11 เด็กฝึกของน้าภพ

เด็กฝึกของน้าภพตอนนี้แทบจะกลายเป็นแฝดของน้าภพไปแล้วไม่ว่าเขาจะไปไหนก็จะพาเธอไปด้วยทุกที่ ด้วยเหตุผลคืออยากให้เธอเรียนรู้งานให้มาก เวลาขับรถไปไหนก็มักจะสอนเธอไปว่าทางแบบนี้ ถนนแบบนี้ สภาพการจราจรแบบนี้ ควรขับรถแบบไหนใช้เกียร์แบบไหน ตอนนี้หญิงสาวขับได้ทั้งรถเกียร์ธรรมดาและเกียร์อัตโนมัติ

“น้าภพ คิดว่าหนูจะทำได้ไหมคะ” ญารินดาวันนี้ญารินดาต้องมาสอบใบขับขี่หลังจากฝึกมาจนมั่นใจและอ่านข้อสอบไปเป็นสิบรอบ

“ได้สิครับ มั่นใจหน่อยอย่าทำหน้าแบบนั้น”

“ถ้าวันนี้ไม่ผ่าน ครั้งหน้าน้าภพจะมากับหนูอีกไหมคะ”

“ไม่” ภีมภพปฏิเสธ

“น้าภพอะ ใจร้าย”

“ก็น้ารู้ว่ายังไงวันนี้กอหญ้าก็ต้องทำได้”

“หนูจะพยายามค่ะ จากนี้หนูขอเป็นคนพาแม่ไปซื้อของมาทำอาหารนะคะ”

“ได้สิ กอหญ้าจะยืมรถน้าพาแม่ไหนก็ได้ น้าอนุญาต” เพราะเป็นคนเธอเองเขาจึงมั่นใจว่าญารินดาจจะขับรถได้ดีและมีสติ

“แบบนี้หนูสู้ตายเลยค่ะ”

อาหารบนโต๊ะเย็นนี้มากกว่าทุกวันเพราะภีมภพอยากฉลองให้กับญารินดาที่สอบใบขับขี่ผ่านตั้งแต่ครั้งแรก

“กอหญ้า น้ามีความลับจะบอก”

“ความลับอะไรคะน้าพร”

“เรื่องสอบใบขับขี่ น้าขอชื่นชมเลยว่ากอหญ้าเก่งมากที่สอบผ่านได้ในครั้งแรก หนูรู้ไหมมีใครบางคนแถวนี้ สอบข้อเขียนไม่ผ่าน 3 รอบ”

“อะไรนะคะ ข้อเขียนง่ายจะตาย ก่อนสอบเขาก็อบรมตั้งหลายชั่วโมงนะคะ”

“น้าก็ว่าอย่างนั้น ไม่รู้ทำไมน้าภพถึงสอบไม่ผ่านก็ไม่รู้ กอหญ้าลองถามดูสิว่าทำไม”

“น้าภพสอบไม่ผ่านเหรอคะ” หญิงสาวหัวเราะเพราะไม่คิดว่าคนที่สอนเธอมาตลอด 1 เดือนนั้นสอบครั้งแรกไม่ผ่าน

“ถ้าจะเอาจริงก็คงผ่านตั้งแต่ครั้งแรก แต่ตอนนั้นน้าจีบคนคุมสอบไงเลยต้องสอบหลายรอบ” ภีมภพรีบแก้ตัว

“อ๋อ ติดหญิงนี่เอง ผู้หญิงคนนั้นสวยไหมคะ”

“สวยสิกอหญ้า สวยมาก” เพียงพรเป็นคนตอบแล้วเธอก็หัวเราะ

“แล้วได้เป็นแฟนไหมคะน้าภพ”

“ได้สิ ได้เป็นแฟนเพื่อนน้านะ ไอ้คนที่มันพาน้าไปสอบนั่นแหละคิดแล้วยังเจ็บใจไม่หาย”

“น่าสงสารนะคะ น้าภพออกจะหล่อแล้วทำไมผู้หญิงคนนั้นถึงไม่ชอบ”

