ตอนที่ 1.2 เดิมพัน

พูดจบเธอก็เงื้อมือขึ้นมาอีกครั้งพร้อมจะตะปบเข้าที่กลางหลังเขาแรง ๆ แต่ราชันย์กลับจับข้อมือเธอไว้แน่น แล้วผลักเธอกลับไปติดกำแพงอีกครั้ง ร่างสูงตามมาประชิดติดจนไร้ช่องว่าง

“เอาสิข้าวฉันชอบเล่นแรงอยู่แล้ว”

เขาแสยะยิ้มมุมปากหยักลึกอย่างเจ้าเล่ห์น่าหมั่นไส้

“คืนนี้เธอหนีฉันไม่พ้นหรอก”

“ฉันไม่หนีหรอกนะราชันย์..”

ขวัญข้าวกระซิบเสียงต่ำ ราชันย์เลิกคิ้วรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ยังไม่ทันจางหาย แต่ก่อนที่เขาจะได้พูดอะไรต่อมือเล็กของเธอก็พุ่งเข้าไปคว้าท้ายทอยเขากระชากลงมาประกบปากเข้าหาตัวเองอย่างแรง

ราชันย์ชะงักไปเสี้ยววินาที แต่ไม่นานเปลวไฟในตัวเขาก็ลุกฮือมือแกร่งเลื่อนลงมารั้งเอวคอดของเธอแน่น ตอบรับรสจูบอย่างร้อนแรงไม่แพ้กัน

ลิ้นร้อนแทรกเข้ามาอย่างจาบจ้วงกวาดชิมความหวานราวกับนักล่าที่ในที่สุดก็ตะครุบเหยื่อได้ แต่ขวัญข้าวไม่เคยเป็นเหยื่อของใคร เธอใช้จังหวะที่เขากำลังหลงใหลกับจูบ ดูดริมฝีปากล่างของเขาแรง ๆ ก่อนจะกัดมันลงไปด้วยแรงทั้งหมดที่มี

“อึก! ข้าว!”

ราชันย์ผละออกมาเล็กน้อย ลิ้นเลียริมฝีปากตัวเองพบว่ามีรสเลือดจาง ๆ ติดปลายลิ้น เขาหัวเราะในลำคอดวงตาพร่าไปด้วยเพลิงปรารถนา

“โหดฉิบหาย”

ขวัญข้าวยกมือขึ้นปาดปากตัวเองก่อนจะเชิดหน้าขึ้น

“บอกแล้วไงว่าไม่หนี.. แต่ฉันจะเอาคืน”

ชายหนุ่มจ้องเธออย่างพึงพอใจสุดขีดก่อนจะก้มลงกระซิบเสียงพร่าใกล้ใบหู

“งั้นเอาสิข้าว ฉันอยากรู้เหมือนกันว่าเธอจะเอาคืนฉันได้แค่ไหน”

ย้อนกลับไปหนึ่งสัปดาห์ก่อน

เสียงดนตรีกระหึ่มสะท้อนทั่วทั้งผับ แสงไฟนีออนสลับสีส่องวูบวาบ ลำโพงขนาดใหญ่ปล่อยบีทหนัก ๆ กระแทกเข้าจังหวะกับหัวใจของทุกคนที่กำลังสนุกสุดเหวี่ยง

ขวัญข้าวนั่งไขว่ห้างอยู่บนโซฟาหนังสีดำ มือเรียวถือแก้วเหล้าสีอำพันไล่ลิ้นเบา ๆ ดวงตาคมหรี่ลงมองโต๊ะฝั่งตรงข้ามอย่างพิจารณา

โต๊ะนั้นเธอรู้จักดีเพราะเป็นนักศึกษาที่มหาลัยเดียวกันแม้ว่าจะคนละคณะ ชื่อเสียงของเขาก้องไกลผู้ชายที่เปลี่ยนสาวขึ้นเตียงไม่ซ้ำหน้า มีใครบ้างในมหาลัยที่จะไม่รู้จัก ราชันย์ เขากำลังนั่งเอนหลังอยู่ที่โซฟาหนังสีดำโต๊ะไม่ไกลกันนัก เสื้อเชิ้ตสีดำของเขาปลดกระดุมออกสองสามเม็ดเผยให้เห็นแผงอกแน่น ๆ แบบกวนประสาท หน้าตาหล่อเหลาแต่เต็มไปด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์

“ขวัญข้าวแกเห็นโต๊ะนั้นมั้ย”

เสียงเพื่อนสาวกระซิบข้างหู ขวัญข้าวละสายตาจากแก้วในมือไปมองเจ้าของเสียงแล้วเลิกคิ้ว

“เห็นแล้ว.. แล้วไง”

“ไอ้ภัทรมันท้าให้แกจีบราชันย์เป็นแฟน ถ้าจีบติดรับไปเลยหนึ่งล้าน!”

