บทที่1

“ก็ใช่น่ะสิ ว่าแต่คนนี้ใครอะ หล่อจัง” คนถูกถามตอบก่อนจะกระซิบถาม ถึงหนุ่มรูปปริศนาที่กำลังยืนเคียงคู่กับเพื่อนรักของเธอ

“พี่ชื่อรเมศครับ น้องฟ้าจะเรียกว่าพี่ปราบก็ได้” คนที่เฝ้ารอโอกาสที่จะได้รู้จักรุ่นน้องหน้าหวานไม่ยอมให้ตัวเองเสียโอกาส รเมศรีบแนะนำตัวก่อนจะส่งยิ้มอ่อนโยนไปให้คนที่แสนถูกใจ ซึ่งเธอก็ยิ้มหวานกลับมาให้

“ยินดีที่ได้รู้จักนะคะพี่ปราบ ฟ้าค่ะ ส่วนยัยนี่ชื่อพลอย” พลอยขวัญไม่ได้คิดไปเองว่าสายตาของคนทั้งคู่ที่ใช้จ้องมองกันเริ่มทำให้เธอรู้สึกเป็นส่วนเกินไปอย่างช้าๆ แต่ก็กระนั้นก็ไม่ได้คิดอะไรเพราะรู้ว่าตัวเองไม่มีสิทธิ์ห้าม หากรักแรกของเธอจะถูกใจเพื่อนรักอย่างฟ้าลดา

เพราะไม่ว่าจะเป็นหน้าตา ฐานะ หรือแม้แต่จริตที่ผู้หญิงควรมีฟ้าลดาก็อยู่เหนือเธอแทบทุกอย่าง ไม่แปลกเลยหากใครต่อใครจะหลงรัก ในขณะที่เธอคงเป็นได้เพียงแค่จุดเล็กๆ บนโลก ที่ไม่ค่อยมีใครให้ความสนใจ

“พี่ว่าเดี๋ยวพี่เดินไปส่งน้องฟ้ากับน้องพลอยที่ห้องประชุมดีกว่า พอดีพี่รู้จักเพื่อนหลายคน จะได้ช่วยพูดให้พวกมันไม่ทำโทษพวกเรา ดีไหมครับ” สิ้นคำนั้นฟ้าลดาก็รับคำเสียงหวานก่อนที่ทั้งคู่จะพากันเดินเคียงคู่กันไป และเหมือนจะลืมไปแล้วว่ายังมีเธอยืนมองพวกเขาอยู่ตรงนี้อีกคน

นับตั้งแต่นั้นเป็นต้นมาความสัมพันธ์ของฟ้าลดากับรเมศก็ค่อยๆ เริ่มต้นขึ้นโดยมีพลอยขวัญเป็นสะพานคอยสานความรักของทั้งคู่ให้งอกงามตามคำขอร้องของฝ่ายชายที่เข้ามาขอร้องให้เธอช่วย ซึ่งเธอก็ยินดีที่จะช่วยต่อให้จำรู้สึกอึดอัดใจแค่ไหน แต่ก็อยากช่วยทำให้เขาได้สมหวังในรักอยู่ดี ส่วนตัวเธอทำได้แค่เก็บความรักของตัวเองเอาไว้ ไม่กล้าที่จะบอกไป

แต่แล้วไม่นานฟ้าลดาเพื่อนรักของเธอก็เริ่มถอยห่างคนรักหนุ่มเมื่อความรักของทั้งคู่ย่างเข้าปีที่สี่เพราะมีภพธรรุ่นพี่อีกคนเข้ามาแทรกระหว่างกลาง และเหมือนฟ้าลดาจะยินดีเป็นอย่างยิ่งในการเปิดประตูหัวใจต้อนรับคนรักใหม่อีกคน นั่นคือสิ่งที่เกิดขึ้นกระทั่งวันนี้ วันที่รเมศเข้ามาขอให้เธอช่วยทำในสิ่งที่ยาก ยากชนิดที่เธอเองก็ไม่รู้จะทำยังไง

“เราจะบอกเลิกพี่ปราบวันนี้!”

ฟ้าลดาตัดสินใจบอกถึงสิ่งที่กำลังจะทำให้เพื่อนรักคนเดียวอย่างพลอยขวัญได้รู้แน่นอนมันทำให้อีกคนตกใจ

“ไม่ได้นะฟ้า! พี่ปราบเขารักฟ้ามากนะ” พลอยขวัญรีบแย้งกลับไปในทันที รู้สึกเห็นใจคนที่กำลังจะถูกบอกเลิกไม่น้อย เขาคงเสียใจมากแน่ๆถ้ารู้ว่าตอนนี้เพื่อนรักของเธอได้ปันใจไปให้ผู้ชายอื่น

