บทที่ 5 ลงโทษสนมให้หลาบจำ

บทที่ 5 ลงโทษสนมให้หลาบจำ

ขันทีเฒ่ารีบวางอาหารลงบนโต๊ะด้วยมือที่สั่นเทา เขาไม่กล้ามองภาพตรงหน้าเลยแม้แต่น้อย ชายชรารีบปิดประตูลงกลอนอย่างแน่นหนาด้วยกลัวว่าจะถูกฮ่องเต้ผู้ซึ่งอารมณ์ขึ้น ๆ ลง ๆ สั่งทำโทษเขา เขาไม่อยากต้องตกตายอย่างน่าอนาถเช่นนี้

เฟิ่งฟางเซียนใบหน้าร้อนผ่าวด้วยความเขินอาย ให้ตายสิ!!! นี่มันเรื่องบ้าบออะไรกัน

นางก้มลงไปมองสวีหลงเยียน ก่อนจะสะดุ้งตกใจไม่น้อย เมื่อพบว่าเขาเองก็กำลังมองนางอยู่เช่นกัน ริมฝีปากหนาใหญ่กัดหัวไก่เอาไว้แน่น สายตาเย็นชาจ้องมองมาที่นางด้วยความอำมหิต

เฟิ่งฟางเซียนรีบถอยหลังหนีสวีหลงเยียน แต่เขากลับใช้ท่อนแขนแกร่งกอดรัดเอวบางเล็กของนางเอาไว้อย่างถือวิสาสะ

"พระองค์จะทำสิ่งใดเพคะ หม่อมฉันหายใจไม่ออกเพคะ!!! โอ๊ะ!!!"

เขากดร่างของนางให้นั่งลงบนเก้าอี้ ก่อนจะถอดเสื้อผ้าอาภรณ์ของตนเองออกจนหมด เฟิ่งฟางเซียนจ้องมองแผงอกล่ำสันของเขาด้วยแววตาเป็นประกาย ปฏิเสธไม่ได้เลยว่า สวีหลงเยียนนั้นมีเสน่ห์ที่ดึงดูดใจต่อนางเป็นอย่างยิ่ง

เฟิ่งฟางเซียนพยายามเบือนหน้าหนีไม่อยากมองลำแท่งมังกรขนาดใหญ่ของเขา ใจนางเต้นถี่ระรัวจนแทบจะกระเด็นออกมาที่นอกอก

สวีหลงเยียนยกยิ้มมุมปาก สตรีต่ำช้าผู้นี้คิดยั่วยวนเขา นางจะต้องได้รับบทเรียนที่สาสม!!!

"หันหน้ามา!!!"

"ไม่เพคะ อื้อ!!!"

สวีหลงเยียนใช้ฝ่ามือหนาใหญ่บีบคางเล็กของนางให้หันมาหาเขา แล้วจึงบดเบียดลำแท่งเอ็นอุ่นร้อนเข้าไปในโพรงปากสวยของนางจนมิดลำ เฟิ่งฟางเซียนเบิกตาโพลงด้วยความตกใจที่ถูกเขาจู่โจมเช่นนี้

ป่าเถื่อนที่สุด!!!

แต่ใหญ่คับปากมาก!!!

"ซี้ดดดดด!!!"

สวีหลงเยียนขยับลำแท่งแก่นกายขนาดใหญ่ยักษ์เข้าออกที่ริมฝีปากบางสวยของนางอย่างหนักหน่วง จนเกิดเสียงดัง อ๊อก อ๊อก

เขาใช้มือกดศีรษะของนางเอาไว้แน่น จนนางขยับหนีไปไหนไม่ได้ เฟิ่งฟางเซียนจำต้องยอมรับความเสียวซ่านที่เขายัดเยียดให้อย่างไม่อาจหลีกเลี่ยงไปได้

ในเมื่อหลีกเลี่ยงไม่ได้ก็ดูดให้เน้น ๆ ไปเลยสิอย่าไปยอม!!!

