บทที่ 4 ฉันนอนไม่หลับ (NC25+)

คนตัวเล็กถูกพามานอนที่โซฟาห้องนั่งเล่น ปริญนั่งมองหน้าผู้หญิงตัวเล็กที่อยู่ตรงหน้าด้วยความรู้สึกสับสนในใจ ไม่รู้ว่าควรจะจัดการเรื่องนี้อย่างไรดี

“ฉันจะเอายังไงกับเธอดีกชมน”

เขาเอ่ยพึมพำอยู่คนเดียว คิดไม่ตกว่าจะจัดการกับเธออย่างไร ใจหนึ่งก็กลัวว่าเธอจะเอาความลับไปบอกกับคนอื่นพาลให้เสียการใหญ่ แต่อีกใจก็สงสารเพราะเธอไม่ได้รู้เรื่องรู้ราวด้วย ถึงเขาจะโหด ดิบ เถื่อน แต่เขาก็ไม่เลวมากพอที่จะฆ่าแกงใครต่อใครไปทั่วแบบนั้น

คนตัวเล็กที่นอนหมดสติอยู่ค่อย ๆ ลืมตาขึ้นมาช้า ๆ เมื่อเห็นปริญนั่งจ้องมองเธออยู่ตรงหน้า เธอถึงกับสะดุ้งสุดตัว ถอยหลังหนีเขาไปชิดกับพนักพิงอีกฝั่งหนึ่งด้วยความลนลาน ตอนนี้เธอกลัวผู้ชายตรงหน้าจับใจ ไม่รู้ว่าเขาจะเอาชีวิตน้อย ๆ ของเธอไปเมื่อไรก็ไม่รู้

“ตื่นสักที ไปอาบน้ำซะ”

ปริญเอ่ยด้วยเสียงเรียบ แววตาเรียบเฉยเย็นชาเหมือนอย่างเคย พลางหันหน้าไปยังห้องน้ำเพื่อให้เธอไปอาบน้ำ เพราะตอนนี้สภาพเธอดูไม่ได้เลย เนื้อตัวเปื้อนฝุ่นเต็มไปหมด

“............”

“หรือจะให้ฉันอาบให้”

น้ำเสียงเอื้อนเอ่ยไร้อารมณ์เอ่ยขึ้นกับกชมน สายตาที่เคร่งเครียด แข็งกร้าวทอดมองไปที่หญิงสาวที่นั่งขดตัวอยู่ตรงหน้า

“มน...มนอาบเองได้ค่ะ”

“งั้นก็รีบไป!!”

คนตัวเล็กรีบกระโดดลงจากโซฟาสีเบจ วิ่งหายเข้าไปในห้องน้ำทันที เสียงน้ำไหลออกจากฝักบัวกระทบกายของหญิงสาวอยู่ครู่ใหญ่ กชมนใช้เวลาเกือบครึ่งชั่วโมงในการอาบน้ำชำระล้างร่างกาย แต่เมื่ออาบน้ำเสร็จก็ต้องตกใจ เมื่อภายในห้องน้ำไม่มีผ้าขนหนู หรือเสื้อคลุมอาบน้ำแม้แต่ชิ้นเดียว กชมนรวบรวมความกล้า ตะโกนออกไปขอความช่วยเหลือจากคนที่อยู่ด้านนอก

“ท่านประธานคะ มน...มนขอผ้าเช็ดตัวกับเสื้อคลุมอาบน้ำได้ไหมคะ ในห้องน้ำไม่มีค่ะ”

คนตัวสูงที่นอนเล่นโทรศัพท์มือถืออยู่เงี่ยหูฟัง พลางทำคิ้วยู่เข้าหากันอย่างไม่สบอารมณ์ แต่เขาก็ลุกขึ้นจากโซฟาตัวนิ่มไปหยิบผ้าขนหนูให้เธอ

“เปิดประตู”

กชมนค่อย ๆ แง้มบานประตูออกมา มือหนาผลักประตูออกกว้างด้วยความแรงจนคนตัวเล็กไม่ทันตั้งตัว เขายื่นผ้าขนหนูให้เธอทั้ง ๆ ที่เห็นเธอยืนแก้ผ้าอยู่ คนตัวเล็กรีบเอามือปิดหน้าอกตัวเองอย่างไว

“อร๊ายยยย ท่านประธานผลักเข้ามาทำไม”

