บทที่ 5

เธอช่างน่ารักเหลือเกิน

‘โอ้... พระเจ้า สาวน้อยคนนี้ เธอช่างน่ารัก’

หลุยส์แทบอยากจะกลืนกินเธอเข้าไปทั้งตัว ฝ่ามือของเขาไม่ได้หยุดอยู่ที่หน้าอกหน้าใจ กลับลูบไล้ไปทั่วร่างกาย หยาดฝนรู้สึกเหมือนคนเป็นไข้ ตัวร้อน และอ่อนเปลี้ยเพลียแรงไปเสียหมด ผู้ชายคนนี้กำลังทำให้ร่างกายของเธอหลอมเป็นไฟ

“หยุดเถอะค่ะ พอเถอะค่ะ คุณหลุยส์” เธอเอ่ยปากบอกเขาหลังจากที่ริมฝีปากของเธอหลุดมาจากเขา

ความเป็นชายชาตรีในตัวของหลุยส์ถูกปลุกขึ้นมาแล้ว เขาแทบไม่อยากจะเชื่อ หลุยส์อาจจะเป็นคนประหลาด หากว่าเขาไม่พึงใจ ความเป็นชายของหลุยส์ก็จะเก็บซ่อน เหมือนกรณีของเขากับโซเฟีย แต่กับเด็กสาวคนนี้ไม่ใช่ เธอน่ารัก และก็น่ากิน

หลุยส์ผละจากตัวของหยาดฝนทันที เขาก้มหน้าลงมากระซิบบอกเธอ “เราสองคนจะไปต่อกันข้างนอก”

ใบหน้าของสาวน้อยที่ถูกทาบรัชออนจนแดงปกปิดความอุณหภูมิที่ร้อนฉ่าของเธอที่ปะทุขึ้นมาได้ หยาดฝนพยักหน้า แล้วรีบจัดแจงเสื้อผ้าให้เข้าที่

หลุยส์ลุกขึ้น แล้วเดินไปเปิดประตู มีบริกรยืนอยู่บริเวณนั้น หลุยส์ส่งเสียงเจรจาในสิ่งที่เขาต้องการ แล้วก็จ่ายเงิน

หยาดฝนไม่ทันได้ตั้งตัวอะไรทั้งนั้น พี่วาว่าเดินยิ้มเข้ามาพร้อมกับยัดกระเป๋าถือของสาวน้อยมาใส่มือ

“เต็มที่ ขอให้ฝนมีความสุขกับประสบการณ์แรก โอนอ่อน และเล่นไปกับเกมของเขา อย่าขัดขืน แล้วเธอจะไม่เจ็บตัว อีกอย่างก่อนจะมีอะไรกับเขา ขอเก็บเงินก่อนนะ”

“พี่ แต่เขาจ่ายกับร้านไปแล้ว” หน้าตาตื่น ปากคอสั่น พอเอาเข้าจริง ๆ เธอก็กลัวจับหัวใจ

“นั่นแค่ค่าออฟ แต่ค่าตัวของฝนยังไม่ได้ ก็แล้วแต่นะ บางทีพี่ก็ไม่เอากับแขกเหมือนกัน ยิ่งแซ่บ น่ากินเบอร์นี้ นี่ฝน สาว ๆ ในร้านบ่นอุบ ว่าฝนมาวันแรก ก็คว้าของดีไปเสียแล้ว ท่าจะให้พี่เดา เขาน่าจะอายุไม่เกินสามสิบปีเลย จัดเต็ม อย่าให้เสียของนะ อิ...”

วาว่าหัวเราะตบท้าย แถมยังตบตูดของหยาดฝน ดันหลังให้เธอไปหาหลุยส์

ชายหนุ่มยื่นมือรอจับอยู่แล้ว เมื่อเธอส่งมือให้เขาก็บีบกระชับ แล้วแทบจะพาเธอออกไปจากตรงนั้น โดยมีสายตาของสาว น้อยใหญ่ในร้านมองตามอย่างละห้อย เหมือนเสียดายของหวานแสนอร่อย ที่หยาดฝนหยิบชิ้นที่มันที่สุดไปเสียแล้ว

หลุยส์พาเธอนั่งรถแท็กซี่ไปอีกไม่ไกล จนถึงโรงแรมหรูหราและใหญ่แห่งหนึ่ง ตอนที่ก้าวขาลงไป ใบหน้าของหยาดฝนชาวูบ เพราะสายตาของใครต่อใครที่จ้องมา แต่หลุยส์ก็ทำให้เธออุ่นใจโดยการถอดเสื้อแจ็กเกต มาคลุมไหล่ของเธอให้

เขาฉุดเธอให้เดินไปยังลิฟต์อย่างรวดเร็ว กดชั้นที่พัก สายตาของหยาดฝนมองยังตัวเลขที่ไหลเวียน ชั้นเจ็ด

ติ้ง... ประตูลิฟต์เปิดออก หลุยส์แทบอุ้มเธอออกจากประตูลิฟต์ เขากอดเธอ จูบเธอ และลูบคลำไปทั้งตัว เมื่อประตูห้องของเขาเปิดออก หลุยส์ก็ผลักตัวเธอเข้าไป

หยาดฝนเข้าไปในห้องอย่างกล้า ๆ กลัว ๆ เสียงพี่วาว่าดังก้อง ‘ค่าตัว’

“ผมต้องการคุณ” เขากระซิบเสียงหวาน แต่การกระทำเร่าร้อน

“เดี๋ยวก่อนค่ะ คุณหลุยส์” เสียงหวานเอ่ยดัง

“อะไรครับ”

