีว่าเรื่องไหนควรหรือไม่ควรบอก...