Ep.2

ร่างเล็กหันไปมองเขาอย่างประหม่า

เพื่อแม่ๆๆๆ หญิงสาวท่องประโยคนี้ในใจไปตลอดทาง จนกระทั่งรถสปอร์ตคันหรูเลี้ยวเข้าโรงแรมระดับห้าดาวแห่งหนึ่งในใจกลางเมืองหลวง

อาณาฆินทร์เดินไปเปิดประตูรถให้หญิงสาวที่ยังนั่งนิ่งเป็นหุ่นไม่ไหวติง และเมื่อมลธิยาเห็นว่าชายหนุ่มเริ่มมองเธอด้วยเครื่องหมายคำถาม เธอจึงรีบเดินลงจากรถเพราะกลัวว่าเขาจะเปลี่ยนใจ ทั้งคู่เดินเคียงกันไปยังจุดบริการลูกค้าเพื่อเปิดห้องพัก

เมื่ออยู่กันเพียงลำพังในห้องหรู ชายหนุ่มจึงเซ็นเช็คให้หญิงสาวด้วยตัวเลขที่เขาคิดว่า มันน่าจะเพียงพอแล้วสำหรับสาวนั่งดริ๊งค์ที่น่าจะผ่านมือชายมาแล้วอย่างเธอ

“แค่นี้น่าจะพอนะ สำหรับคืนนี้”

สาวน้อยหยิบเช็คมาดู นี่หรือค่าความสาวของเธอ เมื่อดูตัวเลขมันอาจจะดูเยอะเมื่อนึกถึงค่าตัวที่เพื่อนสาวที่ทำงานด้วยกันเคยเล่าให้เธอฟัง แต่มันก็ยังไม่พอสำหรับค่าผ่าตัดและค่ารักษาพยาบาลของมารดาเธอเลย

“ดูจากสีหน้า คงยังไม่พอใจสินะ ไหนบอกฉันมาซิ เธอต้องการเท่าไหร่ถึงจะยอมนอนกับฉันคืนนี้” สายตาคมของชายหนุ่มพินิจมองหญิงสาวที่เอาแต่ก้มหน้าก้มตาเหมือนกำลังประเมินราคาค่าตัวเธออีกครั้งอย่างชั่งใจ

“สามแสนค่ะ” มลธิยากัดฟันข่มกลั้นความอายแล้วบอกออกไปอย่างไม่มีทางเลือก แม้ว่ามันจะเป็นไปได้ยากที่เขาจะตอบตกลง แต่เธอก็จะขอเสี่ยงดูสักครั้ง

“ตั้งสามแสน เกินไปมั้ง”

ร่างสูงกำยำเดินเข้ามาหาหญิงสาว เชยคางเล็กขึ้นมาเพื่อสบตากับเขา ชายหนุ่มรู้สึกได้ถึงอาการประหม่าขวยเขินของสาวน้อยที่ดูท่าทางจะไร้เดียงสา เขารู้สึกได้ว่าร่างเล็กตรงหน้ากำลังสั่นเทาน้อยๆ และเมื่อสายตาคมจ้องเข้าไปในดวงตาของหญิงสาว เขาก็รู้ว่าเธอกำลังตื่นกลัวอะไรบางอย่าง

อาณาฆินทร์กำลังคิดว่าสิ่งที่เขาเห็นตอนนี้ มันคงเป็นเพียงแค่มารยาหญิงหรือเปล่าแต่มันก็ได้ผล เพราะมันทำให้เขาอยากจะสัมผัสเธอมากขึ้น และอยากจะรู้ว่าเธอมีดีแค่ไหนกันถึงได้เรียกค่าตัวแพงเสียขนาดนั้น

“ตกลง นี่คือเช็คสามแสนตามที่เธอต้องการ และฉันหวังว่าคืนนี้เธอคงจะทำให้ฉันพึงพอใจ สมกับราคาค่าตัวที่เธอได้รับนะ ไปอาบน้ำด้วยกันดีกว่า ฉันต้องการให้เธอถูหลังให้” ชายหนุ่มไม่รอให้หญิงสาวได้ตอบคำถาม แต่ร่างสูงเดินเข้ามาประคองคนที่กล้าๆ กลัวๆ เดินเข้าห้องน้ำไปด้วยกันทันที

