บทที่ 5

ฉันทำดีกว่าพ่อเป็นร้อยเท่า

แสงอาทิตย์ด้านนอกที่เจิดจ้ากำลังผ่อนแสงลง ความมืดเริ่มปกคลุม ไม่มีใครเห็นตอนที่มนต์จันทร์เดินมาทางนี้เสียด้วยสิ หญิงสาวรู้สึกหมดหวังและเริ่มกลัว

“อย่าค่ะ อย่าทำอะไรมนต์” เสียงของเธอแผ่วเบา มือที่กำลังขัดขืนเขาข่วนตามร่างกายของเปรมมนัสจนเป็นรอย แต่เขาก็ใช้มือใหญ่จับมือของเธอเอาไว้จนหมด พลางรวบไปไว้บนเหนือศีรษะ

น้ำตาของมนต์จันทร์ไหลริน ปากขยับร้องห้ามในสิ่งที่ชายหนุ่มกำลังทำ แต่เขาก็ไม่นำพาเสียงร้องของเธอ

เปรมมนัสเอง เขารู้สึกเจ็บปวดทุกครั้งที่เห็นพ่อของเขาพาผู้หญิงที่ไม่ใช่แม่เข้ามาอยู่ในบ้าน

‘ทำไม พ่อถึงอดกับคำว่าสิเน่หาไม่ได้ และผู้หญิงเหล่านี้ พวกหล่อนไม่มีความคิดที่ดีกว่านี้อีกหรือ’ คำถามที่วนเวียนอยู่ในหัวของเขา

“มนต์จันทร์ วันนี้ฉันจะพิสูจน์ให้เธอได้รู้ว่า การนอนหรือว่า การเอากับคนหนุ่ม มันดีกว่านอนกับคนแก่เป็นร้อยเท่าพันเท่า”

กางเกงในตัวจิ๋วของเธอถูกเขาดึงจนขาดวิ่น สองขาของเธอถูกง้างออก โดยมีร่างกำยำของเปรมมนัสแทรกอยู่ตรงกลาง

“ไม่...” เธอส่ายหน้า ใบหน้าแดงเถือก ตกใจกับการกระทำห่ามหื่นของเปรมมนัส

“ยะ อย่า... อุบ...” ปากของเธอถูกปิดอีกครั้ง แกนบุรุษที่หลุดออกมาจากกางเกงของเขา ถูกเจ้าของงัดออกมาผงาดด้านนอก กำลังหาที่มุดเข้าไปหลบซ่อนในโพรงทึบลึกลับ และตรงนั้นที่เขาต้องการพิชิต ก็คือถ้ำน้อย ๆ ของมนต์จันทร์

“มาบริการฉันอีกคนก็แล้วกันคุณมนต์จันทร์ แล้วฉันจะจ่ายให้หนักกว่า งามกว่าคุณพ่ออย่างแน่นอน”

มนต์จันทร์เกร็งขาของตัวเองเบียดชิดเพื่อปกป้อง แต่ก็สู้แรงของเปรมมนัสไม่ได้ แท่งกำยำแข็งขืนถูกเจ้าของนำมันเข้ามาแทรกกลางลำตัวของเธอ และกระแทกเข้าไปอย่างแรง

“โอ้ย... เจ็บ อื้อ... เอามันออกไป” มนต์จันทร์ดิ้นพล่านเหมือนปลาที่ถูกทุบหัว เธอยังไม่เคยมีอะไรกับผู้ชาย เธอยังบริสุทธิ์ และเปรมมนัสกำลังทำให้เธอเจ็บปวดแทบขาดใจ ร่างกายของหญิงสาวเหมือนถูกจับแหกและแยกออกเป็นสองส่วน

เปรมมนัสตกใจมาก ช่องทางรักที่คับแคบของเธอกำลังบีบรัดเขาจนเขาอึดอัด มนต์จันทร์คือสาวบริสุทธิ์ สิ่งที่เปรมมนัสได้รู้

แต่ทุกอย่างมันสายเกินไปแล้ว เขาต้องเดินหน้า มันหยุดไม่ได้ อาจจะเป็นเพราะฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ที่เขาดื่มเข้าไปในขณะที่ท้องว่างด้วย และกลิ่นกายหอม ๆ กับร่างกายที่เย้ายวนของเธอทำให้เขาไม่อาจหยุดยั้ง

มนต์จันทร์เจ็บจนน้ำตาไหลลงมาพราก ๆ เธอเสียท่าเขาเสียแล้ว มันรวดเร็วจนเธอตั้งตัวไม่ติด และไม่เคยคิดว่า การมาอยู่ที่นี่มันจะร้ายแรงยิ่งกว่าการอยู่ที่บ้าน

มนต์จันทร์ส่ายสะโพกหนี แต่เปรมมนัสไม่สนใจแล้ว เขาตกอยู่ภายใต้หัวใจที่ปรารถนาในตัวเธอ และร่างกายของเขาต้องการหญิงสาว อีกอย่างมันมาถึงขั้นนี้แล้ว เกมรักเกมนี้มันต้องจบที่ความสุขสมใจ

ชายหนุ่มไม่สนปฏิกิริยาที่ต่อต้าน จากที่ผลักไส แปรเปลี่ยนเป็นใช้สองมือขยุ้มผมของเขา แล้วลากเล็บเป็นทางยาวไปตามเนื้อตัวของเปรมมนัส ช่องทางน้อย ๆ บีบอัดตัวใหญ่ของชายหนุ่มจนแทบจะให้แหลกคาร่อง

