บทที่ 5 ไร้การควบคุม

5

ไร้การควบคุม

“หมูชมพูครับ”

“คะพี่เสือ”

ร่างชื้นเหงื่อกกกอดกันและกัน พรรณชมพูอยากหยุดเวลานี้เอาไว้ถ้าทำได้

“ถอดหน้ากากไหมครับ”

“ไม่ค่ะ หมูชมพูอาย”

“ขั้นนี้แล้วยังอายพี่อีกหรือครับ”

วายุเลื่อนขั้นให้คนขี้อายจาก ‘ผม’ ที่ฟังห่างเหินเป็น ‘พี่’ ให้สนิทสนมเป็นทางการขึ้นมาอีกหน่อย

“หมูชมพูยังไม่พร้อมจะให้พี่เสือเห็นหน้านี่คะ”

“หมูชมพูเป็นของพี่แล้วนะครับ พี่ไม่ได้ป้องกันด้วยนะ”

“ตายแล้ววววว” พรรณชมพูทะลึ่งพรวด “พี่เสือทำไมไม่ป้องกันคะ ไม่กลัวหมูชมพูท้องเหรอ กับเนยพี่เสือยังป้องกัน” เธอโวยวาย

“นั่นเนย นี่หมูชมพู คนละคนกันนี่ครับ”

“แต่เรา”

“ผมก็เพิ่งรู้ว่าคุณรังเกียจน้ำผม คราวหลังผมจะสวมถุงยางแล้วกันครับ”

กลายเป็นฝ่ายชายที่งอนใส่ วายุหัวเสียหงุดหงิดเต็มที่ เขาลุกจากเตียงแล้วเดินเข้าห้องน้ำไปเงียบๆ พออยู่ในห้องน้ำคนเดียวลำพัง วายุก็ปลอบตัวเอง ยัยซื่อบื้อรู้จักเขาแค่ผู้ชายขายความสุข ไม่ใช่คุณวายุ ถ้าเธอจะกลัวติดโรคก็ไม่แปลก

แต่...มันน่าน้อยใจจริงๆ

“พี่เสือคะ ให้หมูชมพูเข้าไปถูหลังให้เอามั้ยคะ” คนตัวเล็กตะโกนถามหน้าห้องน้ำที่เป็นกระจกใส มองเข้าไปเห็นร่างแกร่งเปลือยเปล่าอยู่ใต้ฝอยน้ำ

“ไม่ต้องครับ ผมอาบเองเร็วกว่า”

“พี่เสือรีบกลับหรือคะ”

“ครับ ผมมีคิวต่อ”

หัวใจของพรรณชมพูห่อเหี่ยวเหมือนลูกโป่งถูกปล่อยลม เขากำลังจะไปสร้างความสุขให้คนอื่นที่ไม่ใช่เธอ หญิงสาวเศร้าสร้อยรอให้พี่เสือออกจากห้องน้ำ เธอก็สวนทางเข้าไปโดยคว้าข้อมือเขาเอาไว้ก่อน

“พี่เสือคะ ไม่ไปได้มั้ย”

“ค่าตัวผมชั่วโมงละหมื่นนะครับ” อัพค่าตัวกันชัดๆ

“ถ้าหมูชมพูยอมจ่าย”

“ถ้าคุณรวยมาก จ่ายค่ารถปอร์เช่คันนี้ให้ผมหน่อยสิครับ แล้วผมจะเป็นของคุณนานๆ”

ใจร้าย พี่เสือใจร้ายสุดๆ ค่ารถคันนี้เธอจะมีปัญญาเอาเงินที่ไหนไปจ่าย

“ขอโทษค่ะ หมูชมพูรู้ว่าไม่มีสิทธิ์รั้งพี่เสือเอาไว้ ขอโทษอีกครั้งค่ะ”

“ไม่เป็นไรครับ” วายุปลดมือเล็กออก แล้วทิ้งเธอไว้ในรีสอร์ตแห่งนั้นหลังจากบอกให้พนักงานยังไม่ต้องทำความสะอาด รอจนกว่าพรรณชมพูจะออกมาก่อน

