บทที่ 10 การปรากฏตัวครั้งแรกของชิน

“แต่กูว่าพี่เขาต้องคิดอะไรกับมึงบ้างแหละ กูอ่านสายตาเขาออก”

พิงค์หรี่ตาพูดอย่างจริงจัง

“แหมอีพิงค์มึงยังแยกพี่เดย์กับพี่ไนท์ไม่ออกเลย ทำมาพูดว่าอ่านสายตาเขาออก ฮ่าๆๆ”

จีน่าพูดเบรคพิงค์ดังเอี้ยด ทำเอาเพื่อนๆ ขำกันครืนใหญ่

“เออเชื่อกูสิ เมื่อวานตอนที่พวกผู้ชายมองเอวามันเต้นอ่ะ กูเห็นสายตาพี่เขามองมึงแบบหวงมาก มันไม่ใช่สายตาแบบพี่หวงน้องเลย แต่มันดูแบบ....หวงแฟนอ่ะมึง”

พิงค์บรรยายต่อ

“ส่วนอีกคนก็มองมึงแบบเคลิบเคลิ้ม ยิ้มสะหวานตาหยีเลย แหมเสียดายกูจำไม่ได้คนไหนเป็นคนไหน แล้วดันแต่งตัวเหมือนกันมาสะด้วยเลยบอกสีเสื้อผ้าไม่ถูกเลย”

“เพ้อเจ้อ แดกๆ” เอวาหยิบแก้วพิงค์ขึ้นแล้วโอบคอเพื่อนมาจับเหล้ายัดเข้าปาก

“โอ้ย ถ้ามึงไม่เชื่อมึงก็ลองทดสอบสิ”

พิงค์ยังพูดดึงดันต่อไม่ยอมหยุดกับหัวข้อสนทนานี้

“อ่ะมึงว่ามาให้มันจบๆ แต่ถ้าพี่ชินมามึงต้องเลิกพูดนะ”

เอวาที่เริ่มรำคาญก็ทำสีหน้าเหนื่อยหน่ายใจ

พิงค์ก็อธิบายบททดสอบให้ฟังจนจบ ก่อนจะหรี่ตามองเอวา

“กูว่ามึงดูหนังมากไปว่ะพิงค์” จูนที่ได้ยินสิ่งที่พิงค์อธิบายแย้งขึ้นมา

“พวกพี่เขาเคยเจอแฟนมึงหรือยัง” จีน่าที่นั่งเงียบอยู่นานถามขึ้น

“ยังอ่ะ” เอวาหันไปตอบเพื่อน

“งั้นเดี๋ยวเราก็จะรู้แหละว่าสรุปพี่แฝดมึง เขาห่วง หวง หรือว่าหึงมึงกันแน่”

เอวาละสายตาจากเพื่อนก่อนจะสาดสายตาไปยังโต๊ะพี่แฝดทั้งสอง ที่ยังนั่งดื่มกับเพื่อนๆ

ไม่นานแฟนเอวาก็เดินทางมาถึง....

“ขอโทษทีนะเอวา พี่เพิ่งเคลียร์งานเสร็จ”

ชินที่เพิ่งมาถึงก็ยกยิ้มหล่อให้เอวาและเพื่อนๆ พลางเอ่ยขอโทษเป็นการใหญ่

‘ชิน’ เด็กหนุ่มรุ่นราวคราวเดียวกันกับฝาแฝด เขาอายุ26ปี สูง180 ใบหน้าเรียวยาวขาวตี๋ ตาตี่จมูกโด่งเป็นสัน ริมฝีปากเรียวหยักตามสไตล์ลูกคนจีน เขาจัดว่าเป็นคนรวยคนหนึ่ง เพราะที่บ้านมีบริษัททำธุรกิจเกี่ยวกับอสังหาริมทรัพย์

เขาพบเอวาตอนที่เอวามาฝึกงานที่บริษัทของพ่อเขาเมื่อ6เดือนก่อน และพยายามตามจีบเอวาอยู่เป็นเดือนๆ กว่าเอวาจะตกลงยอมรับเขาเป็นแฟน

ความสัมพันธ์ของเขาทั้งสองยังคงทำได้แค่หอมแก้มและจับมือเพียงเท่านั้น นอกจากจะไม่ค่อยได้เจอกันแล้ว เอวาเองก็ค่อนข้างหวงเนื้อหวงตัวเสียด้วย นั่นยิ่งทำให้เขารู้สึกท้าทายและอยากจะเป็นคนแรกของเอวา

“ไม่สายเท่าไรค่ะ แค่ชั่วโมงนิดๆ เอง” เอวาพูดปนขำอย่างไม่จริงจังเท่าไรนัก ชินเลยส่งสายตาออดอ้อนอย่างน่าเอ็นดูให้เอวาแทนจนเพื่อนๆ เผลอยิ้มตามให้กับใบหน้าหล่อๆ ของชิน

“นั่งนี่เลยค่ะพี่ชิน” จูนที่นั่งข้างๆ เอวาสละเก้าอี้ให้ชินนั่งข้างๆ เธอแทน

“ขอบคุณครับ”

ชินพูดจบก็นั่งลงข้างๆ เอวาที่เป็นมุมหันหน้าไปทางสองแฝดพอดิบพอดี เขายังคงคุยทักทายเพื่อนเอวาที่เคยเจอกันตอนฝึกงานบ่อยๆ อย่างเป็นกันเองโดยไม่รู้เลยว่ามีสายตาอีก2คู่กำลังนั่งมองอยู่อย่างไม่สบอารมณ์

“เอ้าชน!!!”

กันย์ยกแก้วพร้อมกันกับเพื่อนๆ คนอื่นที่ยกตาม แต่เขาก็ต้องหยุดหันไปมองหน้าเดย์ที่นั่งข้างๆ เขาแต่กลับไม่ยกแก้วขึ้นมา

“ไอ้เดย์ ชน”

กันย์เอาแขนกระทบไหล่เดย์ แล้วพยักเพยิดหน้าให้เขาหยิบแก้วขึ้นมา

เดย์หันไปมองกันย์ก่อนจะยกแก้วขึ้นมาชนแต่สายตายังคงมองที่โต๊ะของเอวา ทำให้เคที่เพิ่งวางแก้วลงต้องหันหลังกลับไปมองตามเพื่อน

“ใครวะ” เคหันกลับมาถามเดย์ ทำให้เพื่อนที่เหลือต้องหันไปมองตาม

“แฟนเอวา” ไนท์ตอบพลางรินเบียร์ลงแก้วให้เพื่อนๆ

“หล่อเอาเรื่องเลย” มอสหันกลับมาพูด

“งั้นๆ สู้กูไม่ได้หรอก” ไนท์พูดพลางยกเบียร์ดื่ม แต่เพื่อนๆ ในวงกลับส่ายหน้าด้วยความเอือมระอา

“ไอ้นี่ก็เอาแต่จ้องอยู่ได้ มึงจะสิงมันอยู่แล้วน่ะ” กันย์หันไปพูดกับเดย์ที่ยังคงมองแฟนเอวาไม่เลิก

“มันก็หวงเอวาแบบนี้มาตั้งแต่ไหนแต่ไร กับพวกเรามันยังหวงเลยนับประสาอะไรกับคนอื่นวะ”

มอสพูดเสริม