บทที่ 1 ได้ทุนเรียนฟรี

"แก่นี้จะดวงดีไปหมดทุกอย่างเลยใช่ไหมเพื่อน พวกเราสามคนสอบแถบตายกว่าจะได้ทุนแบบแก่"

"ใช่ เมเน่แก่ทำยังไงถึงสอบติดในรอบเดียวได้แบบนี้ บอกเทคนิคพวกเราหน่อยสิเผื่อจะได้เอาไว้ใช้ตอนสอบบ้างนะ"

"พวกแก่พอเลย คิดว่ายายเมเน่มันจะบอกเหรอไงฮะ ในเมื่อมันก็ไม่ได้มีเทคนิคอะไรเลยนอกจากคิดถึงเขา คนที่เป็นแรงใจของมันจริงไหมหละ บอกพวกเรามานะอย่าปิดปังเพื่อนอกเลย พวกเรามองตาแก่ก็พอจะดูออกว่าแก่ชอบราชาแห่งเสียงเพลงอย่างเขาเต็มๆประตูเลยเพื่อน เพราะเวลาแก่ได้ยินเสียงเพลงของเขาแก่จะหน้าแดงสุดๆ แล้วก็ดันสอบได้คะแนนดีตลอดเพราะอะไรกันแน่บอกมาเลยนะพวกเราอยากรู้ว่าเพลงของเขามีอะไรที่ทำให้แก่ สามารถสอบผ่านได้ง่ายๆแบบนี้ ไม่เหมือนพวกเรากว่าจะเข้าใจก็หลายรอบ"

"เพลงของเขาทุกเพลง มันก็บอกชัดเจนในตัวอยู่แล้ว พวกแก่แค่ต้องตีความเพิ่มเติมในความหมายของเพลง อาจารย์เขาต้องการดูว่าพวกเราจะสามารถเข้าถึงตัวโน๊ตในแต่ตัวที่เขาสื่อออกมา ได้มากน้อยแค่ไหนก็เท่านั้นเองไม่ใช่หรือไง"

"เอ้อจริง แต่พวกเราไม่เก่งแบบแก่นี้นะ แต่ก็ดีใจที่พวกเราสี่คนจะได้เรียนที่เดียวกันอีกนะ"

"จ้า วันปธมนิเทศนักศึกษาใหม่ใกล้เข้ามาแล้วนะ พวกแก่เตรียมตัวเดินทางกันไปถึงไหนแล้วหละ ฉันหละเป็นห่วงแก่ที่สุดเมเน่แก่โอเคใช่ไหมที่ต้องจากตากับยายแก่ไปตอนนี้นะเพื่อน"

"ให้ทำยังไงหละ แก่ ตากับยายเองก็ดีใจที่ฉันสอบติด พวกท่านบอกให้ฉันไปเรียนต่อที่นั้นไปทำตามฝัน ไม่ต้องห่วงพวกเขาเพราะมีลุงกับป้าและน้าๆอยู่ดูแลพวกท่านอยู่แล้ว ท่านอยากให้ฉันได้เรียนในสิ่งที่ตัวเองรัก ท่านไม่อยากเป็นตัวถ่วงทำให้ฉันไม่ได้เรียน อีกอย่างท่านไม่ต้องห่วงเรื่องเงินด้วย เพราะฉันได้ทุนเรียนฟรีอยู่ฟรีกินฟรี ห่วงแค่ว่าฉันจะอยู่ได้ไหมกลัวว่าฉันจะถูกรังแกมากกว่า เพราะทวกท่านรู้ว่าฉันไม่สู้คนฉันมันกจะเงียบอย่างที่พวกแก่เห็นนั้นแหละ"

"ก็นั้นแหละที่พวกเราเป็นห่วง เพราะพวกเราได้เรียที่เดียวกันก็จริง แต่คนละห้องนี้สิที่ทำให้พวกเราห่วงแก่สุดๆ เพราะแก่ดันเก่งเกินไปเลยได้ไปเรียนห้องวีไอพี ที่รวมดารานักร้องกันทั้งนั้นเลยแถมห้องนี้ไม่ได้เรียนเหมือนพวกเราด้วย พวกเขาเรียนตามความชอบโดยไม่ได้เรียนตามชั้นปี แต่เป็นการเรียนรวมทุกชันปีในห้องนั้นเลยนะแก่ แล้วแก่จะไม่เป็นไรใช่ไหมเพื่อน"

