ตอนที่แปด ง่ายไปไหม

ตอนที่แปด

ง่ายไปไหม

คราวนี้หลี่จิ่นติ้งไม่อิดออดอีก ก้าวเข้าใกล้ร่างบางอันหอมกรุ่นพลางสูดดมกลิ่นกายหอมหวาน ตามองมือที่ขยับชี้บอกกล่าวราวอยากจับมือบางมากอบกุมเอาไว้อีกครา

“หากทำเสร็จแล้ว รีบนำมาให้ข้าดู ข้าอยากเห็นเร็วๆ”

“ได้ พ่ะย่ะค่ะ กระหม่อมจะเร่งจัดการโดยเร็ว”

หลี่จิ่นติ้งเป็นอีกคนที่เดินลอยออกจากตำหนักอีกทั้งยังเร่งกลับไปเจรจากับบิดาให้ช่วยหาทางเสนอให้เขาได้เป็นพระสวามีขององค์หญิงน้อยผู้งดงามแสนหอมหวานนางนี้

จ้าวเฟยเฟิ่งนั่งลงถอนหายใจอย่างเหน็ดเหนื่อย

เฮ้อ...แค่หลอกล่อผู้ชายยังเหนื่อยขนาดนี้

ถ้าต้องไปสู้รบตบมือกับเหล่าสนมเจ้าเล่ห์พวกนั้นจะเหนื่อยขนาดไหน

“องค์หญิงน้อยจะไม่ทรงเมตตากระหม่อมด้วยอีกคนหรือพ่ะย่ะค่ะ”

เสียงทุ้มนุ่มดังเข้ามาก่อนร่างสง่าของจางชงเมิ่งจะก้าวเข้ามาพลางทำความเคารพตามธรรมเนียม สายตาหยอกเย้ามองมาอย่างจับผิดคล้ายรู้เห็นการกระทำที่ผ่านมาของนาง

ไม่จริงหรอก เขาจะรู้ได้อย่างไร นางหลอกล่อผู้ชายเหล่านั้นในห้องส่วนตัว หรือว่าจะมีสายข่าวกระจายอยู่ทุกที่ขนาดนั้น

องค์หญิงจ้าวเฟยเฟิ่งหวั่นวิตก แม้สิ่งที่กำลังทำจะไม่ใช่ความผิดร้ายแรง แต่นางไม่อยากให้ผู้อื่นล่วงรู้ก่อนหน้าที่จะสำเร็จ

“ผู้ช่วยจางจะให้ข้าเมตตาสิ่งใดหรือ” หญิงสาวถามแก้เก้อ

“เมตตาอย่างเช่นที่ทรงมีพระเมตตากับพวกเขา”

“พวกเขา? ผู้ใดหรือ”

“หากพระองค์ไม่ยอมรับ เช่นนั้นกระหม่อมจะแสดงให้ดู” จางชงเมิ่งก้าวเข้ามาชิดร่างบางอย่างรวดเร็วพลางโอบเอวคอดแล้วจับศีรษะเล็กซบลงกับไหล่แกร่ง มือหนาจับมือบางกุมเอาไว้อย่างแนบแน่น

“เจ้า...บังอาจมาก” จ้าวเฟยเฟิ่งส่งเสียงตวาด

“อย่าได้ตรัสเช่นนั้น กับพวกเขา พระองค์ล้วนทำเช่นนี้ แต่กระหม่อมโลภมากกว่า ขออีกหน่อยนะพ่ะย่ะค่ะ”

สิ้นคำเอ่ย ปากหนาก้มลงมาจุมพิตประกบปากบางแดงทันทีโดยที่จ้าวเฟยเฟิ่งได้แค่อ้าปากค้างและกลายเป็นรอรับลิ้นอุ่นร้อนให้ได้ชอนไชรุกไล่ควานแกว่งหาความหวานในโพรงปากอุ่น

จางชงเมิ่งไล้เลียจุมพิตบดอยู่เนิ่นนานโดยจ้าวเฟยเฟิ่งไม่อาจขยับหนีด้วยโดนจับเอวและมือเอาไว้แน่น กว่าชายหนุ่มจะปล่อยให้นางได้หอบหายใจ ปากขององค์หญิงน้อยก็บวมขึ้นมาแล้ว

“เจ้า...” จ้าวเฟยเฟิ่งรีบเก็บคำต่อว่าเมื่อเห็นสายตาร้อนแรงมองสบมาคล้ายว่าหากพูดมากอีกเขาจะเผาผลาญนางให้ไหม้เป็นจุณ

จางชงเมิ่งปล่อยองค์หญิงน้อยให้นั่งลงแล้วเอ่ยเจตนาที่เข้ามาอย่างชัดแจ้ง

“องค์หญิงทรงทำเช่นนี้มีแต่จะเร่งให้พวกเขากดดันเรื่องพระสวามีมากขึ้น ซึ่งไม่เป็นผลดีเลย หากไม่อยากแต่งงานและอยากทรงงานด้วยพระองค์เอง กระหม่อมจะช่วยเอง”