หยาดน้ำสีใสเคลือบผิวกายเป็นเม็ด ๆ ชวนมองแลดูเซ็กซี่ไม่น้อย กลิ่นหอมของครีมอาบน้ำมันปะทะจมูกของปริญ ช่วยกระตุ้นความรู้สึกให้เขาอยากเข้าไปกอดก่ายเธอ ลำกายใหญ่เริ่มแข็งตัวจนเห็นได้ชัด กชมนรีบคว้าผ้าขนหนูในมือของปริญมาพันรอบตัวทันที

“ก็เอาผ้าขนหนูมาให้”

พูดจบเขาก็เดินกลับไปที่ระเบียงด้านนอก อัดบุหรี่เข้าปอดเพื่อดับอารมณ์ความใคร่ออกไปให้หมด เขาข่มใจตัวเองอยู่นาน รอให้กชมนแต่งตัวให้เสร็จเสียก่อนจึงเข้าไปด้านในห้อง

คนตัวเล็กสวมเสื้อคอกลมแขนสั้นสีขาว กางเกงนอนขาสั้นสีครีม มานั่งรออยู่ที่ห้องนั่งเล่น เธอไม่รู้ว่าคืนนี้จะต้องนอนที่ไหน เพราะเจ้าของห้องยังไม่ได้บอกเธอเลย กชมนลุกขึ้นเดินสำรวจทั่วห้อง ที่นี่มีความปลอดภัยแน่นหนาเป็นอย่างดี พอแอบเปิดประตูออกไปก็เห็นบอร์ดี้การ์ดตัวโตสวมชุดดำสองคนยืนเฝ้าอยู่หน้าห้อง เป็นไปไม่ได้เลยที่เธอจะหนีรอดถ้าคิดจะออกไป ถึงจะหนีไปได้เธอก็คงไม่พ้นเงื้อมมือเขาแน่นอน

“ทำอะไร!!”

เสียงทุ้มต่ำเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นเธออยู่ที่หน้าประตูห้อง ปริญยืนมองคนตัวเล็กที่ทำหน้าเจื่อนราวกับคนทำความผิด

“ป่ะ...เปล่าค่ะ”

“ไม่เข้าไปที่ห้องนอน”

เขาเหลือบสายตาไปทางห้องนอนที่มีเพียงห้องเดียวในนี้

“นอนห้องนี้เหรอคะ”

“จะนอนห้องไหน ก็ในนี้มีห้องเดียว ฉันอยู่คนเดียวจะให้มีกี่ห้อง”

เขาเอ่ยด้วยน้ำเสียงเย็นยะเยือก มองเธอตั้งแต่หัวจรดปลายเท้า เธอในชุดแบบนี้น่ารักจนอกข้างซ้ายเขากระตุกวูบ เต้นไม่เป็นจังหวะ เลือดในกายชายเริ่มสูบฉีดขึ้นมาอีกครั้ง แต่งตัวแบบนี้ก็ดูน่ารักใช่เล่นเหมือนกัน ปริญคิดในใจแต่ไม่ได้พูดอะไรออกไป

“ไปนอนรอที่ห้องห้ามล็อก”

คำสั่งประกาศิตเอ่ยขึ้น พูดจบเขาก็เดินไปหยิบผ้าขนหนูผืนสีขาวแล้วเดินเข้าห้องน้ำทันที ปริญใช้เวลาอาบน้ำประมาณยี่สิบนาที ก่อนที่จะเดินออกมาเพียงผ้าขนหนูผืนเดียว ที่พันกายท่อนล่างเอาไว้หมิ่นเหม่แทบจะหลุด เขาใช้มือข้างขวาเปิดประตูเข้ามาห้องนอน แล้วก้าวขึ้นเตียงแทรกตัวเข้าไปในผ้าห่มผืนเดียวกันกับกชมน ที่เธอกำลังนอนคุดคู่อยู่

“ทำ...ทำไมไม่ใส่เสื้อผ้าล่ะคะ”

กชมนรวบรวมความกล้าเอ่ยถามปริญออกไป เมื่อเห็นเขาก้าวขึ้นเตียงโดยมีเพียงผ้าขนหนูผืนเดียว แล้วคืนนี้เธอจะรอดจากเงื้อมมือเขาไหมเนี่ย

“ฉันไม่อยากใส่เธอมีปัญหาอะไรหรือเปล่า?”