เฟิ่งฟางเซียนยื่นฝ่ามือเรียวงามไปบีบขยำที่บั้นท้ายของสวีหลงเยียนอย่างเอาแต่ใจ พร้อมกับเพิ่มแรงดูดที่ลำแท่งเอ็นร้อนให้มากยิ่งขึ้น จนร่างของสวีหลงเยียนกระตุกเบา ๆ น้ำรักสีขาวขุ่นที่มีกลิ่นคาวนิด ๆ ก็ไหลล้นทะลักเข้าไปในลำคอของนางจนมันไหลเยิ้มออกมาตามมุมปาก เฟิ่งฟางเซียนแลบลิ้นเลียชิมรสชาติที่เอร็ดอร่อยนั้นอย่างพึงพอใจ

สวีหลงเยียนยกยิ้มเจ้าเล่ห์ เขาช้อนอุ้มร่างบางราวกับกิ่งหลิวของนางให้ขึ้นมานั่งบนโต๊ะอาหาร แล้วจึงโน้มใบหน้าเข้ามาใกล้เฟิ่งฟางเซียน ริมฝีปากหนาใหญ่ทาบทับลงไปบนริมฝีปากบางสวยของนางอย่างดุดันและเร่าร้อน ลิ้นอุ่นร้อนสอดแทรกเข้าไปในโพรงปากสีหวาน เกี่ยวกระหวัดกับลิ้นชื้นแฉะของนางอย่างดูดดื่ม จนเฟิ่งฟางเซียนรู้สึกหายใจติดขัดกับรสจูบที่เขามอบให้

แต่มันช่างเผ็ดร้อนเสียจนมิอาจพร่ำบอกให้เขาหยุดการกระทำที่แสนสุขสม นางจึงกัดลงไปที่มุมปากของเขาเล็กน้อย แล้วเร่งสูดหายใจเข้าไปเฮือกใหญ่ ก่อนที่จะเม้มจูบกับเขาต่อไปอย่างมิให้ขาดช่วง

สวีหลงเยียนรู้สึกว่าร่างกายของเขาเร่าร้อนจนแทบจะทนไม่ไหว ตั้งแต่เมื่อใดกันที่เขาเริ่มรู้สึกว่านางช่างเย้ายวนต่อสายตาของเขาเช่นนี้

แควก!!!

"ฝ่าบาทเพคะ"

"อยู่นิ่ง ๆ เจ้าไม่มีสิทธิ์มาขัดใจข้า"

เฟิ่งฟางเซียนเม้มริมฝีปากแน่น ยอมให้สวีหลงเยียนฉีกทึ้งเสื้อผ้าอาภรณ์บนร่างของนางออกจนหมด

สวีหลงเยียนเพ่งสายตาพิจารณาเรือนร่างของนางอย่างชัดเจนในคืนนี้ มันช่างงดงามราวกับภาพวาด งดงามเสียจนเขาแทบจะทนไม่ไหวแล้ว

เขาโน้มใบหน้าลงไปจูบไซ้ที่ซอกคอขาวนวลเนียนของนางด้วยความหื่นกระหาย กลิ่นหอมของสตรีที่เขาไม่เคยสัมผัส มันหอมราวกับกลิ่นมวลดอกไม้ที่ให้ความสดชื่นและเร่าร้อนในคราเดียวกัน

จ๊วบ จ๊วบ

"อื้ออ!!! ฝ่าบาทเพคะ!!!"

