บทที่ 2 หมูชมพู

2

หมูชมพู

หลังจากวันนั้นทุกอย่างก็กลับเข้าสู่ร่องรอยเดิม พรรณชมพูก้มดูโปรแกรมแชทไลน์ในโทรศัพท์มือถือของตน พี่เสือไม่เคยส่งข้อความมาถามไถ่เลยนับจากนั้น เขาเงียบมาก เขาบอกเขาทำงานนี้เป็นงานอดิเรก เขามีงานประจำทำทุกวัน บางทีอาจจะติดต่อเขายากหน่อย โปรแกรมแชทไลน์ก็เป็นแค่เส้นทางสื่อสารระหว่างเขากับสาวๆ หรือหนุ่มๆ ในเว็บไซต์ที่ต้องการเรียกใช้บริการจากเขา ถ้าโทร.หาเขาจะไม่รับ ติดต่อได้ทางเดียวคือข้อความในไลน์

พรรณชมพูนั่งๆ นอนๆ อยู่ในห้อง วารสารหางานหลายเล่มก็วางอยู่บนเตียง งานไม่ใช่เรื่องจำเป็นอันดับแรกเพราะเธอเป็นลูกสาวของผู้มีอันจะกิน คุณพ่อเป็นนักธุรกิจ คุณแม่เป็นอาจารย์สอนหนังสือในมหาวิทยาลัย นี่ไงสาเหตุที่ทำให้เธอต้องสวมหน้ากากเมื่อนัดพี่เสือกับเนย

“ชมพูจ๊ะ วันนี้ไม่ได้ออกไปสมัครงานที่ไหนหรือลูก”

คุณแม่ของพรรณชมพูไม่มีสอนในวันนี้ เธอเข้ามาในห้องลูกที่ไม่เคยล็อกประตู พรรณชมพูยังไม่ได้งานทำ เธอกับสามีเคยชวนให้ทำงานที่บริษัท แต่ลูกปฏิเสธเพราะอยากหางานทำเอง แต่ถ้าไม่ได้งานยังไงเรื่องใช้เส้นสายก็คงต้องเกิด

“ไม่ค่ะ”

“ยังไม่ได้งานที่ถูกใจหรือลูก”

“ยังค่ะ”

“ที่บริษัท วัฒนาภักดี ใกล้ๆ กับมหาวิทยาลัยที่แม่สอน ก็เปิดรับพนักงานนะลูก มีตำแหน่งตรงกับสายงานที่ชมพูเรียนมาด้วย บริษัทก็ดูจะมั่นคงดีนะเท่าที่แม่รู้มา เจ้าของเขารวยมากเชียวล่ะ”

“เหรอคะคุณแม่ เขาจะจ่ายเงินเดือนให้ชมพูเท่าไหร่ล่ะคะ” พรรณชมพูหัวเราะคิก

“เขาแจ้งไว้เลยว่าสายงานของชมพูจะได้เงินเดือนเริ่มต้น 20,000 บาท สำหรับผู้ที่จบใหม่ๆ แม่ว่าก็มากพอสมควรนะลูก”

“ค่ะ ชมพูก็ว่ามาก เอาเป็นว่าพรุ่งนี้ชมพูจะไปสมัครงานที่นั่นนะคะ”

“งั้นตอนนี้ลงไปช่วยแม่ชำกิ่งกุหลาบหน่อยดีกว่านะ”

“ค่า ได้เลยค่ะ”

บริษัทผลิตชุดชั้นในแบรนด์น้องใหม่ที่กำลังถูกจับตามองอย่างวัฒนาภักดี เจ้าของแบรนด์ Volume Sexy Bra ที่ออกแบบได้ถูกใจสาวๆ พรรณชมพูที่เคยรักชอบแบรนด์ดังๆ ก็ยังตกหลุมรักชุดชั้นในแบรนด์นี้ เพราะเมื่อสวมใส่แล้วให้ความรู้สึกสบายไม่อึดอัด ในขณะที่สวมใส่ก็ทำให้เรื่อนร่างอวบอิ่มสมชื่อหมูชมพูอย่างเธอกลายเป็นสาวสวยหุ่นเซ็กซี่ขึ้นมาทันตาเห็น

