เด็กคุณเต 05(3)

“หนูคิดว่าการที่หนูอยู่ที่นี่จะทำให้คุณเตพาแฟนของคุณเตเข้าบ้านไม่สะดวกค่ะ หนูไม่อยากถูกคนรักของคุณเตเกลียด ไม่อยากมีปัญหา ไม่อยากถูกเข้าใจผิด หนูไม่อยากทำให้คุณเตหนักใจ หนูคิดว่าหนูออกไปอยู่ข้างนอกดีกว่า ที่นี่เป็นบ้านของคุณเตนะคะ คนที่ควรออกไปต้องเป็นหนูสิคะ”

“อามีแฟนที่ไหนกัน”

“...” ไม่มีแฟนแล้วที่พามาเรียกว่าอะไร ถึงจะบอกว่าเป็นคนคุย แต่ว่าสถานะก็ไม่ได้ต่างอะไรกับแฟน ที่สำคัญมาก ๆ ไม่ว่าจะเป็นคนคุยหรือแฟนหรืออะไร ตัวฉันก็ไม่ควรอยู่ที่นี่ ฉันไม่อยากถูกมองเป็นศัตรู

คือฉันไม่ได้คิดเข้าข้างตัวเองนะ ไม่ได้คิดว่าผู้หญิงที่มากับคุณเตนั้นร้าย แต่ว่าเธอพวกนั้นไม่ได้ใจดีจริง ๆ ต่อหน้าคุณเตเธอทำทีมีน้ำใจ ลับหลังดูถูกดูแคลนหาว่าฉันเกาะคุณเต ฉันก็เป็นเหมือนขวากหนามคอยขวางกั้นคนเหล่านั้น ถ้าไม่มีฉันพวกเธออาจจะสมหวังมากกว่านี้

“หนูพริ้งนั่นแหละมีแฟนหรือเปล่า ถึงได้อยากจะไปอยู่คอนโดให้ได้ แอบมีแฟนแล้วไม่บอกอาเหรอครับ”

“หนูยังไม่มีแฟนค่ะ” ถึงจะมีคนจีบแต่ว่าฉันก็ไม่ได้สนใจเมื่อฉันไม่สนใจเขาก็ไปจีบคนใหม่ ก็นะคนที่ฉันใส่ใจอยู่ตรงนี้จะให้ฉันเอาใจไปให้คนอื่นได้ยังไง

“ถ้าอย่างนั้นยิ่งไม่มีเหตุผลที่หนูพริ้งจะไปอยู่คอนโดใช่ไหมครับ”

“เหตุผลก็ที่หนูพูดไปก่อนหน้านี้ไงคะ”

“ถ้าอย่างนั้นต่อไปอาจะไม่พาคนคุยเข้าบ้านดีไหมครับ”

“มันไม่ใช่แบบนั้นนะคะ คุณเตจะแก้ปัญหาแบบนี้ไม่ได้สิคะ ที่นี่คือบ้านของคุณเต คุณเตมีสิทธิ์ที่จะทำอะไรก็ได้ ปัญหาพวกนี้จะไม่เกิดขึ้นที่บ้านถ้าหนูออกไปอยู่คอนโด”

“ต่อไปอาจะกลับบ้านทุกวัน”

“...ทำไมยิ่งพูดยิ่งเหมือนว่าเราพูดกับคนละเรื่องเลยคะ”

“ไม่ไปอยู่คอนโดนะครับ อาไม่อยากให้หนูพริ้งออกไปอยู่คนเดียว” คุณเตยื่นมือลูบที่หัวด้วยความเอ็นดู

“...” แล้วอยู่ที่นี่ไม่ต่างจากอยู่คนเดียวเหรอ ยิ่งเป็นบ้านหลังใหญ่พริ้งก็ยิ่งรู้สึกเหงา แล้วพริ้งอยู่ก็ใช่ว่าคุณเตจะมีความสุข

“ถือว่า...”

“หนูขอลองตัดสินใจเองสักครั้งนะคะคุณเต หนูขอไปอยู่คอนโดนะคะ”

“...”