เฟิ่งฟางเซียนใช้มือทั้งสองเท้าเอาไว้บนโต๊ะอาหาร นางปล่อยตัวปล่อยใจให้สวีหลงเยียนเชยชมได้ตามใจชอบ สองมือหนาใหญ่กอบกุมบีบขยำเคล้นคลึงสองเต้าอวบอิ่มของนางจนเป็นรอยแดง แล้วจึงครอบริมฝีปากกลืนกินจุกดอกบัวสีหวานของนางด้วยความหลงใหล เขาทั้งดูดดึงและขบเม้มถี่เร่า จนเฟิ่งฟางเซียนแอ่นเนินอกอวบสวยเข้าหา เพื่อให้เขาได้ลิ้มรสความงามที่นางจงใจมอบให้

สวีหลงเยียนใช้มือกวาดถาดอาหารให้ร่วงลงจากโต๊ะไปจนหมด แล้วจึงผลักร่างของสนมรักให้นอนหงายไปบนโต๊ะอาหาร เขาทิ้งตัวนั่งบนเก้าอี้ จับขาเรียวงามของนางให้อ้าออกจนกว้าง สายตาเร่าร้อนจับจ้องมองดูเนินสวาทที่ไร้ขนและกลีบดอกไม้สีชมพูที่อวบอูมด้วยความปรารถนา

"อื้ออ อ๊าส์!!! เสียวเพคะ อื้ออ!!!"

สวีหลงเยียนใช้ลิ้นสากร้อนแลบเลียขึ้นลงที่ร่องหลืบสีหวานจนฉ่ำน้ำ แล้วจึงใช้นิ้วมือหนาใหญ่แบะกลีบบุปผางามให้แยกออกจากกัน เม็ดเกสรสีหวานที่ดึงดูดสายตากำลังรอให้เขาเข้าไปเชยชม

ชายหนุ่มครอบริมฝีปากลงไปดูดดึงขบเม้มเม็ดเกสรสีสวยอย่างเอาแต่ใจ แล้วค่อย ๆ สอดแทรกนิ้วอุ่นร้อนทั้งสี่นิ้วเข้าไปในรูสวรรค์ของนาง เขาขยับนิ้วเข้าออกอย่างช้า ๆ ก่อนจะเร่งจังหวะให้เร็วแรงมากยิ่งขึ้น พร้อมกับใช้ลิ้นร้อนกระดกแลบเลียซอกหลืบสวาทจนฉ่ำแฉะ

เฟิ่งฟางเซียนที่ถูกเล้าโลมเร่งเร้า ก็รู้สึกเสียวกระสันเป็นอย่างยิ่ง จนนางถึงกับยกกระดกบั้นท้ายงอนงามขึ้นมาอย่างห้ามไม่อยู่

"อะ อ๊าส์!!! หม่อมฉันไม่ไหวแล้วเพคะ!!!"

ร่างของเฟิ่งฟางเซียนกระตุกอย่างรุนแรง น้ำหวานสีใสไหลเยิ้มออกมาจนเปียกชุ่มที่กลีบดอกบัวทั้งสองกลีบของนาง สวีหลงเยียนไม่นึกรังเกียจตรงกันข้ามเขากลับหลงใหลมันเป็นอย่างมาก น้ำหวานจากรูสวยของนางช่างรสชาติดีไม่น้อย

เขาอุ้มร่างของนางให้ไปนอนบนเตียงนอน แม้เตียงจะไม่นุ่มเบาสบายเช่นตำหนักของเขาแต่มันก็ใช้การได้ดีไม่น้อย

สวีหลงเยียนไม่เอ่ยสิ่งใดให้มากความ เขาบดเบียดลำแท่งไผ่ใหญ่ยาวเข้าไปในรูสวาทของนางจนมิดลำทันที เฟิ่งฟางเซียนถึงกับต้องซู้ดปากด้วยความจุกแน่นที่ท้องน้อย

"อูยยยย!!! เจ็บเพคะ!!!"

"เจ้าได้เจ็บทั้งคืนแน่!!! วันนี้ข้าจะลงโทษเจ้า ซี้ดดด!!!"

