บทที่ 1 บังเอิญซวย NC25+

“อาวุธที่ลูกค้าสั่ง lot ต่อไปพร้อมส่งหรือยัง”

(พร้อมแล้วครับนาย)

“พวกมึงคอยดูให้ดีๆ อย่าให้พวกไอ้ดอมมันมาป่วนเราเหมือนรอบที่แล้วอีก”

การขนส่งสินค้ารอบที่แล้วมีปัญหาเพราะคู่แข่งทางการค้าอย่างดอมจอมเจ้าเล่ห์มาป่วนที่ท่าเรือจนเกือบเสียการใหญ่ ครั้งนี้การส่งมอบสินค้าต้องรอบคอบและมีกำลังคุ้มกันแน่นหนากว่าเดิม

(ครั้งที่แล้วน่าจะมีหนอนบ่อนไส้ครับนาย ตอนนี้ผมยังหาตัวไม่เจอ)

“รีบหาตัวให้เจอแล้วฆ่ามันทิ้ง อย่าให้ต้องถึงมือกู”

(ครับนาย)

“ส่วนเรื่องท่าเรือที่จะใช้ส่งของเดี๋ยวกูจัดการเอง มึงไปจัดการไอ้ตัวปัญหาซะอย่าให้มันมีลมหายใจอีก”

พูดจบปริญก็กดปุ่มวางสายทันที เขาหย่อนโทรศัพท์เครื่องหรูลงไปในกระเป๋ากางเกงแสล็คตัวสีดำ พลางหันหน้าออกไปมองนอกกระจกบานใสเหม่อมองออกไปด้านนอกตัวอาคาร ราวกับว่ากำลังครุ่นคิดอะไรบางอย่าง

แกร๊ก!!

“นั่นใคร!!”

“ปริญ” ชายหนุ่มวัย 31 ปี รูปร่างหน้าตาหล่อเหลา คิ้วดำขลับรับกับจมูกที่โด่งเป็นสัน นัยน์ตาสีน้ำตาลอ่อน ผมไฮไลน์สีเทาด้านนอกด้านในสีดำรองทรงสั้นเซ็ทเข้ารูปเพิ่มความเท่ให้เขามากยิ่งขึ้น เขาเป็นประธานบริษัทขนส่งทางเรือแห่งนี้ มีบริการ Shipping ขนส่งสินค้าทางทะเล ไปยังต่างประเทศหลายประเทศ บริษัท PL Shipping ที่เขาดูแลนั้น ติดหนึ่งในสามของประเทศ ปริญก่อตั้งบริษัทนี้ขึ้นมาเพื่อบังหน้า และไว้ใช้ท่าเรือในการแอบลักลอบขนส่งอาวุธของตัวเอง และยังเป็นเจ้าของผับหรูใจกลางเมืองอีกด้วย เขาทำธุรกิจสีขาว ธุรกิจสีเทา และธุรกิจสีดำอีกหลายแห่ง

คนที่เพิ่งวางสายขมวดคิ้วมุ่นเข้าหากันอย่างรู้สึกไม่สบอารมณ์ พลางเหลือบสายตามองหาว่าต้นเสียงว่ามาจากทางไหน เพราะเขาไม่รู้ว่าจะมีใครมาได้ยินที่เขาสนทนากับปลายสายเมื่อครู่หรือเปล่า

“กชมน” เลขาฯ สาวสวย วัย 25 ปี เอวบางราวกับนางแบบ แต่กลับแต่งตัวเฉิ่มเชย ใส่เสื้อผ้าตัวโข่งกระโปรงยาวคลุมเข่า แทนที่จะอวดหุ่นสวยเซ็กซี่ให้ใครต่อใครได้เห็น แต่เธอเลือกที่จะปิดบังความสวยของเธอไว้ เพียงเพราะกลัวคนอื่นนินทา หาว่าใช้เต้าใต่จนได้เป็นเลขาฯ ท่านประธาน ทั้ง ๆ ที่เธอทำงานด้วยความสามารถ โดนโขลกสับยิ่งกว่าอะไร ตอนนี้ใบหน้าที่สวยละมุน ดวงตากลมโตคู่สวยอยู่ภายใต้กรอบแว่นตาสีน้ำตาลที่หนาเตอะ คนนัยน์ตาสีน้ำตาลเข้มแววตาสั่นระริกด้วยความหวาดกลัว

