4

สายรถมาจอดรถรอเกรซอยู่หน้าคอนโดตามนัดแต่รอมาจะ 10 นาทีแล้วเกรซก็ยังไม่ลงมาเขาจึงลองโทรหาเธออีกครั้งแต่ในระหว่างที่กำลังรออีกฝ่ายรับสายอยู่เขาก็เห็นเกรซเดินมาพอดี

"เป็นไรหรือเปล่าทำไมลงมาช้าจัง" สายลมถามเพราะเห็นว่าสีหน้าของเกรซกำลังบูดบึ้งเหมือนคนไม่สบอารมณ์เท่าไหร่

"จะไปได้ยังอ่ะ" เกรซพูด

"อ่อ ครับ" สายลมตอบแล้วช่วยเปิดประตูรถให้เกรซขึ้น

"พี่อยากทานอะไรเป็นพิเศษไหมครับ" สายลมถาม

"อะไรก็ได้ รีบกินรีบกลับก็พอ" เกรซตอบ

"งั้นไปเอ็มสเฟียร์กัน" สายลมตอบ

"ฮะ! แค่กินข้าวต้องไปถึงที่นั่นเลยเหรอ" เกรซถาม

"แต่มันมีร้านอร่อยเยอะเลยนะ" สายลมตอบ

"หน้าปากซอยก็มีป่ะร้านอร่อยอ่ะ ถ้าต้องนั่งรถจากรังสิตไปเอ็มสเฟียร์ตอนเนี่ยก็ไม่รู้จะถึงเมื่อไหร่ เวลานี้รถมันติดจะตายนายจะไปเพื่อ" เกรซพูด วันนี้เธอรู้สึกไม่ค่อยดีเท่าไหร่จึงไม่อยากนั่งรถไปไหนนาน ๆ เธอแค่อยากรีบกินแล้วรีบกลับห้องไปนอนพักผ่อนต่อแล้ว

"ผมไม่รู้หนิว่าแถวนี้มีร้านอะไรอร่อยบ้างพี่แนะนำได้ป่ะล่ะ" สายลมตอบ

"ขับ ๆ ไปเถอะเดี๋ยวบอกเอง" เกรซตอบแล้วหันไปดึงเข็มขัดนิรภัยมาคาดจากนั้นสายลมก็ขับรถไปตามทางที่เธอบอกจนมาถึงร้านข้าวแกงร้านนึงซึ่งระยะทางไม่ไกลจากคอนโดของเกรซเท่าไหร่นัก

"ร้านนี้เหรอ" สายลมพูดแล้วลองชะเง้อหน้ามองดูรอบ ๆ ร้าน

"กินได้ไหมถ้าไม่ได้ฉันจะได้ไม่ต้องเสียเวลาลงจากรถ" เกรซถาม

"กินได้ดิ ผมไม่ได้เรื่องมากอะไรอยู่แล้ว" สายลมตอบ

"อืม" เกรซตอบแล้วก็เปิดประตูลงจากรถซึ่งครั้งนี้เธอเปิดเองได้แล้วเพราะจำได้ตอนเห็นสายลมช่วยเปิดให้ตอนเช้าจากนั้นสายลมก็รีบตามลงไป

"นายอยากกินอะไรอ่ะ" เกรซถาม สายลมหันไปมองอาหารมากมายที่ถูกจัดวางอย่างเป็นระเบียบผ่านตู้กั้นกระจกใส

"แล้วแต่พี่เลย" สายลมตอบเพราะเลยไม่ได้ว่าจะทานอาไร

"อยากกินอะไรก็เลือกมาสิจะแล้วแต่ฉันได้ไง" เกรซพูด

"ก็ผมกินได้หมดไงเพราะงั้นพี่สั่งอะไรมาผมก็กินได้อยู่แล้ว" สายลมตอบ

"ตามใจ" เกรซพูดแล้วหันไปสั่งอาหารกับแม่ค้า

"หนูเอาแกงผักทอง ผัดพริกอ่อนเครื่องในไก่ น้ำพริกกะปิปลาทู กะเพราทะเล ต้มจืดหมูสับ ยำไข่เยี่ยวม้าแล้วก็ข้าวเปล่า 2 จ้า" เกรซพูด