ตับตับตับ

เขายื่นฝ่ามือหนาใหญ่สองข้างไปจับรั้งที่เอวบางสวยของนางให้ยกขึ้นมาเล็กน้อย แล้วจึงขยับสะโพกกระแทกกระทั้นลำแท่งเอ็นร้อนเข้าออกที่รูเสียวของนางอย่างหนักหน่วงและถี่เร่า

"อ๊าส์!!! ฝ่าบาท หม่อมฉันจุกเพคะ อื้อออ!!!"

"ซี้ดดดด!!! ข้าเสียวยิ่งนัก!!!"

เขาเร่งจังหวะให้เร็วแรงมากยิ่งขึ้น เฟิ่งฟางเซียนใบหน้าบิดเบี้ยวด้วยความเสียวซ่านและเจ็บปวด มันปะปนผสมผสานกันจนนางแทบจะตัวลอยอยู่แล้ว

เขาจับตัวเฟิ่งฟางเซียนให้พลิกนอนตะแคง จากนั้นก็เอาตัวเข้าไปซ้อนกายอยู่ที่ด้านหลังของนาง พร้อมกับสอดท่อนแขนแกร่งเข้าไปที่ใต้ศีรษะมนสวยให้นางหนุน แล้วจึงใช้มือใหญ่ข้างเดียวกันจับสองมือเรียวสวยเอาไว้เพื่อมิให้นางขัดขืน

จากนั้นก็ค่อย ๆ บดเบียดลำแท่งมังกรเข้าไปในรูสวาทของนางอีกครั้งจนลึกสุด ก่อนจะจับเรียวขางามข้างขวาให้ยกขึ้นสูง แล้วสอดวางท่อนขาแกร่งพาดลงไปทาบทับกับขาข้างซ้ายเพื่อกักรั้งเอาไว้ไม่ให้นางขยับดิ้นหนี

ตับตับตับ

"อ๊าส์!!! หม่อมฉันเสียวเพคะ อื้อออ!!!"

"เจ้าชอบไม่ใช่หรือ โอว์!!! แน่นยิ่งนัก!!!"

สวีหลงเยียนแลบลิ้นเลียที่ใบหูขาวนวลเนียนของนางอย่างหื่นกระหาย จนเฟิ่งฟางเซียนรู้สึกขนลุกขนชันไปหมด เหตุใดจึงเร่าร้อนเช่นนี้!!! เขาช่างเร้าใจนางเหลือเกิน

สวีหลงเยียนขยับลำแท่งเอ็นอุ่นร้อนให้ถี่เร่ามากยิ่งขึ้น เขารู้สึกเสียวซ่านยิ่งนัก ราวกับว่ายิ่งได้สัมผัสร่างกายของนางอารมณ์ของเขาก็ยิ่งกระเจิดกระเจิงไปหมด

"ขึ้นมาทำให้ข้าบ้าง"

สวีหลงเยียนกระซิบที่ข้างใบหูของนางด้วยน้ำเสียงกระเส่าแหบพร่า เฟิ่งฟางเซียนพยักหน้าน้อย ๆ แล้วจึงขึ้นมานั่งคร่อมบนร่างใหญ่ของเขา มือเรียวเล็กกอบกุมลำแท่งมังกรใหญ่ยาวให้แทรกซึมเข้ามาในรูสวยของนางจนมิดลำ

"อูยย!!! มันแน่นมากเลยเพคะ"

"ขยับแรง ๆ เข้า ข้าชอบ ซี้ดด!!! "

เฟิ่งฟางเซียนขยับสะโพกขึ้นลงที่ลำแท่งเนื้อขนาดใหญ่ของเขาอย่างสนุกสนาน สะโพกสวยส่ายร่อนร่ายรำราวกับหงส์เหิน สวีหลงเยียนจับรั้งเอวบางสวยของนางกดเอาไว้แล้วจึงเด้งเอวสวนกระแทกกระทั้นลำแท่งแก่นกายขนาดใหญ่เข้าออกที่รูสวาทของนางอย่างหนักหน่วงและถี่เร่า

"อื้ออ!!! หม่อมฉันไม่ไหวแล้วเพคะ!!!"