ถึงแม้เธอจะไม่ใช่คนขี้ขลาดแต่พอเจออะไรแบบนี้ก็กลัวไม่น้อย ปากกระจับสีชมพูระเรื่อได้รูปถูกเม้มไว้แน่น เพื่อไม่ให้เสียงของตัวเองเล็ดลอดออกไป มือเรียวกำโทรศัพท์มือถือที่ถ่ายคลิป VDO เมื่อสักครู่ไว้ มันสั่นเทาไปหมด เธอหลบอยู่อีกมุมของห้องทำงาน กชมนเข้ามาหาแฟ้มเอกสารในห้อง ก่อนที่ปริญจะเดินเข้ามาคุยโทรศัพท์ในห้อง เขาเดินเข้ามาในห้องทำงานโดยไม่ได้สังเกตเลยเสียด้วยซ้ำ ว่าเลขาฯ ของตัวเองไม่ได้อยู่หน้าห้อง

คนตัวสูง 188 เซนติเมตร เดินมาตามต้นเสียง เสียงฝีเท้าค่อย ๆ ก้าวเดินเข้ามาใกล้กชมน แล้วเขาก็หยุดฝีเท้าอยู่ตรงหน้าเธอ

“เข้ามาตั้งแต่เมื่อไร”

ปริญเอ่ยด้วยน้ำเสียงเย็นเฉียบแววตาเรียบเฉย เย็นชาไร้ความรู้สึก อย่างทุก ๆ ครั้งที่ผ่านมา แค่คำถามสั้น ๆ ก็ทำให้คนตัวเล็กถึงกับสะดุ้งเฮือก ตอบเสียงติด ๆ ขัด ๆ

“มะ...เมื่อสักครู่ค่ะ”

“ได้ยินอะไรบ้าง”

น้ำเสียงเย็นเฉียบเอ่ยถามคนตัวเล็กที่กำลังสั่นเทาราวกับลูกนก จนคนฟังรู้สึกเสียวสันหลังวาบ

“.............”

“ตอบ!!!”

เสียงตวาดดังลั่น แววตาวาวโรจน์ดุจดั่งราชสีห์ที่กำลังจ้องตะครุบเหยื่อมองมาที่กชมน เธอทำอะไรแทบไม่ถูก น้ำตาคลอเบ้า เขาทำเธอตัวสั่นงันงก ยืนกอดแฟ้มเอกสารไว้แน่นไม่ยอมปล่อย ในมือก็กำโทรศัพท์มือถือไว้แน่น ปริญดึงโทรศัพท์มือถือเครื่องหรูออกจากมือเรียวขึ้นมากดดูทันที

“มะ...ไม่...ไม่ได้ยินอะไรค่ะ”

สายตาคมช้อนตามองผู้หญิงที่ยืนตัวสั่นอยู่ตรงหน้า เธอก้มหน้าก้มตาไม่แม้แต่จะเงยหน้าขึ้นมามองเขา มือข้างขวาของปริญยกขึ้นมาบีบคางมน เชยมันให้เชิดขึ้นมาสบตาเขา

“แน่ใจนะ...เพราะฉันไม่ชอบคนโกหก”

ปริญจ้องมองคนนัยน์ตาสีน้ำตาลเข้มที่ตอนนี้น้ำตาเอ่อล้นออกมา ราวกับลูกกวางน้อยที่กำลังจะถูกจับกิน ปริญยังไม่ยอมปล่อยเธอแต่กับเพิ่มแรงบีบมันแรงยิ่งขึ้น

