เด็กดื้อของคุณป๋า

"วันนี้มีอะไรพิเศษหรือคะ อาหารเยอะแยะเชียว"

ฮันน่า สาวน้อยวัย 19 ปี ลูกสาวหัวแก้วหัวแหวนของคุณวิลเลียมกับคุณริตา ที่พึ่งกลับมาจากมหาลัยฯเอ่ยถามขึ้นอย่างใคร่รู้ เพราะกับข้าววันนี้ดูเยอะเป็นพิเศษเพราะปกติแล้วที่บ้านจะไม่ได้ทำอาหารขึ้นโต๊ะมากมายขนาดนี้สงสัยวันนี้จะดูเหมือนว่าเป็นวันพิเศษแน่ๆเลย

"วันนี้จะมีแขกคนสำคัญมาทานมื้อคํ่ากับเราจ๊ะ หนูรีบขึ้นไปอาบนํ้าแต่งตัวเถอะ อีกหน่อยพวกเขาคงจะพากันมาถึง" ผู้เป็นแม่เอ่ยบอก แม้จะส่งสัยว่าแขกในวันนี้เป็นใครแต่ฮันน่าก็เลือกที่จะไม่เอ่ยถามเพราะถึงยังไงเธอก็ต้องได้เจอพวกเขาอยู่ดีเธอจึงไม่ได้ถามต่อแล้วรีบขึ้นไปอาบน้ำตามคำสั่งของผู้เป็นแม่

เมื่ออาบนํ้าแต่งตัวเสร็จเรียบร้อย เด็กสาวก็ตรวจเช็คความเรียบร้อยของตัวเองที่หน้ากระจกบานใหญ่ ก่อนจะเดินลงไปด้านล่าง เสียงคุยกันอย่างสนุกสนานดังล็อดลอดออกมาจากทางห้องอาหาร ทำให้ฮันน่ารู้ว่าแขกของผู้เป็นพ่อมาถึงแล้ว ขาเรียวสวยรีบเดินสาวเท้าเข้าไปยังห้องอาหาร ที่ตอนนี้มีบุรุษแปลกหน้าอีก4คนอยู่ด้วย พวกเขาน่าจะเป็นแขกคนสำคัญของพ่อสินะ เด็กสาวเดินเข้าไปพร้อมเหลียบมองฝรั่งร่างยักษ์สองคนที่ยืนเอามือไขว้หลังไว้ ดูเหมือนพวกลูกน้องมาเฟียในซีรีย์ที่เธอชอบดูยังไงอย่างนั้นแต่ว่าเขาจะมาทำอะไรที่บ้านเธอ

'นิ่งอย่างกับรูปปั่น'

เด็กสาวคิดในใจ

"อ้าว ฮันน่ามาแล้วหรอลูก มานั่งเร็ว"คุณริตาเอ่ยเรียกลูกสาวที่ยืนนิ่งไม่ยอมเดินเข้ามานั่งเสียที ฮันน่ายิ้มบางๆให้กับผู้เป็นแม่แล้วเดินเข้าไปนั่งลงข้างๆ พร้อมกับมองไปยังแขกผู้มาเยือนอย่างส่งสัย คุณวิลเลียมก็ไม่ปล่อยให้ลูกสาวได้สงสัยนาน....เขารีบเอยแนะนำคนตรงหน้าให้กับลูกสาวได้รู้จัก

"บาสเตียน นี่ฮันน่าลูกสาวที่ฉันเคยเล่าให้ฟัง ส่วนฮันน่า นี่คุณลุงบาสเตียนเพื่อนของพ่อส่วนนั่นพี่ลีโอลูกชายของคุณลุงบาสเตียนเขา"คุณวิลเลียมเอ่ยแนะนำลูกสาวให้บาสเตียนได้รู้จักให้คะแนนเดียวกันก็เอ่ยแนะนำบาสเตียนกับลีโอนาร์ทให้ลูกสาวได้รู้จักเช่นกัน ฮันน่าส่งยิ้มหวานให้ก่อนมือเรียวจะยกขึ้นสวัสดีตามมารยาทของสาวไทย

"สวัสดีค่ะ"เด็กสาวเอยทักทายอย่างมีมารยาท

"สวัสดีจ๊ะหนูฮันน่า หนูฮันน่าก็ออกจะน่ารัก ไหนจะกริยามารยาทก็เรียบร้อยอ่อนหวาน ไม่เหมือนที่นายเคยเล่าให้ฉันฟังเลยนะวิลเลียม"เอ่ยชมลูกสาวเพื่อนสนิทอย่างนึกเอ็นดู หน้าตาดูน่ารักไม่เห็นดูจะร้ายกาจเหมือนที่เพื่อนสนิทเขาเล่าให้ฟังเลย วิลเลียมถึงกับยิ้มแห้งให้กับเพื่อนเพราะคำชมของเพื่อนสนิทเขานั้นมันช่างตรงข้ามกับลูกสาวของเขาเสียเหลือเกิน

"หึ!! นายยังไม่ได้เห็นปีศาจร้ายในตัวลูกสาวของฉันต่างหาก"วิลเลียมว่ายิ้มๆ

การรับประทานอาหารมื้อนี้เต็มไปด้วยเสียงหัวเราะ พ่อและคุณลุงบาสเตียนก็คุยกันไปทานข้าวไปจนอิ่ม ก่อนที่ทั้งคู่จะแยกตัวไปคุยกันตามประสาเพื่อนที่ไม่ได้เจอกันนาน ส่วนแม่ของเธอก็ขึ้นไปนอนได้สักพักแล้ว เด็กสาวยืนมองผู้ชายร่างยักษ์สามคนที่กำลังยืนคุยกันอยู่ที่บริเวณสระว่ายน้ำด้วยท่าทางเคล้งเคลียด เจ้านายกับลูกน้องนี้ไม่ต่างกันเลย นิ่งๆจนดูน่ากลัว ลึกลับแต่กลับดูหน้าค้นหา