"จ้าเลือกโต๊ะได้เลยนะ" แม่ค้าตอบ

"นายไปนั่งรอที่โต๊ะนะเดี๋ยวฉันตามไป" เกรซพูด

"อ้าวแล้วพี่จะไปไหนอ่ะ" สายลมถาม

"ฉันจะไปตักน้ำให้" เกรซตอบแล้วชี้ไปที่ถังน้ำซึ่งมีป้ายเขียนไว้ว่าน้ำดื่มบริการตัวเองสายลมจึงได้พยักหน้าตอบว่าเข้าใจแล้ว สายลมเดินไปนั่งรอเกรซที่โต๊ะแล้วมองดูบรรยากาศรอบ ๆ ไปพลาง ๆ

"อ่ะ" เกรซวางแก้วน้ำให้สายลมแล้วนั่งลงฝั่งตรงข้ามกับเขา

"ขอบคุณครับ" สายลมตอบ

"พี่มากินข้าวที่นี่บ่อยเหรอ" สายลมถาม

"ก็มาบ้างแต่ส่วนใหญ่สั่งกับไปกินทีี่ห้องน่ะ" เกรซตอบ

"อ๋อ" สายลมตอบ

"แล้วนี่นึกยังไงชวนมากินข้าวเนี่ย" เกรซถาม

"ก็ผมบอกพี่ไปแล้วไงว่าผมจะจีบพี่อ่ะ" สายลมตอบ

"เอาจริงเหรอ" เกรซถามอย่างไม่อยากจะเชืื่อ

"ทำไมอ่ะ ผมดูไม่จริงจังขนาดนั้นเลยเหรอ" สายลมถาม

"คือฉันไม่เข้าใจไงว่าทำไมอยู่ดี ๆ นายถึงอยากจะจีบฉันพวกเราดูไม่เข้ากันมาก ๆ อ่ะ" เกรซตอบ

"อาหารมาแล้วค่ะ" สายลมยังไม่ทันได้พูดอะไรแม่ค้าก็นำอาหารมาเสิร์ฟให้แล้วทั้งคู่เลยเลิกจ้องหน้ากันแล้วหันมาสนใจอาหารทันที

"ขอบคุณค่ะ"

หลังขากแม่ค้าเดินออกไปเกรซก็ยังคงวุ่นวายกับการจัดเรียงจานอาหารอยู่

"ผมชอบพี่" อยู่ดี ๆ สายลมก็พูดขึ้นมาทำเอาเกรซงงไปหมดเลย

"ฮะ?" เกรซเงยหน้าขึ้นมามองสายลมด้วยสายตาว่างเปล่า

"ผมไม่รู้ว่าพวกเราเข้ากันไหมแต่ผมแค่รู้ว่าตอนนี้ผมชอบพี่...ผมเลยจีบพี่แค่นั้นเอง" สายลมพูด เกรซเห็นถึงแววตาที่จริงจังของสายลมก็ถึงกับพูดไม่ออกเลยแสร้งทำเป็นว่าไม่สนใจ

"อืม ๆ กินข้าวเถอะ กินข้าว" เกรซพูดแล้วตักอาหารวางใส่จานให้สายลม

"อ่ะกินเยอะ ๆ" เกรซพูด

"ขอบคุณครับ" สายลมตอบ

หลังจากนั้นทั้งสองคนก็นั่งทานอาหารเย็นด้วยกันอย่างเอร็ดอร่อยแม้จะพูดคุยกันน้อยมากก็ตามแต่สายลมก็แอบมองหน้าเกรซอยู่บ่อย ๆ

"นายจะมองอะไรนักหนาเนี่ย" เกรซพูด

"จุดประสงค์ที่ผมมาหาพี่ก็เพราะอยากเห็นหน้าพี่นี่หน่า" สายลมตอบ

"เลิกพูดจาอะไรเลี่ยน ๆ แบบนี้ได้ป่ะ" เกรซพูด

"ไม่ชอบเหรอครับ" สายลมถาม

"ไม่ชอบ!" เกรซรีบตอบในทันที

"เดี๋ยวก็ชอบเองนั่นแหละ เชื่อผมสิ" สายพูดแล้วส่งยิ้มมุมปากให้เกรซจนเธอรู้สึกหมันไส้