เขาเอ่ยด้วยโทนเสียงปกติ แต่แขนแกร่งกับรวบร่างบางมาแนบชิดกาย ใบหน้าหล่อเหลาซุกอยู่ที่บ่าบาง กลิ่นหอมอ่อน ๆ เฉพาะตัวของเธอลอยมาเตะจมูกเขา จนห้ามความคิดฟุ้งซ่านในหัวไม่ได้ กลางกายชายปวดหนึบจนแทบจะแตกเป็นเสี่ยง ๆ ปริญพยายามข่มอารมณ์ตัวเองให้นอนหลับตาลง ส่วนกชมนถึงกับนอนเกร็งไปทั้งตัวเมื่อรู้สึกได้ถึงความแข็งขืนที่เสียดสีที่ก้นของเธอ หัวใจดวงน้อยเต้นไม่เป็นจังหวะเมื่อคิดถึงบทรักที่เร่าร้อนเมื่อตอนเย็น

“ฉันนอนไม่หลับ”

น้ำเสียงแหบพร่าเอ่ยออกมาจากลำคอปริญ ลมหายใจอุ่นพ่นรดต้นคอระหงจนขนอ่อนของกชมนลุกตั้ง เธอหลับตาปี๋กลัวว่าจะถูกจับทำมิดีมิร้ายอีก

“ท่าน...ท่านประธานก็ออกไปเดินเล่นก่อนดีไหมคะ”

“หึ...เพราะเธอฉันถึงนอนไม่หลับ เธอต้องรับผิดชอบ”

มือหนาค่อย ๆ สอดเข้ามาใต้เสื้อยืดตัวสีขาว บาร์เซียตัวสวยถูกดันขึ้นเหนือเนินอกอิ่ม เขาค่อย ๆ ใช้ฝ่ามือเคล้าคลึงหน้าอกที่ใหญ่โตเกินตัวของกชมน พลางบดบี้ยอดบัวตูมจนมันแข็งเป็นไต ความเสียวซ่านเล่นงานคนตัวเล็ก ให้ท้องไส้ปั่นป่วนวาบหวามไปทั้งตัว

“อื้อออ...ไม่เอานะ”

“เธอไม่มีสิทธิ์เลือก”

เขาเอ่ยด้วยน้ำเสียงกระเส่าแหบแห้งอยู่ในลำคอ พลางพลิกกายเธอให้นอนหงาย แล้วขึ้นมาทาบทับบนตัวของกชมนอย่างไว มือสากค่อย ๆ ลากเลื่อนลงมายังเนินเนื้ออูมที่ตอนนี้ยังมีกางเกงตัวสั้น เขาถอดมันออกพร้อมกับแพนตี้ตัวจิ๋วทันทีไม่รีรอ เรียวนิ้วยาวลูบไล้ไปมา กรีดตามรอยแยกแล้วเขี่ยไปมาที่ติ่งสวรรค์อย่างเอาแต่ใจ

“ตอนนี้น้ำเธอเยิ้มแล้วนะ...ไม่เอาจริง ๆ เหรอ?”

“ไม่เอาค่ะ...ขอร้อง”

“ได้...ร้องครางออกมาดัง ๆ เลยฉันอนุญาต”

เขาเอ่ยเสียงกระเส่าข้างหูของหญิงสาว ความเสียดเสียวแล่นผ่าน เมื่อถูกนิ้วเรียวเคล้าคลึงที่ติ่งสวรรค์ ลูบไล้ไปมาจนมันกระสันไปทั้งตัว เธอกัดปากแน่นไม่ให้เผลอร้องครางออกมา ตอนนี้มันเสียวเจียนจะขาดใจ ยิ่งนิ้วกลางข้างขวาถูกสอดใส่และชักเข้าชักออกไปมา มันยังคงเจ็บอยู่ไม่น้อย แต่ตอนนี้อยู่ ๆ ความรู้สึกเสียวก็เข้ามาแทนที่ ปริญค่อย ๆ เพิ่มจังหวะให้เร็วขึ้นเรื่อย ๆ จนคนตัวเล็กเท้าจิกเกร็งกับเตียงนุ่ม

“กัดปากทำไม ครางออกมาดัง ๆ ครางชื่อฉัน”