พรรณชมพูกรอกใบสมัครเสร็จเรียบร้อยและมีโอกาสเข้าไปสัมภาษณ์งานกับฝ่ายบุคคล ผลการสัมภาษณ์ทำให้เธอเกือบเดินคอตกออกไป เท้าเล็กๆ ของคนสูงแค่ 150 กำลังจะพ้นประตูกระจกบานสวิงไปแล้ว แต่ประชาสัมพันธ์ก็วิ่งมาตามเธอกลับเข้าไป

“ขอโทษนะคะน้อง คือผู้ใหญ่อยากสัมภาษณ์น้องด้วยตัวเองค่ะ”

“เหรอคะ”

“ค่ะ กรรมการผู้จัดการขอสัมภาษณ์น้องเองค่ะ”

“กรรมการผู้จัดการเลยหรือคะ เอ่อ คือหนูมาสมัครงานตำแหน่งพนักงานบัญชีนี่คะ แล้วทำไมถึง”

“ปกติไม่เคยเรียกสัมภาษณ์เองหรอกค่ะ วันนี้อยู่ออฟฟิศด้วยล่ะมั้ง ก็เลยอยากสัมภาษณ์น้องเองค่ะ”

“อ๋อค่ะ แต่หนูสงสัย ทำไมตำแหน่งงานบัญชีต้องถึงขนาดกรรมการผู้จัดการสัมภาษณ์เองด้วยล่ะคะ”

“อันนี้พี่ไม่ทราบหรอกค่ะ แต่อย่าให้ท่านรอนานนะคะ”

พรรณชมพูเดินตามประชาสัมพันธ์สาวสวยไปติดๆ เธอขึ้นลิฟต์ไปยังชั้นที่ 20 ก็ถึงห้องทำงานของกรรมการผู้จัดการ

“เชิญเลยค่ะ ท่านรออยู่ข้างใน”

พรรณชมพูตื่นเต้นจนมือเย็นเฉียบ กรรมการผู้จัดการตำแหน่งใหญ่ขนาดนี้ทำไมต้องการสัมภาษณ์เธอด้วยตัวเอง เธอบังคับขาสั่นๆ ให้ก้าวเข้าไปในห้องทำงานสีทูโทนกว้างขวาง เห็นผู้ชายอายุไม่น่าจะเกิน 35 กำลังเขียนอะไรบางอย่างยิกๆ

“เชิญนั่งครับ” เขาเอ่ยเชิญโดยไม่เงยหน้ามอง เขาดูสุภาพมาก

“แนะนำตัวหน่อยสิครับ”

พรรณชมพูกลืนน้ำลาย เมื่อกี้เธอก็เข้าไปแนะนำตัวเองกับฝ่ายบุคคลมาแล้ว เธอยังไม่ตื่นเต้นเท่านี้ แม้เขาจะยังไม่เงยหน้าขึ้น เขาก็ยังทำให้เธออึดอัดโดยไม่ต้องใช้ความพยายามเลยสักนิด

“ดิฉันชื่อพรรณชมพู กรกนก ค่ะ อายุ 23 ปี จบการศึกษาจาก...เอกวิชาการบัญชีค่ะ”

“เกรดเฉลี่ยเท่าไหร่ครับ”

“3.90 ค่ะ”