พรรณชมพูน้ำตาร่วง พี่เสือได้เธอแล้วและเย็นชากับเธอเหลือเกิน เธอไม่โทษเขา เพราะคนผิดคือเธอไม่ใช่เขา ผิดตั้งแต่นัดเจอเขาครั้งแรกจนถึงครั้งนี้ เธอสูญเสียความสาวให้ผู้ชายอย่างเขาไปแล้ว ความเสียใจทะลักทลายไม่ใช่จากความเสียดายตัว แต่เสียใจที่เขาเมินเฉย เขาโกรธอะไรก็ไม่รู้ ทำไมต้องโกรธในเมื่อการใส่ถุงยางอนามัยเป็นสิ่งที่ควรทำไม่ใช่เหรอ อย่างน้อยก็เพื่อป้องกันเธอท้อง

ในขณะที่พรรณชมพูกำลังตีโพยตีพายกับตัวเองลำพัง วายุที่ยังจอดรถหน้าทางเข้าเพื่อดูว่าพรรณชมพูจะขับรถออกมาอย่างปลอดภัย เขารู้เธอต้องเสียใจ ไม่มีทางที่คนอย่างเธอจะไม่หลั่งน้ำตาให้พี่เสือ

คงต้องทำอะไรสักอย่างแล้ว...

พรรณชมพูเดินคอตกตาลอยผ่านรถปอร์เช่ 911 สีดำด้านที่จอดอยู่ในช่องว่างสำหรับจอดรถประจำตำแหน่ง เธอปวดเมื่อยไปทั้งตัว ปวดหัวใจที่ทำท่าจะบอบช้ำอย่างหนักจนไม่สนใจสรรพสิ่งรอบข้าง คนที่ทำหน้าแบกโลกเอาไว้ทั้งใบวางกระเป๋าบนโต๊ะทำงาน ไม่เห็นแม้แต่เจ้านายที่ยืนอยู่ริมห้อง

“โลกจะแตกวันนี้หรือไงครับ”

“ค่ะ” เธอตอบโดยไม่เงยหน้า ตอบลอยๆ อย่างที่วายุก็ไม่แน่ใจว่าพรรณชมพูเข้าใจคำถามของเขาไหม

“อกหักเหรอครับ” เขาเปลี่ยนคำถามใหม่

“ค่ะ”

“ผู้ชายมีจำนวนน้อยกว่าผู้หญิงนะ ผมว่าคุณควรจะรีบหาแฟนใหม่ให้ได้เร็วๆ ยิ่งทิ้งไว้นานๆ จำนวนผู้ชายก็ยิ่งลดลง”

คราวนี้พรรณชมพูไม่ตอบ วายุกลั้นหัวเราะเพราะรู้อาการของเธอดี หญิงสาวหลงรักพี่เสือเข้าให้แล้ว

“หมูชมพู”

“คะ”

“วันนี้ผมมีงานให้คุณทำหลายอย่าง คุณไม่ควรจะเหม่อลอยหรือคิดเรื่องอื่นนอกจากเรื่องงาน”

พรรณชมพูสะดุ้ง เธอเหม่อลอยอยู่จริงๆ ใบหน้าแค่ครึ่งๆ กับเสียงกระซิบและเซ็กส์อันเร่าร้อนไม่ลบเลือนไปเลย

“ขอโทษค่ะคุณวายุ งานเมื่อวานชมพูทำเสร็จวางไว้ให้บนโต๊ะ ไม่ทราบว่าคุณวายุตรวจดูหรือยังคะ”

“อ๋อ เรียบร้อยแล้วครับ เดี๋ยวคุณเอาแฟ้มนั้นลงไปให้คุณพิมานที่ชั้น 15 เขากำลังรอแฟ้มนี้อยู่”

“ได้ค่ะ”

พรรณชมพูรับแฟ้มสีหนังสีน้ำเงินจากมือวายุแล้วเดินขาถ่างนิดๆ ที่เจ้าตัวพยายามหนีบแต่ก็ทำไม่สะดวก เนินบุปผชาติบอบช้ำจากเซ็กส์ครั้งแรกที่เกิดขึ้น แก้มนวลเปล่งปลั่งเมื่อสบตาวาวๆ ของวายุ เธอก้มหน้าเดินอ้อมเขาออกไปจากห้อง

วายุผิวปาก หมูชมพูของพี่เสือทำไมไม่ลดความน่ารักให้น้อยกว่านี้ เขาจะได้มองผ่านเธอบ้าง เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นเป็นสัญญาณเตือนข้อความจากโปรแกรมแชทไลน์ มือถือเครื่องนี้ไม่ใช้ติดต่องานในส่วนของออฟฟิศ แต่ใช้สำหรับงานอดิเรกแสนสนุกสนานของเขา

