บทนำ

หวังเหม่ยฟางนั่งร้องไห้จนตาบวมเป่งมาหลายชั่วยามแล้ว บิดาหวังหย่งคังซึ่งเป็นญาติเพียงคนเดียวของนางเพิ่งตายจากไปเมื่อสามวันที่แล้ว หลังเสร็จพิธีฝังศพ นางซึ่งเป็นบุตรสาวคนเดียวจึงยังคงเศร้าเสียใจจนไม่เป็นอันทำอื่นใด

ยามหันไปมองกิจการโรงสุราซึ่งบิดาทิ้งไว้ให้ หญิงสาวได้แต่ทอดถอนใจด้วยช่างอ้างว้างเสียเหลือเกิน แม้จะมีผู้ช่วยหนุ่มซึ่งบิดาพามาเลี้ยงดูเพื่อให้คอยช่วยเหลือบุตรสาว แต่พวกเขาหรือจะเหมือนเช่นบิดา

ก่อนที่จะเสียชีวิต หวังหย่งคังกำลังเสาะหาชายหนุ่มเพื่อให้มาแต่งงานกับบุตรสาว เขาคงรู้ตัวว่าชีวิตเหลืออีกไม่นานแล้ว มิคาดว่ายังไม่ทันได้ตกลงใจก็จากไปเสียก่อน

ความจริงเรื่องนี้กลับสร้างความยินดีกับหวังเหม่ยฟางด้วยนางไม่คิดว่าการแต่งงานจะช่วยอันใดได้ แคว้นนี้มีประมุขเป็นฮองเฮาผู้เก่งกาจ นางไม่ได้แต่งตั้งฮ่องเต้คู่กายแต่กลับมีสวามีรับใช้หลายคน พวกเขาล้วนอยู่ในตำแหน่งใหญ่โตแต่ไม่อาจนั่งครองบัลลังค์คู่กันได้

ด้วยเหตุนี้ หญิงสาวในแคว้นจึงมักเอาเยี่ยงอย่างผู้ครองแผ่นดิน พวกนางล้วนสร้างฐานะและมีเงินทองเป็นของตนเอง อีกทั้งยังมีสามีพร้อมกันถึง2-3คนโดยไม่ต้องแต่งงานเข้าบ้านสามี

หวังเหม่ยฟางแม้จะมีวัยเพียง 17ขวบปี แต่นางไม่คิดอยากพึ่งพาสามีเช่นเดียวกัน นางมีกิจการซึ่งทำเงินให้มากมายที่บิดาทิ้งไว้ นางยังมีบ้านช่องใหญ่โตและมีที่นาอีกหลายผืนเอาไว้เก็บกิน

ชีวิตสุขสบายเพียงนี้ไยต้องหาเหาใส่หัวแต่งงานไปเป็นภรรยาเพื่อรับใช้ชายหนุ่มเพียงผู้เดียวด้วยเล่า

นางจะใช้ชีวิตอย่างเช่นเถ้าแก่เนี้ยผู้ร่ำรวย มีสามีสัก2-3คน เท่านี้ ชีวิตของนางก็คงไม่เงียบเหงาแล้ว