“เรียนเก่งมากสินะครับ” เขาพับแฟ้มแล้วเงยหน้าขึ้น

พรรณชมพูสบตาคมกริบสีนิลที่ดูเจิดจรัสขึ้นนิดๆ เขากำลังยิ้มให้เธอทางสายตา ผู้ชายคนนี้หล่อเหลามาก โครงหน้าค่อนข้างเหลี่ยม ปลายคางมีเคราขึ้นเขียว ริมฝีปากค่อนข้างหนาและมีสีชมพู แสดงว่าเขาไม่ชอบสูบบุหรี่ แพขนตานั่นสิ อะไรจะหนางอนได้ขนาดนั้น

“เอ่อ ก็นิดหน่อยค่ะ” เธอตอบยิ้มๆ

“คุณมีชื่อเล่นมั้ย”

“ชมพูค่ะ ดิฉันชื่อชมพู”

“แล้วชื่อที่เพื่อนเรียกติดปากล่ะครับ ชื่ออะไร”

“หมูชมพูค่ะ”

พรรณชมพูเห็นแววตาคมกริบวาบไหวเพียงนิดเดียว สายตาของเขาก็นิ่งสงบ

“ทำไมถึงเรียกแบบนี้ล่ะ”

“เพราะอ้วนไงคะ เพื่อนๆ ก็เลยชอบล้อว่าหมูชมพูๆ ล้อไปล้อมาก็เรียกกันติดปากเลย” เธอหัวเราะเบาๆ

“ตรงไหนที่อ้วน”

“คะ”

“ผมถามว่าคุณอ้วนตรงไหน”

“ทำไมจะไม่อ้วนล่ะคะ ดิฉันน้ำหนัก 50 สูง 150 ขนาดนี้เขาเรียกว่าอ้วนค่ะ”

“กำลังดีต่างหาก เอาล่ะ นอกจากบัญชีแล้วคุณทำอะไรเป็นมั่ง”

“ก็งานเอกสารค่ะ คอมพิวเตอร์โปรแกรมสำนักงานดิฉันใช้เป็นหมดค่ะ”

“ถ้าผมจะโยกคุณมาเป็นเลขาส่วนตัว คุณจะโอเคมั้ย”

“วะ ว่าไงนะคะ เลขาส่วนตัวของท่านหรือคะ”

“ผมดูแก่ขนาดที่คุณจะเรียกท่านเชียวเหรอ”

“ปละ เปล่านะคะ ท่านเป็นหนุ่มหล่อมาก”

“ถ้างั้นคุณก็อย่าเรียกผมว่าท่านเลย ผมไม่อยากแก่น่ะ เรียกคุณก็พอ”

“ได้ค่ะ คุณ”

“วายุ ผมชื่อวายุ วัฒนาภักดี”

เสียงของเขาอ่อนทุ้มไพเราะ เหมาะสมยิ่งนักกับท่าทีสุภาพชวนฝันแบบนี้ พรรณชมพูตอบรับข้อเสนอของเขาหลังจากได้ยินตัวเลขค่าจ้างของเธอ ถ้ากลับไปเล่าให้คุณแม่ฟัง ท่านจะดีใจมากกว่าหรือน้อยกว่าที่เธอกำลังดีใจอยู่ตอนนี้นะ

“อ้อ เครื่องแบบของคุณไม่มี แต่ผมชอบผู้หญิงใส่กระโปรงมากกว่าใส่กางเกง คงไม่ต้องบอกหรอกนะว่างานของคุณควรจะแต่งกายอย่างไรถึงจะเหมาะ”

“ค่ะท่าน เอ๊ย คุณวายุ เอ่อ ตกลงให้ดิฉันเริ่มงานเมื่อไหร่คะ”

“พรุ่งนี้ครับ”

พรรณชมพูแบกความดีใจกลับบ้าน พร้อมๆ กับความรู้สึกบางอย่างคลับคล้ายคลับคลา เธอรู้สึกเหมือนเคยเจอคุณวายุมาก่อนหน้านี้ แววตาของเขาเหมือนใครบางคน แต่คนๆ นั้นคือใคร เธอก็คิดไม่ออก