‘พี่เสือ จำกิ๊ฟซี่ได้หรือเปล่าคะ’

แล้วเจ้าของภาพโปรไฟล์สวยๆ ซึ่งตกแต่งมาแล้วและสวยกว่าตัวจริงไปหน่อย ส่งรูปเต้านมอวบขาวเปลือยเปล่ามาให้ดู

‘จำได้ครับ น้องกิ๊ฟซี่’ เขาพิมพ์ตอบ

‘กิ๊ฟซี่อยากให้พี่เสือนวด แต่ถ้าพี่เสืออยากนาบด้วยกิ๊ฟซี่ก็พร้อมเสมอ ว่างเมื่อไหร่คะ’

‘ขอดูรูปกุหลาบฉ่ำน้ำได้ไหมครับ’

รอไม่นาน สาวเจ้าก็ส่งรูปกลีบกายฉ่ำน้ำมาให้ วายุเบะปาก กิ๊ฟซี่ก็ไม่ต่างจากผู้หญิงร่านสวาททั่วไป เธอชอบให้เขาถ่ายรูปเปลือยเปล่าและเห็นชัดทุกซอกหลืบที่ถูกสวาปามมานับครั้งไม่ถ้วน เธอหลวมโพรกทั้งๆ ที่วัยก็ไม่น่าจะเกิน 25 มากกว่าหมูชมพูของเขาแค่ 2 ปี

‘กิ๊ฟซี่อยากให้พี่เสือเลียให้ นะคะ’

‘ต้องดูคิวงานอีกทีครับ’

‘พี่เสือคิวทองมากเลยนะคะ งั้นดูรูปนี้’

กิ๊ฟซี่ตั้งใจจะยั่วพี่เสือด้วยการส่งรูปเธอที่กำลังนั่งคร่อมตุ๊กตาเด็กผู้ชาย เธอเปลือยเปล่าทั้งตัวอวดเต้านมเต่งตึงเหมือนดอกบัวตูม เอวเธอบางมาก เธอจัดเป็นผู้หญิงหุ่นนางแบบ เมื่อก่อนภาพพวกนี้คงจะทำให้เขายอมตกปากรับคำ แต่เดี๋ยวนี้ สิ่งที่ผู้หญิงพวกนี้กำลังทำมันไม่เคยมีค่าสำหรับเขามากกว่าเห็นเป็นเรื่องสนุก แถมตอนนี้วายุก็ยังมีผู้หญิงที่เต็มไปด้วยคุณค่าอยู่ในกำมือ

‘กิ๊ฟซี่จะนั่งคร่อมพี่เสือแบบนี้ และจะโม้กให้พี่เสือด้วย เอาให้ตัวสั่นไปเลย ดีไหมคะ’

วายุไม่ตอบ เขาปิดเครื่องตัดขาดการติดต่อกับสาวๆ ชีวิตอันเสเพลหลงมัวเมาอยู่ในกรงกาม เต้นเร่าไปตามจังหวะดนตรีกามมันเริ่มสร่างซา ความสนุกสนานจางลงถ้าผู้หญิงคนนั้นไม่ใช่เธอ...พรรณชมพู

วันถัดมา พรรณชมพูอาการดีขึ้นมาก เธอยิ้มตาเป็นประกายให้เจ้านายรูปหล่อ

“อารมณ์ดีหรือครับวันนี้ คืนดีกับแฟนแล้วเหรอครับ”

“แฟนเฟินที่ไหนล่ะคะคุณวายุก็ ชมพูยังไม่มีแฟนค่ะ”

“แล้วเมื่อวานทำไม”

“เมื่อวานทำไม ทำไม อะไรหรือคะ” เธองง

“ผมเห็นคุณเพิ่งผ่านการมีเซ็กส์มาหยกๆ”

“ว้ายยยย คุณวายุพูดอะไรคะ พูดจาน่าเกลียด” เธอต่อว่าจริงจัง ทำหน้ามุ่ยชี้ชัดว่าไม่พอใจสุดขีด ถึงเขาจะเป็นนายจ้างแต่เขาไม่มีสิทธิ์ยุ่งเรื่องส่วนตัวของเธอ

“นี่” หญิงสาวสะดุ้ง คุณวายุมายืนอยู่ใกล้ขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ เขาจับต้นแขนของเธอเอาไว้ “ถ้าคุณยังไม่มีใคร และหากคุณลืม...เขาได้ ผมขอแทรกเข้าไปแทนที่เขาจะได้มั้ย”

