ตอนที่ 6 เธอน่าสนใจ

ตอนที่ 6 เธอน่าสนใจ

ช่วงเย็นหลังเลิกงานเวลาเดิม ในขณะที่น้ำผึ้งกำลังเดินออกจากอาคารสำนักงาน อยู่ๆเธอก็เจอผู้ชายคนหนึ่งที่ไม่อยากเจอ แต่บางครั้งมันก็เลี่ยงยาก ทุกครั้งที่เจอหน้ากันเธอจะพยายามรักษาระยะห่างให้ได้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้

"สวัสดีครับคุณน้ำผึ้ง" นึกแล้วว่าเขาจะต้องหยุดทักทายเธอ เมื่อไหร่จะไปผุดไปเกิดสักทีนะ

"สวัสดีค่ะ" ใบหน้าหวานอมยิ้มฝืนๆส่งไปให้ ในใจแอบคิดว่าซวยจริงๆที่ได้เจอ!

"เรื่องที่เราเคยคุยกันค้างไว้เมื่อไหร่คุณจะตกลงสักที" ทุกครั้งที่เจอหน้ากันเขาก็พูดแต่เรื่องเดิมๆ นั่นก็คือทาบทามให้เธอไปร่วมงานด้วย โดยยื่นข้อเสนอเป็นตำแหน่งงานและเงินเดือนที่มากกว่าที่เธอเคยได้ พร้อมกับสถานะสุดหรูที่ใครๆก็อยากได้แต่ไม่ใช่เธอ นั่นก็คือสถานะเมียเก็บ เพราะเขามีภรรยาอยู่แล้ว

"ไม่สนใจหรอกค่ะ" เธออมยิ้มฝืนๆส่งไปให้เขาอีกครั้ง จะเดินหนีก็กลัวว่าจะเสียมารยาทเพราะอายุเขาก็น่าจะเป็นน้องพ่อของเธอไม่กี่ปี

"ไม่ลองคิดดูอีกหน่อยเหรอครับ ดูๆแล้วคุณก็น่าจะอดอยากปากแห้งมานาน" คำพูดทุเรศแบบนี้ถ้าตรงนี้คนไม่เยอะเธออาจจะไม่เกรงใจ ในเมื่อเขาไม่ให้เกียรติเธอ เธอเองก็ไม่จำเป็นต้องไว้หน้าเขาเช่นกัน

"ขอบคุณที่เป็นห่วงนะคะ แต่พอดีฉันเลือกกินค่ะ ดูจากอายุของคุณแล้ว น่าจะต้องใช้เวลาปั่นนานกว่าจะขึ้น ขอตัวนะคะพอดีฉันมีเวลาน้อย" พูดด้วยน้ำเสียงรังเกียจจากนั้นเธอจึงเดินจากไปสวยๆ ทำเอาชนะพลถึงกับขบกรามแน่นด้วยความโมโหแต่ไม่สามารถแสดงความไม่พอใจออกมาได้ เนื่องจากตรงนี้มีผู้คนค่อนข้างหนาแน่นเพราะเป็นเวลาเลิกงาน

"ปากดีนัก สักวันเถอะได้เจอดีแน่" หันมองตามแผ่นหลังเล็กเดินจากไปพร้อมกับพูดคาดโทษเธอเสียงเบา

ทางด้านภาคินกับณดล ทั้งสองเดินมาเห็นเหตุการณ์เข้าพอดี จึงหยุดยืนดูอยู่สักครู่

"ณดล...คนนั้นใครเหรอ เหมือนว่าจะไม่ได้อยู่ในบริษัทเดียวกับเราใช่มั้ย" ชนะพลมีตำแหน่งเป็นถึงรองประธาน ทำงานอยู่ในอาคารสำนักงานที่เดียวกันแต่คนละบริษัทอายุสี่สิบห้าปี มีภรรยาแล้ว

"คุณชนะพลน่ะครับ รองประธานบริษัทxxx ผมเคยได้ยินมาว่าชอบมาทาบทามให้คุณน้ำผึ้งไปทำงานด้วยอยู่บ่อยๆ เห็นว่ายอมจ่ายให้เธอมากกว่าที่เราจ่ายให้อีกนะครับ" ภาคินฟังณดลอธิบายพลางคิดใจในว่าไอ้เลขาของคุณปู่นี่ก็รู้เยอะดีเหมือนกันแฮะ

"แล้วทำไมเธอถึงไม่ไปล่ะ ถ้าเงินจะดีขนาดนั้น"

"ผมก็ไม่ทราบ แต่คิดว่านายนั่นน่าจะอยากได้อย่างอื่นด้วยที่ไม่ใช่แค่เรื่องงาน" จบประโยคของณดล ชายหนุ่มทั้งสองสบตากันโดยนัยน์ตานั้นมีคำตอบที่ผู้ชายนั้นรู้กัน จากนั้นก็ไม่ต้องอธิบายต่อ ภาคินเข้าใจในสิ่งที่ณดลต้องการจะสื่อได้ไม่ยาก

"อะไรจะเนื้อหอมขนาดนั้น" เธอน่าสนใจ!