โทรศัพท์มือถือของพรรณชมพูสั่นพอดีกับที่เธอออกจากห้องน้ำ ร่างในชุดผ้าขนหนูสีชมพูลายดอก รีบพุ่งไปคว้ามือถือขึ้นมาดู ถ้านี่เป็นความฝัน พรรณชมพูขอนอนหลับฝันแบบนี้ไปนานๆ

‘สวัสดีครับ ไม่ทราบว่าคุณหมูชมพูนอนหรือยังครับ’

พี่เสือส่งข้อความทางไลน์มาหาเธอ พรรณชมพูอยากกรีดร้องให้ดังสุดๆ วันนี้ช่างเป็นวันที่ดีมากสำหรับเธอจริงๆ ได้ทั้งงาน ได้ทั้งเจ้านายรูปหล่อ ได้เงินเดือนสูงลิบ (ในความคิดของเธอ) และสิ่งที่ทำให้พรรณนาชมพูดีใจที่สุดก็คือ พี่เสือส่งไลน์มาหา

‘หมูชมพูไม่อยากตื่นเลยค่ะ ถ้านี่คือความฝัน’

‘ทำไมล่ะครับ ผมรบกวนเวลาพักผ่อนของคุณหรือเปล่า’

‘ไม่ค่ะ หมูชมพูยังไม่นอนค่ะ พี่เสือล่ะคะทำไมยังไม่นอนอีก’

‘ผมไม่เคยนอนก่อนตีหนึ่งเลยสักคืน’

‘พี่เสือมีธุระอะไรกับหมูชมพูหรือเปล่าคะ’

‘ผมคิดถึงคุณ’

ว่าไงนะ พี่เสือพิมพ์ผิดใช่ไหม

‘อย่าทำให้หมูชมพูดีใจเล่นเลยค่ะพี่เสือ’

‘คิดถึงจริงๆ อยากเจอคุณ ได้มั้ย’

ว้าวววว คนเดียวใช่มั้ย พี่เสืออยากนัดเจอกับเธอคนเดียวหรือเปล่า

‘พี่เสือมีนัดกับใครหรือเปล่าคะ’

‘กับคุณ ผมกำลังขอนัดคุณ แบบที่ไม่มีคนอื่น คุณขัดข้องไหม ถ้าไม่ได้ก็ไม่เป็นไรครับ’

พรรณชมพูไม่ตอบ ไม่ใช่ลังเลใจเพราะใจที่กำลังโลดเต้นกระโดดไปหาเขาตั้งแต่ที่เขาบอกคิดถึงแล้ว แต่ที่เงียบไม่พิมพ์ตอบเพราะตื่นเต้นจนมือสั่น พิมพ์ผิดพิมพ์ถูกจนต้องลบหลายครั้งหลายหน

‘แค่นัดทานข้าวด้วยกันในรีสอร์ต ไม่ต้องเห็นหน้าเต็มๆ ใส่หน้ากากทานข้าวกันเท่านั้นครับ’

‘ค่ะ’ ไอ้ที่คิดจะตอบกลับน่ะยาวเหยียด แต่พิมพ์ไปได้เต็มที่เท่านี้

‘คุณตกลง?’ เขาไม่แน่ใจ

‘ค่ะ แล้วเราจะมีอะไรกันหรือเปล่าคะ คือหมูชมพู’

‘คุณชอบที่ผมทำกับเนยไหม’

‘ทำอะไรเหรอคะ’ นี่เธอบ้าหรือไงที่ไปย้อนถามเขาทั้งที่รู้

‘กอด จูบ ลูบไล้ ดูดนม ลงลิ้น และ’

‘พี่เสือคะ’ มือของพรรณชมพูเปียกชื้น เธอพยายามบังคับมือสั่นๆ ให้พิมพ์ตอบไม่ให้เว้นระยะ

‘ครับ’

‘พี่เสือจะทำอย่างนั้นกับหมูชมพูหรือคะ หมูชมพูไม่สวย อ้วนก็อ้วนนะคะ รูปร่างของหมูชมพูน่าเกลียดมาก’