หากห้องพักของโรงแรมคือโรงฆ่าไก่ มลธิยาก็อดคิดไม่ได้ว่า เธอคงจะเป็นไก่ในกำมือของเพชฌฆาตที่กำลังจะโดนถอนขน และถูกเฉือนบนเขียงในไม่ช้านี้ คิดแล้วหญิงสาวก็อดที่จะรู้สึกสงสารตนเองไม่ได้ที่เกิดมาจน ต้องมาให้เขากระทำย่ำยีถึงที่เพื่อเงินตัวเดียว

“นี่เธอ...ยืนคิดอะไรอยู่ รีบถอดเสื้อผ้าแล้วมาถูหลังให้ฉันเร็วเข้า อย่าลืมสิ...คืนนี้เธอต้องเอาใจฉันมากๆ ฉันสั่งอะไรเธอก็ต้องทำ ถ้าเธอยังต้องการเงินสามแสน เข้าใจไหม” เจ้าของร่างสูงใหญ่ล่ำสันที่กำลังเปลือยกายอาบน้ำอยู่ใต้ฝักบัว ออกคำสั่งแกมขู่บังคับหญิงสาวให้มาบริการเขาด้วยน้ำเสียงห้าวทุ้ม

‘โอ๊ย...พ่อแก้วแม่แก้ว ช่วยลูกช้างด้วยเถิด ลูกช้างไม่เค้ย...ไม่เคย ต้องมาแก้ผ้าแก้ผ่อนเปลือยล่อนจ้อนต่อหน้าผู้ชายแม้แต่ครั้งเดียว ยิ่งต่อหน้าผู้ชายคนนี้ ลูกรู้สึกอายมากเหลือเกิน ทำไมนะ...ทำไมถึงได้รู้สึกว่าการแก้ผ้าครั้งนี้มันช่างยากเย็นแสนเข็ญที่สุด ก็แค่ถอดเสื้อผ้า...ต่อหน้าเขา โอ้พระเจ้า!’ ร่างบางยืนรำพึงรำพันอยู่ในใจ ด้วยหัวใจที่เต้นไม่เป็นส่ำ

“นี่แม่คุณ เป็นอะไรหรือเปล่า ไม่ได้ยินที่ฉันพูดหรือไง หรือเธอถอดเสื้อผ้าเองไม่เป็น...ฉันจะได้ถอดให้” ชายหนุ่มพูดพร้อมทั้งหันไปทางหญิงสาวอีกครั้ง เขาเริ่มชักจะสนุกขึ้นมาแล้วสิ

‘ผู้หญิงอะไรทำท่าเหมือนคนไม่เคยได้แนบเนียนจริงๆ ดูซิ...จะแสดงอะไรเด็ดๆอีกหรือเปล่า’ เพราะเขาไม่เชื่อจริงๆ หรอกว่าเธอยังไม่เคยผ่านมือชายมาก่อน

เมื่อเห็นว่าร่างบางยังไม่ขยับเขยื้อน ร่างเปล่าเปลือยของชายหนุ่มก็เข้ามาประชิดทางด้านหลังของหญิงสาวทันทีโดยที่เธอไม่ทันได้ตั้งตัว และสวมกอดร่างนุ่มเอาไว้ไม่ปล่อย ดั่งเจ้าป่าตะครุบเหยื่ออันโอชะ

ชายหนุ่มค่อยๆ ปลดเปลื้องอาภรณ์ของหญิงสาวออกที่ละชิ้น...ที่ละชิ้นหน้ากระจกเงา จนกระทั่งมันสะท้อนร่างที่เปลือยเปล่างดงามของหญิงสาวอยู่ตรงหน้า

ร่างงามระหงที่เย้ายวนของมลธิยากำลังแดงก่ำด้วยความเขินอาย เธอหลับตาปี๋ปล่อยให้เจ้าของสายตาคมสำรวจร่างกายเธออย่างไม่อาจหลีกเลี่ยง

ทันทีที่เรือนร่างงดงามผุดผ่องปรากฏแก่สายตา เลือดในกายหนุ่มก็เดือดพล่านขึ้นมาอย่างฉับพลัน สัณชาตญาณแห่งบุรุษจึงไม่อาจต้านทานเสน่หาที่อยู่ตรงหน้าได้

“เธอสวยงามมาก...รู้ตัวหรือเปล่า” สองมือสากหนาของชายหนุ่มจับบ่าบอบบางหมุนร่างของหญิงสาวให้หันหน้ามาเผชิญกับเขา

“ลืมตาสิ มองฉันให้เต็มตา เธอจะได้รู้ไง...ว่าฉันกำลังจะทำอะไรเธอบ้าง”