"ถ้าบอสสนใจเธอ คู่แข่งเยอะหน่อยนะครับ บอกเลย..."

"กลับกันเถอะ" ในขณะที่ภาคินนั่งรถกลับบ้าน ระหว่างทางนั่งคิดอะไรไปเพลินๆ อยู่ๆผู้หญิงที่ชื่อน้ำผึ้งก็เข้ามาวนเวียนกวนอยู่ในใจเขาไม่ยอมเลิก

@คฤหาสน์คุณปู่

ก้าวขาเดินเข้าบ้านปุ๊บ เสียงของคุณปู่ก็ดังขึ้นมาปั๊บ

"คิน...วันนี้ที่บริษัทเป็นยังไงบ้าง" คงไม่ได้ถามเรื่องงานอีกตามเคย เฮ่อ...คุณปู่นะคุณปู่

"ให้โอกาสผมอีกหน่อยไม่ได้เหรอครับ จะรีบไปไหน นี่ผมก็เพิ่งจะไปทำงานได้แค่สองวันเองนะครับ"

"ปู่ก็แค่อยากรู้ ตกลงมีคนที่หลานพอจะสนใจบ้างหรือยัง"

"จะว่าไปแล้วก็มีอยู่คนนึง สวยมากเลยครับ...แต่ผมกลัวคุณปู่จะไม่ชอบเธอ" คนอะไรก็ไม่รู้สวยอย่างกับนางฟ้านางสวรรค์ แถมยังมากความสามารถ แต่มีอยู่สิ่งหนึ่งที่เขาไม่ชอบ นั่นก็คือเธอสวยเกินไป ไม่รู้เนื้อจะหอมอะไรขนาดนั้น เขามาทำงานได้แค่เพียงสองวันเห็นมีผู้ชายเข้าหาเธอตั้งหลายคน

"เมียของแก แกเป็นคนชอบไม่ใช่ปู่สักหน่อย"

"เธอเป็นคุณแม่เลี้ยงเดี่ยวครับ มีลูกแล้ว" จบคำตอบของภาคิน ทำให้คุณปู่เงียบไปครู่หนึ่งจากนั้นท่านก็พูดขึ้นมาว่า...

"ผู้หญิงดีๆมีเยอะแยะแกอย่ามาล้อปู่เล่น" ประโยคนี้ของคุณปู่ทำให้ภาคินแอบถอนหายใจเบาๆออกมา นอกจากเธอคนนี้แล้ว ผู้หญิงอื่นเขาก็ยังไม่รู้สึกถูกใจใครเลยสักคน

"แล้วถ้าผมชอบแบบนี้ล่ะครับ" เป็นงานแล้วไม่ต้องสอนดีจะตาย คนที่เติบโตมาจากเมืองนอกอย่างเขาไม่ถือสาเรื่องพวกนี้หรอก ติดก็แต่คุณปู่ไม่รู้ว่าท่านจะว่ายังไง

"อายุเท่าไหร่"

"น่าจะน้อยกว่าผมหลายปี ประมาณยี่สิบเจ็ด ยี่สิบแปดครับ"

"อือ...ถ้าแกชอบจริงๆปู่ยอมก็ได้ แต่อย่าลืมเรื่องเงื่อนไขของเราก็แล้วกัน"

"เงื่อนไขอะไรเหรอครับ" นอกจากหาเมียแล้วยังจะมีอะไรอีก...