‘ไม่มีเลยครับ ไม่มีส่วนไหนของคุณที่น่าเกลียด แต่จะให้ดีผมจะตอบคำถามนี้กับคุณหลังจากเห็นคุณทั้งตัว ผมอยากทำให้คุณมีความสุข’

‘แพงไหมคะ คือหมูชมพูเพิ่งจะได้งานค่ะ ยังไม่เริ่มทำงานเลย พี่เสือคิดค่าบริการแพงไหมคะ’ เพราะครั้งก่อนเธอจ่ายไปมากพอสมควร แต่ค่าห้องพี่เสือออก ซึ่งห้องหรูๆ แบบนั้นก็น่าจะแพงอยู่ และอาจจะไม่คุ้มกับค่าจ้างที่เขาได้รับ

‘แพงครับ แต่ไม่คิดเงิน ผมแค่อยากกินคุณทั้งตัว หรือถ้าคุณจะให้ผมเป็นฝ่ายเสียเงินบ้างก็ได้นะครับ สำหรับคุณ ผมจ่ายไม่อั้น’

พรรณชมพูไม่รู้สึกว่าถ้อยคำนั้นของเขาจะดึงเธอลงต่ำ เธอรู้ว่าเขาสุภาพมากเพียงใด เธอรู้ว่าเขาไม่ได้พูดเล่น เขาจะไม่ทำให้เธอรู้สึกว่าเป็นผู้หญิงขายตัว พี่เสือผู้แสนดีและเร่าร้อนจะทำให้เธอมีความสุข

‘ถ้าพี่เสือยินดีบริการ หมูชมพูก็ยินดีค่ะ แต่ว่า’

‘กลัวผมหรือครับ’

‘ไม่ค่ะ แต่หมูชมพูยังไม่เคยนะคะ อาจจะทำให้พี่เสือไม่พอใจไปบ้าง’

‘ผมจะสอนคุณเอง แต่มีข้อแม้คุณต้องจำไว้ใช้กับผมเท่านั้น’

‘ค่ะ’

‘ผมขออะไรอย่างนึงได้ไหมครับ’

‘อะไรคะพี่เสือ’

‘ช่วยทำตามที่ผมบอกได้ไหมครับ ผมอยากช่วยตัวเอง คุยกับคุณแล้วผมรู้สึกดีจัง’

หรือพี่เสือจะเป็นพวกโรคจิต พรรณชมพูเริ่มไม่แน่ใจในข้อนี้ แต่กระนั้นเธอก็ยังตอบรับ ขึ้นชื่อว่าเป็นพี่เสือ เขาคือผู้ชายคนเดียวที่พรรณชมพูมองเห็นนอกจากคุณพ่อ ไม่ว่าเขาจะขออะไร เธอก็ยินดีทำให้ไม่คิดอิดออด ใจส่วนหนึ่งเชื่อว่าพี่เสือไม่ใช่คนร้ายกาจอะไร พี่เสือเป็นคนดี เป็นคนน่าคบ ไม่อย่างนั้นคนในเว็บไซต์ก็คงไม่ชื่นชมพี่เสือต่างๆ นานาจนดังระเบิด

‘ค่ะ’

‘เอานิ้วลูบกลีบดอกไม้ของคุณสิครับ แล้วบอกผมว่ามันเปียกหรือเปล่า’

คำสั่งตัวอักษรของเขาสามารถทำให้พรรณชมพูนอนราบไปบนเตียง เธอเอามือสอดเข้าไปใต้กางเกงชุดนอนสีขาวลายน่ารัก ปกติเธอจะไม่ใส่ชุดชั้นในเวลานอนเพราะมันสบายดี แต่ตอนนี้พรรณชมพูรู้สึกว่ามันง่ายเกินไป น่าจะมีกางเกงชั้นในอีกชั้นเพราะกั้นไม่ให้นิ้วของเธอเคลื่อนเข้าหากลีบเนื้อของตัวเองง่ายๆ

