เด็กคุณเจ 04

“มอนิ่งซี” เสียงโต๋แฟนของนุกเกอร์ทักทายแต่เช้า เมื่อคืนนี้ฉันเมาหลับที่โซฟาบ้านนุกเกอร์ นุกเกอร์ก็หลับข้างฉัน เราสองคนชอบเมาแล้วหลับไปทั้งอย่างนี้บ่อยครั้ง เมื่อคืนนี้ทั้งที่เมาขนาดนั้นยังฝันถึงเรื่องเก่าได้

“มอนิ่งโต๋”

“กินข้าว”

“ขอบาย กลับบ้านก่อนป่านนี้มีคนคิดถึงแล้ว”

“ไม่น่าทันนะ นี่สิบโมงเช้า”

“ฮะ! นี่นึกว่าเช้าอยู่ โดนไอด่าหูชาแน่เลย”

“เมื่อเช้าเดินมาปลุกแล้ว ซีไม่ตื่น”

“งั้นกลับไปฟังแม่คนที่สองให้พรก่อนนะ”

“เชิญครับ” โต๋ยิ้ม เป็นรอยยิ้มที่ให้กำลังใจดี

แต่ว่ายิ้มไปก็เท่านั้น ไม่มีใครช่วยอะไรได้ นอกฉันช่วยตัวเองด้วยการน้อมรับความผิด

เดินกลับมาบ้าน รถยังจอดไว้ที่บ้านของนุกเกอร์ เดินเข้ามาในบ้านน้องสาวสุดที่รักกำลังวุ่นอยู่ในครัว แม้วันนี้ไม่ได้เปิดรับออเดอร์แต่ว่าน้องสาวฉันสามารถหาอะไรทำได้ทุกวันโดยเฉพาะขนมหวาน ยัยไอชอบทำขนมหวานมาก ชอบชนิดที่เรียกว่าคลั่งก็ยังได้ ทั้งที่ชอบขนาดนี้แต่ก็ไม่คิดเปิดร้านขายขนม ซึ่งเรื่องนี้มันก็มีเหตุผลที่พอจะเข้าใจได้อยู่

“ทำไมไม่กลับบ้าน ไปต่อที่ไหนมา ไม่ห่วงคนที่บ้านบ้างเลยเหรอ ไม่คิดเหรอว่าคนที่บ้านจะเป็นห่วง บอกแล้วถ้าจะไปต่อที่ไหนให้ทักบอก ไหนว่าไปไม่นาน เมาทิ้งตัวจนเข้าบ้านผิดด้วย”

“ตอบคำถามไหนก่อนดี” ยิ้มรับความผิดไปสิ

“เฮ้อ ไม่ต้องตอบ ขี้เกียจฟัง”

“ขอโทษ”

“ไอไม่ได้จะว่าถ้าพี่จะค้างข้างนอก แต่พี่ช่วยทักบอกไอบ้าง พี่รู้ไหมว่าไอเป็นห่วง ถ้าเกิดเรื่องไม่ดีขึ้นมาไอจะอยู่ยังไง พี่คิดถึงใจไอบ้างสิ เรามีกันแค่สองคนพี่น้องนะ”

“พี่ผิดไปแล้ว พี่ขอโทษที่ลืมทักบอกไอ ขอโทษนะ” ฉันเดินเข้ามากอดน้องสาว เรื่องของพ่อแม่เป็นปมในใจของไอมาตลอด สี่ห้าปีมานี้ทุกครั้งที่ฉันออกไปข้างนอกคนเดียวไกลสุดคือบ้านนุกเกอร์ ถ้าไปซื้อวัตถุดิบจะต้องไปพร้อมน้องสาวตลอด ถ้าไม่ไปด้วยกันน้องไม่ยอม มีเมื่อคืนที่ไปงานเลี้ยงเกษียณที่น้องสาวไม่ได้ไปด้วยเพราะไม่สะดวกพาเด็กน้อยไปด้วย ยัยไอก็เลยเป็นห่วงฉันมาก ฉันผิดเองที่ไม่บอกน้องว่ากลับมาถึงบ้านแล้ว

“ไปอาบน้ำเลยไป เหม็นกลิ่นเหล้า”

“ขอกอดอีกนิด” เรามีกันสองพี่น้อง เราสองคนผ่านเรื่องเลวร้ายด้วยกันมามาก กว่าเราสองคนจะอยู่สบายแบบทุกวันนี้ไม่ใช่เรื่องง่ายเลย