“หึ...ฉันไม่เชื่อ”

“มนไม่ได้ยินอะไรจริง ๆ นะคะท่านประธาน”

มือหนาค่อย ๆ ถอดแว่นตากรอบสีน้ำตาลออกจากใบหน้าสวย เขาขมวดคิ้วเล็กน้อยเพราะไม่เคยเห็นกชมนที่ใบหน้าไร้กรอบแว่นตา ใบหน้าเธอสวยสะดุดตาจนเขาคิดว่าเป็นคนละคน ปริญใช้นิ้วหัวแม่มือข้างขวาปาดน้ำตาออกจากแก้มของเธอช้า ๆ เขากระตุกยิ้มมุมปากอย่างเย็นยะเยือก จนคนที่อยู่ตรงหน้าเสียวสันหลังวาบ แค่เดิมทีที่เธอทำงานกับปริญมาเกือบ 2 ปีเต็ม เขาที่เป็นคนนิ่งเงียบก็น่ากลัวอยู่แล้ว แล้วมาเจอแบบนี้เธอยิ่งกลัวจนตัวสั่น

“แล้วจะร้องไห้ทำไม”

เขาเอียงคอมองผู้หญิงที่กำลังน้ำตานองอยู่ตรงหน้าเขา กชมนปากสั่นระริกพูดอะไรไม่ถูก เธอเม้มปากเป็นเส้นตรงแล้วรีบก้มหน้าหลุบต่ำ ไม่แม้แต่จะเงยหน้าขึ้นมามองปริญสักนิดเดียว

“เอ่อ...เอ่อ...มน”

“มนกลัวท่านประธานค่ะ”

เธอตอบด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกัก ใช่ตอนนี้เธอกลัวเขามากจริง ๆ แววตาที่แสนดุดันน่าเกรงขาม รังสีอำมหิตแผ่ซ่านไปรอบตัวเขา เขาไม่ใช่คนธรรมดาอย่างที่เธอคิด ถ้าไม่เช่นนั้นจะสั่งฆ่าคนง่าย ๆ แบบนี้ได้อย่างไรกัน

“กลัวทำไมในเมื่อไม่ได้ทำอะไรผิด”

“แล้ว VDO ในโทรศัพท์นี่คืออะไร? ...ใครส่งเธอมา!!”

แรงบีบมือยิ่งเพิ่มมากขึ้น มือเรียวพยายามแกะมือของปริญออกจากใบหน้าเธอแต่มันก็ไร้ผล ปริญใช้นิ้วเรียวกดลบคลิป VDO ทิ้งทันที และไม่ลืมที่จะกดเข้าไปลบข้อมูลใน File ถังขยะ เพื่อไม่ให้เธอกู้คลิป VDO กลับคืนมา ก่อนที่คลิปนี้จะสร้างปัญหาให้เขาในภายหลัง

“มะ...ไม่มีค่ะ ไม่มีใครส่งมนมา”

คนตัวเล็กถูกผลักไปที่โซฟารับแขกสีเบจตัวยาว เธอล้มลงไปนอนราบกับพื้นโซฟาตัวนิ่ม กชมนทำตัวไม่ถูกไม่ทันได้ขยับตัวไปไหนกายสูงของปริญก็ขึ้นมาทาบทับบนตัวเธอแล้ว

“รู้ไหมคนที่โกหกฉัน และรู้มากจะต้องโดนอะไร”