‘เป็นไงบ้างครับ เงียบเชียว’

ก็พิมพ์ไลน์ แล้วจะให้ได้ยินเสียงยังไงล่ะคะพี่เสือ

พรรณชมพูกดปลายนิ้วบนจุดส่วนบน ปุ่มเนื้อนี้ที่เธอเห็นพี่เสือเลียให้เนย ภาพปลายลิ้นของพี่เสือผุดขึ้นในมโนภาพ ลิ้นของเขากำลังเลียไปบนกลีบกายของเนย ไม่สิ ของเธอต่างหาก

เรียวขาของพรรณชมพูแยกกว้างดันขอบเอวกางเกงแบบยางยืดให้ยืดออก ทรวงอกกระพือไหวสูงขึ้นและต่ำลงตามแรงหายใจ ยามที่นิ้วมือของพรรณชมพูช่วยกันคลี่กลีบกายนุ่มนิ่มออกจากกัน

‘หมูชมพูครับ เป็นยังไงบ้าง คุณเงียบจนผมจะรอไม่ไหวแล้ว’

‘พี่เสือคะ หมูชมพูมีน้ำลื่นๆ ออกมาเยอะเลยค่ะ’

‘น้องหมูชมพูกำลังคิดถึงใครอยู่ครับ ภาพวันนั้นเหรอ’

‘ใช่ค่ะ แต่ไม่ใช่เนย’

‘โอวววว ผมก็เหมือนกัน เปลี่ยนจากเนยมาเป็นคุณ ผมกำลังตวัดลิ้นเลียเม็ดละมุดของคุณ ครางสิครับ’

‘อ๊า’ พรรณชมพูไม่ได้พิมพ์อย่างเดียว แต่เธอยังครางออกมาจริงๆ เสียงของเธอสั่นพร่า มือของเธอก็อุ่นร้อนจนเหงื่อชื้น กลีบกายของเธอเปียกลื่นด้วยสารคัดหลั่งที่ทะลักทลายออกมาอย่างต่อเนื่อง

‘เสียวไหมครับ’

‘เสียวค่ะ’ นี่เธอก็บ้าตอบคำถามเขาทุกข้อ

‘ผมกำลังกลืนกินน้ำสาวของคุณ น้ำคุณทั้งหอมทั้งหวานจนผมไม่อยากกระดกหน้าขึ้น ผมหลงใหลกลีบกายของคุณ ปุ่มกระสันของคุณน่ารักมาก ผมกำลังกลืนกินคุณอย่างช้าๆ’

มือข้างหนึ่งชูมือถือขึ้นเพื่ออ่านข้อความในไลน์ มืออีกข้างยังคงวนเวียนอยู่บนเนินอูม ปลายนิ้วชี้ของพรรณชมพูบี้ติ่งเนื้อ มันทำให้เธอคลั่ง ร่างกายร้อนผ่าว และเธอก็กรีดเสียงครางออกมาไม่ยั้ง ภาพที่พี่เสือกำลังกลืนกินกลีบดอกไม้ของเธอยังไม่จบ

‘ตอนนี้ นิ้วของผมแทรกเข้าไปในร่องสวรรค์ของคุณ โอววว ร่องของคุณเล็กมาก เนินพลูของคุณเบียดบดนิ้วของผมในตอนนี้ เพราะคุณกำลังหนีบขาเข้าหากัน’

ใช่เลย พี่เสือรู้ได้ไง นิ้วของเธอลอดเข้าไปในร่องสวรรค์ที่มีน้ำลื่นๆ ไหลนอง เธอกำลังมีอารมณ์

‘น้องหมูชมพูกำลังมีอารมณ์มากสินะครับ สอดนิ้วเข้าไปในร่องสิครับ ผมกำลังยัดลำมังกรเข้าไปในร่องสวรรค์ของคุณ อา คุณรัดผมแทบจุกแน่ะ เสียวไหมครับ’