“เจอเรื่องอะไรมา”

“เรื่องไม่ดี แต่ไม่เป็นไร ทุกอย่างมันจบแล้ว เคลียร์แล้ว” ถือว่าเคลียร์แล้วกัน “วันนี้ให้ไปส่งพีพีคนเดียวพี่ขอโทษนะ”

“ไม่เป็นไร แต่ขอเตือนหน่อยนะพีพีโกรธพี่ด้วย”

“เย็นนี้ง้อด้วยไอติมร้านดังจะหายโกรธไหม”

“ไอติมชนะทุกอย่างอยู่แล้ว”

“งั้นไปรับพีแล้วไปห้างกันเนอะ”

“จ้า แต่ตอนนี้ไปอาบน้ำเลยไป เหม็นไม่ไหว”

“ค่าคุณแม่” หอมแก้มยัยไอแล้วฉันจึงเดินไปที่ห้องนอน

“เดี๋ยวเถอะพี่ซี” ยัยไอไม่ชอบที่สุดเวลาที่ถูกฉันเรียกว่าแม่

พีพีที่ถูกพูดถึงเป็นลูกชายของฉันเอง ลูกที่ชายที่เกิดจากคุณเจ เรื่องนี้มันเป็นความผิดพลาดของฉันเอง ถึงแม้คุณเจจะป้องกันมาตลอด แต่ด้วยความชะล่าใจของฉันไม่กินยาคุมซ้ำ ทำให้ถุงยางอนามัยที่ป้องกัน 98% นั้นได้ลูกชายที่น่ารักมา

เรื่องท้องเป็นเรื่องเหนือความคาดหมาย ตอนแรกที่รู้ฉันตกใจมาก เสียใจมากเพราะไม่รู้ว่าควรจะรับมือกับเหตุการณ์นี้ยังไงดี ในตอนนั้นในหัวฉันไม่มีความคิดเรื่องที่จะเอาเด็กออก เพราะฉันก็มีเงินเก็บที่ได้จากคุณเจมามากพอที่จะเอาไปต่อยอดและเลี้ยงเด็กคนหนึ่งให้เติบโตได้ การเลือกเก็บเด็กไว้จึงเป็นสาเหตุที่ฉันดรอปเรียน

ความผิดพลาดที่เกิดขึ้นฉันเป็นคนผิดจึงไม่คิดจะบอกคุณเจ ฉันคิดเอาเองว่าเขาที่รวยมาก เลี้ยงเด็กมาเยอะ ไม่แน่ว่าอาจจะมีคนที่ผิดพลาดแบบฉัน ฉันไม่เสี่ยงบอกเขาดีกว่า ยังไงซะเขาก็ไม่คิดจะให้ฉันที่เป็นเด็กเลี้ยงได้เป็นแม่ของลูกเขา ถ้าเขารู้เขาต้องให้ฉันเอาเด็กออกแน่ ๆ ในเมื่อเขามองฉันเป็นแค่ของเล่นชั่วคราวที่ตกลงราคากันดิบดี หมดสัญญาแล้วก็ไม่รู้จักกัน เราพบเพื่อเพียงผ่านเท่านั้น สิ่งที่เกิดอย่างไม่ตั้งใจก็ถือว่าเป็นของขวัญให้ฉันก็แล้วกัน

ที่บอกว่าเป็นของขวัญก็เพราะว่าตอนแรกเพื่อยัยไอฉันถึงอยากมีชีวิตอยู่ต่อ การมีพีพีเข้ามาทำให้เพิ่มใครอีกคนที่ฉันรักและห่วงใย อยากมีชีวิตอยู่ต่อเพื่อเห็นเขาเติบโต

“น้าไอ” หนูน้อยพีพีวิ่งตุ๊ต๊ะเข้าหายัยไอ ลูกชายกำลังเมินฉันเพราะเมื่อเช้าฉันไม่ได้มาส่งที่โรงเรียน พีพีกอดไอแล้วก็อ้อนด้วยน้ำเสียงน่ารัก “คิดถึงน้าไอจังเลยครับ”

“น้าไอก็คิดถึงพีพีครับ ว่าแต่พีพีไม่คิดถึงแม่ซีเหรอ”