เขาเอ่ยด้วยน้ำเสียงเรียบเย็นชาจนคนฟังขนลุกไปทั้งตัว มือก็ไม่ได้อยู่นิ่งปลดเปลื้องเสื้อผ้าของเธอออกจนหมดภายในพริบตา ใบหน้าหล่อเหลาซุกไซ้ซอคอระหง ปริญเห็นรูปร่างที่ซ้อนอยู่ภายใต้เสื้อผ้าตัวโค่งถึงกับตาค้าง เลือดในกายชายพลุ่งพล่านเกินห้ามใจ จากที่คิดแค่จะขู่ให้เธอกลัว ตอนนี้เขากลับอยากจะได้ตัวเธอมาครอบครอง เมื่อเห็นหน้าอกที่ใหญ่เกินตัว เอวที่คอดกิ่ว หน้าท้องแบนราบรับกับสะโพกที่ผ่ายผึงกำลังดี เรียวขายาวสวย ผิวเธอขาวผ่องเป็นยองใย

ปลายลิ้นสากลากเลื่อนลงมาดูดดุนยอดบัวตูมสีชมพูระเรื่อ โลมเลียมันสลับไปมาทั้งสองข้างอย่างไม่ลำเอียง จนคนตัวเล็กสั่นเทิ้มไปทั้งตัว จนหญิงสาวต้องแอ่นหน้าอกรับปลายลิ้นร้อน เมื่อเขาตวัดมันรัว ๆ จนเธอเสียวอย่างห้ามไม่ได้ กับรสสัมผัสเรียวลิ้นที่เกี่ยวกระหวัดมาในแต่ละที

“อื้ออ....ปล่อยนะไอ้ท่านประธานบ้า”

ปริญเงยหน้าขึ้นไปบดจูบสอดแทรกปลายลิ้นเข้าไปในโพรงปากอุ่นด้วยความเร่าร้อนรุนแรง ฟันคมกระทบริมฝีปากอิ่ม กลิ่นคาวเลือดคละคลุ้งอยู่ภายในช่องปาก มือหนาเลื่อนมาเคล้าคลึงหน้าอกอิ่มบีบเคล้นเต็มแรงมือจนผิวขาวใสเกิดรอยแดง ความต้องการที่มากล้นกำลังเข้าถาโถมกายของชายหนุ่ม ตอนนี้ปริญไม่อาจควบคุมความต้องการของตัวเองได้อีกต่อไป

“ถ้าไม่อยากเจ็บตัวก็ยอมดี ๆ”

เขาเอ่ยด้วยน้ำเสียงแหบพร่าออกมาจากลำคอ เพราะตอนนี้ความต้องการเขามันพลุ่งพล่านเกินห้ามใจแล้ว เขาไม่ใช่พวกที่ชอบบังคับขืนใจใครให้มาเป็นเมีย แต่ก็ไม่ใช่คนใจดีที่เห็นคนแก้ผ้าอยู่ตรงหน้าแล้วไม่เอาเช่นกัน

“ฝันไปเถอะ ไอ้คนชั่ว”

“แล้วจะคอยดูจะ ฉันจะเปลี่ยนเสียงด่าให้เป็นเสียงครางแทน หึ ๆ”

ใบหน้าคมคายหันกลับมากดจูบเธอต่อ กชมนพยายามเม้มปากไม่ให้เขาสอดแทรกปลายลิ้นเข้าไปข้างใน แต่ก็ทนความวาบหวามไม่ได้ จนเผลอเผยอปากออก เรียวลิ้นสากรีบสอดแทรกไล่ต้อนลิ้นเล็กเกรียวก่ายพัลวันอย่างดูดดื่ม เพื่อให้เธอเคลิบเคลิ้มไปกับรสสัมผัส กชมนรู้สึกวาบหวามไปทั้งตัวเธอ อย่างที่เธอไม่เคยได้รับความรู้สึกแบบนี้มาก่อน