‘เสียวมากค่ะพี่เสือ’

พรรณชมพูหยุดมือไม่ได้ เธอขยับนิ้วให้เร็วขึ้นเรื่อยๆ อารมณ์กระพือขึ้นฟ้าแต่ก็ยังไม่ถึง เธอรู้สึกว่ามันยังไม่ถึง

‘บี้ติ่งเสียวสิครับ ผมกำลังเลียให้อยู่นะ ผมเสียวมากเลยครับ’

พรรณชมพูทำมือถือร่วง และก็ปล่อยให้มันนอนแอ้งแม้งอยู่อย่างนั้น หน้าจอยังสว่างวาบ พี่เสือกำลังรออยู่ แต่เธอกำลังจะไปให้สุด เธอบี้ติ่งเสียวที่รู้สึกว่ามันเห่อบวม มันใหญ่ขึ้นและลื่นมาก ได้ยินเสียงเหมือนน้ำกระฉอก เหมือนเอามือตีน้ำเล่น มันดังมาจากจุดนั้น

ใบหน้าของพรรณชมพูเงยขึ้น บั้นท้ายแอ่นร่อนอย่างไร้การควบคุมใดๆ อารมณ์เตลิดจนกู่ไม่กลับ อีกนิด อีกนิดเดียวเท่านั้น

และ

“อ๊า” เธอกรีดเสียงครางออกมาดังๆ ร่างสั่นเทิ้มและเปียกชื้น สะโพกงอนถูกทิ้งลงแผ่หลา เปลือกตาปรือปรอย มือไม้อ่อนแรง

‘เสร็จแล้วสินะครับน้องหมูชมพู’

ดวงตาปรือปรอยเบิกกว้าง พี่เสืออยู่ในไลน์และกำลังรอเธออยู่ คำถามของพี่เสือทำเธออายม้วน ดึงกางเกงนอนขาสั้นขึ้นมาสวม

‘ค่ะ’ เธอตอบกลับไป

‘ดีจังเลยครับ ผมไม่เสร็จ’

‘อ้าว พี่เสือไม่ได้ช่วยตัวเองหรือคะ’

‘เปล่าหรอกครับ ผมไม่นิยมชักว่าว’

‘แล้วทีนี้จะทำยังไงคะ ค้างหรือหาคนปล่อย’

‘555 คงต้องอย่างหลัง นอกจากน้องหมูชมพูจะมาหาผมพรุ่งนี้’

ใจที่เพิ่งจะเต้นเป็นปกติเริ่มเต้นกระหน่ำอีกหน เมื่อพี่เสือรับปากจะรอพบเธอพรุ่งนี้และจะไม่ให้ใครมาช่วยคืนนี้ พรรณชมพูตื่นเต้นจนไม่รู้ว่าคืนนี้จะนอนหลับหรือเปล่า เธอพิมพ์ตอบรับคำเชิญกลับไป หน้าร้อนซู่ซ่าขนลุกชูชันไปทั้งตัว

‘แล้วเจอกันนะครับ’

เสี้ยวหนึ่งพรรณชมพูคิดว่าพี่เสือเป็นนักต้มตุ๋นหรือเปล่าที่นัดเจอเธอเดี่ยวๆ คือแผนการอะไรหรือเปล่า แต่ความดีใจไม่จางหาย ความเชื่อว่าเขาเป็นคนดีก็ยังมีอยู่เต็มพิกัด และความเป็นคนมองโลกสวยก็ทำให้เชื่อว่า ถ้าเขาจะทำอะไรเธอ เขาทำตั้งแต่วันแรกที่เจอกันแล้ว พรรณชมพูไล่ความคิดนั้นออกไป ไม่ว่าเขาจะดีหรือร้าย เธอจะไปพบเขาตัวต่อตัว