“คุณวายุ” เธอหัวเราะคิก “คุณไม่ได้นอนหรือคะเมื่อคืนน่ะ วันนี้คุณแปลกมากนะคะ”

“หมูชมพู! ผมไม่ได้พูดเล่นนะ”

“ตลกค่ะ ว้ายยยย คุณจะทำ...อะไร” เสียงตอนปลายเบาหวิว มือของวายุตะปบลงบนบั้นท้ายงอนแล้วขยำ ปากหนาบดขยี้ปากอิ่มกลืนเสียงให้หายไปในลำคอ

นี่มันอะไร คุณวายุทำไมทำแบบนี้

มือใหญ่ดันแผ่นหลังให้แอ่นจนอกอวบใหญ่เบียดกระแซะแผงอกกว้าง ตัววายุสั่นเทิ้มเหมือนเธอ เขาหมดการควบคุมหลังจากนอนคิดทั้งคืนจิปาถะ คิดว่าจะทำยังไงกับหมูน้อยผิวชมพูคนนี้ดี แล้วเขาก็ตัดสินใจเข้าเว็บไซต์แลกเปลี่ยนประสบกามนั้น ไม่ใช่เพื่อหาคู่นอนคนใหม่ แต่เพื่อบอกลาเพื่อนในเว็บไซต์ทุกคน

ก่อนที่เขาจะเริ่มต้นกับหมูชมพูผู้น่ารัก วายุรู้ว่าเขาจะต้องทำตัวเองให้ดีพอเสียก่อน ความหลงใหลในเพลงกามคงต้องหยุดลง หรือไม่ก็ต้องบรรเลงกับเธอคนนี้เท่านั้น

“คุณวายุ อย่าค่ะ มันไม่ดี”

การที่พรรณชมพูปฏิเสธเขา มันทำให้วายุน้อยใจแล้วขุ่นข้องหมองใจ ผู้ชายที่ล้นไปด้วยเสน่ห์ไม่เคยถูกปฏิเสธ

“ผมต้องการคุณนะหมูชมพู”

จริงสิ เขาเรียกเธอหมูชมพูตลอดเวลา ทำไมไม่เรียกเธอว่าชมพู หมูชมพูน่ะเธอหวงไว้ให้พี่เสือเรียกขานคนเดียวนะ

“แต่ชมพูมีแฟนแล้วนี่คะ คุณก็รู้ แล้วทำไมยังทำแบบนี้อีก”

“คุณเลิกกันแล้วนี่นา” ปากจมูกของเขาซุกไซ้ไปทั่วดวงหน้าที่หลบหลีกพัลวัน

เต้าเต่งของพรรณชมพูอยู่ในอุ้งมือวายุ เขานวดเบาๆ ให้เธอเคลิบเคลิ้มแล้วลงน้ำหนัก บีบขยำอย่างคุ้นเคย แต่พรรณชมพูไม่คุ้น เธอดิ้นหนีทำทุกอย่างให้หลุดพ้น

“ปล่อยค่ะ ไม่งั้นชมพูจะตะโกนให้คนเข้ามาช่วย” เธอขู่

“อย่าปฏิเสธผมเลย ในเมื่อคุณเองก็ต้องการผม”

วายุยังไม่เฉลยว่าตัวเองเป็นใคร เขาต้องการรื้อฟื้นความทรงจำให้พรรณชมพู ถ้าเธอรักพี่เสือจริง เธอต้องจำสัมผัสของพี่เสือได้

“อย่า” ปากที่จะตะโกนร้องเรียกให้คนช่วยถูกปิดสนิท เต้านมเต่งตึงแทบจะแหลกเหลวอยู่ใต้ฝ่ามือหนา ไรฟันกัดกระทบริมฝีปากด้านในจนเจ็บ ทุกสิ่งเกิดขึ้นด้วยความไม่เต็มใจ พรรณชมพูสาบานได้ว่าเธอไม่เต็มใจ

กระโปรงบานลายดอกตลบขึ้นสูงหลังจากบั้นท้ายเบียดไปชนขอบโต๊ะทำงานของตัวเอง มันเป็นตัวช่วยให้เขากักเธอไว้ มือของวายุลูบไปทั่วต้นขา ปลายนิ้วเคลื่อนไหวราวกับเล่นเปียโน ไต่ไปตามโน๊ตเพลงที่บรรเลง มันทำให้ความไม่พอใจเปลี่ยนเป็นความซู่ซ่าตื่นเต้น หัวใจเต้นกระหน่ำ ร่างกายเริ่มร้อนฉ่าเหมือนตกลงไปในกระทะร้อนๆ