“แต่เรารักพี่ภพมากกว่านี่พลอย เราเบื่อที่ต้องหลบๆ ซ่อนๆ สู้บอกความจริงกับพี่ปราบไปตรงๆ เลยดีกว่า พลอยไม่ต้องพูดอะไรแล้ว นี่ชีวิตเรา เราขอเลือกเอง!” พลอยขวัญที่ตั้งใจจะพูดเพื่อโน้มน้าวจิตใจของเพื่อนถึงกับชะงักเมื่อเจอเข้ากับคำพูดที่มันทำให้เธอเสียใจ และเหมือนว่าอีกคนจะเพิ่งรู้สึกตัว ว่าเผลอพูดอะไรที่ทำร้ายจิตใจเพื่อนที่คอยช่วยเหลือกันเรื่อยมาเข้า

“เราขอโทษนะพลอย เราไม่ได้ตั้งใจจะว่าพลอยแบบนั้น แต่ก็เพราะพลอยนั่นแหละชอบมาโน้มน้าวใจเราเรื่องของพี่ปราบ ความรักมันเป็นเรื่องใหญ่นะพลอย อีกอย่างเราเองก็รู้สึกแย่ด้วยที่ต้องคบซ้อน ตอนนี้คนที่เรารักคือพี่ภพ เราสองคนคุยกันแล้วนะว่าเราจะไปเรียนต่อเมืองนอกด้วยกัน” เมื่ออีกคนตัดสินใจถึงขั้นนี้แล้วพลอยขวัญก็หมดปัญญาที่จะพูดอะไรต่อไป เธอรู้ว่าเพื่อนรักของเธอไม่ใช่คนเลวร้าย เพียงแต่สิ่งที่ฟ้าลดาทำมันคือเรื่องผิด และพี่ปราบเองก็ไม่ได้ทำผิดอะไรเลยไม่ว่าจะเรื่องไหนๆ

แต่เมื่อเพื่อนรักของเธอได้เลือกแล้วว่าจะรักใคร เธอก็คงห้ามอะไรไม่ได้ สิ่งไหนจะเกิดก็คงต้องปล่อยให้มันเกิดไป เธอเชื่อว่าปราบจะเสียใจมาก และเขาจะกลับมายืนได้อีกครั้งในไม่ช้า ส่วนเธอจะคอยเป็นกำลังใจให้อยู่ห่างๆ ทำเหมือนที่ทำมันมาตลอดสี่ปีในฐานะคนนอกสายตาของเขา

เพราะเป็นห่วง พลอยขวัญจึงไม่อาจทนรอฟังข่าวจากเพื่อนรักอยู่ในห้องพักได้ เธอตัดสินใจนั่งแท็กซี่ตามมาโดยไม่ให้คนทั้งสองรู้ตัว

“ขอโทษทีคะพี่ปราบที่ฟ้ามาช้า” รเมศได้แต่ยิ้มรับ ไม่ได้ถือสาเลยที่คนรักจะปล่อยให้เขานั่งรอเป็นชั่วโมงๆ ยอมรับว่าพักนี้การได้เจอตัวฟ้าลดาเป็นเรื่องยากมาก เมื่อสอบถามอีกฝ่ายก็มักจะบอกปัดว่ายุ่งวุ่นวายกับการทำเรื่องเรียนจบ เขาเชื่อทุกอย่างและเฝ้ารอจนเธอทำทุกอย่างเรียบร้อยถึงตัดสินใจแล้วว่า จะขอผู้หญิงคนนี้แต่งงานแล้วสร้างครอบครัวไปด้วยกัน

“ไม่เป็นไรครับ ให้พี่รอฟ้าทั้งชีวิตของพี่ยังได้เลย” คำพูดนั้นกัดกินใจคนฟังจนหน้าชา ยอมรับว่ารเมศคือผู้ชายที่ดีพร้อม แต่หากเทียบกับความรักความเอาใจใส่แล้ว เธอกลับพบว่าภพธรทำให้เธอรู้สึกดีมากกว่า และดูเหมือนอีกฝ่ายจะมีอนาคตที่สดใสกว่ารเมศมากทีเดียว

“พี่ปราบ...อย่ารอฟ้าอีกเลยนะคะ” เมื่อตัดสินใจแน่แล้วหญิงสาวจึงตัดสินใจพูดสิ่งที่ต้องการออกไปซึ่งคำพูดนั้นมันทำให้รอยยิ้มรเมศชะงักงัน

“ฟ้า…ฟ้าพูดแบบนี้หมายความว่ายังไงครับ พี่ไม่เข้าใจ”

“เราสองคนเลิกกันเถอะค่ะพี่ปราบ” เหมือนถูกฟ้าผ่าลงเข้าที่กลางใจเมื่อได้ยินคำบอกเลิกกับคนรักที่เขารักมากกว่าใครๆ และกำลังจะขอเธอแต่งงาน แต่แล้วนี่มันเรื่องบ้าบออะไรกัน ทำไมจู่ๆ เธอถึงมาบอกเลิกเขา!!

“ฟะ…ฟ้าพูดเล่นใช่ไหม!”