ขวัญข้าวชะงักไปหนึ่งวินาทีก่อนจะหลุดหัวเราะออกมาราวกับเป็นเรื่องเด็กเล่น

“เหอะ! แค่นี้”

“เอ้า! จริง ๆ นะเว้ย! แกมันโหดขนาดนี้แกจีบแม่งให้ติดเลย แล้วค่อยเขี่ยทิ้งก็ได้คิดซะว่าได้เงินง่าย ๆ”

ขวัญข้าวยกแก้วเหล้าขึ้นจิบอีกครั้งก่อนจะยักไหล่ ในเวลานี้ก็รู้สึกเบื่อ ๆ เซ็ง ๆ จริงนั่นแหละ

“โอเค! งั้นเล่นด้วยก็ได้”

อีกฝั่งหนึ่งของผับ

ราชันย์เอนตัวพิงโซฟามือหมุนแก้วเหล้าเล่นอย่างเบื่อ ๆ แต่สายตาของเขากลับจับจ้องไปที่ หญิงสาวคนหนึ่งที่โต๊ะตรงข้าม หญิงสาวที่เขาเหมือนเคยเห็นแต่ก็เหมือนไม่เคยเห็นมาก่อน เธอนั่งไขว่ห้างอยู่ไม่ไกล รูปร่างประเมินจากสายตาแล้วจัดว่าเซ็กซี่ ผิวขาว นมตู้ม ส่วนสูงประมาณ 170 เซนติเมตรน่าจะได้

“มึงสนใจยัยนั่นปะ”

เพื่อนคนหนึ่งของเขาถามขึ้นทำให้ราชันย์เลิกคิ้วแล้วหันไปจ้องหน้าเพื่อนนิ่ง ๆ

“หืม.. ทำไม”

“มาพนันกัน ถ้ามึงสามารถเขมือบยัยนั่นได้กูจะวิ่งรอบมหาลัยร้อยรอบ”

ราชันย์หัวเราะในลำคอพร้อมทั้งส่ายหัวอย่างไม่สนใจ

“แค่ร้อยรอบ.. ตลกไปเปล่า”

“เออ! ไอ้พวกนี้ก็ด้วย!”

เพื่อนอีกสองสามคนพยักหน้ารัว ๆ ราวกับนึกสนุก ราชันย์กระตุกยิ้มแพรวพราวก่อนจะยกข้อมือพลิกดูนาฬิกา

“ให้เวลากูเท่าไหร่”

“ภายในครึ่งเดือน!”

ราชันย์ยกแก้วขึ้นจิบ เหลือบสายตาไปมองขวัญข้าวที่กำลังลุกจากโซฟาแล้วเดินตรงมาทางเขา พร้อมกับรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ไม่แพ้กัน

“ไม่ต้องรอถึงครึ่งเดือนหรอก”

เขากระซิบเสียงแหบพร่าก่อนจะโน้มตัวไปวางแก้วลง

“คืนนี้แหละ!”

ขวัญข้าวสาวเท้าเข้าไปหากลุ่มของราชันย์ด้วยความมั่นใจ สายตาคมไล่มองเขาตั้งแต่หัวจรดเท้า ไอ้ผู้ชายคนนี้มันหล่อก็จริงแต่เธอไม่ใช่คนประเภทจะมาตกหลุมใครง่าย ๆ โดยเฉพาะผู้ชายเจ้าชู้แบบราชันย์ ชายหนุ่มที่ใครในมหาลัยต่างก็รู้จัก ชื่อเสียงไม่ต้องพูดถึง.. ชื่อเสียมีนับไม่ถ้วน! เธอเดินเข้าไปหยุดตรงหน้าเขาแล้วโน้มตัวลงเล็กน้อย กระซิบเสียงหวานราวกับแมว

“นายคือราชันย์สินะ”

ราชันย์ที่กำลังเอนตัวพิงโซฟาหรี่ตามองเธอก่อนจะกระตุกยิ้ม

“ว่าไงครับคุณ.. เอ่อ คนสวย”

เธอเอื้อมมือไปหยิบแก้วเหล้าของเขาขึ้นมาแล้วจิบจากขอบแก้วเดียวกัน ลิ้นแตะรสชาติขมปร่าที่ปลายลิ้นก่อนจะยื่นแก้วกลับไปให้เขา

“ให้เดานะ นายน่ะนั่งมองฉันมาสักพักแล้วใช่ไหม”

ราชันย์หัวเราะเบา ๆ

“ใจตรงกันเลยนะครับ เพราะผมก็กำลังจะถามคำถามเดียวกันเลย คนสวยก็นั่งมองผมมานานแล้วละสินะ”

ขวัญข้าวโน้มเข้าไปใกล้อีกหน่อย ริมฝีปากแทบจะแตะใบหูของเขาเสียงกระซิบของเธอทั้งยั่วยวนและท้าทาย

“งั้นก็เลิกถามแล้วทำอะไรสักอย่างสิ”

ราชันย์เลิกคิ้วก่อนจะหัวเราะในลำคอ ดวงตาคมกริบฉายแววขี้เล่นเต็มที่ เขาเอื้อมมือมาจับที่ต้นแขนของเธอเบา ๆ ก่อนจะรั้งให้เธอนั่งลงบนตักเขาหน้าตาเฉย เพื่อน ๆ รอบข้างฮือฮาขึ้นมาทันที แต่ขวัญข้าวกลับไม่ได้ตกใจอะไร เธอยกยิ้มอย่างเหนือกว่าก่อนจะใช้ปลายนิ้วลากไปตามสาบเสื้อเชิ้ตสีดำของเขา

“มือไวใช้ได้เลยนิ”

“ก็บอกแล้วไงว่าฉันไม่ชอบเสียเวลา”

ขวัญข้าวหัวเราะก่อนจะใช้ปลายนิ้วเกี่ยวกระดุมเสื้อเขาเล่น

“แล้วนายคิดว่าคืนนี้จะเป็นคืนที่เสียเวลาไหม”

ราชันย์จับมือเธอไว้แน่นก่อนจะโน้มตัวลงมากระซิบข้างหู

“ถ้าเป็นเธอ.. ฉันยอมเสียเวลาทั้งคืนเลยก็ได้”