“หนูจะไม่เกเร หนูจะตั้งใจเรียนค่ะ หนูสัญญาว่าจะไม่ทำให้คุณเตผิดหวัง”

“ที่พูดมาทั้งหมดสุดท้ายแล้วหนูพริ้งก็จะไปจากอาจริง ๆ ใช่ไหม”

“หนูไม่ได้คิดจะไปจากคุณเตนะคะ หนูแค่ไม่อยากเป็นภาระของคุณเต ไม่อยากรบกวนคุณเตจนเกินไป”

“อาเคยผ่านช่วงวัยรุ่นมา อาเข้าใจ โอเคในเมื่อพูดอะไรหนูพริ้งก็ไม่ฟัง ถ้าอย่างนั้นก็ไปเถอะ ทำตามที่หนูพริ้งต้องการ แต่อาขอเป็นคนหาคอนโดให้หนูพริ้งด้วยตัวเอง อาอยากเลือกที่ที่อามั่นใจว่าปลอดภัยที่สุด”

“คุณเตอนุญาตจริง ๆ ใช่ไหมคะ”

“ใช่ครับ ในเมื่อมันเป็นความต้องการของหนูพริ้งอาก็ต้องอนุญาต”

“ขอบคุณนะคะคุณเต”

“แต่หนูพริ้งต้องรู้ไว้นะว่าที่นี่เป็นบ้านของหนูพริ้ง หนูพริ้งไม่ใช่ส่วนเกิน ไม่ได้ทำให้อาลำบาก แค่เพียงอาเป็นผู้ชายก็เลยไม่รู้ว่าต้องทำยังไง”

“ค่ะ หนูจะจำไว้” ณเวลานี้คุณเตจะพูดอะไรฉันก็ขานรับทั้งนั้น ฉันยิ้มและบอกคุณเตว่า “ถ้าไม่มีอะไรแล้วหนูไปเปลี่ยนชุดนะคะ”

“ครับ ได้เลย”

“ขอบคุณนะคะคุณเต” ฉันลุกขึ้น ยกมือไหว้คุณเต จากนั้นก็เดินออกจากห้องทำงานของคุณเต

ดีใจนะที่คุณเตอนุญาต เพราะว่าฉันไม่อยากเห็นคุณเตอยู่กับผู้หญิงคนอื่นจริง ๆ ต่อให้คุณเตไม่ได้รู้สึกกับฉันแบบที่ฉันรู้สึกกับเขา แต่การเห็นคนที่เรารักอยู่กับคนที่ทำให้เขายิ้มฉันทนดูไม่ได้จริง ๆ ฉันกลัวว่าสักวันตัวฉันจะเป็นผู้หญิงไม่น่ารัก ไม่อยากให้มีวันนั้นฉันถึงได้เลือกเดินออกจากที่นี่ไป การไม่เห็นพวกเขารักกันใกล้ ๆ มันต้องดีกว่าเจอตลอดอยู่แล้ว

“คุยกันเรียบร้อยแล้วเหรอคะน้องพริ้ง” คุณบัวเดินออกมาจากทางห้องนอนของคุณเต นี่เหรอไม่ใช่แฟน คนที่เข้าออกบ้านได้แบบนี้จะไม่ใช่แฟนได้ยังไง

“เรียบร้อยแล้วค่ะ” ฉันปั้นหน้ายิ้ม

“จริงด้วยสิ พี่ขอบคุณอีกครั้งนะคะที่ดูแลเหลียนฮวาของพี่เป็นอย่างดี”

นี่ตั้งใจจะย้ำใช่ไหม ผู้หญิงด้วยกันดูออกนะว่าต้องการจะสื่ออะไร แต่ฉันจะพูดอะไรได้นอกจากคำพูดแบบนี้ใช่ไหม “ค่ะ ยินดีค่ะ”

“แต่ต่อไปพี่คงไม่รบกวนน้องพริ้งแล้วนะคะ เพราะอีกไม่นานพี่ก็จะมาอยู่ที่นี่ถาวร เราคงต้องเจอกันบ่อย ๆ นะคะ”

“ค่ะ” ฉันยิ้มแล้วเดินกลับเข้าห้องนอน นอกจากทำแบบนี้ฉันทำอะไรได้อีกล่ะ นี่ผู้หญิงของคุณเตนะ เกิดฉันพูดอะไรไม่ดีฉันก็กลายเป็นคนผิดในสายตาคุณเตสิ

ยังไงซะคุณเตก็ต้องเข้าข้างแฟนเขาก่อนอยู่ดี