มือข้างขวาของปริญเลื่อนลงมาลูบไล้เนินเนื้ออูม ที่ยังมีแพนตี้ตัวจิ๋วปิดบังอยู่ เขาเกี่ยวมันล้นลงสู่ด้านล่างอย่างไว แล้วค่อย ๆ ลากเลื่อนฝ่ามือขึ้นมาตรงกลางติ่งเกสร ถูไถไปมาจนน้ำสีใสไหลเยิ้มอาบท่วมนิ้วมือ ส่วนอีกข้างบีบเคล้นเต้านมคู่ใหญ่เต็มแรงมือ ความเสียวสะท้านแล่นผ่านกายสาวเมื่อปลายนิ้วเขี่ยปุ่มกระสัน มันไม่อาจต้านทานสัญชาตญาณมนุษย์ได้ เขาอาศัยประสบการณ์ที่ช่ำชอง หลอกล่อให้สาวน้อยคล้อยตามอย่างง่ายดาย

“อื้อ...ท่านประธาน หยุด”

“แน่ใจนะว่าอยากให้หยุด”

มือเรียวจากที่เคยปัดป้องกลับยกขึ้นมาคล้องคอของปริญ ชายหนุ่มยกยิ้มมุมปากอย่างรู้สึกพอใจ ใบหน้าหล่อเหลาเกลี้ยงเกลาค่อย ๆ เลื่อนลงมากลางกายสาว ปลายลิ้นร้อนตวัดแตะตรงกลางติ่งสวรรค์ทำเอากชมนสะดุ้งเล็กน้อย เธอต้องแอ่นสะโพกขึ้นรับเรียวลิ้นร้อนเพราะความเสียวสยิว มือเรียวเผลอสอดเข้าไปที่กลุ่มผมของปริญกดเขาไว้ไม่ให้ละใบหน้าออกมาจากตรงนั้น

“อ๊ะ อร้า...ท่านประธาน อย่า”

“เยิ้มขนาดนี้อยากให้หยุดจริง ๆ เหรอ?”

เขาเอ่ยด้วยน้ำเสียงแหบพร่า เงยหน้าขึ้นมองคนใบหน้าจิ้มลิ้มพริ้มเพรา ที่กำลังจ้องตาประสานเชื่อมกับเขาด้วยแรงปรารถนา นิ้วกลางข้างขวาถูกสอดแทรกเข้าไปในร่องรักที่คับแน่น แต่มันกลับเข้าไปได้อย่างยากลำบาก

“แค่นิ้วยังจะเข้าแทบไม่ได้เลย แน่นชิบ”

ปริญเร่งใช้ลิ้นสำรวจกลีบกุหลาบสีสวยทั่วทุกซอกมุม เพื่อให้มันขับน้ำหวานออกมาอาบชโลมไปทั่วนิ้วของเขา แล้วค่อย ๆ ชักมันเข้าออก เขาค่อย ๆ เพิ่มจำนวนนิ้วเข้าไปช้า ๆ เล่นทำเอากชมนเสียวซาบซ่านไปทั้งตัว เหมือนมวลหมู่ผีเสื้อนับร้อยบินวนรอบกายเธอ หน้าท้องปั่นป่วน สมองเธอรู้สึกขาวโพลนราวกับว่ากำลังจะขึ้นสู่ประตูสวรรค์ เมื่อถูกลิ้นและนิ้วของปริญเล่นงานเป็นการใหญ่

“อร๊ายยยยยย ไม่ไหวแล้วท่านประธาน มนทนไม่ไหว”

ร่างบางกระตุกเกร็งปลดปล่อยน้ำหวานสีใสออกมาเต็มไปหมด เขาใช้ลิ้นกวาดดูดเลียมันจนหมดทุกหยาดหยดอย่างไม่นึกรังเกียจ

“ถึงตาฉันบ้าง”

ปริญรีบปลดเข็มขัดเส้นหรูและกางเกงแสล็คตัวสีดำออกทันที เผยให้เห็นแก่นกายชายที่แข็งขืน กชมนรีบล้นตัวหนีเมื่อเห็นแก่นกายชายที่ผงาดอยู่ตรงหน้า มันใหญ่ยาวเกินมาตรฐาน จนเธอเองคิดว่าไม่น่าจะเข้าไปข้างในของเธอได้