"ทำไงได้หละยายนานา เมเน่มันอัจฉริยาในหมู่พวกเรานะ แก่ก็ต้องเอาใจช่วยเพื่อนสิอย่าพูดให้มันคิดมากสิ ใช่ๆเห็นว่าห้องนี้มีเจ้าชายที่แก่ชอบมาเรียนด้วยนะ แต่เขาจะเลือกเข้าเรียนแค่วิชาที่เขาชอบ ซึ่งก็เป็นวิชาที่แก่ชอบเหมือนกันแก่คงได้เจอเขากับเพื่อนๆในวงของพวกเขาแน่นอน จริงไหมหละ ฉันหละอิจฉาแก่จริงๆที่ได้เรียนห้องที่มีอต่คนดังๆเรียนแบบนั้นนะ"

"พอเลยพวกแก่ก็ตั้งใจเรียนกันสิ เพื่อที่พวกเราจะได้เรียนห้องเดียวกันไง"

"ฉันขอยอมแพ้เลย เพราะฉันไม่สามารถเข้าใจอะไรง่ายๆเหมือนแก่แน่นอน กว่าที่พวกฉันจะเข้าใจถึงความหมายได้ แก่ก็ส่งคำตอบให้อาจารย์แล้วทุกครั้งแบบนี้นะ "

"ใช่ๆอยากรู้จัง แก่ไปเอาความฉลาดมาจากไหน ครอบครัวของแก่ก็ไม่มีใครชอบหรือเก่งด้านนี้เลยนะ"

"ก็ฉันชอบมาแต่ไหนแต่ไรแล้วนี้นะ เลยชอบฟังและเขียนเพลงอย่างที่พวกแก่เห็นนั้นแหละ พอเลยไปเก็บของกันต่อดีกว่าเลิกเรียนได้แล้ว วันนี้อาจารย์ให้พวกเรามาเอาเอกสารแค่นั้นเอง แล้วก็ให้พวกเราเตรียมตัวเดินทางพรุ่งนี้เดียวทางมหาลัยจะเอารถมารับพวกเราที่โรงเรียนพรุ่งนี้ตอนเก้าโมงเช้า ใครมาสายต้องไปเองนะรู้ไหมห้ามสายกันหละ"

"จ้าๆ ดีนะที่ได้แก่เป็นเพื่อนเลยทำให้พวกเรา พลอยได้รับสิทธิพิเศษที่ทางมหาลัยส่งมาให้แก่ด้วยแบบนี้นะเพื่อน"

"พอเลย พวกแก่ก็เป็นนักเรียนทุนเหมือนกัน พวกเขาก็มารับพวกแก่เหมือนกันนั้นแหละ หยุดคิดมากว่าพวกเขามารับฉันแค่คนเดียวสักที เพราะโรงเรียนพวกเราโดดเด่นเรื่องนี้และก็ดังอยู่แล้ว อีกอย่างปีนี้มีคนได้ทุนเยอะกว่าทุกปีทุกคนล้วนมีพรสวรรค์ อาจารย์บอกว่าพวกเขาเลยส่งรถมารับพวกเรา เพราะทุกปีจะมีแค่คนเดียวเลยไม่คุ้มค่าที่จะมารับเองนะ แต่ปีนี้พวกเขาบอกว่าพวกเราสี่คนทำให้พวกเขาเซอร์ไพรส์ในหลายๆอย่าง พวกเขาเลยให้ความสนใจมากเป็นพิเศษเพราะพวกเราต่างโดดเด่น ไปคนละด้านแต่ก็มีความเข้ากันมากที่สุด ถ้าจะทำเป็นดนตรีก็ทำได้เลยด้วยนะ พวกเขาเลยคาดหวังกับพวกเราไงหละ"

"จ้าๆ แม่คนเก่งทุกอย่างแบบแก่ ย่อมได้ตำแหน่งเซ็นเตอร์ของวงแน่นอน เพราะพวกเรายกให้แก่เป็นหัวหน้าแต่ไหนแต่ไรอยู่แล้วนี้นะจริงไหมพวกแก่"

"อืม"

"จริง"

"ใช่"

"พอเลยหยุดยกยอกันเองได้แล้ว ไปลาอาจารย์กันดีกว่า ต่อไปพวกเราก็ไม่ได้เรียที่นี้แล้วนะ"

"เห็นด้วยไปกันเลย"