บทที่9

“คุณนั่นเอง ต้องขอโทษอีกครั้งนะคะสำหรับเรื่องเมื่อหลายวันก่อน” พลอยขวัญตอบรับก่อนจะเอ่ยขอโทษผู้ชายที่เธอปั่นจักรยานประสานงาด้วยเมื่อหลายวันก่อนอย่างรู้สึกผิด เธอรู้มาจากดวงเดือนอีกทีว่าเขาคือลูกพี่ลูกน้องของรเมศซึ่งกำลังจะเข้ามาช่วยงานที่นี่ ในฐานะเลขาของเขาอีกที

“อย่าคิดมากเลยครับ อุบัติเหตุย่อมเกิดขึ้นได้ทั้งนั้น ว่าแต่เราเจอกันถึงสองครั้งแล้วผมยังไม่มีโอกาสรู้ชื่อของคุณเลย” เจสันไม่ปล่อยโอกาสที่จะได้ทำความรู้จักกับสาว ที่ต้องตาต้องใจเขาตั้งแต่วินาทีแรกที่สบตาไป

“พลอยขวัญค่ะ”

“ผมเจสันครับ ว่าแต่แผลที่หัวเข่าของคุณเป็นยังไงบ้างครับ”

“ดีขึ้นมากแล้วล่ะค่ะ” หญิงสาวตอบก่อนจะส่งรอยยิ้มอ่อนหวานไปให้

“ไงเราตาเจ มาเที่ยวยืนแจกขนมจีบพนักงานอะไรอยู่ตรงนี้” ยังไม่ทันที่จะมีใครได้พูดอะไรออกมาอีก เสียงทุ้มต่ำของใครบางคนก็ดังขัดจังหวะขึ้นซะก่อน และก็เป็นพลอยขวัญที่หันไปตามเสียงก่อนจะพบกับชายหญิงสูงอายุคู่หนึ่ง ที่กำลังจ้องมองมาที่เธอและเจสันเป็นตาเดียวอยู่

“คุณน้ายังรู้ใจผมเหมือนเคยนะครับ นี่คุณพลอยขวัญครับ ส่วนนี่คุณน้าเอกกับคุณน้าเขมครับคุณพลอย ท่านเป็นพ่อกับแม่ของพี่ปราบ” สิ้นคำแนะนำสองมือได้รูปก็พนมขึ้นเมื่อกราบผู้อาวุโสกว่าแทบจะทันที ยอมรับว่าตกใจไม่น้อยเพราะไม่คิดว่าตัวเองจะมีโอกาสได้พบกับพวกท่าน

“สวัสดีค่ะท่าน”

“ไม่ต้องมีพิธีรีตองอะไรหรอกจ๊ะหนู หนูนี่ไหว้สวยนะ ฉันชอบ” พลอยขวัญเพียงแต่ยิ้มรับก่อนจะปล่อยให้คนทั้งสามพากันเดินไปที่ห้องอาหารส่วนเธอก็หันกลับมาทำหน้าที่ของตัวเองต่อไปโดยไม่รู้เลยว่ามีสายตาของใครหลายคนคอยจับจ้องอยู่บ่อยๆ โดยเฉพาะรเมศที่เพิ่งจะมานั่งสมทบคนทั้งสามที่เริ่มมีอาการไม่พอใจขึ้นมาหน่อยๆ เมื่อเห็นชัดด้วยสองตาตัวเองว่าเวลานี้ลูกพี่ลูกน้องของเขากำลังสอดส่องสายตามองใครอยู่ มันคงดีกว่านี้หากคนที่มันกำลังมองไม่ใช่คนๆ เดียวกับที่เขากำลังมอง

“ชอบเขาขนาดนั้นเลยเหรอจ๊ะตาเจ น้าเห็นมองตามเขาไม่ยอมหยุดตั้งแต่มานั่งแล้วนะ” คำถามของผู้เป็นน้าสาวสร้างรอยยิ้มให้เจสันอยู่ไม่น้อย เขาเองอายุอารามก็ไม่ใช่น้อยๆ แล้ว ไม่แปลกเลยหากจะอยากสร้างครอบครัวกับใครสักคน ถ้าเป็นคุณพลอยขวัญคนนั้น ลูกออกมาคงน่ารักน่าดู

“ครับคุณน้า นี่ผมก็ว่าจะชวนเธอไปทานข้าวข้างนอก ผมว่าเธอ…น่ารักดี” สิ้นคำช้อนในมือของรเมศก็ถูกทิ้งลงจานจนเกิดเสียงกระทบกันอย่างรุนแรง เรียกเอาสายตาทุกคนให้ต้องหันกลับมามองเขาเป็นตาเดียว

“ขอโทษครับ พอดีมันหลุดมือ” ชายหนุ่มเอ่ยขึ้นเพียงสั้นๆ ก่อนจะขอตัวโดยอ้างว่ามีธุระ ทั้งๆ ที่ความจริงแล้วเขามีเรื่องสำคัญที่ต้องไปจัดการ

อีกด้านหนึ่ง

“อุ้ย! พี่ปราบ! นี่จะพาพลอยไปไหนคะ ปล่อยมือพลอยนะคะ!” พลอยขวัญถึงกลับร้องลั่นเมื่อต้นแขนถูกกระชากอย่างรุนแรงจากใครบางคนที่เธอพยายามตีตัวออกห่างมาตลอดหลายวันที่ผ่านมา

“อีกเดี๋ยวนายเจจะเข้ามาชวนพลอยออกไปทานข้าวข้างนอก พี่ต้องการให้พลอยปฏิเสธ!” รเมศไม่รีรอที่จะอ้อมโลกอีกต่อไป เขาพูดในสิ่งที่ตัวเองต้องการให้เธอทำ และพลอยขวัญก็ไม่มีสิทธิ์ปฏิเสธมัน!

