เพราะมึงเป็นของกู |Ep.14| NC

"มึงโอเคแล้วนะ...อ๊าสสส!~" พอเห็นว่าคนใต้ร่างยอมอยู่นิ่ง ติณเลยเอามือที่ปิดปากปุณออก

"โอเคก็เหี้ยแล้ว!! เจ็บขนาดนี้"

"แล้วมึงจะเอายังไงอ่ะ กู...ถอยไม่ได้แล้วจริงๆ" ติณร้องบอกอย่างขอความเห็นใจ พลางจูบลงบนลาดไหล่นวลอ้อนวอนให้ปุณรับรู้ถึงความทรมาน

"เข้ามาขนาดนี้แล้ว เอาๆ ให้เสร็จเหอะ!" อันที่จริงเขาเองก็อยากรู้อยากลองเหมือนกัน ครั้งแรกกับติณก็คงไม่เสียหายอะไร ยังไงเราก็มีความรู้สึกดีๆ ให้กันอยู่แล้ว

"ขอบใจนะ" รอยยิ้มหวานปรากฏขึ้นบนใบหน้าหล่อเหลา ก่อนที่เขาจะเม้มปากนัยน์ตาฉายแววหื่นกระหายราวกับเปลี่ยนไปเป็นคนละคน แล้วจึงค่อยๆ ดึงแก่นกายออกมาจนเกือบหลุดแล้วดันมันเข้าไปใหม่จนสุดโคน ทำแบบนี้ซ้ำๆ เนิบนาบอยู่อย่างนั้นจนได้ยินเสียงครางแผ่วของปุณ

และเสียงนั้นเป็นเสียงที่เปิดประตูสู่สรวงสวรรค์สำหรับติณ เพราะทันทีที่รู้ว่าร่างกายปุณเริ่มให้ความร่วมมือ เขาก็กล้าที่จะเร่งจังหวะการตอกอัดให้เร็วขึ้น จนเกิดเสียงกระแทกกระทั้นอย่างหยาบโลน

"อ๊ะ!!..อึก..อื้ออ!!" ปุณนอนแนบหน้าลงบนหมอนตุ๊กตาพลางเอามือปิดปากตัวเองที่ร้องครางออกมาไม่ขาดสาย จะให้หยุดร้องก็ไม่ได้ ตอนนี้เขาควบคุมตัวเองไม่ได้เลย แล้วยิ่งถูกมือหนาล้วงลงมาชักรูดแก่นกายให้ นั่นยิ่งทำให้หัวสมองเขาขาวโพลน ราวกับไปลอยตัวท่องอยู่ในอวกาศ

ไอ้นี่มันช่ำชองเกินไปแล้ว!

สะโพกสอบทำงานอย่างรวดเร็วราวกับเครื่องจักรที่ควบคุมด้วยแรงไฟฟ้า แม้ตอนนี้เพนจะรูดซิบเปิดเต๊นท์เข้ามาก็หยุดเขาไม่อยู่อีกต่อไปแล้ว ทั้งเสียงเนื้อกระแทกทั้งเสียงครางอู้อี้ที่แข่งกันร้อง ถ้ายังกล้าเปิดเข้ามาเขาก็ไม่รู้จะสรรหาคำไหนมาด่ามันแล้วล่ะ

ปุณเหมือนได้เปิดโลกใบใหม่เมื่อร่างกายได้รู้จักกับคำว่าสุขสม ทั้งการที่ติณเล้าโลมให้ก่อนหน้านี้และในตอนนี้ที่ถูกท่อนเอ็นขนาดใหญ่ตอกอัดซ้ำๆ อยู่ด้านหลังมันทำให้เขารู้สึกเป็นตัวของตัวเองที่สุด