“อย่าเข้ามานะ...หยุดนะ!! อย่าทำมน”

คนตัวเล็กหน้าเสียทันทีที่เห็นปริญกำลังจะเข้ามา ใบหน้าสวยซีดเผือด น้ำตาเริ่มเอ่อคลอเบ้าอย่างห้ามไม่ได้

“คิดจะเสร็จคนเดียวหรือยังไงกชมน? แบบนี้ไม่น่ารักเลยนะรู้ไหม ”

ปริญจ้องมองร่างบางที่นอนแก้ผ้าอยู่ตรงหน้า เธอกำลังขยับตัวหนีเขา มือหนารีบล็อกสะโพกเธอเอาไว้แน่น แก่นกายเขาตอนนี้ปวดหนึบแทบจะระเบิดออกเป็นเสี่ยง ๆ เขาดึงรั้งร่างบางเข้ามาประชิดแนบแน่น แล้วแทรกกายเข้าตรงกลางหว่างขาเรียว ก่อนที่จะชักเอ็นดุ้นใหญ่ของตัวเองไปมาสองสามที แล้วเอาหัวเห็ดสีชมพูถูวนตรงกลางร่องรักที่ปล่อยน้ำหวานออกมาไม่ยอมหยุด ความเสียดเสียวแล่นผ่านไปทุกอณูรูขุมขน ปริญถึงกับต้องขลบสันกรามเข้าหากันแน่น จนเห็นสันกรามนูนเด่นชัดเซ็กซี่ชวนมอง

“อ๊ะ เจ็บอย่าเอามันเข้ามานะ”

“อย่าเกร็งสิจะได้ไม่เจ็บ”

น้ำเสียงแหบแบบมีเสน่ห์เอ่ยขึ้น แค่เพียงปริญกดเข้าไปแค่ส่วนหัว เธอก็รู้สึกเจ็บเหมือนร่างจะแหลกแตกเป็นเสี่ยง ๆ เขาเลยโน้มใบหน้าไปจูบริมฝีปากอวบอิ่ม ส่งลิ้นเข้าไปทักทายในโพรงปาก ตวัดเกรียวก่ายควานหารสหวานให้เธอรู้สึกผ่อนคลายกว่าเดิม แล้วค่อย ๆ กดตัวตนที่ใหญ่โตเข้าไปทีละนิด ทีละนิด

“แน่นชิบ ไม่ไหวแล้ว อร้า~”

ความเสียวซ่านแล่นผ่านกายชาย แก่นกายที่แข็งตัวเต็มที่มันปวดหนึบจนแทบทนไม่ไหว ปริญกระแทกแก่นกายเข้าไปพรวดเดียวจนมิดสุดลำ เยื่อพรหมจรรย์ขาดวิ่น กชมนกรีดร้องเสียงหลงด้วยความเจ็บปวด ปริญกดแก่นกายตัวเองแช่ไว้สักพัก แล้วค่อย ๆ แล้วขยับตัวตนที่แข็งขืนเข้าออกเบา ๆ เพื่อไม่ให้กชมนรู้สึกเจ็บ เธอใบหน้าเหยเกเพราะความเจ็บปวดเกินจะบรรยาย น้ำตาสีในไหลอาบแก้มนวล ตอนนี้ภายในหัวของเธอสับสนไปหมด มันรู้สึกดีและมีความสุขแปลก ๆ แต่ใจมันกับรู้สึกแย่และขยะแขยงผู้ชายที่อยู่บนตัวเธอ

“อร๊ายยยย เจ็บ ท่านประธานเอาออกไป มนเจ็บจนทนไม่ไหวแล้ว”

“ทนหน่อยเดี๋ยวสักพักมันจะเสียว อื้มมม...ฟัค!!...แน่นชิบ”