“ทำไมพลอยต้องทำแบบนั้นด้วยคะ” อีกคนเลือกที่จะถามกลับแทนคำตอบรับเพราะไม่เข้าใจจริงๆ ว่าทำไมเขาถึงต้องมาห้ามกันด้วย ในเมื่อเธอกับเขาไม่ได้เป็นอะไรกัน เพราะฉะนั้นเธอจะไปไหนมาไหนกับใครแล้วเขามาเกี่ยวอะไรด้วย

“ไม่ต้องถามมาก แค่ทำตามที่พี่สั่งก็พอ!”

“ก็ถ้าพี่ปราบไม่มีเหตุผล พลอยก็ขอไม่ทำค่ะ” ดื้อ! นั่นคือความรู้สึกแรกที่รเมศรู้สึก พลอยขวัญคนเดิมที่เคยเชื่อฟังเขาทุกอย่างคนนั้นหายไปไหน ทำไมพลอยขวัญคนนี้ถึงได้ดื้อด้านนัก นั่นคืออีกสิ่งที่เขาต้องหาคำตอบ

“พี่สั่งให้ทำพลอยก็ต้องทำ!”

ความดื้อของอีกคนเริ่มทำให้รเมศหัวเสีย เขาไม่ชอบพลอยขวัญในแบบนี้เลยให้ตาย จากคนพูดง่ายทำไมจู่ๆ ถึงได้พูดยากแบบนี้

“ไม่ค่ะ ในเมื่อพี่ปราบไม่มีเหตุผลพลอยก็ไม่ทำ ขอตัวก่อนนะคะ มีอะไรให้ต้องทำอีกมากไม่ว่างมาคุยเรื่องไร้สาระ…ว้าย! พี่ปราบจะทำอะไร!”พลอยขวัญเอ่ยก่อนจะกรีดร้องขึ้นเมื่อต้นแขนถูกคนใจร้ายคว้าเข้าไปใกล้ตัว สัมผัสที่ใกล้ชิดทำให้ลมหายใจของหญิงสาวมีอันต้องสะดุด เธอยอมรับว่าทุกๆ สิ่งที่เป็นเขายังมีผลต่อหัวใจอยู่ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปแค่ไหน

“ก็พลอยอยากรู้ไม่ใช่เหรอว่าทำไมพี่ถึงไม่อยากให้พลอยออกไปไหนมาไหนกับมัน! พี่ก็กำลังจะบอกพลอยอยู่นี่ไง!” หัวใจดวงน้อยสั่นไหวรุนแรงเมื่อรเมศโน้มใบหน้าเข้ามาใกล้ อารมณ์โกรธพุ่งขึ้นจนเกือบถึงขีดสุด

ยอมรับอย่างไม่อายว่าหวง ไม่อยากให้ใครเข้าใกล้คนของเขา!

“พี่ปราบไม่มีสิทธิ์ทำแบบนี้กับพลอยนะคะ!”

“ถ้าพี่ไม่มีสิทธิ์ มีแล้วใครหน้าไหนล่ะมี! ในเมื่อพลอยเป็นเมียพี่ แล้วพี่ก็เป็นผัวคนแรกของพลอย จำไม่ได้รึไง!” สิ้นคำใบหน้าคมคายก็สะบัดไปตามแรงตบแทบจะทันที พลอยขวัญได้แต่จ้องมองคนตรงหน้าอย่างไม่อยากจะเชื่อหูตัวเองว่าเขาจะใจร้ายดูถูกเธอได้ถึงเพียงนี้ ไม่อยากจะเชื่อเลย

“พี่ปราบดูถูกพลอยจบรึยังคะ ถ้าจบแล้วก็ปล่อยพลอยไปสักที! ถึงพลอยจะง่ายกับพี่ แต่มันก็ไม่ได้แปลว่าพลอยจะต้องไปง่ายกับคนอื่น อีกอย่าง…นอนด้วยกันแค่ครั้งเดียวคงเรียกว่าผัวเมียไม่ได้หรอกค่ะ เพราะเท่าที่พลอยเคยเห็น พี่ปราบเองก็ใช่ว่าจะไม่เคยนอนกับคนอื่น!” หญิงสาวตวาดสู้กลับไปพร้อมพยายามเดินหนีคนปากร้าย แต่เพียงเริ่มก้าวไม่กี่ก้าวเขาก็ตามมาประชิดตัวก่อนจะกระชากเธอเข้าหาตัวอย่างแรงไม่สนเลยว่าเธอจะเจ็บปวดแค่ไหนกับการกระทำที่แสนป่าเถื่อนของตัวเอง สิ่งเดียวที่เขาสนคือทำยังไงก็ได้ ให้เขาได้พลอยขวัญคนเดิมที่เคยเชื่อฟังคำสั่งทุกอย่างกลับมา!