ร่างเล็กที่กำลังสั่นเทาด้วยความกลัวอะไรบางอย่าง เงยหน้าขึ้นเพราะไม่อยากขัดคำสั่งเขา และเธอต้องตาโตเมื่อใบหน้าของชายหนุ่มก้มลงมาหาใบหน้าที่กำลังร้อนวูบวาบของเธออย่างรวดเร็ว ริมฝีปากหนาสีสดประทับลงบนกลีบปากบางของเธออย่างแผ่วเบาในนาทีแรก และดุดันดูดดื่มมากขึ้นในนาทีต่อมา

จูบของเขาเนิ่นนานเร่าร้อน ทำให้เธอแทบหลอมละลายไปกับรสจูบแรกที่เขามอบให้ ร่างบางอ่อนระทวยดั่งขี้ผึ้งถูกไฟลน และเมื่อเขาถอนริมฝีปากออกหญิงสาวก็ยังรู้สึกเบลอๆ ไม่หาย จนกระทั่งเขาอุ้มร่างของเธอไปวางในอ่างน้ำหญิงสาวจึงได้สติกลับคืนมา

มลธิยาไม่กล้าแม้แต่จะหันไปมองร่างกำยำของชายหนุ่ม เธอกลัวว่าจะเห็นอะไรต่อมิอะไรที่เธอจินตนาการเอาไว้ แค่เขาเห็นของเธอเธอก็อายมากแล้ว ยิ่งถ้าต้องเห็นของเขาสายตาของเธอยังจะใช้งานได้อีกหรือเปล่าก็ไม่รู้

ร่างบางสะดุ้งโหยง เมื่อรู้สึกว่าร่างเล็กของตนเองลอยไปนั่งบนตักนุ่มๆ ที่ไม่มีอะไรปกปิดของชายหนุ่ม เธอกอดอกเอาไว้แน่นรู้สึกร้อนๆ หนาวๆ ยังไงก็ไม่รู้บอกไม่ถูก

“เอามือออกสิ จะถูสบู่ให้” เสียงทุ้มนุ่มกระซิบที่ข้างใบหูเล็ก

ร่างงามขนลุกซู่ขึ้นทั้งตัว หญิงสาวตัวเกร็งหวามไหวเมื่อโดนมือใหญ่ลูบไล้ไปตามส่วนโค้งส่วนเว้าบนร่างกาย อารมณ์สาวเริ่มกระเจิดกระเจิงเมื่อเขาจงใจนวดเฟ้นเคล้นคลึงดอกบัวคู่งามอย่างช่ำชอง ปลายนิ้วเรียวแสนรู้งานกระตุ้นไฟปราถนาของสาวน้อยให้ลุกโชนขึ้นเรื่อยๆ

เมื่ออาณาฆินทร์รู้สึกว่า หญิงสาวเริ่มหายเกร็งและมีอารมณ์ร่วมคล้อยตามไปกับเขา ชายหนุ่มก็ไม่รอช้า เขารีบล้างทำความสะอาดกายสาวพร้อมทั้งกายของเขาให้เสร็จอย่างรวดเร็ว

มลธิยาปล่อยให้ชายหนุ่มเช็ดตัวให้เธอโดยไม่ขัดขืน แม้ภายในใจจะตื่นเต้นและหวาดกลัวกับสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้นมากแค่ไหน แต่เธอก็จะไม่อ้อนวอนขอให้เขาเลิกทำ แม้จะต้องเจ็บปวดสักแค่ไหนก็จะทน

เมื่อร่างบางถูกวางลงบนที่นอนหนานุ่ม ร่างหนาก็ขึ้นคร่อมทับบนตัวเธอทันที มลธิยายังคงหลับตาปี๋ปล่อยให้ริมฝีปากร้อนผ่าวของเขาขบเม้มซุกไซ้ไปตามใบหู ลำคอขาวผ่อง แล้ววนไปยังใบหูอีกข้างก่อนที่จะจูบเธออย่างดูดดื่มอีกครั้ง

มือเรียวสองข้างของหญิงสาว ลูบไล้ไปบนแผ่นหลังกว้างอย่างสะเปะสะปะ ยิ่งกระตุ้นให้อารมณ์ดิบเถื่อนของชายหนุ่มลุกโหมหนักมากขึ้นจนเกินจะทนไหว เขาถอนจุมพิตออกเบาๆ แต่เลื่อนตัวลงประกบปากดูดกลืนบัวคู่งามข้างหนึ่งของหญิงสาวแทน ส่วนมืออีกข้างก็ทำหน้าที่ของมันอยู่บนปทุมถันคู่งามอีกข้างอย่างช่ำชอง