"ขยับ ซี้ดดด!!! อย่าหยุด ข้าใกล้แล้ว!!!"

"อ๊าส์!!!"

"โอว์!!!"

น้ำสวาทสีขาวขุ่นไหลล้นทะลักเข้าไปในรูสวยของนางจนเต็มไปหมด เฟิ่งฟางเซียนรีบผละออกจากร่างของสวีหลงเยียนก่อนจะหาผ้ามาเช็ดคราบน้ำรักของเขา สวีหลงเยียนขมวดคิ้วมุ่นจ้องมองนางด้วยสายตาไม่พอใจ

"เจ้าจะเช็ดทำไมกัน?"

"มันเลอะนี่เพคะ?"

"ข้าไม่ได้สั่ง!!! ห้ามเช็ด!!! นี่เจ้ารังเกียจข้ารึ?"

เฟิ่งฟางเซียนถอนหายใจเฮือกใหญ่อย่างเอือมระอา โรคประสาทกำเริบอีกแล้วสินะ!!!

สวีหลงเยียนดึงร่างของนางให้นั่งลงบนเตียง เฟิ่งฟางเซียนหยิบผ้าห่มผืนบางขึ้นมาห่อหุ้มร่างกายของตนเองเอาไว้ อากาศในตำหนักเย็นค่อนข้างหนาวไม่น้อย แต่เมื่อครู่ตอนที่นางร่วมรักกับเขาเหตุใดมันจึงรู้สึกอบอุ่นไม่รู้สึกหนาวเลยเล่า?

สวีหลงเยียนปรายตามองเฟิ่งฟางเซียนอย่างดูแคลน

"ไม่ต้องมาแอบมองข้าด้วยสายตายั่วยวนเช่นนี้ ข้าไม่ได้รู้สึกหลงใหลเจ้าแม้แต่น้อย ข้าเพียงลงโทษเจ้าเท่านั้น!!! อย่าได้หลงตนเอง!!!"

เฟิ่งฟางเซียนลอบเบ้ปากอย่างรำคาญใจ ช่างปากร้ายไม่ตรงกับใจเสียจริง ๆ เห็น ๆ อยู่ว่าเป็นเขาที่เริ่มกินนางก่อนด้วยซ้ำ

"นอนลง!!!"

"นอนทำไมเพคะ?

"ข้าจะทำอีก ต่อไปเป็นการลงโทษที่เจ้าขัดขืนคำสั่งข้า"

เฟิ่งฟางเซียน "..."

เสียงครางกระเส่าสลับกับเสียงเหนื่อยหอบดังแว่วออกมาจากตำหนักเย็นตลอดทั้งคืน เฟิ่งฟางเซียนรู้สึกปวดเมื่อยไปทั้งร่าง เขากระทำการย่ามใจต่อนางตลอดทั้งคืน นางเตือนว่าขาเตียงมันไม่ทนทานเพราะเป็นเพียงเสาไม้ค้ำเตียงธรรมดาและใกล้ผุเต็มทนแต่เขาก็ไม่ยอมฟังนาง จนใกล้รุ่งสางขาเตียงข้างหนึ่งจึงหักลงทันที

สวีหลงเยียนสั่งให้คนนำเตียงใหม่มามอบให้นาง มันดูสวยงามและทนทานกว่าเตียงอันเก่าเป็นอย่างมาก

"พระสนม ฝ่าบาทตรัสว่าคืนนี้จะมาทำโทษพระองค์อีกพ่ะย่ะค่ะ"

ขันทีชราเข้ามารายงานเฟิ่งฟางเซียนด้วยรอยยิ้มกรุ้มกริ่ม นางกระทืบเท้าด้วยความขุ่นเคือง สามคืนติดแล้วที่เขามาหานาง และทำโทษนางอย่างหื่นกระหายเช่นนี้

อย่ามาอ้างว่าทำโทษเลย เขาติดใจเรื่องอย่างว่าต่างหาก!!!