"วะไอ้นี่ เธอต้องสามารถมีหลานให้ปู่ได้และเธอจะต้องรักแกจริงๆ ปู่ขอแค่นี้" ความรักเป็นพื้นฐานของครอบครัวที่อบอุ่น เหลนที่ออกมาจะต้องมีความสุขและเติบโตขึ้นมาในสภาพแวดล้อมที่ดี ถึงจะโตมามีคุณภาพและสามารถดูแลธุรกิจของท่านได้ นี่คือสิ่งที่ท่านมองการไกล

"เธอมีลูกแล้วคุณปู่โอเคแน่นะครับ"

"ก็เคยบอกไปแล้วไงว่ามาตรฐานผู้หญิงปู่ให้แกเป็นคนตัดสินใจ เมียแกไม่ใช่เมียปู่สักหน่อย แต่ถ้าได้เลือกแล้วก็ห้ามมาเสียใจทีหลังก็แล้วกัน แล้วขอบอกไว้ก่อนเลยนะ ถ้าปู่ยังมีชีวิตอยู่ ถ้าได้มีเลือดเนื้อเชื้อไขเกิดขึ้นมาแล้ว ปู่ไม่มีทางยอมให้แกเปลี่ยนใจเด็ดขาด สงสารเหลนตาดำๆน่ะ เพราะฉะนั้นรู้นะว่าควรจะทำตัวยังไง" ความหมายของคุณปู่ก็คือถ้าได้เลือกแล้วห้ามเลิก ห้ามเปลี่ยนใจ

"ผมยังไม่ได้บอกคุณปู่เลยว่าจะตกลง อย่างน้อยๆก็ต้องทดลองใช้ก่อน ดีหรือไม่ดีเดี๋ยวค่อยมาว่ากันทีหลัง ส่วนเรื่องหน้าตาเธอผ่านครับ" คุณปู่ถอนหายใจยาว ตราบใดที่ยังไม่มีเลือดเนื้อเชื้อไขเกิดขึ้น ท่านยังไม่นับก็ได้

"ใช่หนูน้ำผึ้ง ผู้จัดการฝ่ายขายหรือเปล่า"

"คุณปู่รู้จักเธอ!" น้ำเสียงค่อนข้างตื่นเต้น

"แปลกตรงไหน" ท่านย่อมต้องรู้จักผู้บริหารทุกคนในบริษัทของท่านอยู่แล้ว

"จริงด้วย ว่าแต่เธอในสายตาของคุณปู่เป็นยังไงบ้างครับ" ขอถามความคิดเห็นในฐานะที่ท่านรู้จักเธอมานานแล้ว แต่เขาเพิ่งจะรู้จักเธอได้แค่สองวัน

"เธอทำงานเก่งอยู่นะ" เธอเป็นคนเก่งมีความเป็นตัวเองสูง สามารถปกป้องลูกน้องทุกคนในทีมของตัวเองได้ดี

"เดี๋ยวสิครับคุณปู่ ผมไม่ได้ถามเรื่องงาน"

"เรื่องอื่นปู่ไม่รู้หรอก ปู่รู้แค่ว่าเธอมีลูก เพราะเธอเป็นคนเดียวในบริษัทที่ไม่เคยทำโอทีเลยแต่งานเสร็จเรียบร้อยดี" ถ้าไม่ใช่คุณปู่พูดเขาไม่มีทางเชื่อเด็ดขาด มันจะเป็นไปได้ยังไง เธอจะเก่งเกินไปแล้ว ลูกก็ต้องเลี้ยง งานก็ต้องทำ ถือว่าเป็นผู้หญิงที่มีความรับผิดชอบสูงมากคนหนึ่ง...เหมาะสม!

"คุณปู่คิดว่าเธอเหมาะสมมั้ยครับ"

"แล้วถ้าปู่บอกว่าไม่เหมาะสมล่ะ" ประโยคนี้ท่านแหย่หลานชายเล่น

"อ้าว...ทำไมพูดแบบนี้ล่ะครับ"

"ปู่ล้อเล่นแล้วแต่หลานเถอะ ว่าแต่มั่นใจแค่ไหนว่าเธอจะเลือกหลาน"

"ผมออกจะหล่อ" หลงตัวเอง!

"ถุย!"

"เอ๊ะ!...คุณปู่นี่ ผมเป็นหลานคุณปู่นะครับ"

"รู้แล้วว่าเป็นหลาน แต่แกจะต้องใช้ความสามารถของตัวเองจีบเธอ ห้ามบอกถึงสถานะของปู่กับแกเด็ดขาดจนกว่าจะถึงเวลาที่เหมาะสม"

"เมื่อไหร่ครับถึงจะเหมาะสม"

"เมื่อคนที่แกเลือก รักแกจากใจจริง" ถ้าวันนั้นมาถึง ผู้หญิงคนนั้นคงเป็นคนที่น่าอิจฉาที่สุด

"ได้ครับ ไม่มีปัญหา" อันที่จริงสิ่งที่เขามีอยู่ตอนนี้ก็ไม่ได้ขี้เหร่ มันจะไปยากอะไรก็แค่จีบสาว