พูดจบเขาก็หันไปดูดตะโปมเต้านมคู่สวยต่อ ยอดบัวตูมสีชมพูระเรื่อถูกปลายลิ้นฉกฉวย ดูดดึงไปมาโลมเลียทั้งสองข้างอย่างไม่ลำเอียง มือข้างซ้ายก็บีบขยำเคล้าคลึงเต้านมของกชมนอย่างแผ่วเบา แล้วเริ่มเพิ่มแรงบีบเคล้นตามอารมณ์ปรารถนา เขาใช้เรียวลิ้นกวาดไปรอบ ๆ ปานสีชมพูจนหญิงสาวเผลอร้องครางออกมาอย่างห้ามไม่ได้ เหมือนดั่งคลื่นลูกใหญ่ซัดสาดอารมณ์ราคะเข้ามาในกาย ทำให้กชมนหลงเข้าไปอยู่ในวังวนความรู้สึกที่สุขล้น

“อื้อออ....อ๊ะ ปริญ มนเสียว”

เสียงครางหวานหูทำให้เลือดลมในกายชายสูบฉีดอัดแน่นจนปวดหนึบ เขาค่อย ๆ จับเอ็นท่อนใหญ่ที่แข็งตัวเต็มที่ สาวไปมาสองสามที ก่อนที่แทรกตัวไปกลางกายสาวยกเรียวขาขาวขึ้นพาดบ่า แล้วกดความแข็งขืนลงมากลางกายเธอ แต่มันกับเข้าไปได้แค่ส่วนหัวเหมือนเคย ทั้ง ๆ ที่เมื่อเย็นก็ทำไปแล้วรู้ตั้งกี่รอบ

“อ๊ะ...เจ็บ”

“แน่นชิบ อื้มมมม...เจ็บแป๊บเดียวเดี๋ยวก็เสียว”

แม้จะมีน้ำหวานสีใสจะไหลออกมาเป็นจำนวนมาก แต่ช่องทางรักยังคงปรับสภาพไม่ทัน ปริญจึงหันไปประกบจูบสอดแทรกเรียวลิ้นร้อนทำให้คนใต้ล่างผ่อนคลายมากกว่านี้ เรียวลิ้นคว้านลึกเกี่ยวกระหวัด ควานหารสหวานในช่องปากอยู่เนิ่นนาน รสสัมผัสที่วาบหวามทำให้คนตัวเล็กเคลิบเคลิ้มคล้อยตามอย่างว่าง่าย ปริญค่อยขยับแก่นกายชายเข้าออกอีกครั้งอย่างเนิบนาบช้า ๆ แต่มันเสียดเสียวจนเขาทนไม่ไหว

“ทนไม่ไหวแล้ว ขอนะ”

เขากระแทกบั้นท้ายลงไปสุดแรง ตัวตนที่ใหญ่โตเข้าไปลึกจนสุดโคน ร่างทั้งสองสอดประสานรวมกันเป็นหนึ่ง คนตัวเล็กทั้งเจ็บ จุก เสียวในเวลาเดียวกัน เธอจิกทึ้งผ้าปูที่นอนจนยับยู่ยี่ ร่างกายสาวสั่นระริกในอ้อมกอดเขา ปริญกระแทกกระทั้นขย่มร่างบางอย่างเอาแต่ใจ ความเสียดเสียวมันทำให้เขาควบคุมความต้องการในกายชายไม่ได้อีกต่อไป ไม่ต่างจากคนใต้ล่างที่แอ่นสะโพกรับตามอารมณ์เสียวสยิว ปล่อยให้สัญชาตญาณนำทาง ให้เกมส์รักดำเนินไปตามจังหวะลีลารักที่พลิ้วไหวของชายหนุ่ม

“อ๊ะ อร้า...อึก มน มน....ไม่ไหวแล้ว”

“เสร็จเลย อ่าาาา”

เขาเงยหน้าอ้าปากค้างด้วยความเสียวซาบซ่าน ปริญดึงดันความแข็งขืนเข้าสู่กายสาวอย่างไม่ยั้ง ใบหน้าหวานเชิดขึ้นเผยอริมฝีปากหายใจหอบถี่ ตอนนี้เหมือนเธอกำลังโบยบินอยู่ในมวลหมู่เมฆขึ้นสู่ประตูสวรรค์ กชมนปลดปล่อยน้ำหวานอาบเคลือบท่อนเอ็นใหญ่ ราวกับเขื่อนแตก เมื่อถูกจี้จุดกระสันซ้ำ ๆ ทำให้ร่างกายเสียวซาบซ่านจนทนไม่ไหว