"ทั้งหมด 320 บาทค่ะ" หลังจากทานอาหารเสร็จทั้งคู่ก็เรียกแม่ค้ามาคิดค่าอาหารเพื่อที่จะได้กลับกันสักที

"เดี๋ยวผมจ่ายเองครับ" เมื่อเห็นว่าเกรซหันไปเปิดกระเป๋าสายลมก็รีบพูดขึ้นมาแต่เมื่อสายลมล้วงมือไปหยิบกระเป๋าสตางค์ในกางเกงเกรซก็หยิบเงินจำนวน 500 ของเธออกมาก่อนแล้วพร้อมกับล่งให้แม่ค้า

"นี่ค่ะ" สายลมทำหน้าเหวอใส่เกรซทันที

"เดี๋ยวรอเงินทอนสักครู่นะคะ" แม่ค้าพูดจบก็เดินออกไป

"ผมบอกว่าจะจ่ายให้ไง" สายลมพูด

"ไม่ต้องอ่ะ นายเก็บเงินของนายไว้เถอะยังไม่ได้ทำงานหนิไม่ต้องเอาเงินมาเลี้ยงผู้หญิงหรอก" เกรซตอบ

"แต่ผมเป็นผู้ชายไงจะให้พี่จ่ายได้ไงล่ะ" สายลมพูด

"นายก็เสียค่าน้ำมันพาฉันมาแล้วนี่ไงอีกอย่างนะฉันทำงานแล้วพอมีเงินซื้อข้าวกินเองไม่ต้องให้เด็กอย่างนายมาดูแลหรอก" เกรซตอบ

"ผมจ่ายได้และผมก็ไม่ได้คิดว่าพี่ไม่มีเงินด้วย" สายลมพูด

"พอเลย ฉันรู้ว่าบ้านนายรวยนะแต่นายก็ไม่ได้หาเงินพวกนั้นมาเองป่ะเพราะงั้นนายจะใช้จ่ายอะไรก็หัดคิดนิดนึง ยิ่งเอามาลงทุนซื้อใจผู้หญิงแบบนี้ยิ่งต้องคิดให้มากต้องดูด้วยว่าผู้หญิงที่นายใช้เงินซื้อเขาจริงใจกับนายหรือจริงจังกับเงินของนายกันแน่...เฮ่อ~ฉันจะพูดไปเพื่ออะไรกันเนี่ยคนรวย ๆ อย่างนายคงไม่เข้าใจหรอก" เกรซพูดแล้วหันไปมองแม่ค้าที่กำลังเดินเอาเงินทอนมาให้

"ขอบคุณมากค่ะวันหลังมาใหม่นะคะ" แม่ค้าพูด

"ค่ะ" เกรซตอบ สายลมมองเกรซที่กำลังนับเงินทอนดูว่าครบไหมแล้วยิ้มออกมา

"ขอบคุณนะครับ" สายลมพูดขึ้นหลังจากนั่งเงียบมาสักพัก

"ขอบคุณอะไร" เกรซถาม

"ขอบคุณที่วันนี้พี่ยอมมากินข้าวกับผมแล้วก็ขอบคุณที่พี่พูดแบบนั้นกับผมเพราะมันทำให้ผมรู้สึกว่าผมมองคนไม่ผิดจริง ๆ" สายลมตอบ

"ฉันอาจเป็นผู้หญิงแบบนั้นก็ได้นะ นายไม่กลัวว่าฉันจะหลอกเด็กแบบนายจนหมดตัวเหรอ" เกรซถาม

"พี่ไม่ใช่คนแบบนั้นหรอก" สายลมตอบ

"นายยังไม่รู้จักฉันดีเลยจะมั่นใจได้ยังไงว่าฉันไม่ใช่" เกรซถาม

"ถ้าพี่เป็นแบบนั้นจริง ๆ ผมก็เต็มใจโดนหลอกนะ ผมแกล้งโง่เก่งมากเลยนะพี่ลองดูไหมละ" สายลมตอบ