“อ๊ะ คุณวายุ” สัมผัสของวายุทำเอาเธอปั่นป่วนไปทั่วร่าง ขนลุกตั้ง ร่างอ่อนปวกเปียก

“อย่าห่วงเลย ผมพร้อมจะรับผิดชอบคุณนะหมูชมพู”

เสียงของเธอหายไปไหน ทำไมไม่มีเสียงร้องออกมา พรรณชมพูพยายามเปล่งเสียงทัดทาน ให้ตายเถอะ มันไม่ยอมดังอย่างที่ใจนึก มือของวายุเข้าใกล้เนินสามเหลี่ยมสุดหวงแหนของเธอแล้ว

“อ๊ะ” อยากร้องไม่ได้ร้อง แต่อยากครางกลับเสียงดังลั่นห้อง

ฝ่ามือของวายุลูบไปมาบนเนินบุปผชาติ เขารู้ว่าเธอร้อน จากสัมผัสอุ่นๆ เนินสวรรค์ที่ไร้ขนเหมือนเด็กทารกกำลังอุ่น

“ถอดนะ” เขาทำเหมือนขออนุญาต ซึ่งไม่จำเป็นเลยสักนิด ถึงเธอจะไม่อนุญาตเขาก็ทำ

กระโปรงบานตลบไปอยู่บนเอว นิ้วมือของวายดึงขอบกางเกงชั้นในลงมา แล้วสอดมือเข้าไปในนั้นลูบคลำเนินสวรรค์ที่ทั้งฝ่ามือแทบจะปิดไม่มิด...เนินผัวรักผัวหลง

พรรณชมพูไม่มีแรงจะต่อต้านใดๆ เรือนร่างของเธออ่อนเป็นขี้ผึ้ง ต้องเท้าแขนยันร่างไว้บนโต๊ะ วายุจึงอุ้มเธอขึ้นไปวางไว้บนโต๊ะ พรรณชมพูแอ่นร่างเต็มที่พร้อมทั้งหลับตาพริ้ม

“ซี้ดดดด” เธอซี้ดปากหวือ เมื่อนิ้วมือของวายุแหวกร่องสวาทให้แยกออก ก่อนขยี้เม็ดเสียวบนปากถ้ำ

เหมือนพี่เสือทำให้เลย ขยี้แบบนี้แล้วก็เสียวแบบนี้ เธอเห็นคุณวายุถอดแว่นแล้วกลายเป็นพี่เสือ กลีบกายถูกซุกไซ้ด้วยปลายนิ้วแหวกร่องหลืบจนสุดโคนนิ้ว วายุรู้ว่าพรรณชมพูปรับตัวได้แล้ว เขากระทุ้งปลายนิ้วเข้าๆ ออกๆ ในโพรงสวาท

“อ๊า เสียวจัง ซี้ดดดด”

พรรณชมพูทนไม่ไหว มันเงียบไม่ได้จริง เธอเสียวมากๆ จนต้องครางเสียงดัง ลืมไปสนิทว่ากำลังอยู่ในห้องทำงาน โต๊ะทำงานของพรรณชมพูอยู่ติดประตูห้อง วายุกดล็อกไม่ให้ใครเข้ามา เขาถอดกางเกงชั้นในออกจากร่างสาว

ต้นขาของพรรณชมพูแยกอ้า เธอคิดถึงพี่เสือและความคิดถึงก็ทำให้เธอหลั่งน้ำใสๆ ออกมา

“น้ำนองเลยคนสวย คุณชอบที่ผมทำใช่มั้ย”

“ค่ะ ค่ะ” ยังมีกระจิตกระใจตอบรับอย่างหน้าไม่อายอีก เธอตอบรับพี่เสือ ปลายนิ้วของพี่เสือยังคืบคลานอยู่ในร่องสวรรค์ พรรณชมพูอึดอัด กล้ามเนื้อของเธอตอดรัดนิ้วที่เป็นสิ่งแปลกปลอม

“หมูชมพูจ๋า คุณตอดดีจัง ผมอยากเข้าไปอยู่ในตัวคุณ”