เขาก้มหน้ามองทางเชื่อมต่อระหว่างกายของทั้งสอง ท่อนเอ็นผลุบเข้าผลุบออก ปริญมองเลือดที่ผสมกับน้ำหล่อลื่นสีใสอย่างรู้สึกพอใจ คนตัวเล็กผวาขึ้นกอดปริญ เมื่อเขากระแทกแก่นกายเข้าออกเร็วและแรงขึ้น กระหน่ำกระแทกกระทั้นอย่างลืมตัว ตอนนี้ปริญไม่สามารถควบคุมความดิบเถื่อนในกายชายของตัวเองได้อีกต่อไป มือเรียวจิกเล็บลงบนแท่นแขนแกร่งของปริญจนเป็นเลือดไหลซึมออกมาก ยิ่งเขารู้สึกเจ็บเขายิ่งเพิ่มแรงกระแทกเข้าไปอีกเป็นเท่าตัว

ดวงตาสะท้อนภาพของผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้ายิ่งทำให้เขาวาบหวาม อยากจะจ้วงแทงให้มิดสุดลำกาย ขย่มโยกให้เธอลุกไปไหนไม่ไหวเลยทีเดียว หยาดเหงื่อผุดตามใบหน้าและผิวกาย แม้ภายในห้องจะปรับแอร์ไว้ที่ 20 องศา แต่ก็ไม่สามารถดับความร้อนในกายของทั้งสองได้เลย ความเสียวซ่านแผ่ขยายเล่นงานคนตัวใหญ่รูปร่างกำยำ

“เสียว อื้ออออ ท่านประธานพอได้แล้ว”

คนตัวเล็กร่องรักกระตุกถี่ ๆ อีกครั้ง เธอดิ้นเร้าราวใจจะขาด เมื่อปริญรับรู้ว่ากชมนกำลังจะถึงฝั่งฝันเขารีบเร่งจังหวะให้เธอ และรีบตามเธอไปติด ๆ ดึงดันความแข็งขืนเข้าไปในกายสาวอย่างหนักหน่วงอยู่สักพัก ความรุ่มร้อนแผ่ซ่านกายของทั้งสอง กชมนเชิดรั้งใบหน้าครวญครางออกมาอย่างลืมอาย สร้างความวาบหวามให้ปริญไม่น้อย เขาไม่เคยรู้สึกดีเวลามีอะไรกับผู้หญิงเท่ากับกชมนมาก่อนเลย อาจจะเป็นเพราะเธอยังไม่เคยหรือเปล่าเขาเองก็ไม่แน่ใจ มันเลยทำให้เขารู้สึกตื่นเต้น เร้าใจมากขึ้นเท่าทวี

“พร้อมกัน”

“อร๊ายยยย / อ่าาาาาาา”

น้ำขาวขุ่นพุ่งสู่ร่องรักที่แสนคับแน่น คนตัวใหญ่ล้มกายฟุบลงหายใจหอบถี่ไม่เป็นจังหวะ เขารับรู้ได้ถึงความอุ่นร้อนและฉ่ำแฉะ ก่อนที่จะดึงแก่นกายออกมารูดรั้ง มองน้ำรักที่ของตัวเองที่ผสมกับเธอไหลออกมาจากช่องทางรักอย่างรู้สึกพอใจ ปริญชักสาวแก่นกายอีกครั้งเพื่อเปิดศึกราคะรอบต่อไป

“บทลงโทษของเธอยังไม่จบแค่นี้ วันนี้ฉันจะเอาให้เธอคลานลงมาจากเตียงไม่ได้เลย”

พูดจบเขาก็ช้อนกายหญิงสาวขึ้นสู่อ้อมอกพาเธอเข้าไปในห้องนอนเล็ก ๆ ที่แบ่งเป็นสัดส่วนอยู่มุมหนึ่งของห้องทำงานของเขาทันที