"ดูท่านายน่าจะโง่จริง ๆ แหละ" เกรซส่ายหัวเบา ๆ ให้กับความดื้อด้านของสายลมจากนั้นเธอก็ลุกออกจากโต๊ะเดินไปขึ้นรถทันที

ระหว่างทางสายลมสังเกตเห็นว่าเกรซดูนิ่งเงียบผิดปกติ เธอนั่งซึมเหมือนคนจะหลับตลอดเวลาเลย

"พี่เป็นไรหรือเปล่า ง่วงเหรอ" สายลมถาม

"สงสัยเมื่อคืนจะเมามากไปหน่อยปวดหัวตั้งแต่เช้าแล้วยังไม่หายเลย" เกรซตอบ

"ไม่สบายเหรอ ผมพาไปหาหมอไหม" สายลมถาม

"ไม่เป็นไรอ่ะอยากกลับห้องไปนอนมากกว่า" เกรซตอบ

"งั้นพี่ก็นอนเถอะเดี๋ยวถึงแล้วผมปลุก" สายลมพูด เกรซพยักหน้าตอบแล้วขยับตัวให้นั่งได้สบายขึ้นจากนั้นเธอก็หลับตาลงพักผ่อนทันที ขัับต่อมาได้ไม่นานสายลมก็แวะจอดที่ไหนสักแห่งจากนั้นเขาเดินลงไปจากรถทำให้เกรซที่ยังไม่ได้หลับดีจึงค่อย ๆ ลืมตาขึ้นมาดูด้วยความสงสัยและเมื่อเห็นว่าสถานที่ที่สายลมแวะคือร้านขายยาก็ยิ่งทำให้เธอรู้สึกประทับใจมากกับความใส่ใจนี้ของสายลมเพราะตั้งแต่เกิดมายังไม่เคยมีผู้ชายคนไหนใส่ใจเธอมากขนาดนี้มาก่อนเลยนอกจากพ่อของเธอ

ตึกตัก ตึกตัก ตึกตัก

เกรซแสร้งทำเป็นต่อเมื่อเห็นว่าสายลมกำลังเดินกลับมาที่รถเพราะไม่อยากให้เขารู้ว่าเธอจากนั้นเธอก็แสร้งหลับแบบนั้นไปตลอดทางจนถึงคอนโด

"พี่ครับ พี่เกรซ พี่เกรซครับ"

"อืมมม~ ถึงแล้วเหรอ" เกรซแกล้งแสดงอาการงัวเงียเหมือนคนเพิ่งตื่น

"ครับ" สายลมตอบ

"ขอบใจนะ" เกรซพูดแล้วหยิบกระเป๋าเตรียมจะลงจากรถ

"เดี๋ยวครับ" สายลมพูดแล้วเอื้อมมือไปหยิบถุงยามาส่งให้เกรซ

"อย่าลืมกินนะครับจะได้รู้สึกดีขึ้น" สายลมพูด เกรซสบตาสายลมค้างอยู่แบบนั้นทั้ง ๆ ที่เธอเองก็ไม่รู้ตัวเลย

"พี่เกรซ" สายลมเห็นว่าเกรซนิ่งไปจึงลองเรียกดู

"เอ่อ...ขอบใจนะ" เกรซตอบแล้วยื่นมือไปรับถุงยานั้นมาจากนั้นเธอก็รีบลงจากรถอย่างไวเพราะกลัวตัวเองจะเสียอาการต่อหน้าสายลมอีก

"พี่ครับ" สายลมลดกระจกลงมาเรียกเกรซที่กำลังเดินเข้าตึกคอนโดไว้จนเธอต้องหันมาหาเขาอีกครั้ง

"ฝันดีนะครับ" สายลมพูดแต่เกรซไม่ตอบอะไรแล้วก็เดินหันกลับไปเหมือนเดิมโดยที่สายลมก็ยังคงนั่งรอส่งเธออยู่แบบนั้นจนเธอเดินเข้าตึกไป