ตอนนี้พรรณชมพูนอนราบไปกับโต๊ะเสียแล้ว เธอยกนิ้วตัวเองขึ้นมาดูด นัยน์ตายังอยู่ใต้เปลือกตาบางใส มือของวายุบีบเคล้นเต้าเต่งแรงๆ ก่อนจะยืดตัวขึ้นปลดกระดุมเสื้อของพรรณชมพูออก งัดเต้าเต่งขาวจั๊วะน่าเจี๊ยะออกมาจากเสื้อชั้นใน

วายุดูดนมจากเต้าอย่างเมามัน นิ้วมือยังคงบดบี้ติ่งเนื้อเสียวสลับกับสาวเข้าออกในถ้ำเล็ก ร่างของพรรณชมพูเกร็งไปหมด เธอกำลังจะถึงสวรรค์ ต้นขาสั่นระริกก่อนกระตุกจนข้อเท้าสะบัด รองเท้าคัทชูสีดำคู่เล็กกระเด็นไปข้างละทาง

“ขอผมเลียถ้ำสาวของคุณหน่อยนะ”

เนื้อตัวเต้นเร่าเตลิดเพลิดไปตามสัมผัสร้อนแรง เธอบังคับให้หยุดคิดถึงคนอื่นนอกจากคุณวายุ แต่เมื่อริมฝีปากของวายุแตะเข้ากับกลีบกาย พร้อมทั้งตวัดลิ้นเลียไปทั่วซอกหลืบ กลีบเนื้อบอบบางแต่อวบอูมของ 'หมูชมพู' จึงกระดิกแอ่นหยัดบั้นท้ายกระดกซอกหลืบสวนทางกับเรียวลิ้นของวายุ

“กรี๊ดดดด”

"คุณอุ่น และหอมมากหมูชมพู"

พรรณชมพูส่ายวนโคกเนินที่เบียดบดไปกับริมฝีปากหนา ลิ้นของเขาปาดไปมาบนติ่งกระสันเหมือนกับปาดหน้าเค้ก เธอดิ้นพรวดพราดกัดริมฝีปากจนเบี้ยวไปข้างหนึ่ง ลิ้นสากๆ ห่อม้วนชำแรกเข้าไปในร่องสาวอันชุ่มฉ่ำ เมื่อนั้นริมฝีปากที่ถูกกัดจะห้อเลือดก็แยกอ้า พรรณชมพูเผลอกรีดร้องครวญครางถึงใครบางคน ที่จมอยู่ในห้วงความคิดไม่เคยเลือนหาย

"อ๊า พี่เสือ"

วายุผงกหัวขึ้นมองคนที่กำลังแอ่นลำคอและลำตัวทอดโค้ง แววตาของเขาไหววาบเป็นไฟ และเขาก็กัดกลีบกายบางๆ สีชมพูจนหมูชมพูของเขาสะดุ้งเฮือกสุดตัว

"อ๊ะ เฮือก"

เธอถูกกัด

พรรณชมพูทิ้งตัวลงทันที ใบหน้ายังแดงก่ำแม้แต่ลำคอยังเป็นสีชมพู เส้นเลือดตรงลำคอของเธอโป่งพองอยู่ใต้ผิวเนื้ออันบอบบางจนเห็นเป็นเส้นเขียว

"คุณวายุ" คนที่กัดเธอคือวายุ ไม่ใช่พี่เสือที่อยู่ในห้วงความคิด

"ผมทำโทษที่คุณยังมีกระจิตกระใจคิดถึงคนอื่น ทั้งๆ ที่อยู่กับผม"

แววตาของเขาคุโชนไปด้วยกองไฟ แต่ทำไมน้ำเสียงของเขาไม่แข็งกร้าวดุดัน ถ้าจะโกรธเธอก็ต้องดุดันกว่านี้สิ

"ขอโทษค่ะ หมูชมพูไม่ได้ตั้งใจ"

"ไม่เป็นไร ผมไม่ซีเรียส"

มุมปากของวายุกระตุกยิ้ม พรรณชมพูหน้าซีดเผือด เมื่อรู้ตัวกำลังเป็นนางกากีคิดถึงผู้ชายอีกคน ในขณะที่กำลังนอนกับผู้ชายอีกคน

"แต่ผมอยากรู้จัง ระหว่างผมกับพี่เสือของคุณ เซ็กส์ของใครจะร้อนแรงกว่ากัน"