“อร้า อร๊ายยยยย ท่านประธาน มนเสร็จแล้ว”

“รอก่อนนะ”

เสียงเฉอะแฉะปนเสียงครางกระตุ้นอารมณ์ใคร่ให้ชายหนุ่ม ได้บดเบียดแก่นกายชายเข้าไปไม่หยุดหย่อน กดกระแทกอย่างรุนแรงนับครั้งไม่ถ้วน ร่างเล็กอ่อนระทวยไปทั้งตัว สายตาจ้องประสานบ่งบอกถึงแรงปรารถนาที่เปี่ยมล้น คนตัวเล็กยกมือขึ้นมาบีบเคล้นหน้าอกอิ่มของตัวเองเต็มแรงมือ ภาพตรงหน้ายิ่งกระตุ้นอารมณ์ดิบเถื่อนในกายชายเพิ่มเท่าทวีคูณ

“ทำหน้าแบบนั้น อยากโดนกระแทกหนัก ๆ รึไง อื้มมมม.....ฉันจะทนไม่ไหวแล้วนะ อย่าทำหน้าแบบนั้น อ่าาาา”

ตอนนี้ใบหน้าเขาห่างกันเพียงคืบ ลมหายใจทั้งสองสอดประสานรวมกันเป็นหนึ่ง นิ้วเรียวเล็กจิกแผ่นหลังแกร่งแน่น เมื่อปริญเร่งจังหวะรักให้รุนแรงและเร็วกว่าเดิม เขาจับขาเรียวอ้าออกกว้างมองกลีบกุหลาบงามที่ตอนนี้เป็นสีแดงช้ำจากการกระแทก เสียงครวญครางคำรามไม่เป็นภาษาดังลั่นห้อง เขายังคงดึงดันแก่นกายเข้าออกตามอารมณ์ปรารถนา กดกายลงครอบครองคนเบื้องล่างอย่างหนักหน่วงอยู่เนิ่นนาน

“อื้ออออ.....มน มนฉันจะเสร็จ ไม่ไหวแล้ว”

สิ้นเสียงน้ำกามที่อัดอั้นไว้นานก็กระฉูดฉีดพ่นเข้าไปในร่องรักที่คับแน่น เขาหายใจหอบถี่ไม่เป็นจังหวะ ปริญยังไม่ยอมถอดถอนแก่นกายออกจากช่องทางรัก เขาโน้มใบหน้าที่แสนหล่อเหลาราวกับเทพบุตรลงไปกดจูบประกบริมฝีปากหยัก สอดแทรกเรียวลิ้นเข้าไปเกี่ยวกระหวัดข้างในโพรงปากอุ่นอยู่สักพัก ที่จะละริมฝีปากออกอย่างอ้อยอิ่ง สายตาคมจ้องมองเชื่อมประสานดวงตากลมโตคู่สวยด้วยแววตาหยาดเยิ้ม นิ้วโป้งมือข้างขวาปาดที่ริมฝีบางอย่างช้า ๆ

“ฉันยังนอนไม่หลับ...เธอต้องรับผิดชอบต่อ”

เขาเอ่ยด้วยน้ำเสียงแหบพร่า แววตาเปี่ยมไปด้วยแรงปรารถนาเป็นประกาย สื่อความหมายว่าเขาต้องการในตัวเธอมากแค่ไหน คนตัวใหญ่ที่รูปร่างกำยำเห็นกล้ามเนื้อเป็นมัด ๆ ชัดเจน ลำกายอันใหญ่ถูกดึงออก คนตัวเล็กรู้สึบวาบหวามอย่างบอกไม่ถูก ราวกับเกลียวคลื่นที่ถาโถมทำให้เธอล่องลอยคว้างอยู่ห่างจากชายฝั่ง

"ขึ้นให้หน่อย"

ปริญโน้มใบหน้าไปกระซิบข้าง ๆ กกหูของกชมน คนตัวเล็กทำหน้าตาเลิ่กลั่ก คิ้วทั้งสองขมวดเป็นปมราวกับเป็นเด็กน้อย ที่ไม่รู้ความ

"ขึ้น? ขึ้นอะไรคะ?"

"เด็กน้อยเอ๊ย...มาเดี๋ยวฉันสอน"