“ค่าตัว เรนนี่อยากได้เงินไปรักษาน้องค่ะ น้องสาวของเรนนี่ป่วยหนัก ไม่กี่วันนี้อาจจะต้องได้ผ่าตัด”

หยาดฝนพูดความจริงทุกอย่าง ถ้าคนเราพูดความจริงมันจะไม่สะดุดอย่างแน่นอน

“เท่าไรก็ได้เรนนี่” หลุยส์ล้วงเอากระเป๋าเงินของเขาออกมา แล้วหยิบเอาเงินแบงก์พันหลายใบออกมาจากกระเป๋า ดูด้วยสายตาน่าจะมากกว่าสามหมื่น

“พอไหม”

“ค่ะ” เงินสามหมื่นสำหรับเธอ มันมากมายเหลือเกิน ทุกวันนี้มีเงินติดกระเป๋าเกินห้าร้อยบาท ก็ถือว่ามากแล้ว เขาวางทั้งหมดลงไปบนโต๊ะ เมื่อเห็นเธอส่งสัญญาณแบบนั้น หลุยส์แทบลากเธอขึ้นเตียง

ริมฝีปากของเขาที่แสนจะเร่าร้อนไม่ห่างจากริมฝีปากของเธอ มือไม้ของเขารื้อร่นเสื้อผ้าของเธอ ผลักร่างที่แทบจะยืนไม่อยู่ไปที่เตียง หยาดฝนล้มลงไปนอน เขาแทบไม่ให้เสียเวลา ร่างหนาของหลุยส์ทิ้งตัวลงไปทาบทับในทันที

หยาดฝนคิดอะไรไม่ออกแล้ว ความคิดของเธอตามติดไปกับกิริยาของหลุยส์ มือที่เหมือนหนวดปลาหมึก ริมฝีปาก ปลายจมูก ใบหน้าคลุกเคล้าสูดหาความหอมละมุนไปทั่วร่างกายของเธอ

ความเย็นของแอร์คอนดิชันกระทบกับผิว เธอถึงรู้ตัวว่าตอนนี้ร่างกายของเธอล่อนจ้อน และเมื่อเขาทิ้งร่างสัมผัสทาบแน่น หยาดฝนก็ได้รู้อีกอย่างว่าเขาก็เปลือยเปล่า

‘เขาจะทำกับฉันแล้วใช่ไหม’ หัวใจเต้นระส่ำ

“เรนนี่ครับ เราสองคนมามีความสุขด้วยกันนะ” เสียงเขากระเส่าดังข้างหู

หยาดฝนไม่ตอบ แต่นอนนิ่งให้เขาทำอะไรกับร่างกายของเธอก็ได้ เขาจ่ายเงินแล้ว

“อื้อ” เธอครางครวญออกมาทันใดที่เขาเริ่มงับลงไปที่เนื้อคอและไล่ลงไปเรื่อย ๆ สองมือที่ยกยันหน้าอกของเขาเริ่มอ่อนแรง

ตอนนี้หยาดฝนสอดสองมือเข้าไปจับยึดต้นคอของเขาเอาไว้แน่น กายประชิดกาย ความร้อนระอุถูกส่งผ่านไปถึงร่างกายของกันและกันเสมือนเป็นการเติมเชื้อไฟ

สาวร้อยแรกรุ่นเพิ่งเคยต้องมือชาย ร้อนออกทั้งกายทั้งใจ ส่ายดิ้นตัวอย่างทุรนทุราย

ลมหายใจของหลุยส์ที่เป่ารดแสดงออกถึงความกระหายอยากก่ายกอด อยากแทรกกาย และกลืนกินร่างบางเป็นอย่างมาก ลมพ่นแรงกระแทกออกมาจากโพรงจมูกเสียงดัง เป่ารดลงไปบนเนื้อบนตัวของเธอไม่มีเว้นวาย

หยาดฝนห่อไหล่ ขนลุกเกรียว ยิ่งตอนที่เขาอ้าปากอมแล้วงับยอดอกอิ่มเข้าไป ทั้งดูด ทั้งดุน รุนแทะเหมือนสัตว์ป่า เด็กสาวถึงกับน้ำตาซึม

ความรู้สึกชาหนึบ ทั้งสาด ทั้งเสียว ก่อนจะเปลี่ยนเป็นความสุขแปลกประหลาดที่แล่นพล่านไปทั่วร่าง

พอหลุยส์ยกหน้าออก เธอกลับยกหน้าอกตามติด แต่ชายหนุ่มไม่ได้อยากห่างร่างนวล เขาคลุกเคล้าใบหน้าและซุกไซ้ไปลงต่ำไปเรื่อย ๆ

“อ้า... อื้อ... คุณ อะ ยะ อย่า มะ มันสกปรก” เธอร้องห้าม เพราะรู้ว่าเป้าหมายที่สิ้นสุดของหลุยส์คือที่ตรงไหน หยาดฝนปรือตามองตามใบหน้าคมสันที่ก้มลงไป ฉกลิ้นโลมเลีย แล้วฝังใบหน้าลงไปกับโหนกสาว

“โอ้...” เธอเปล่งเสียง และหุบเกร็งขา แต่ก็ไม่ทานแรงมือของหลุยส์ที่กำลังง้างมันออก แล้วแทรกร่างกายของเขากั้นกลาง ความรู้สึกซ่านจนขนหัวลุกมันเป็นแบบนี้นี่เอง