“กอหญ้า หล่ออย่างเดียวมันไม่ช่วยอะไรกอหญ้า เพื่อน้าภพอาจหล่อไม่เท่า แต่พูดจาไพเราะ ช่างเอาใจ ส่วนน้าภพน่ะเหรอ เทียวไปหา ไปเฝ้า แต่ไม่พูดอะไร อยากให้ผู้หญิงรู้เอง สุดท้ายก็เลยแห้ว” เพียงพรเล่าไปก็ขำไป

“นั่นไง หนูว่าแล้ว น้าภพคะ ผู้หญิงไม่ได้เป็นหมอดูนะคะ จะได้รู้ว่าใครคิดยังไงกับตัวเอง ถ้าน้าภพชอบก็ต้องบอก เอาอย่างนี้นะคะ ถ้าจากนี้จะจีบผู้หญิงคนไหน ให้มาบอกหนู เดี๋ยวหนูจะช่วยเอง”

“แก่แดดใหญ่แล้วนะกอหญ้า” วาสนาปรามลูกสาวที่ตอนนี้แทบจะพูดกับภีมภพเหมือนคนวัยเดียวกันไปทุกที

“แม่คะ หนูก็แค่อยากช่วย”

“น้าว่าดีเหมือนกันนะคะกอหญ้า ถ้าน้าภพมีแฟน น้าก็คงสบายขึ้น จะได้มีคนมาช่วยทำงาน”

“ผมยังไม่คิดเรื่องนั้นเลยพี่พร ตอนนี้อยากทำงานเก็บเงินไปก่อน เดี๋ยวแก่แล้วไม่มีแรง”

“ไม่ต้องห่วงนะคะถ้าน้าพรกับน้าภพแก่ หนูจะดูแลเอง”

“ได้ยินอย่างนี้น้าชื่นใจเลยกอหญ้า” เพียงพรรู้สึกว่าเธอมองคนไม่ผิดเลยจริงๆ

“แล้วกอหญ้าจะไหวหรือเปล่า ดูแลพวกเราทั้งสามคน” วาสนาถามลูกสาวอย่างเอ็นดู

“ไหวอยู่แล้วค่ะแม่”

ผู้ใหญ่ทั้งสามคนมองหน้ากันแล้วยิ้มความสดใสของญารินดาทำให้บรรยากาศของบ้านดูสดชื่นขึ้นกว่าเดิมมาก

ช่วงก่อนเปิดเทอมเป็นช่วงเวลาที่ญารินดามีความสุขที่สุด พอถึงเวลาที่ต้องไปเรียนเลยอิดออด เพราะอยากอยู่ช่วยงานมากกว่า

“กอหญ้าต้องดูแลตัวเองนะลูก ห้ามอดข้าว ห้ามนอนดึก แล้วอย่าลืมโทรหาแม่กับน้าพรด้วยนะกอหญ้า”

“ค่ะแม่ แม่กับน้าพรก็ต้องดูแลตัวเองนะคะ ถ้าหยุดเสาร์อาทิตย์ หนูรีบกลับนะคะแม่”

“จ้ะลูก”

วาสนา เพียงพร รวมถึงภีมภพมาส่งญารินดาตั้งแต่เช้า จากนั้นก็ช่วยจัดของ พอบ่ายก็ไปซื้อของที่จำเป็นเพิ่มเติม ก่อนจะทานอาหารเย็นกันที่ร้านใกล้ๆ กับหอพัก

“น้าภพห้ามขับรถเร็วนะคะ” เพราะเกือบสามเดือนที่ผ่านมาญารินดามักจะไปไหนมาไหนกับภีมภพเกือบจะตลอดเลยรู้ว่าชายหนุ่มนั้นขับรถค่อนข้างจะเร็ว

“ไม่เร็วหรอกกอหญ้า น้าขับตามกฎหมายกำหนด ไม่เคยโดนใบสั่งสักที”

“ก็น้าภพรู้ว่าตรงไหนมีกล้อง” หญิงสาวรู้ทัน

“ไม่ต้องห่วงหรอกกอหญ้า น้าจะช่วยปรามให้เอง” เพียงพรก็รู้เรื่องการขับรถของน้องชายเป็นอย่างดี