“แม่ซีไม่น่ารัก” พูดพลางหันหน้าหนี แหมพ่อหนุ่มน้อย งอนแม่ได้น่ารักจริง ๆ

“แม่ไม่น่ารักคนนี้ว่าจะพาน้าไอกับลูกชายตัวน้อยไปกินไอติม ดูท่าวันนี้คงเป็นแม่ที่ต้องไปกินไอติมชุดใหญ่ที่ห้างคนเดียวสินะ ว้า แบบนี้แม่จะกินหมดไหมนะ ถ้ามีคนไปด้วยก็คงจะดี”

“เห็นว่าแม่ซีไม่มีเพื่อนเล่นด้วย พีพีกับน้าไอไปด้วยก็ได้ครับ”

“ว้าว ลูกชายแม่น่ารักจังเลย”

“ลูกชายน่ารักแล้วทำไมเมื่อเช้าเราไม่เจอกันครับ ไหนแม่ซีบอกว่าเช้าเจอกัน แต่เช้ามาไม่เห็นแม่ซีเลย”

“แม่ขอโทษครับ ต่อไปแม่จะไม่ทำตัวไม่น่ารักแล้วนะ”

“จริงนะครับ”

“จริงสิคะ ต่อไปแม่จะทำตัวให้น่ารักนะคะ ครั้งนี้พีพีหายโกรธแม่ได้ไหม แม่ขอไถ่โทษด้วยไอติมชุดใหญ่นะครับ”

“พีพีไม่ได้โกรธแม่ซีซะหน่อย พีพีรักแม่ซีครับ” ได้ยินว่าจะพาไปกินไอติมก็หายโกรธแม่เลย ชอบจริง ๆ ไอติมเนี่ย

ร้านไอศกรีม

“อาหย่อย อาหย่อย อาหย่อยมากครับ” พีพีตักกินไอศกรีมสตรอว์เบอรี่อย่างมีความสุข ฉันยิ้มอย่างสุขใจเมื่อเห็นว่าลูกมีความสุข พีพีเป็นเด็กที่ชอบกินไอศกรีมมาก ฉันซื้อติดตู้ไว้ตลอด แต่ว่าซื้อเยอะไม่ได้ เนื่องจากลูกชายชอบมาก เพราะว่าชอบกินไอศกรีมมาก ๆ จึงชอบแอบหยิบมากินเกินที่กำหนด เห็นเยอะไม่ได้ลูกชายหิวตลอด อ้อนอยากกินตลอด แล้วฉันกับไอก็ต้องตามใจเสมอ ก็เลยซื้อมาติดไว้ไม่เยอะ

“ให้กินเยอะแค่วันนี้วันเดียวนะครับ”

“งอนบ่อย ๆ จะได้กินบ่อยไหมครับ”

“เจ้าแผนการตั้งแต่เมื่อไหร่คะลูกชาย”

“ก็ไอติมร้านนี้อาหย่อยจริง ๆ นะครับ พีชอบมากจริง ๆ นะครับ”

“เจ้าหมูพีพี กินติมเยอะจะใส่ชุดหล่อ ๆ ไม่ได้นะ”

“น้าไอไม่น่ารักครับแม่ซี”

“ทำไมน้าไอไม่น่ารักแล้วละครับหลานรัก”

“น้าไอพูดว่าพีไม่หล่อ”

“โอ๋ โอ๋ ขอโทษครับ หลานชายสุดที่รักของน้าไอหล่อมาก ๆ นี่ครับน้าไอยกไอติมก้อนนี้ให้”

“น้าไอคนสวยใจดีที่สุดเลยครับ” เห็นไหมล่ะได้ไอศกรีมก็ปากหวานขึ้นมาเลย

“หลานชายสุดหล่อของน้าก็น่ารักที่สุดเลย” น้าหลานกอดหอมกัน คู่นี้รักกันเหลือเกิน ที่จริงพีพีเกิดมาก็ไม่ใช่แค่ฉันที่รู้สึกดี พีพีน่ะเป็นคนที่ทำให้ยัยไออยากมีชีวิตอยู่ต่อเหมือนกัน เนื่องจากเมื่อหลายปีก่อนยัยไอเจอเรื่องที่เสียใจมาก ๆ เสียใจขนาดที่ไม่อยากมีชีวิตอยู่ต่อ ยังดี ยังดีที่ฉันไปเจอทัน ยังดีที่กล่อมยัยไอสำเร็จ ทำให้วันนี้เราสองคนพี่น้องมีรอยยิ้ม มีเสียงหัวเราะ มีความสุขก็เพราะมีเด็กคนนี้เพิ่มเข้ามา

ดีจริง ๆ ที่มีพีพี