-22.00 น.-

"ลืมได้ไงเนี่ย! ยัยฮันน่า"ร่างเล็กที่กำลังเดินไปยังโรงรถก็บ่นให้กับความขี้ลืมของตัวเอง เพราะว่าเธอลืมชีสที่จะต้องทำงานส่งอาจารย์วันพรุ่งนี้ไว้ที่รถ ทุกคนในบ้านก็ขึ้นไปนอนกันหมดแล้ว เพราะนี่มันก็สี่ทุ่มแล้ว พ่อกับลุงบาสเตียนก็แยกกันไปพักผ่อนตั้งแต่จะสามทุ่มแล้ว พ่อบอกว่าลุงบาสเตียนกับไอ้พี่ลีโอกับลูกน้องหน้านิ่งนั่นจะอยู่ที่นี้3วัน ก่อนจะกลับลาสเวกัส ระหว่างที่ฮันน่าเดินอยู่เธอก็ชนเข้ากับร่างสูงของใครบางคน ถึงมันจะไม่แรงมากแต่ตัวเธอก็เล็กนิดเดียวมันก็สร้างความเจ็บให้กับเด็กสาวอยู่ไม่น้อย

ปึก!!

"อ๊ะ..."

"เดินยังไง ไม่ดูทางห๊ะ!!"เสียงเข้มของเจ้าของร่างสูงเอ่ยว่าเด็กสาวตรงหน้าอย่างไม่สบอารมณ์ ดูชุดที่คุณเธอใส่สิ ถ้าลมพัดมาก็คงจะหลุดปลิวไปกับสายลมกระมัง

"นายนั่นแหละ เดินยังไงให้มาชนฉัน"เด็กสาวว่ากลับทันควัน คนยิ่งรีบๆ ตัวก็ใหญ่ทำไมไม่รู้จักหลบ

"นี่ ฮันน่า ฉันอายุมากกว่าเธอตั้งกี่ปี จะพูดจะจาก็ให้มันดีๆหน่อย ฉันแก่กว่าเธอ"มาเฟียหนุ่มอดที่จะต่อว่าเด็กสาวตรงหน้าไม่ได้ นี่นะหรือเด็กน้อยน่ารักเรียบร้อยของพ่อเขา หึ!! คำพูดคำจาเหมือนมะนาวไม่มีนํ้า แถมกริยามารยาทก็ยังห่างไกลกับคำว่ากุลสตรี

"แล้วยังไง ฉันไม่สนอะ หลบไป"

"........."มาเฟียหนุ่มยังคงยืนนิ่งไม่มีท่าทีว่าจะหลบให้กับเด็กสาวแถมยังมองพิจารณาเธอตั้งแต่หัวจรดเท้าอีกต่างหาก

"เอ๊ะ นี่!! บอกให้หลบไปไงเล่า"เธอชักจะมีนํ้าโหแล้วนะ นี่มันก็ดึกมากแล้วไหนจะต้องรีบทำงานเพื่อส่งอาจารย์ในวันพรุ่งนี้อีก

"ทำผิดก็ต้องขอโทษสิ จะมาชิงหนีแบบนี้มันใช่ได้ที่ไหนกัน"เขาบอกเธอเสียงดุ

"ผิด ฉันทำอะไร หลีก"ว่าไม่สำนึกแล้ว มือเล็กสองข้างยังผลักคนตัวใหญ่ออกเพื่อให้พ่นทาง ร่างของมาเฟียหนุ่มขยับเพียงแค่เล็กน้อยเท่านั่น แรงเท่ามดของเธอจะทำอะไรเขาได้

"เอ๊ะ นี่!!"อะไรของเขาเนี่ย แทนที่เธอจะได้รีบไปเอาชีสเพื่อจะได้รีบไปทำงานแต่ต้องมาเสียเวลายืนต่อปากต่อคำอยู่กับไอ้บ้าเนี่ย เสียเวลาชะมัด

"อย่ามาขึ้นเสียงใส่ฉัน!!"ลีโอนาร์ทเอ่ยออกมาด้วยนํ้าเสียงเกียวกาจ ไม่เคยมีใครกล้าขึ้นเสียงใส่เขาแบบนี้มาก่อน แม้แต่บาสเตียนยังไม่เคยแล้วยัยเด็กนี้กล้าดียังไงถึงมาขึ้นเสียงใส่เขา อย่าคิดว่าเขาไม่กล้าทำอะไรเธอนะ ถึงจะเป็นลูกสาวเพื่อนสนิทของบาสเตียนผู้เป็นพ่อ เขาก็หาได้สนใจถ้ากล้ามาลองดีกับเขา เขาก็กล้าที่จะปิดชีวิตน้อยๆของยัยเด็กนี้เหมือนกัน

"ทำไมจะขึ้นไม่ได้ ใหญ่มาจากไหน มาอาศัยบ้านเขาอยู่แท้ๆยังมาว่าเขาอีก"

"เธออยากจะลองดีกับฉันมากใช่ไหม ได้"

"อ๊ายย ไอ้บ้า ปล่อยฉันนะ นายจะพาฉันไปไหน ปล่อยฉัน"

"หุบปากเน่าๆของเธอซะ!!"

"กริ๊ดดดดดดดดดดดดด!!"