แต่ก็ไม่ใช่ว่าจะกับใครก็ได้นะ ก็ต้องเป็นคนที่รู้สึกดีด้วยอยู่แล้ว ครั้งแรกของเขาถึงจะเจ็บมากจนน้ำตารื้นทว่ามันก็รู้สึกอุ่นใจ เพราะคนๆ นั้นไม่ใช่ใครที่ไหนแต่เป็นติณ

"ซี๊ดดด~ ไอ้ติณ!" ปุณเบ้หน้ากัดปากเมื่อมือที่ชักรูดแก่นกายด้านหน้ารัวเร็วตามจังหวะการกระแทกกระทั้นที่ช่องทางด้านหลัง

มันเหมือน...มีบางอย่างกำลังมาเยือน ความเสียวซ่านรวมตัวกันที่แท่งรักร้อนแข็งขืน นำพาเส้นประสาทสั่งการให้ร่างกายจิกเกร็งไปทั้งตัว รวมถึงปลายเท้าที่เริ่มชา

ติณเองก็เริ่มเห็นสวรรค์อยู่รำไร เอวหนาขยับอัดความแข็งขืนเข้าผ่านความคับแน่นเร็วขึ้น แรงตอดรัดจากโพรงอ่อนนุ่มทำให้เด็กหนุ่มหน้ามืดตามัว หัวสมองขาวโพลนจนควบคุมตัวเองไม่ได้ ทิ้งลำตัวลงไปแนบแผ่นหลังบางแล้วลากปลายลิ้นเลียไปทั่วผิวเนื้อขาวละเอียด มือขวายังทำงานให้ท่อนเอ็นอีกอันไม่ขาดตกบกพร่อง แล้วเร่งสะโพกกระแทกใส่บั้นท้ายขาวๆ จนเกิดเสียงลามกหยาบโลนไปทั่วทั้งเต๊นท์

จนกระทั่ง...

"ซี๊ดดด! อ๊าสสสสส!!!~"

"อ่าสสสสส์!!!~"

น้ำขาวขุ่นถูกปลดปล่อยเข้าไปเต็มช่องทางรักคับแน่น ขณะเดียวกันปุณเองก็ปล่อยสายธารน้ำรักออกมาเต็มมือเขา แถมยังเปรอะเปื้อนไปทั่วผ้านวม

สองร่างนอนหอบหายใจพักร่างกายที่ออกไปท่องโลกมาเมื่อครู่โดยไม่มีใครพูดอะไรออกมา จะว่าหมดแรงจนพูดไม่ออกก็ได้ แล้วยิ่งปุณเองที่ถูกคนตัวใหญ่กว่านอนทับยิ่งไม่ต้องขอให้เอื้อนเอ่ยอะไรเลย คำเดียวที่จะพูดสั้นๆ ก็คือ...

"มึงลุกดิ๊ไอ้เหี้ยติณ!"

"แห้ก!..แห้ก!...ไม่เอาอ่ะ สบายตัวดี" คนแนบหน้าอยู่บนแผ่นหลังนุ่มพูดด้วยรอยยิ้มหวานขณะหลับตาพักเอาแรงอยู่

อยู่ดีๆ ก็หลงรักร่างกายขาวขี้โรคของปุณขึ้นมาทั้งที่ก่อนหน้านี้เคยรักแค่ตัวตนของปุณ

"มึงสบายคนเดียวน่ะสิ! สาบานว่านี่ครั้งแรก...ช่ำชองขนาดนี้ทำกูคิดไปแล้วว่ามึงต้องเคยแอบคบใครมาก่อน"

"คบก็เหี้ยแล้ว กูตัวติดมึงมาตั้งแต่เด็ก บ้านติดกัน เรียนห้องเดียวกันจนจะจบมอหกแล้ว กูทำอะไรมึงจะไม่เห็นได้ไง"

คำตอบของติณทำเอาคนที่นอนหลับตาคุยอมยิ้มขึ้นมา ก่อนจะตอบเสียงแผ่วๆ ออกไปว่า "ก็จริง"