จ้าวเฟยเฟิ่งเงยหน้ามองอย่างตกใจ เขาพูดราวเข้าไปนั่งในใจของนาง หรือว่าเขาจะเป็นคนเขียนบทอีกคน

ไม่ใช่แน่ เรื่องนี้เป็นฝันของเธอจะมีคนเขียนบทสองคนได้อย่างไร

“ช่วยอย่างไร?” จ้าวเฟยเฟิ่งแสร้งถาม

“กระหม่อมจะคอยช่วยองค์หญิงบริหารบ้านเมืองอยู่เบื้องหลัง องค์หญิงไม่จำเป็นต้องแต่งตั้งกระหม่อมเป็นตำแหน่งใดทั้งสิ้น ขอเพียงองค์หญิงไม่แต่งพระสวามีขึ้นเป็นฮ่องเต้ กระหม่อมจะอยู่เคียงข้างองค์หญิงตลอดไป”

นี่มันเจตนาของเธอชัดๆ เขารู้ใจเธอได้อย่างไร

“ท่านผู้ช่วยจางหมายความว่าจะช่วยงานและอยู่เคียงข้างโดยไม่หวังสิ่งใดเช่นนั้นหรือ”

“กระหม่อมเป็นปุถุชน หากจะบอกว่าไม่หวังองค์หญิงคงไม่เชื่อ ขอเพียงองค์หญิงเมตตากระหม่อมบ้างก็เพียงพอแล้ว”

“เมตตา? ข้าไม่เข้าใจ”

“องค์หญิงย่อมเข้าใจดี ด้วยเป็นสิ่งที่องค์หญิงตั้งใจไว้แต่แรก กระหม่อมจะเป็นอนุชายคอยอุ่นเตียงให้องค์หญิง และดูแลองค์หญิงทั้งกลางวันและกลางคืน”

สายตาร้อนแรงของจางชงเมิ่งมองจ้องมาอีกแล้ว

จ้าวเฟยเฟิ่งหลบสายตารู้ทันนั้นทั้งๆที่ใจสั่นไหว สิ่งที่เขากล่าวมาเป็นเรื่องที่นางตั้งใจเอาไว้เช่นนั้นจริง และเขาเป็นผู้หนึ่งที่ตอบสนองได้อย่างดีหากว่ายินยอม

แต่...เขาเป็นบุตรชายของอัครเสนาบดี นี่คงไม่ใช่กลลวงเพื่อให้นางลุ่มหลงแล้วยึดตำแหน่งฮ่องเต้ไปในที่สุด

“องค์หญิงไม่ต้องกังวลเรื่องตำแหน่งฮ่องเต้ กระหม่อมไม่ต้องการ และจะไม่ให้ผู้ใดได้ไปแน่ สำหรับคนแก่พวกนั้นกระหม่อมจะหาวิธีจัดการปิดปากพวกเขาเอง”

บทจะง่าย ทำไมง่ายขนาดนี้

หมูเดินมาเข้าปากให้เคี้ยวกินโดยไม่ต้องไล่ล่าคว้าจับ

นิยายเรื่องนี้ เธอเขียนเองจนทุกอย่างจะง่ายเกินไปแล้ว

จู่ๆจางชงเมิ่งก็เปลี่ยนอากัปกิริยาเป็นนุ่มนวลอบอุ่นเมื่อเอ่ยเรียกชื่อนางอีกครั้ง

“น้องเฟย เพียงไม่กี่วันไยเจ้าจึงลืมพี่ไปได้ถึงเพียงนี้”

“น้องเฟยหรือ เจ้าบังอาจเรียกชื่อข้าเช่นนั้นได้อย่างไร”

“พวกเราใกล้ชิดสนิทสนมกันถึงเพียงนั้น พี่เรียกเจ้าว่า’น้องเฟย’มากว่าสองปี ส่วนเจ้าก็เรียกพี่ว่า’พี่ชง’ พวกเราแนบแน่นกันถึงขั้นแลกของแทนใจแล้ว เพียงสิ้นสติคืนเดียว ฟื้นตื่นขึ้นมาเจ้าก็จำเรื่องของพวกเราไม่ได้แม้เพียงนิดเชียวหรือ”

ฟากฟ้าในร่างจ้าวเฟยเฟิ่งถึงกับชะงักขบคิดทบทวนเรื่องราวก่อนหน้าในนิยายที่อ่านมา

ไม่นะ จางชงเมิ่งไม่ใช่ตัวละครสำคัญ เขาแทบไม่มีบทบาทด้วยซ้ำนอกจากเป็นบุตรชายของอัครเสนาบดี แล้วเขากับองค์หญิงน้อยที่อยู่แต่ในวังนางนี้จะไปสนิทแนบแน่นกันได้อย่างไร

เขากำลังโกหกอยู่แน่ คงคิดหาทางให้นางเชื่อแล้วแต่งงานกับเขาให้ได้ เจ้าเล่ห์เกินไปแล้ว

จ้าวเฟยเฟิ่งสั่นหัวปฏิเสธอย่างแน่วแน่

“ข้าไม่เคยสนิทกับเจ้า วันวันข้าอยู่แต่ในตำหนักจะมีเวลาที่ใดไปใกล้ชิดกับเจ้ากัน”