“โอ้ว...” เสียงร้องคำรามสุขใจกับรสกามาที่ได้รับจากเธอ

หญิงสาวใต้ร่างเริ่มร่วมไม้ร่วมมือกับเขา ไม่ว่าจะร้องบอกว่าเจ็บปวดหรือว่าสุขสม เปรมมนัสก็ไม่สน เขาไม่สนอะไรอีกแล้ว เกมหรรษานี้ต้องดำเนินต่อไป เขากระดกสะโพกขึ้น แล้วกดกระแทกครั้งเดียวมิดด้าม

“อ้า โอ้... โอ๊ย...” ริมฝีปากบางร้องร่ำ ๆ ด้วยความเจ็บปวดแกมความเสียวซ่านรัญจวนใหม่ ๆ ที่ได้รับ ร่างของมนต์จันทร์สั่นระริก ๆ น้ำตานองหน้า เปรมมนัสก้มลงจูบริมฝีปากที่ร้องครางด้วยความเจ็บเพื่อปลุกปลอบใจ ปลายลิ้นร้อน ๆ ของเขาพันเกี่ยวและดูดดุนดึงความสนใจ

ท่อนล่างของเขายังคงแช่นิ่งเพื่อให้หญิงสาวคุ้นเคย ความคิดในหัวของเขาเริ่มเปลี่ยนไป ตามประสบการณ์ที่ผ่านมา ผู้หญิงคนนี้ยังคงบริสุทธิ์ มนต์จันทร์ต้องเป็นของเขาเพียงคนเดียว

เสียงเนื้อหนังมนุษย์กระทบกันดังลั่นไปทั้งเรือนกระจก ผสานกับเสียงร้องที่บ่งบอกว่าทั้งคู่เจอความสุขรสประหลาดที่ทำให้หัวใจเต้นระรัว ร่างเล็ก ๆ แอ่นร่างตามร่างหนาใหญ่อย่างเป็นจังหวะสนุก ก่อนที่สวรรค์หรรษาจะบรรเลงต่อจนจบเกม โดยที่ชายหนุ่มได้ฉีดส่งลาวาสีขาวขุ่นเข้าไปในร่องสาวจนเต็มล้น

มนต์จันทร์นั่งกอดเข่าซุกหน้าลงไปร้องไห้สะอึกสะอื้นอยู่ที่ใต้ฝักบัวในห้องนอนของเธอ ตอนนี้มันเหมือนฟ้าถล่มแผ่นดินทลาย ปัญหาทุกอย่างกำลังถาโถมเข้ามาที่เธอเพียงคนเดียว

มนต์จันทร์รู้สึกเสียใจมาก เธอไม่คิดเลยว่า การมาอยู่ที่บ้านของคุณลุงพงศักดิ์นั้น จะทำให้ชีวิตของเธอเปลี่ยนไป เปรมมนัสไม่น่าจะทำกับเธอแบบนี้เลย

หญิงสาวได้แต่ร้องไห้คร่ำครวญอยู่ใต้ฝักบัว ให้สายน้ำชำระความหม่นหมอง ความเสียใจให้หมดไป มนต์จันทร์ร้องไห้จนหมดน้ำตา ทุกอย่างมันเกิดขึ้นรวดเร็ว และไม่มีทางแก้ไขให้กลับไปเป็นเหมือนเดิมได้ ความเจ็บปวดตรงส่วนกลางทำให้เธอรู้ว่า เธอเป็นของเปรมมนัส มันสมใจเขาแล้ว

สิ่งที่ทำให้เธอเสียใจมาก เพราะเธอคิดว่าเปรมมนัส เขาไม่ได้ตั้งใจมีอะไรกับเธอ เขาคงเมามาก อีกอย่างคงทำไปเพราะความสะใจของเขาเองล้วน ๆ ตอนที่เขาเสร็จกิจแล้ว เขาก็พาตัวออกไปอย่างรวดเร็ว โดยที่เปรมมนัสไม่สนใจไยดีเธอด้วยซ้ำ

มนต์จันทร์เหมือนถูกเขาตบหน้า และตอกย้ำให้มีแต่ความเศร้าเสียใจ

ก๊อก ก๊อก ก๊อก... เสียงเคาะประตูห้องน้ำดังขึ้น

“คุณมนต์คะ พี่ผ่องเองค่ะ คุณผู้ชายให้ผ่องมาตามคุณมนต์ไปกินข้าวค่ะ”

มนต์จันทร์รีบกระเด้งตัวขึ้น แล้วส่งเสียงตอบออกไป

“ค่ะพี่ผ่อง บอกคุณลุงนะคะ มนต์ขออาบน้ำก่อนค่ะ แล้วมนต์จะรีบลงไป”

“ได้ค่ะ แต่อย่าช้านะคะคุณมนต์ เพราะว่าเวลากินอาหารเย็นของที่นี่ คือหนึ่งทุ่มตรงค่ะ”

“จ้ะ” หญิงสาวตอบรับในทันที

มนต์จันทร์รีบอาบน้ำ และแต่งตัว ตอนที่แต่งหน้าเธอใช้แป้งพัฟมาตบใบหน้าเพื่อปกปิดร่องรอยของการร้องไห้ที่หนักหนาสาหัส ก่อนจะลงไป เธอสำรวจใบหน้าของตัวเองอีกครั้ง

ขณะที่เดินลงไปนั้น หัวใจของเธอเต้นตุบ ๆ ตลอดเวลา เธอไม่อยากเห็น และไม่อยากเจอเปรมมนัสอีกเลย ถ้าเจอเขา เธอจะทำหน้าตาอย่างไร ในหัวของมนต์จันทร์ก็คิดอะไรไม่ออก